Χειμωνιάζει…
Χειμώνιασε πια…
Αντίσταση με όπλο την ελπίδα…
Όσο υπάρχει κάπως, κάπου, κάποια ελπίδα θα υπάρχουμε κι εμείς…
“Θά πάψει ξαφνικὰ ἡ βροχὴ καί θα στεγνώσουν οἱ λάσπες τὰ χιόνια θὰ λιώσουν στα βουνὰ θὰ κελαηδήσει ὁ ἄνεμος τὰ χελιδόνια θ᾿ ἀναστηθοῦν οἱ λυγαριὲς θὰ ριγήσουν κι οἱ ἄνθρωποι μὲ τὰ κρύα μάτια καὶ τὰ χλωμὰ πρόσωπα ὅταν ἀκούσουν τὶς καμπάνες νὰ χτυπᾶν μέσα στὰ ραγισμένα καμπαναριὰ μοναχές τους θὰ βροῦν καπέλα γιορτινὰ νὰ φορέσουν καὶ φιόγκους φανταχτεροὺς νὰ δέσουν στὰ παπούτσια τους. ”(Γκάτσος – Αμοργός)
Σας αφήνω τώρα. Πάω να ψάξω στο σεντούκι των αναμνήσεων καπέλα γιορτινὰ και φιόγκους φανταχτεροὺς και δανδέλες και βελούδα και μυρωδιές άνοιξης και χάντρες τυρκουάζ κι αεράκι θαλασσινό κι ηλιαχτίδες παιχνιδιάρικες…
Πρόσφατα σχόλια