ΕΛΙΑ, το ευλογημένο δέντρο του Θεού , της γης.

• Ένα αίνιγμα οδήγησε τα παιδιά στον κόσμο της Ελιάς και του λαδιού.

  Από κλαδάκι κρέμεται

στην αγορά πουλιέται

το εξωτερικό της τρώγεται

το μέσα της πετιέται.

Τι είναι; Η ΕΛΙΑ

Τα παιδιά απάντησαν με ζωγραφική.

• Τι είναι  η ελιά , από ποιο δέντρο την παίρνουμε, τι μας προσφέρει, που τη χρησιμοποιούμε, που φυτρώνει, τι γεύση έχει, είναι αγαπητή στους ανθρώπους , στην τέχνη; Αρκετά ερωτήματα που βρήκαν τις απαντήσεις τους  μέσω των εικόνων, βίντεο και pdf.

• Εικαστική δημιουργία Ζωγράφισαν την ελιά , το ραβδιστή και τον εαυτό τους να μαζεύει ελιές.

Τα παιδιά παρατήρησαν πίνακες ζωγραφικής ,  του Αξιώτη, του Χατζημιχαήλ και του Βαν Γκογκ.

Ζωντάνεψαν  τον  πίνακα  του Αξιώτη . Μάζεψαν τα παιδιά τις  ελιές αφού πρώτα τις ράβδισαν οι ραβδιστές.

Πως μαζεύουν τον καρπό της ελιάς σήμερα , πως παλαιότερα; Σύγκριση , ευκολότερος, δυσκολότερος, αποδοτικότερος  τρόπος.

Προβληματισμός.Η εξέλιξη βοήθησε το λιομάζωμα;

Μία  ομάδα μάζεψε τις ελιές με τον παλιό τρόπο,  χωρίς να απλώσουν  πανιά κάτω από τις ρίζες των δέντρων των , ενώ η δεύτερη τοποθέτησε.  Φυσικά η δεύτερη ομάδα πιο γρήγορα και με λιγότερους εργάτες μάζεψαν περισσότερη ποσότητα ελιών στον ίδιο χρόνο. Γιατί είναι δύσκολο και χρονοβόρο να μαζεύεις τις ελιές καθώς πέφτουν μία μία κάτω από το χώμα και μέσα από τα χόρτα. Η εξέλιξη βοήθησε τους ελαιοπαραγωγούς.

• Το λεξιλόγιο της ελιάς: Ελαιώνας, ελαιοπαραγωγός, λιομάζωμα, ραβδιστής, συνθλίβω.

• Παιχνίδι ομαδοποίησης.Τα παιδιά διαχωρίζουν , ομαδοποιούν τα φρούτα και τους καρπούς .
• 
• Μαθηματικά – σειροθέτηση από το μεγαλύτερο στο μικρότερο.
• ι ,
• Λαϊκό παραμύθι από το διαδίκτυο« Η ελιά». Μια φορά κι έναν καιρό ζούσε σε μια φτωχογειτονιά ένα φτωχό μα πολύ καλόκαρδο κορίτσι που το έλεγαν Ελιά.Κάθε μέρα η Ελιά γύριζε τη γειτονιά της, έβλεπε τον κόσμο να ζει φτωχός και δυστυχισμένος και γύριζε στο σπίτι της πολύ στενοχωρημένη.Κάτι πρέπει να κάνω να τους βοηθήσω, σκεφτόταν. Κι από την άλλη μέρα κιόλας άρχισε. Βγήκε στη γειτονιά, κράτησε τα παιδιά της γειτόνισσας για να πάει να δουλέψει και να μπορεί να φέρει στα παιδιά της λίγο φαΐ.Μια άλλη μέρα πήγε στη γριούλα που ήταν άρρωστη, της μαγείρεψε, της σκούπισε το σπίτι, την έπλυνε, την ταΐσε. Την άλλη μέρα πάλι έβγαλε τον παράλυτο γέρο με το καρότσι του βόλτα, για να πάρει αέρα και ήλιο.Τα βράδια γύριζε κατάκοπη, μα ευχαριστημένη που είχε καταφέρει να δώσει λίγη χαρά στους φτωχούς ανθρώπους.Οι μέρες περνούσαν κι η Ελιά όλο δούλευε, όσο αδυνάτιζε. Μα έβλεπε πως ότι κι αν έκανε, ο κόσμος ήταν πάντα φτωχός και δυστυχισμένος.

  Αυτό τη στενοχωρούσε πάρα πολύ κι έτσι στενοχωρημένη κάθισε στην αυλή του σπιτιού της και συλλογιζόταν.

  – Τι να κάνω, τι να κάνω. Δεν μπορώ να βλέπω τόση δυστυχία. *   Το  σπουργίτι  που   την  είδε  τόσο  στενοχωρημένη  –  και  που   την αγαπούσε γιατί κάθε μέρα του έριχνε σπόρους και ψίχουλα – δεν άντεξε και πέταξε βαθιά στο δάσος.

  Εκεί βρήκε την καλή νεράιδα και της είπε:

  – Τρέξε, καλή νεράιδα, η Ελιά είναι πολύ στενοχωρημένη, χλωμή κι αδύνατη.

  Η καλή νεράιδα ανήσυχη έτρεξε στην αυλή της Ελιάς και τη ρώτησε:

  – Τι έχεις, Ελιά μου, κι είσαι τόσο λυπημένη;

  – Αχ, καλή μου νεράιδα. Δεν μπορώ να βλέπω τόση φτώχεια και δυστυχία γύρω μου.

  – Και τι θέλεις, δηλαδή;

  – θέλω να τους γίνω χρήσιμη, θέλω να τους προσφέρω κάτι πολύτιμο που να τους δώσει ζωή και χαρά.

  -Το θέλεις αλήθεια τόσο πολύ;

  – Και βέβαια το θέλω, δε βλέπεις πως έλιωσα από τη στενοχώρια μου;

  – Τότε σταμάτησε να στενοχωριέσαι, θα σε κάνω αυτό που θέλεις. Και τσουπ! την άγγιξε με το ραβδάκι της κι αμέσως η Ελιά έγινε ένα μεγάλο δέντρο, που έβγαλε φύλλα, λουλουδάκια άσπρα, που έγιναν ελιές πράσινες, μωβ, μαύρες.

  Έπεσαν στη γη, τα κουκούτσια φύτρωσαν, έγιναν δεντράκια και σχημάτισαν ένα μεγάλο ελαιώνα.

  Ήρθαν οι γείτονες, μάζεψαν τις ελιές, έβγαλαν λάδι, έφαγαν, χόρτασαν, ρόδισαν τα μαγουλά τους, ζωήρεψαν κι άρχισαν να χαμογελούν και να ζουν ευτυχισμένοι.

  Για να ευχαριστήσουν την ελιά και να της δείξουν την αγάπη τους, πήραν το λάδι τους, το έβαλαν στο καντήλι, για να θυμίζουν στην Παναγιά και στο Χριστό, την καλοσύνη της ελιάς και την αγάπη της για τον κόσμο.

  Κι η Παναγιά με τη σειρά της την ευλόγησε. Κι ο Χριστός κάτω απ’ την ελιά ήρθε και ξεκουράστηκε.

  Κι εκείνη καμάρωνε ευχαριστημένη στη μέση στον ελαιώνα και φρόντιζε, όταν έρχονται οι άνθρωποι να τη μαζέψουν να ‘ναι γεμάτη ελιές, να χορταίνουν οι φτωχοί, και να φωτίζονται απ’ τις καντήλες όλες οι εκκλησιές.

• Ζωγράφισαν το παραμύθι και  σε ποια σκηνή θα ήθελαν να είναι παρόν και γιατί.
•  

• Τραγούδησαν την ελιά: Δεντράκι ευλογημένο…
•  
• Έμαθαν το μύθο της Αθηνάς και του Ποσειδώνα, «Η μάχη για την Αθήνα».
• Όλα για το λάδι και την ελιά που ωφελεί την υγεία μας και ιδιαίτερα απαραίτητο στοιχείο για τον εγκέφαλό μας. Τρώμε λάδι λοιπόν για να “λαδώνουμε τον εγκέφαλο”!!!