Πόθος και πάθη χωρίς όρια
στο αριστούργημα του
LUIS BUNUEL
TRISTANA
Catherine Deneuve, Fernando Rey
Συγγραφέας: Katia στις 17 Μαΐου 2007 στις 2:38 πμ
94 απαντήσεις προς “Tristana – Luis Buñuel”
Αφήστε μια απάντηση
Για να σχολιάσετε πρέπει να συνδεθείτε.
Αλλη μια απολαυστική Ντενέβ σε μια ιστορία που με είχε επηρρεάσει πολύ τότε που την ειχα δει, πριν αιώνες, και θυμάμαι ήθελα να ζήσω για λίγο εκει, ανάμεσα στους πρωταγωνιστές αλλα στ’ αλήθεια, οχι στην ταινία.
21 Μαΐου 2007 @ 12:32 πμΕ σαν παιδί, ονειρευόμουν κι εγω, και η Ντενέβ έβγαζε κατι που δεν μπορούσα να το καθορίσω αλλα το ήθελα και το σεβόμουν πολύ.
Πόσες φορές έχω κι εγώ ποθήσει να ζήσω σε κάποιες ταινίες!
Και κάποιες καταστάσεις από ταινίες με έχουν καθορίσει…
Φιλιά!
:-))
22 Μαΐου 2007 @ 8:01 μμΤην καλησπέρα μου!
25 Μαΐου 2007 @ 8:16 μμΜας νιώθουν δικούς τους
κι οι δρόμοι,
μας ενώνουν,
νεύρα σε πατρίδα νευρωτική!
Έχουν μια μελαγχολία και μια μοναχικότητα οι δρόμοι, παρά τα πλήθη, που τούς περιδιαβαίνουν κάθε μέρα…
26 Μαΐου 2007 @ 1:06 πμΚαλησπέρα, Θοδωρή!