“Είμαι 17άρης, σάς γαμώ τα Λύκεια…”

Όταν είσαι 17άρης, και τα Λύκεια γαμάς και ολόκληρη την κοινωνία μπορείς να γαμήσεις, και το πιο καταπληκτικό απ’ όλα είναι, ότι μπορείς να το κάνεις με την αθωότητα, που έχουν απολέσει εντελώς οι “μεγάλοι”, δηλαδή, μπορείς να έχεις τόσα ελαφρυντικά, τόσους σοβαρούς λόγους και τέτοια εσωτερική φλόγα, που μπροστά στο σαρωτικό σου ΚΥΜΑ, είναι ανήμποροι οι γραβατωμένοι γιάπηδες και οι ελευθεριάζοντες πολιτικοί!
Τι συμβαίνει, λοιπόν, όταν είσαι νέος,
και ζεις σε μια “φάση” καθόλα ισοπεδωτική, όταν είσαι σταγόνα, σταγονίτσα, σταγονίδιο (ας θυμηθούμε τα παροιμιώδη “σταγονίδια” του Ευάγγελου Αβέρωφ!!!)
και απεγνωσμένα αποζητάς να ταυτιστείς με άλλες σταγόνες;
Τι μπορεί να συμβεί, όταν ξαφνικά μέσα στην μακάρια νάρκη του καταναλωτισμού και της τεχνητής ευμάρειας, αποκτήσεις ένα λόγο ύπαρξης, ένα σκοπό, που σε εμπνέει,
μια ιδεολογία, που σε ενώνει και σε ταυτοποιεί, που σε εντάσσει σε ένα σύνολο,
που σού δίνει έναυσμα και κίνητρο, που σε κάνει να ξεχωρίσεις από το ανώνυμο, μουντό πλήθος;
Που σε κάνει να ΖΕΙΣ, να ΖΕΙΣ, να ΖΕΙΣ;;;
Τελικά αυτό είναι το βαθύτερο κίνητρο και το πιο εργονομικό!
Το πιο ακατανίκητο!
Το κίνητρο που σού δίνει ΖΩΗ!!!
Η ουσία στην οποίαν πατάνε γερά όλα τα καθεστώτα ανά τον κόσμο!
Και όχι μόνο τα καθεστώτα!
Αλλά και όλες οι αρχές!
(Άλλωστε είναι γνωστό, ότι όλα τα απολυταρχικά καθεστώτα βασίζονται κατ’ επίφασιν, 
στην αρχή του αιτίου και αιτιατού)

Δίνουμε κίνητρο για ζωή στον άνθρωπο!
Και όσο πιο πολύ προχωρά η κοινωνία και εξελίσσεται ο άνθρωπος, βιολογικά, πολιτιστικά, οικονομικά, τόσο το κίνητρο για ζωή διαφοροποιείται!
Τόσο το κίνητρο για ζωή ισοπεδώνεται…
Ώσπου να γίνει ευτελές, τόσο δα μικρό, τόσο μηδαμινό, τόσο ανύπαρκτο, ώστε να συνοψίζεται σε μια άνευ ουσίας και κούφια, σαν “κύμβαλο αλλαλάζον” λέξη:

Η παγκόσμια οικονομία καταρρέει!
Το Χρήμα και ο καταναλωτισμός κινδυνεύουν!
Μωρέ τι μάς λέτε;
Ουκ αν λάβεις παρά του μη έχοντος,
ή αλλιώς ο βρεγμένος τη βροχή δεν την φοβάται!


Και αν ο ήδη πένης δεν φοβάται την φτώχεια, το σύστημα φοβάται το ΝΕΟ!
Ο οποίος νέος, έχει ανάγκη να πιστέψει σε κάτι!
Σε ένα όραμα, σε μια ιδεολογία, σε ένα σκοπό!
Σε αυτό, που θα τον βγάλει από το ΤΕΛΜΑ!
Τέλμα στο οποίο είναι βυθισμένη όλη η δυτική κοινωνία του λαίμαργου κεφαλαίου και του άπληστου ανθρώπου-εξουσιαστή!
Αυτόν τον ΝΕΟ, στρατολόγησε ο Χίτλερ, μετατρέποντας τον σε φρικτόν ΕςΕς (ανατριχιαστικό, αλλά πέρα για πέρα αληθινό και κατανοητό!)
Αυτόν τον Νέο, επικαλείται η ταινία Die Welle, για να διχοτομήσει τον ανθρώπινο εγκέφαλο,  ( των νέων αλλά και των μεγαλύτερων ), ώστε να καταδείξει τις επιπτώσεις ενός προπαγανδιστικού και κατασταλτικού μηχανισμού, μεταμφιεσμένου τον μανδύα της “δύναμης”, της “ενότητας” της “αλληλεγγύης”, αλλά και της απάλειψης της μοναξιάς!
Τελεσίδικα, τραγική λέξη η μοναξιά για την ταινία!
Η μοναξιά της πόλης, η μοναξιά της διαλυμένης οικογένειας, η μοναξιά του να είσαι διαφορετικός!

Χαμένοι μέσα σε ένα συνονθύλευμα ιδεών και κατευθύνσεων, μια τάξη νέων 17άρηδων, επιλέγουν το μάθημα της Απολυταρχίας, και κάτω από την επιρροή ενός γοητευτικού και χαρισματικού καθηγητή, που προσέρχεται στο μάθημα με T-shirts των Ramones και των Clash, επαναπροσδιορίζονται κοινωνικά και ταξικά, αποκτώντας ομαδική συνείδηση, που θα τούς οδηγήσει σε απολυταρχικές μεθόδους και φασιστική νοοτροπία!


Είναι γνωστό, πού βασίστηκε ο Χίτλερ για να δημιουργήσει τις ορδές των Αρίων του!
Είναι γνωστό, επίσης, πού βασίζονται όλα τα απολυταρχικά καθεστώτα, για να κρατούν τις μάζες καθηλωμένες!
Δίνουν λίγα προνόμια σε μερίδα πολιτών, και την ψευδαίσθηση, ότι είναι “ξεχωριστοί”, με αποτέλεσμα αυτή η μερίδα να κρατά καλά το καμτσίκι εναντίον των μαζών!
Δεν χειραγωγεί ο “δικτάτορας” τους πολλούς!
Αρκεί να εκπαιδεύσει τους “λίγους” να κρατούν και να εκτοξεύουν όταν “πρέπει” το καμτσίκι!
Έτσι λειτουργούν όλα τα καθεστώτα, έτσι λειτουργεί το κεφάλαιο, έτσι παραμυθιάζονται κάποιοι, ότι είναι ξεχωριστοί, ακριβώς έτσι στρέφεται ο άνθρωπος εναντίον άλλου ανθρώπου, η θρησκεία εναντίον άλλης θρησκείας, ο πολιτισμός εναντίον άλλου πολιτισμού!
Το δίδαξαν και το πραγμάτωσαν πρώτοι οι αρχαίοι Ρωμαίοι, τέλεια!
Διαίρει και βασίλευε!
Έτσι ο φασισμός λειτουργεί υπογείως, ακόμα κι αν δεν φοράει πια το σήμα των ΕςΕς, ούτε λευκά πουκάμισα.
Ο φασισμός έχει πολλά πρόσωπα, είναι καλά κρυμμένος σε κάθε μας βήμα!
Γιαυτό πρόσεχέ τον!
Σε παραμονεύει να σε παρασύρει, χωρίς καν να το αντιληφθείς!
Έχει την μορφή δροσερής σταγόνας, που σύντομα μετατρέπεται σε ανεξέλεγκτο ΚΥΜΑ!
Που σε βυθίζει σαν δρόμος χωρίς επιστροφή στην βαθύτερη και πιο σκοτεινή άβυσσο!
Μην διερωτάσαι τι μάς ενδιαφέρουν εμάς όλα αυτά;

Να δείτε την ταινία!
Δίνει μαθήματα πολιτικής, χωρίς καν να το προσπαθήσει!
Χωρίς καν να κοπιάσει!
Χωρίς καν να είναι μια μεγάλη καλλιτεχνικά ταινία!
Συγχρόνως δίνονται εξαιρετικές ερμηνείες!
Καθηλωτικά δυναμικό το σπιντάτο μοντάζ!


Highlight: Η σκηνή των μελών του “Κύματος”, όταν γεμίζουν τη πόλη με συνθήματα!
Ένα πραγματικό πάρτυ του δρόμου!


Κάτια Ξ. 2008