Την Δευτέρα 19 – 12 – 2016 επισκεφθήκαμε τη γειτονική Λέσχη Φιλίας Ηλικιωμένων του 6ου Διαμερίσματος Δήμου Αθηναίων. Λίγες βδομάδες πριν σκεφτήκαμε με μαθητές της Ε΄τάξης που παρακολουθούν το ολοήμερο πρόγραμμα του σχολείου να ετοιμάσουμε ένα χριστουγεννιάτικο δρώμενο. Μια μέρα που είχαμε βγει στη γειτονιά, ο Χρήστος συνάντησε την φίλη της γιαγιάς του. Μας είπε ότι συναντιούνται στη Λέσχη Φιλίας και…αυτό ήταν! Θα πηγαίναμε να παρουσιάσουμε το δρώμενο και να πούμε τα κάλαντα στους παππούδες και στις γιαγιάδες. Με τη βοήθεια της κ. Ιωάννας όλα κανονίστηκαν. Διαπιστώσαμε μάλιστα ότι η Λέσχη στεγάζεται σε ένα κτίριο όπου πριν αρκετά χρόνια στεγαζόταν εκεί παράρτημα του σχολείου μας!
Οι πρόβες άρχισαν με σκηνοθέτη την Κωνσταντίνα και βοηθό τον Αχιλλέα. Μαζί μας και ο Αποστόλης από την Δ΄τάξη. Ξεκούραστα, με κέφι και αυτοσχεδιασμό σε λίγες μέρες ήμασταν έτοιμοι. Ξεκινήσαμε με κέφι και χαρά και βρεθήκαμε σε έναν φιλόξενο χώρο γεμάτο ζεστούς και φιλικούς ανθρώπους που μας περίμεναν. Παίξαμε το θεατρικό μας δρώμενο, που είχε θέμα χριστουγεννιάτικο και πρωταγωνιστούσε μια..γιαγιά, σε χώρο που διαμορφώθηκε εκείνη τη στιγμή και με σκηνικά που χωρούσαν…σε χριστουγεννιάτικο σάκο! Τα χειροκροτήματα θερμά και τα μάτια θολά… “Να τα πούμε;” “Να τα πείτε!!”
“Καλήν ημέραν άρχοντες – αρχίσαμε αγκαλιασμένοι σφιχτά- ….
Σ΄αυτή τη Λέσχη που ‘ρθαμε, πέτρες να μη ραγίσουν
και ο παππούς και η γιαγιά χρόνια πολλά να ζήσουν!!”
Χειροκροτήματα, γέλια, κεράσματα και φιλοδωρήματα! Τα πιο ωραία!
Είπαμε να φύγουμε αλλά δεν θέλαμε κιόλας. Πήγαμε προς την πόρτα και τελικά μπήκαμε στην άλλη αίθουσα. Καθίσαμε κάτω κι αρχίσαμε τώρα να ακούμε εμείς τις γιαγιάδες που με τόση χαρά και συγκίνηση μας έλεγαν για τα Χριστούγεννα των παιδικών τους χρόνων. Για τα ανύπαρκτα δώρα αλλά τα πλούσια έθιμα. “Κλειδώναμε τα σπίτια και πηγαίναμε όλοι στην εκκλησία” . “Γέμιζε το σπίτι μυρωδιές, κι όπου ήταν σπίτι που πενθούσε δεν ετοίμαζαν τίποτα. Ετοιμάζαμε όμως οι υπόλοιποι και πηγαίναμε να γιορτάσουμε μαζί τους”. ” Στη Μυτηλήνη είχαμε το “Αμίλητο Νερό”. Κι ακούσαμε τώρα εμείς τις γιαγιάδες να λένε τα κάλαντα του τόπου τους.
Γεμίσαμε ευχές κι αγάπη την καρδιά μας. Αγάπη και χαρά από αυτό που δίνεις κι όχι μόνο από αυτό που παίρνεις… Και του χρόνου!!!!