Μελέτη που έγινε στο Χάρβαρντ αποτύπωσε τις διαταραχές στον ύπνο των ατόμων που χρησιμοποιούσαν ηλεκτρονικά βιβλία, καθώς το φως που εξέπεμπαν χαλούσε το ρυθμό του ύπνου τους.
Αρχεία για 'ΓΕΝΙΚΑ'
Το ηλεκτρονικό διάβασμα καταστρέφει τον ύπνο
Συγγραφέας: kantonopou στις 17 Ιανουαρίου 2015
Κατηγορία ΓΕΝΙΚΑ, ΣΧΟΛΙΚΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ | Δε βρέθηκαν σχόλια »
Κατάθλιψη: ἡ πιό καλπάζουσα νόσος στόν κόσμο
Συγγραφέας: kantonopou στις 16 Ιανουαρίου 2015
Ἡ κατάθλιψη εἶναι ἡ νόσος μέ τήν πιό ραγδαία ἀνάπτυξη σ’ ὅλον τόν κόσμο. Ἡ αἰτία τῆς τεράστιας αὐτῆς αὔξησης εἶναι ὁ μεγάλος ἐγωισμός τῶν σύγχρονων ἀνθρώπων, ἡ ἀχαλίνωτη παράδοση τους στήν ὑπερηφάνεια καί σ’ ὅλα τά ὑπόλοιπα πάθη.
Σύμφωνα μέ τίς ἐπίσημες προβλέψεις τοῦ Παγκόσμιου Ὀργανισμοῦ Ὑγείας, τό 2020 ἡ κατάθλιψη θά εἶναι ἡ πιό συχνή ἀσθένεια στόν ἀναπτυγμένο κόσμο[3] καί θά ἀνέβει ἀπό τήν 5η στήν 2η θέση τῆς λίστας τῶν ἀσθενειῶν πού προκαλοῦν ἀπώλεια ἐτῶν ζωῆς, ἀναπηρίες καί κοινωνικές δυσλειτουργίες. Τήν 1η θέση θά κατέχουν οἱ ἰσχαιμικές καρδιοπάθειες[4]. Σήμερα (2011) «ἀπὸ κατάθλιψη πάσχει ἕνας στοὺς τρεῖς, ἄνω τῶν 45 ἐτῶν, ἀνθρώπους σὲ ὅλο τὸν κόσμο, ἐνῶ, σύμφωνα μὲ τὶς ἐκτιμήσεις τῶν εἰδικῶν, σὲ μία δεκαετία τὸ ποσοστὸ αὐτὸ θὰ αὐξηθεῖ στὸ 50%.
Μάλιστα ἡ κατάθλιψη φαίνεται ὅτι προτιμάει τὶς γυναῖκες μετὰ τὴν ἡλικία τῶν 40-45, καθὼς ἡ συχνότητα ἐμφάνισής της στὸ “ἀσθενὲς φύλο” εἶναι τριπλάσια ἀπὸ ὅ,τι στοὺς ἄντρες»[5].
Ἡ κατάσταση ὅλο καί χειροτερεύει: «Ἔπειτα ἀπο µία νέα εὐρωπαϊκὴ ἔρευνα εὐρείας κλίµακας ἀποδείχτηκε πὼς 156.000.000 ἄνθρωποι – ἀριθµὸς ποὺ ἀντιστοιχεῖ στὰ 35% τῶν Εὐρωπαίων παρουσιάζουν κάθε χρόνο κάποια ψυχικὴ νευρολογικὴ διαταραχή.
Τὰ παραπάνω συµπεράσµατα, τὰ ὁποῖα δόθηκαν στὴν δηµοσιότητα ἀπὸ τὸ Εὐρωπαϊκὸ Κολλέγιο Νευροψυχοφαρµακολογίας στὸ Λονδίνο, προέκυψαν ἔπειτα ἀπὸ τριετῆ ἔρευνα σὲ 30 εὐρωπαϊκὲς χῶρες, ἐκ τῶν ὁποίων οἱ 27 εἶναι οἱ χῶρες – µέλη τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἕνωσης. Οἱ ὑπόλοιπες τρεῖς εἶναι ἡ Ἑλβετία, ἡ Νορβηγία καὶ ἡ Ἰσλανδία» («Δηµοκρατία» 6-9-2011).
Ἡ πιὸ συχνὴ ψυχικὴ ἀσθένεια εἶναι ἡ κατάθλιψη, στὴν ὁποία τὰ πρωτεῖα παρουσιάζονται νὰ τὰ ἔχουν οἱ γυναῖκες ἡλικίας 25 ἕως 40 ἐτῶν καὶ «κυρίως ἐκεῖνες ποὺ καταβάλλουν µεγάλες προσπάθειες νὰ συνδυάσουν καριέρα καὶ οἰκογένεια». Τέσσερις στοὺς δέκα Εὐρωπαίους πάσχουν ἀπὸ κάποιο πρόβληµα ψυχικῆς ὑγείας. Ἐκτὸς ἀπὸ τὴν κατάθλιψη κυριαρχοῦν οἱ ἀγχώδεις διαταραχές, ἡ ἀϋπνία κλπ. πού φθάνουν µέχρι καί τή σχιζοφρένεια.
Εἶναι πραγµατικὰ θλιβερὲς αὐτες οἱ διαπιστώσεις. Τὸ σπουδαῖο εἶναι ὅτι δὲν ἀφοροῦν µόνο πολίτες πτωχῶν χωρῶν, ὅπως ἡ πατρίδα µας, ἀλλὰ κυρίως πλουσίων, ὅπως ἡ Ἑλβετία, ἡ Γερµανία, ἡ Γαλλία, ἡ Ἰταλία κλπ.
Αὐτὸ ποὺ τονίζουν τὰ ἀποτελέσµατα τῆς ἔρευνας αὐτῆς εἶναι ὅτι τὸ χρῆµα δὲν χαρίζει εὐτυχία στὸν ἄνθρωπο. Ἔχουν χρήµατα οἱ χῶρες αὐτές, δὲν ἔχουν ὅµως οὐσιαστικὴ σχέση µὲ τὸν Θεό· ζοῦν στὴν ἀθεΐα, στὴν αἵρεση, στὴν ἁµαρτία. Γι᾽ αὐτὸ µόλις κάτι συµβεῖ στὴν οἰκονοµία τους καὶ ὅταν δὲν µποροῦν νὰ διασκεδάζουν στὴν ζωή τους, οἱ κάτοικοί τους ἀπελπίζονται, ἀρρωσταίνουν ψυχικά. Δὲν ἔχουν ποῦ νὰ στηριχθοῦν. Ὁ θεός τους, τὸ χρῆµα, δὲν µπορεῖ νὰ τοὺς ἀσφαλίσει καὶ νὰ τοὺς σώσει. Μόνο ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς χαρίζει εἰρήνη καὶ ἀσφάλεια γιὰ τὸ παρὸν καὶ γιὰ τὸ µέλλον. Ὅσοι συνδέονται µαζί του, δὲν ἀπελπίζονται ποτέ»[6].
[3]Ἄρθρο στήν ἱστοσελίδα τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ Κοινοβουλίου στίς 11-02-09.
http://www.europarl.europa.eu/news/public/story_page/066-48731-040-02-07-911-20090206STO48710-2009-09-02-2009/default_el.htm.
[4]http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=208243. Αὐτά ἀνέφεραν εἰδικοί τοῦ Παγκόσμιου Ὀργανισμοῦ ὑγείας σέ συνέντευξή τους.
Βλ. καί στό http://www.mohaw.gr/ministry/deltia_tupou/ab3913bd3bf3b33bf3c53bc3b5-3c43bf
Βλ. ἐπίσης στό φυλλάδιο : Ὑπουργεῖο Ὑγείας καί Κοινωνικῆς Ἀλληλεγγύης, Μονάδα Στρατηγικῆς καί Πολιτικῶν Ὑγείας. Ἐθνικό Σχέδιο Δράσης γιά τή Δημόσια Ὑγεία. Ἐθνικό Σχέδιο Δράσης γιά τήν κατάθλιψη, 2008-2012. Συντονιστής Μονάδας: Ἀλέξης Ζορμπάς: Στή σέλ. 5 γράφεται: Σύμφωνα μέ τά στοιχεῖα του ΠΟΥ (δείκτης DALY) ἡ κατάθλιψη παγκοσμίως κατέχει σήμερα τήν 4η θέση, ἀπό πλευρᾶς ἀπώλειας ἐτῶν ζωῆς, ἀναπηρίας καί κοινωνικῆς δυσλειτουργίας, ἐνῶ τό 2020, θά καταλάβει τή 2η θέση παγκοσμίως καί στίς δυτικές κοινωνίες τήν 1η ἀνεξαρτήτως φύλου καί ἡλικίας. Μία στίς πέντε γυναῖκες καί ἕνας στούς ὀκτώ ἄνδρες ἀναπτύσσουν κατάθλιψη κάποια στιγμή στή ζωή τους, σύμφωνα μέ τά ὑπάρχοντα διεθνῆ στοιχεῖα. Γιά τή χώρα μας, πρακτικά αὐτό σημαίνει ὅτι ἀνά πάσα στιγμή πάσχει ἀπό κατάθλιψη τό 8% τοῦ πληθυσμοῦ κατά μέσο ὅρο».
Ἐπίσης στή σέλ. 15 διαβάζουμε: «Ἀπό ἐπιδημιολογικές ἔρευνες ὑπολογίζεται ὅτι τό 6%-8% περίπου τοῦ παγκόσμιου πληθυσμοῦ πάσχει ἀπό κατάθλιψη, δηλαδή περισσότεροι ἀπό 450-500 ἑκατομμύρια ἄνθρωποι σ’ ὅλον τόν κόσμο.Σύμφωνα μέ τά στοιχεῖα ἀπό τήν ἐπιδημιολογική μελέτη ΑΤΤΙΚΗ, πού πραγματοποιήθηκε ἀπό τήν Ἅ΄ Καρδιολογική Κλινική της Ἰατρικῆς Σχολῆς τοῦ πανεπιστημίου Ἀθηνῶν μέ δεῖγμα πάνω ἀπό 3000 ἄνδρες καί γυναῖκες, ἄνω τῶν 18 ἐτῶν φαίνεται ὅτι τό 25% τῶν ἀνδρῶν (περίπου 850.000 Ἕλληνες) καί τό 33% τῶν γυναικών (περίπου 1,1 ἐκ Ἑλληνίδες) στή χώρα μᾶς πάσχουν ἀπό ἤπια ἕως σοβαρή κατάθλιψη, ἐνῶ τό 55% τῶν γυναικών καί τό 50% τῶν ἀνδρῶν ἔχουν ἔντονο ἄγχος».
Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης
Ἀπόσπασμα ἀπό τό Βιβλίο:Τά πάθη καί ἡ κατάθλιψη – Τί εἶναι καί πῶς θεραπεύονται
ΤΕΛΟΣ ΚΑΙ Τῼ ΘΕῼ ΔΟΞΑ!
[5] Κατάθλιψη: Ἡ μάστιγα τοῦ πλανήτη μας, http://www.cna.gr/?p=2456
[6] Περιοδικό: Ὁ Σωτήρ, http://www.osotir.org/ καί:
http://anastasiosk.blogspot.com/2011/10/blog-post_5372.html
Κατηγορία ΓΕΝΙΚΑ | Δε βρέθηκαν σχόλια »
Ὁ σκύλος κοιμᾶται. Τώρα ἀγρυπνοῦν τά λάπτοπς.
Συγγραφέας: kantonopou στις 10 Ιανουαρίου 2015
Κατηγορία ΓΕΝΙΚΑ | Δε βρέθηκαν σχόλια »
Όταν αστράφτει ο ουρανός!
Συγγραφέας: kantonopou στις 31 Δεκεμβρίου 2014
Εντυπωσιακές φωτογραφίες από αστραπές. Η κατάλληλη λήψη την κατάλληλη στιγμή παγιδεύει το μεγαλέιο της φύσης σε μια φωτογραφία.
Κατηγορία ΓΕΝΙΚΑ | Δε βρέθηκαν σχόλια »
Γιάννης ο Ευλογημένος! (ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΤΙΚΟ ΔΙΗΓΗΜΑ ΤΟΥ ΦΩΤΗ ΚΟΝΤΟΓΛΟΥ)
Συγγραφέας: kantonopou στις 31 Δεκεμβρίου 2014
Γιάννης ο Ευλογημένος!
ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΤΙΚΟ ΔΙΗΓΗΜΑ ΤΟΥ ΦΩΤΗ ΚΟΝΤΟΓΛΟΥ
Και κείνος του είπε: «Βλογημένος να σαι, εσύ κι όλο το σπιτικό σου, και τα πρόβατά σου η ειρήνη του Θεού να ναι απάνω σας!». Σηκώθηκε κ η γυναίκα και πήγε και προσκύνησε και κείνη τον γέροντα και φίλησε το χέρι του και τη βλόγησε. Κι ο άγιος Βασίλης ήτανε σαν καλόγερος ζητιάνος, με μια σκούφια παλιά στο κεφάλι του, και τα ράσα του ήτανε τριμμένα και μπαλωμένα και τα τσαρούχια του τρύπια, κι είχε κι ένα παλιοτάγαρο αδειανό. Ο Γιάννης ο Βλογημένος έβαλε ξύλα στο τζάκι. Και παρευθύς, φεγγοβόλησε το καλύβι και φάνηκε σαν παλάτι. Και φανήκανε τα δοκάρια, σα να ’τανε μαλαμοκαπνισμένα, κι οι πητιές που ήτανε κρεμασμένες φανήκανε σαν καντήλια, κι οι καρδάρες και τα τυροβόλια και τ’ άλλα τα σύνεργα που τυροκομούσε ο Γιάννης, γινήκανε σαν ασημένια, και σαν πλουμισμένα με διαμαντόπετρες φανήκανε, και τ’ άλλα, τα φτωχά τα πράγματα που χε μέσα στο καλύβι του ο Γιάννης ο Βλογημένος.
Και τα ξύλα που καιγόντανε στο τζάκι τρίζανε και λαλούσανε σαν τα πουλιά που λαλούνε στον παράδεισο, και βγάζανε κάποια ευωδιά πάντερπνη.
Κι είχε μία χαρά μεγάλη, σε κάθε ώρα, μέρα και νύχτα, γιατί ήτανε καλός άνθρωπος κι είχε και καλή γυναίκα, κι όποιος λάχαινε να περάσει από την καλύβα τους, σαν να ’τανε αδελφός τους, τον περιποιόντανε. Για τούτο κι ο άγιος Βασίλης κόνεψε στο σπίτι τους, και κάθησε μέσα, σα να ’τανε δικό του σπίτι, και βλογηθήκανε τα θεμέλιά του. Κείνη τη νύχτα τον περιμένανε όλες οι πολιτείες και τα χωριά της Οικουμένης, οι αρχόντοι, οι δεσποτάδες κι οι επίσημοι ανθρώποι μα εκείνος δεν πήγε σε κανέναν, παρά πήγε και κόνεψε στο καλύβι του Γιάννη του Βλογημένου.
Εγώ είμαι άνθρωπος αγράμματος, μα αγαπώ τα γράμματα της θρησκείας μας. Έχω και μία φυλλάδα από έναν γούμενο αγιονορίτη, κι όποτε τύχει να περάσει κανένας γραμματιζούμενος, τον βάζω και μου διαβάζει από μέσα την φυλλάδα, γιατί δεν έχουμε κοντά μας εκκλησία».
Του λέγει ο Γιάννης: «Γέροντα, ξέχασες τον άη- Βασίλη!».
Του λέγει ο άγιος: «Ναι, καλά! κι ύστερα λέγει: «Του δούλου του Θεού Βασιλείου». Κι ύστερα λέγει πάλι: «Του νοικοκύρη, «της νοικοκυράς», «του παιδιού», «του παραγυιού», «των ζωντανών», «των φτωχών».
Του λέγει ο άγιος: «Έκοψα, Βλογημένε!» μα, ο Γιάννης δεν κατάλαβε τίποτα, ο μακάριος. Κι ύστερα, σηκώθηκε όρθιος ο άγιος Βασίλειος κι είπε την ευχή του «Κύριε ο Θεός μου, οίδα ότι ουκ ειμί άξιος, ουδέ ικανός, ίνα υπό την στέγην εισέλθεις του οίκου της ψυχής μου».
Κι είπε ο Γιάννης ο Βλογημένος: «Πες μου, γέροντα, που ξέρεις τα γράμματα, σε ποιά παλάτια άραγες πήγε σαν απόψε ο άγιος Βασίλης; οι αρχόντοι κι οι βασιλιάδες τι αμαρτίες να χουνε; Εμείς οι φτωχοί είμαστε αμαρτωλοί, επειδής η φτώχεια μας κάνει να κολαζόμαστε».
Κατηγορία ΓΕΝΙΚΑ | Δε βρέθηκαν σχόλια »
Το κινητό μας και η σωστή χρήση του
Συγγραφέας: kantonopou στις 9 Δεκεμβρίου 2014
Ακόμη και σήμερα, μερικές φορές δεν μπορώ να πιστέψω στο θαύμα της τεχνολογίας που μου επιτρέπει, όπου και να βρίσκομαι, να επικοινωνώ τηλεφωνικά με όλη την υφήλιο…
Όλα τα πράγματα στη ζωή, χωρίς εξαίρεση, με την ορθή χρήση τους λύνουν προβλήματα και με την κακή δημιουργούν. Από τον κανόνα αυτό δεν ξεφεύγει το κινητό. Εδώ, δεν θα μιλήσουμε για τα αποτελέσματα της ορθής χρήσης, που είναι πασίγνωστα, αλλά της εσφαλμένης.
Δεν απομακρυνόμαστε από το χώρο εργασίας αφήνοντας το κινητό μας να χτυπά ενοχλώντας τους άλλους, συναδέλφους και πελάτες. Το παίρνουμε μαζί μας ή το βάζουμε στο αθόρυβο.
Το κινητό τηλέφωνο έχει προσωπικό χαρακτήρα, σε αντίθεση με το σταθερό του γραφείου, επειδή ο κάτοχός του το απαντά μόνον εκείνος, προσωπικά, οπουδήποτε και αν βρίσκεται, στην εργασία ή σε άλλο χώρο και οποιαδήποτε ώρα της ημέρας ή της νύχτας. Δεδομένου του προσωπικού του χαρακτήρα, πρώτον, ποτέ δεν απαντάμε στο κινητό συναδέλφου που χτυπά και, δεύτερον, είναι αγένεια να τηλεφωνήσουμε σε κάποιον στο κινητό του αν δεν μας έχει δώσει προηγουμένως εκείνος το δικαίωμα.
Όταν καλούμε κάποιον στο κινητό και δεν απαντά, σημαίνει ότι εκείνη την ώρα κωλύεται. Γι’ αυτό δεν έχει νόημα να το αφήνουμε να χτυπά πολλές φορές. Μετά από το πέμπτο, το πολύ, κουδούνισμα, το κλείνουμε και ξανακαλούμε ύστερα από ένα εύλογο χρονικό διάστημα, αποφεύγοντας να αφήσουμε μήνυμα.
Κανόνες σωστής χρήσης του κινητού δεν υπάρχουν μόνο στον επαγγελματικό, αλλά και στον προσωπικό μας χώρο. Μια βασική αρχή είναι ο σεβασμός της ιδιωτικής ζωής των άλλων. Συχνά παρασυρόμαστε και μιλάμε δυνατά νομίζοντας ότι έτσι ακουγόμαστε καλύτερα. Έτσι ενοχλούμε τους γύρω μας όταν βρισκόμαστε σε ασανσέρ, εστιατόριο, καφετέρια, δημόσιες συγκοινωνίες κλπ. Σε αυτές τις περιπτώσεις πρέπει να μιλάμε χαμηλόφωνα, διακριτικά και λακωνικά. Στην ανάγκη, σηκωνόμαστε και απομακρυνόμαστε από τους άλλους για να μην τους ενοχλούμε.
Μολονότι κάποια πράγματα θεωρούνται αυτονόητα, στην πράξη αποδεικνύεται πως δεν είναι. Για παράδειγμα, στην εκκλησία, στο θέατρο, στον κινηματογράφο, σε διαλέξεις κλπ, κλείνουμε το κινητό μας ή το βάζουμε στην αθόρυβη λειτουργία. Όμως συμβαίνει στη μέση μιας θεατρικής παράστασης να χτυπάει κάποιο κινητό. Έτσι έπαθε και ο Αμερικανός ηθοποιός Κέβιν Σπέισι, σε θεατρική παράσταση στο Λονδίνο, στη διάρκεια σκηνής γεμάτης πάθος. Χωρίς να «βγει από τον ρόλο του», ο Σπέισι πέταξε προς τον ένοχο: «Αν δεν το σηκώσεις, θα το κάνω εγώ!», για να εισπράξει το αυθόρμητο χειροκρότημα του κοινού.
Όταν αφήνουμε μήνυμα στον τηλεφωνητή κάποιου για να μας πάρει, αρθρώνουμε αργά και καθαρά το όνομα και το επίθετό μας και, αν δεν το γνωρίζουν, τον αριθμό του τηλεφώνου μας.
Το κινητό εξυπηρετεί, αλλά μπορεί και να μας προδώσει. Πολλές παρεξηγήσεις με σοβαρές συνέπειες έχουν συμβεί όταν, τελειώνοντας μια συζήτηση, νομίζουμε ότι η γραμμή έχει κλείσει ενώ είναι ακόμη ανοικτή και ο συνομιλητής μας συνεχίζει να ακούει ό,τι λέμε μετά. Και ακόμη, όταν πιεστεί κατά λάθος κάποιο κουμπί του κινητού μας και καλέσει αυτόματα συνήθως το τελευταίο νούμερο. Τότε ο καλούμενος θα ακούει εν αγνοία μας κάθε στιχομυθία μας με άλλους με ό,τι αυτό συνεπάγεται…
Στην εποχή μας είναι πλέον γενικό το φαινόμενο κάποιοι να αγνοούν την παρέα και να είναι προσκολλημένοι στο κινητό τους διαβάζοντας και γράφοντας με μανία στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Αυτή η αντικοινωνική και αγενής συμπεριφορά, είναι ενδεχομένως συγχωρητέα σε έφηβους, αλλά απαράδεκτη σε ενήλικες.
Η φωτογράφιση, βιντεοσκόπηση και ηχογράφηση, που είναι πλέον τεχνικά δυνατές από το κινητό, απαγορεύονται σε θέατρα, μουσεία και στρατιωτικές περιοχές. Η απαγόρευση αυτή πρέπει να είναι σεβαστή για λόγους δεοντολογίας, αλλά και αποφυγής δυσάρεστων εμπλοκών.
Όμως και το σταθερό τηλέφωνο έχει τους δικούς του κανόνες δεοντολογίας, τόσο στον επαγγελματικό όσο και στο ιδιωτικό χώρο. Για αυτό θα μιλήσουμε στο επόμενο άρθρο μας
Κατηγορία ΓΕΝΙΚΑ | Δε βρέθηκαν σχόλια »
Η άσπρη έρημος με τις εκατοντάδες λίμνες!
Συγγραφέας: kantonopou στις 25 Νοεμβρίου 2014
Το εθνικό πάρκο Lencois Maranhenses βρίσκεται στη βορειοδυτική ακτή της Βραζιλίας. Είναι μια περιοχή 300 περίπου τετραγωνικών χιλιομέτρων, καλυμμένη με άσπρη άμμο, γυμνή από κάθε είδους βλάστηση. Το γεγονός αυτό την κάνει να μοιάζει με έρημο, ακόμα και αν δεν είναι.
Αυτό που κάνει το Lencois Maranhenses να διαφέρει από οποιαδήποτε έρημο του πλανήτη είναι το ετήσιο ποσό βροχής που πέφτει σε αυτό, το οποίο ξεπερνάει τα 160 εκατοστά (300 φορές μεγαλύτερο από το αντίστοιχο της Σαχάρα).
Το νερό αυτό αποθηκεύεται μεταξύ των αμμόλοφων δημιουργώντας εκατοντάδες λίμνες, ακόμα και σε απόσταση 50 χιλιομέτρων μακριά από την ακτή.
Η ομορφιά του πραγματικά μοναδικού αυτού τοπίου προσελκύει χιλιάδες τουρίστες στην περιοχή. Διοργανώνονται βόλτες με ελικόπτερο για αυτούς που θέλουν να τη θαυμάσουν από ψηλά, ενώ δεν είναι λίγοι αυτοί που αρκούνται στο να βουτάνε στα πεντακάθαρα νερά των λιμνών.
πηγή
Κατηγορία ΓΕΝΙΚΑ | Δε βρέθηκαν σχόλια »
Όσα θέλετε να μάθετε για τον Διαδικτυακό Εκφοβισμό
Συγγραφέας: kantonopou στις 22 Νοεμβρίου 2014
Μέσω της ηλεκτρονικής επικοινωνίας, που χαρακτηρίζεται «διαδικτυακός εκφοβισμός» μπορεί κάποιος να προσπαθήσει να προσβάλει, να ενοχλήσει, να δυσφημίσει, να γελοιοποιήσει, να εκθέσει αρνητικά, να αποκλείσει κοινωνικά, ή ακόμα και να απειλήσει έναν συνάνθρωπο του ή ένα παιδί.
-
αποστολή κειμένων, e-mail, ή άμεσων μηνυμάτων με κακόβουλο ή/και προσβλητικό, για το όνομα ή/και την ταυτότητα του λήπτη, περιεχόμενο
-
ανάρτηση προσβλητικών για το θύμα φωτογραφιών, μαγνητοσκοπημένου (βίντεο) ή άλλου υλικού σε ιστοσελίδες, δίκτυα κοινωνικής δικτύωσης, blogs, chat rooms, κ.α., όπου μέρος του πληθυσμού έχει πρόσβαση
-
διαδικτυακή παρακολούθηση των αναρτήσεων του θύματος με σύγχρονη ή ασύγχρονη ανάρτηση εχθρικών σχολίων ή μηνυμάτων
-
ανακοίνωση, διανομή ή/και αποστολή σε τρίτους προσωπικών ή εμπιστευτικών μηνυμάτων, βίντεο ή φωτογραφιών
-
αποκλεισμό του χρήστη από το διαδίκτυο
-
επαναλαμβανόμενη αποστολή ηλεκτρονικών ή τηλεφωνικών μηνυμάτων
-
δημιουργία ψεύτικων διαδικτυακών προφίλ στις σελίδες κοινωνικής δικτύωσης με σκοπό την προσβολή του ονόματος ή/και της προσωπικότητας του θύματος
-
παραβίαση (είσοδος) στους προσωπικούς διαδικτυακούς λογαριασμούς του θύματος (διαδικτυακή παρακολούθηση)
-
γνωστοποίηση προσωπικών πληροφοριών ή προσωπικών δεδομένων σε πολλαπλούς παραλήπτες
-
υπό προϋποθέσεις λήψη μηνυμάτων από διαφορετικούς παραλήπτες, χωρίς το θύμα να έχει δώσει τη συγκατάθεση του ή να έχει ο ίδιος δώσει την ηλεκτρονική του διεύθυνση (το τελευταίο έχει σκοπό την πώληση, με αθέμιτο τρόπο)
-
σπρωξίματα (poke) στο Facebook
-
ηλεκτρονική κλοπή και πρόκληση ζημίας στην προσωπική περιουσία του θύματος
-
εκβιαστικά τηλεφωνήματα, ή τηλεφωνήματα χωρίς συνομιλία σε ακατάλληλες ώρες, ή/και κλήσεις χωρίς απάντηση
-
την αγνόηση των ενοχλητικών μηνυμάτων
-
τον αποκλεισμό του αποστολέα των απειλητικών/ενοχλητικών μηνυμάτων
-
την προειδοποίηση του αποστολέα για τη λήψη νόμιμων μέτρων προστασίας
-
την αναφορά των περιστατικών ή/και των μηνυμάτων στις αρμόδιες αρχές (π.χ. αστυνομία, υπηρεσία δίωξης ηλεκτρονικού εγκλήματος) και λήψη προληπτικών μέτρων, σε περίπτωση απειλών ή προσωπικής ζημίας
-
εκπαίδευση γονέων κι εκπαιδευτικών στην αναγνώριση των πιο ευρέως χρησιμοποιούμενων τεχνικών θυματοποίησης
-
ευαισθητοποίηση ώστε να διδάξουν στα παιδιά να μην δίνουν προσωπικές πληροφορίες στο διαδίκτυο και να αντιδρούν άμεσα αν τύχει να βρεθούν σε δύσκολη ή περίεργη κατάσταση, κατά την ενασχόληση τους με τον υπολογιστή ή το κινητό τους, με το να αναφέρουν το περιστατικό στο γονιό, σε έμπιστο ενήλικα ή απευθείας στη δίωξη ηλεκτρονικού εγκλήματος, όταν δέχεται σοβαρές απειλές
-
επικοινωνία με το παιδί κι εξήγηση ότι αυτό που συμβαίνει είναι απαράδεκτο
-
βεβαίωση (λεκτική και συναισθηματική) ότι το παιδί είναι ασφαλές και άξιο αγάπης
-
επικοινωνία με ειδικό ψυχικής υγείας για αντιμετώπιση πιθανών ψυχοσωματικών διαταραχών
-
βοηθούμε τα παιδιά να διευρύνουν τον κύκλο των φίλων τους, ώστε να στηρίζουν και να προσέχουν το ένα το άλλο
-
τα ενημερώνουμε (ανάλογα με το αναπτυξιακό τους στάδιο) για τους πιθανούς κινδύνους, ώστε να αναγνωρίσουν ένα παραβατικό περιστατικό και να συνειδητοποιήσουν ότι θα πρέπει να ζητήσουν βοήθεια από τα κατάλληλα πρόσωπα, ώστε να υπερασπιστούν τον εαυτό τους.
-
συμβουλεύουμε τα παιδιά να είναι σε επαγρύπνηση και να έχουν αυτοπεποίθηση.
-
παρατηρούμε με προσοχή εάν το παιδί μας μιμείται επιθετική συμπεριφορά μελών του οικογενειακού περιβάλλοντος
-
εξηγούμε με προσοχή στο παιδί, ότι η συμπεριφορά αυτή, δημιουργεί φόβο και δυστυχία στα άλλα παιδιά και παρατηρούμε ήρεμα και προσεκτικά την αντίδραση του, ώστε να καταλάβουμε τους πιθανούς λόγους που το οδήγησαν σε αυτή τη συμπεριφορά και να διαπιστώσουμε πως το ίδιο αισθάνεται ή τι περιμένει να συμβεί από την απαράδεκτη συμπεριφορά του. Δεν κρίνουμε το ίδιο, αλλά τη συμπεριφορά κι απευθυνόμαστε στους δασκάλους του προκειμένου να διερευνήσουμε τυχόν άλλες αντικοινωνικές συμπεριφορές
-
του επικοινωνούμε ότι το αγαπάμε και βεβαιωνόμαστε ότι το γνωρίζει
-
εξηγούμε την κοινωνικώς αποδεκτή συμπεριφορά, το επαινούμε για τις καλές πράξεις του και το στηρίζουμε στη σταδιακή αλλαγή της συμπεριφοράς του
Κατηγορία ΓΕΝΙΚΑ, ΣΥΧΝΕΣ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ | Δε βρέθηκαν σχόλια »
Ο ιός του Έμπολα και η πείνα
Συγγραφέας: kantonopou στις 14 Οκτωβρίου 2014
Κατηγορία ΓΕΝΙΚΑ | Δε βρέθηκαν σχόλια »
Ασθένειες των κινητών… Μήπως τις έχετε κι εσείς;
Συγγραφέας: kantonopou στις 26 Σεπτεμβρίου 2014
Αναφερόμαστε φυσικά στα κινητά τηλέφωνα, η χρήση των οποίων συνοδεύεται δυστυχώς και από μία σειρά ανεπιθύμητων συμπτωμάτων.
Δείτε ποιες είναι, σύμφωνα με μελέτες, οι «ασθένειες των smartphone
Cybersicness: Ναυτία του διαδικτύου
Οφείλεται στην αδυναμία συγχρονισμού των ματιών με την κίνηση της τρισδιάστατης εικόνας, προκαλώντας αίσθημα ναυτίας, πόνο στα μάτια και ζάλη ενώ το πρόβλημα επιδεινώνεται όσο μεγαλύτερη είναι η ανάλυση της οθόνης.
Σύνδρομο ψεύτικης δόνησης
Κάποιοι άνθρωποι έχουν συνηθίσει στη δόνηση του κινητού που πολλές φορές το μυαλό τους παίζει παιχνίδια, κάνοντάς τους να αισθάνονται πως κάποιος τους καλεί. Επί της ουσίας προκαλείται από το άγχος εν αναμονή κάποιας κλήσης.
Πόνος στον αυχένα
Όταν χρησιμοποιούμε το κινητό μας καμπουριάζουμε και σκύβουμε το κεφάλι, με αποτέλεσμα να ασκείται επιπλέον πίεση στη σπονδυλική στήλη και να προκαλείται πόνος στον αυχένα, το κεφάλι και τους ώμους.
Τενοντίτιδα από τα sms
Ειδικά η πληκτρολόγηση μηνυμάτων στο κινητό, απαιτεί ιδιαίτερα λεπτές κινήσεις ενώ οι περισσότεροι χρησιμοποιούμε αρκετά και τον αντίχειρα, σε μια μη φυσιολογική για την παλάμη μας θέση, κάτι που μπορεί να οδηγήσει εύκολα σε τενοντίτιδες και άλλες φλεγμονές.
Ξηροφθαλμία
Η παρατεταμένη χρήση κινητού απαιτεί τη συνεχή εστίαση των ματιών σε μία πολύ μικρή περιοχή, κάτι που προκαλεί εξάτμιση των δακρύων και οδηγεί σε ξηροφθαλμία.
Sms στον ύπνο και αίσθημα κόπωσης
Σύμφωνα με μελέτη, δεν είναι λίγοι οι χρήστες κινητών τηλεφώνων που στέλνουν μηνύματα κατά τις δύο πρώτες ώρες του ύπνου και ενώ δεν έχουν συνείδηση. Αυτό, ωστόσο, έχει σαν αποτέλεσμα να διακόπτεται ο βαθύς ύπνος REM και να ξυπνούν κουρασμένοι σαν να μην έχουν κοιμηθεί επαρκώς.
Κατηγορία ΓΕΝΙΚΑ | Δε βρέθηκαν σχόλια »
Οι άγνωστοι κίνδυνοι από τα τατουάζ, για τους οποίους δεν μιλάει κανείς
Συγγραφέας: kantonopou στις 26 Σεπτεμβρίου 2014
Οι κίνδυνοι από την τέχνη του τατουάζ – η οποία γίνεται ολοένα και πιο διαδεδομένη στον 21ο αιώνα, ιδιαίτερα σε άτομα κάτω των 30 ετών – είναι πολλοί και ως επί το πλείστον άγνωστοι, καθώς κανένας δεν ενδιαφέρεται πριν κάνει ένα τατουάζ στο σώμα του, να μάθει τι επιπτώσεις μπορεί να έχει αυτό στην υγεία του.
Το τατουάζ, λοιπόν, είναι μία επεμβατική διαδικασία διάτρησης του δέρματος, η οποία – κάθε άλλο παρά αθώα είναι. Διαβάστε ποιοι είναι η κίνδυνοι που κρύβονται πίσω από ένα αθώο – μικρό ή μεγάλο – τατουάζ.
1) «Το έκανα παλιά, αλλά τώρα μετανιώνω»
Πάνω από το 50 % των ατόμων που έχει κάνει τατουάζ, αργότερα το μετανοιώνει και θα προτιμούσε να μην το είχε κάνει. Αυτό το εκφράζουν οι νέοι όταν επισκέπτονται έναν δερματολόγο για να αφαιρέσουν ένα τατουάζ, μία διαδικασία επώδυνη, αλλά και δαπανηρή. Στο τεύχος Ιουλίου του Archives of Dermatology, ερευνητές από το Κέντρο Επιστημών Υγείας του Texas Tech University αναφέρουν σε έρευνα, σχετική με το τι οδηγεί κάποιον να αφαιρέσει ένα τατουάζ:
* το τατουάζ δεν τον εκφράζει στο παρόν, καθώς αναφέρεται σε κατάσταση του παρελθόντος
* δημιουργεί προβλήματα με τα ρούχα και την εμφάνιση
* προκαλεί αμηχανία,
* αλλά και ανησυχία ότι το τατουάζ θα μπορούσε να επηρεάσει αρνητικά τη δουλειά ή καριέρα του.
Ίσως, λοιπόν, δεν αποτελεί έκπληξη το ότι τα περισσότερα άτομα που ζητούν αφαίρεση τατουάζ είναι γυναίκες, οι οποίες φαίνεται ότι αισθάνονται περισσότερο ψυχολογική δυσφορία, χαρακτηρίζοντας το τατουάζ τους, στίγμα. Χαρακτηριστικό είναι το παρατσούκλι που χρησιμοποιούν οι ίδιες για να περιγράψουν το τατουάζ τους. «Αλητοσφραγίδα»
2) Το μελάνι περιέχει καρκινογόνα σε χαμηλή μεν περιεκτικότητα, αλλά επικίνδυνα
Χημικοί από το εργαστήριο του Εθνικού Κέντρου Τοξικολογικών Ερευνών των ΗΠΑ, έχουν εντοπιστεί χαμηλά επίπεδα των καρκινογόνων ουσιών στο μελάνι τατουάζ. Ο κίνδυνος είναι ο έξής: Το μελάνι που εγχύεται βαθιά κάτω από την επιδερμίδα, προκαλεί το δέρμα να αντιδρά προστατευτικά, συμπυκνώνοντας την χρωστική ουσία ως ξένη μάζα σε πυκνό ινώδη ιστό, ενώ τα υπολείμματα του μελανιού που ξεφεύγουν μέσα στο δέρμα, μεταφέρονται με το αίμα στους γειτονικούς λεμφαδένες.
3) Η αφαίρεση αφήνει στο δέρμα μια τοξική χωματερή
Παρά το ότι η αφαίρεση του τατουάζ δεν απαιτεί πλέον χειρουργική εκτομή ή βαθιά τριβή του δέρματος όπως παλιότερα, με αποτέλεσμα να απαιτείται στη συνέχεια, μεταμόσχευση δέρματος, το λέιζερ δεν είναι εντελώς αθώο. Στην καλύτερη περίπτωση μετά από πολύμηνη θεραπεία με λέιζερ, το τατουάζ μπορεί να εξασθενίσει σταδιακά κι αυτό να ακούγεται εύκολο. Όμως, στην πραγματικότητα η διαδικασία αφαίρεσης με λέιζερ, η οποία καταστρέφει τη χρωστική ουσία με καυτή θερμότητα, ενεργοποιεί χημικές αντιδράσεις που δημιουργούν καρκινογόνα με την μετάλλαξη των προϊόντων της διάσπασης του μελανιού, τα οποία στη συνέχεια απορροφώνται από το σώμα. Πρόσφατα, Γερμανοί επιστήμονες ανέφεραν ότι οι συγκεντρώσεις των τοξικών μορίων από κόκκινες και κίτρινες χρωστικές αυξάνεται έως 70 φορές μετά την ακτινοβολία λέιζερ. Και όσο μεγαλύτερο το τατουάζ, τόσο μεγαλύτερη είναι η εκπομπή τοξικών. Αυτό που μένει τελικά στο εσωτερικό του δέρματος, μετά την αφαίρεση αποτελεί μία τοξική χωματερή.
3) Κανείς δεν μπορεί να ελέγξει την ποιότητα των μελανιών που χρησιμοποιούνται
Η Υπηρεσία Τροφίμων και Φαρμάκων (FDA) της Αμερικής (πόσο μάλλον στην Ελλάδα) δηλώνει ότι δεν μπορεί ελέγξει τη βιομηχανία των τατουάζ. Στην πραγματικότητα, κανείς δεν ξέρει πραγματικά τι ακριβώς περιέχουν τα πολυάριθμα εμπορικά, αλλά και σπιτικά κατασκευασμένα, πολλές φορές, μελάνια. Πολλά περιέχουν επικίνδυνους διαλύτες και μέταλλα, όπως ο μόλυβδος και ο υδράργυρος, αλλά και μια σειρά από ιδιαίτερα επικίνδυνα υλικά για την υγεία, όπως μελάνια για εκτυπωτές ηλεκτρονικών υπολογιστών ή προσμίξεις από χρώμα αυτοκίνητων – τα οποία είναι άκρως απαγορευτικά για έγχυση στο ανθρώπινο δέρμα.
4) Προκαλούν πολύ συχνά σοβαρές ασθένειες, μέχρι και καρκίνο.
Αλλεργικές αντιδράσεις και μολύνσεις του δέρματος μπορεί να εμφανιστούν μετά από ένα «χτύπημα» τατουάζ. Και αν και μπορεί να είναι και τυχαίο, ωστόσο, καρκίνοι του δέρματος, συμπεριλαμβανομένων των μελανωμάτων, έχουν αναφερθεί πολύ συχνά μέσα στις περιοχές των τατουάζ. Το FDA προειδοποιεί, επίσης, για τον κίνδυνο που υπάρχει στα εργαστήρια των τατουάζ για μετάδοση ιών όπως HIV, αλλά και ηπατοκυττατικό καρκίνο-που προκαλείται από την ηπατίτιδα C. Εξαιτίας αυτού του κινδύνου, οι τράπεζες αίματος απαγορεύουν συνήθως σε ανθρώπους έκαναν τατουάζ τους τελευταίους 12 μήνες, να γίνονται δότες αίματος. Το FDA προειδοποιεί επίσης, ότι αν κάποιοι ασθενείς κάνουν μαγνητική τομογραφία, τα τατουάζ τους μπορεί να διογκωθούν ή να καεί το δέρμα τους, κατάσταση που πιθανότητα να συνδέεται με το μέταλλο που υπάρχει σε ορισμένα μελάνια.
5) Κρύβουν σοβαρούς κινδύνους για τις εγκύους
Μεγάλο είναι το πρόβλημα κυρίως για τις γυναίκες. Η αφαίρεση τατουάζ κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης δεν είναι καλή ιδέα. Επίσης, κάποιοι αναισθησιολόγοι έχουν, επίσης, εκφράσει ανησυχίες σχετικά με την επισκληρίδιο αναισθησία, που μπορεί να χρειαστεί να κάνει κάποια γυναίκα, ιδιαίτερα στον τοκετό, κι αυτό έχει να κάνει κυρίως με τις γυναίκες που έχουν κάνει τατουάζ πάνω στην σπονδυλική τους στήλη, στο ύψος της μέσης. Υπάρχει η πιθανότητα, όπως λένε οι γιατροί, η βελόνα να μεταφέρει χρωστική ουσία στο εσωτερικό της σπονδυλικής στήλης και στον μυελό των οστών
theomitoros
Κατηγορία ΓΕΝΙΚΑ | Δε βρέθηκαν σχόλια »
Μετά τη Μετανεωτερικότητα ακολουθεί η ψευδαίσθηση του Matrix
Συγγραφέας: kantonopou στις 9 Αυγούστου 2014
Θα είχε ενδιαφέρον να αναζητήσει κάποιος να βρει ποιο είναι το πολυσυζητημένο matrix. Στο μύθο της σπηλιάς του Πλάτωνα, γίνεται αναφορά για κάποιο μυστικό τόπο μυήσεων, όπου τον υποψήφιο για να μυηθεί, τον κατέβαζαν βαθειά μέσα σε μια σπηλιά (ΜΗΤΡΑ – MATRIX), όπου τον τοποθετούσαν με το πρόσωπο στα τοιχώματα της, κατόπιν άναβαν από πίσω του μια φωτιά και στη συνέχεια, του έδειχναν τις σκιές που σχηματίζονταν φανερώνοντάς του ότι αυτό που έβλεπε με τα «φυσικά του μάτια», οι σκιές δηλαδή, ήταν ο πραγματικός φυσικός κόσμος μας. Όμως στην πραγματικότητα όλα αυτά που έβλεπε, δεν ήταν παρά μια πλάνη, μια αυταπάτη και μια ψευδαίσθηση, αφού τίποτε από όλα αυτά δεν υπήρχε ως αντικειμενική αλήθεια.
Όσο πλησιάζεις προς το matrix μιας εικονικής πραγματικότητας, τόσο εστιάζεις και επικεντρώνεις στην υποκειμενική εικόνα των αισθήσεών σου, η οποία κάτω από τις συγκεκριμένες συνθήκες μετατρέπεται σε φενάκη (ψευδαίσθηση). Όπως οι σκιές του πλατωνικού σπηλαίου μετατρέπονται σε φαντασιακές απεικονίσεις προσώπων και αντικειμένων, έτσι και μια αλγοριθμική ροή αριθμών μετατρέπεται σε εικόνες προσώπων και γεγονότων, πέρα για πέρα κατασκευασμένων και αντικειμενικά ανύπαρκτων. Η εικόνα της εγκεφαλικής επεξεργασίας, διαμέσου των ανθρώπινων συναισθημάτων, δημιουργεί πολλές φορές εξάρτηση, επιθυμίες, φόβους, ενοχές και ψευδαισθήσεις, σαν μια αλγοριθμική ακολουθία αριθμών δοσμένων σε μια πολύ-παραμετρική εξίσωση.
Το matrix μοιάζει με την ονειρική διαδικασία, μόνο που αυτό συμβαίνει σε πραγματικό άγρυπνο χρόνο, παγιδεύοντας το συνειδητό μέρος, του εγκεφάλου και του ψυχισμού, ενώ το όνειρο εκτείνεται με γνώμονα το ασυνείδητο κομμάτι του ανθρώπινου εγκεφάλου και ψυχισμού.
Η εποχή μας είναι γεγονός, πως προσπαθεί επίπονα, να ισορροπήσει στο κατώφλι της μετανεωτερικότητας – που σημαίνει μετά-ιστορία, μετά-θρησκεία και μετά-φιλοσοφία, με κυρίαρχη δύναμη την τεχνική και τα παράγωγά της – με την εικονική ψευδαίσθηση του matrix, αλλά με μεγάλη αστάθεια (χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα του χάους που μπορεί να προκαλέσει το «πέταγμα της πεταλούδας»1) και επικινδυνότητα. Κοινό χαρακτηριστικό και των δύο αυτών φάσεων της ανθρώπινης περιπέτειας είναι η ουτοπία, σε σχέση με την δυνατότητα του ανθρώπου, να ορίσει και να προσδιορίσει τα πάντα, δίχως έξω-κοσμικό σημείο αναφοράς, δίχως ελπιδοφόρα προσδοκία της Ανάστασης, με τον ερχομό της Βασιλείας Του.
Από τη μια μεριά η τεχνική δρα σαν ένας τεράστιος παράγοντας αφαίρεσης πάνω στην κοινωνική, τη φυσική και την ανθρώπινη πραγματικότητα. Η ιδέα της «εικονικής κοινωνίας» έχει ήδη αρχίσει να γίνεται αποδεκτή… Δεν υπάρχει πλέον νόημα. Υπάρχει αφαίρεση όλων των δραστηριοτήτων, όλων των εργασιών, όλων των συγκρούσεων, οι οποίες τοποθετούνται σε μια επικαιρότητα που στερείται βάθους2. Από την άλλη η «εσχατολογική» προοπτική της τεχνικής, η οριζόμενη ως matrix, η οποία όμως έχει οδηγήσει τον άνθρωπο σε απόλυτη υποδούλωση, αφού έχει καρπωθεί την ελευθερία και το αυτεξούσιό του, αφήνοντάς τον μόνο του, να παλέψει, με τους δαίμονες του μυαλού και της ψυχής του, σε ένα κόσμο άστοργο και άνυδρο, που θυμίζει την κόλαση του Δάντη3.
Ως matrix θα μπορούσε να οριστεί η έννοια της απόλυτης σκλαβιάς και υποδούλωσης του ανθρώπου στις μηχανές και στην ψευδαίσθηση που αυτές παράγουν, το πλήρες ξαστόχημα από το «κατ’ εικόνα» στο «παρά φύσιν» αντί για το «καθ’ ομοίωσιν».
Υπάρχουν χειροπιαστά δεδομένα της σύγχρονης σκλαβιάς, που οδηγεί την ανθρωπότητα το matrix, και αυτά είναι:
α)Η μισάνθρωπη φορολογία και οι δαιμονικοί φοροεισπρακτικοί μηχανισμοί, που εξουθενώνουν τον άνθρωπο, εγκλωβίζοντας τον στην ύλη.
β)Ο άκρατος καταναλωτισμός, ως Ύβρις και ο εν συνεχεία ακατάσχετος δανεισμός από τις τράπεζες και κατόπιν το ανεκπλήρωτο χρέος προς αυτές, ως Νέμεσις.
γ)Η «άρρωστη ιατρική», που θεραπεύει πρόσκαιρα και με μερικότητα, διατηρώντας την αλαζονεία, πως γνωρίζει τα πάντα περί ανθρώπου, και κατά συνέπεια μπορεί να θεραπεύσει τα πάντα, δίχως καμιά πνευματική αναφορά και ελπίδα πέρα από την ύλη και τη στείρα γνώση.
δ)Η γιγαντοποίηση της φαρμακευτικής παρουσίας, ως ενός δήθεν απαραίτητου παράγοντα, στην εξίσωση της βιολογικής επιβίωσης, μέσα από την καλλιεργούμενη φαρμακομανία, σε βιολογικό και ψυχολογικό επίπεδο.
ε)Η άκριτη χρήση της τηλεόρασης και του διαδικτύου ως εξαρτησιογόνων μηχανισμών, που αποσκοπούν αρχικά στο μούδιασμα του εγκεφάλου και τη διαφθορά της ψυχής, και στη συνέχεια σε ένα απόλυτο soul – mind control (ψυχο – διανοητικό έλεγχο).
Η παρακολούθηση των πάντων, μέσα από ένα ιδιότυπο big brother (μεγάλο αδελφό) Οργουελικών αναφορών, αλλά εκσυγχρονισμένο με την τελευταία λέξη της τεχνολογίας.
στ)Τα γενετικά τροποποιημένα τρόφιμα που οδηγούν μαθηματικά τον άνθρωπο στην ασθένεια και το θάνατο, μεσοπρόθεσμα η μακροπρόθεσμα.
ζ)Η διαμόρφωση νέων στερεότυπων, με την διαγραφή (delete) εθνικών παραδόσεων, θρησκευτικών αναφορών και ιστορίας, γενικότερα μια επιχειρούμενη λοβοτομή, στο συλλογικό χθες των εθνών.
Το ερώτημα που ανακύπτει είναι υπάρχει ελπίς;
Φυσικά και υπάρχει, φτάνει ο σύγχρονος άνθρωπος να αποσύρει το συντομότερο δυνατόν, την εμπιστοσύνη του από τον εγωισμό του, τις ικανότητές του και την κατασκευασμένη τεχνολογία του.
Φτάνει να στραφεί περισσότερο προς το εσωτερικό του κομμάτι, και να κατευθύνει το ενδιαφέρον του προς τις αναντίρρητες ανάγκες, του διπλανού του, παύοντας να θεωρεί τον εαυτό του ως το κέντρο του κόσμου και τότε είναι σίγουρο πως θα συναντήσει την πληρότητα και την γαλήνη, που τόσο απεγνωσμένα ψάχνει, αλλά δεν μπορεί να βρει, αφού τις ψάχνει σε λάθος τόπους και με λάθος τρόπους.
____________________________________________
1. http://en.wikipedia.org/wiki/Butterfly_effect
2.Jacques Ellul, Le Systeme technician, Calmann-Levy 1977 [ελληνική έκδοση: Ζακ Ελλύλ, Το τεχνικό ζήτημα (μετάφραση Γιάννης Ιωαννίδης), Αλήστου Μνήμης 2012].
3. http://it.wikipedia.org/wiki/Divina_Commedia
του π.Δημητρίου Θεοφίλου
Κατηγορία ΓΕΝΙΚΑ | Δε βρέθηκαν σχόλια »
Λάθη μετ’ εμμονής στη γλώσσα μας
Συγγραφέας: kantonopou στις 30 Ιουλίου 2014
Καλά, είπαμε προς χάριν ευκολίας, και της κόψαμε βασικές ρίζες, αποκεφαλίζοντας τόνους και πνεύματα, και πολλά βασικά της στοιχεία, όπως η δοτική, για παράδειγμα, που όμως αναπόφευκτα πάρα πολλές φορές τη χρησιμοποιούμε (εντάξει, εν ανάγκη, επ’ ευκαιρία, κ.λπ.), και εκείνο το καημένο το -ν, ρίχνοντας τη στάθμη της ποιότητάς της με συνέπεια και τον μαρασμό της.
Στην εποχή μας, με έλλειμμα παιδείας που συνεπακόλουθα επέφερε και όλων των ειδών τις κρίσεις, πνευματική, πολιτική, κοινωνική, οικονομική, μας αφήνει παγερά αδιάφορους η κατάντια της γλώσσας μας. Αντιθέτως, καμαρώνουμε που μιλάμε χωρίς σκέψη και δολοφονούμε λέξεις, επινοούμε αυθαίρετα νέες άσχετες και λανθασμένες, τις χρησιμοποιούμε ατάκτως ερριμμένες, και το θεωρούμε δικαίωμά μας, διαστρεβλώνουμε άλλες γιατί πλέον μιλάμε με ό,τι έχουμε ακούσει από όποιους θεωρούμε επαΐοντες, χρησιμοποιούμε πολλούς ξενικούς όρους λες και βρισκόμαστε υπό κατοχή άλλου κράτους, και στην πρώτη γραμμή του λόγου μας έχουμε τσιτάτα, τσιτάτα…
Θεωρούμε επιβεβλημένο να τονίσουμε ξανά με έμφαση λάθη που κάνουμε επανειλημμένα, που βέβαια φαντάζουν ανώδυνα, αλλά άραγε έτσι είναι;
Τη μεγαλύτερη ευθύνη και τη μεγαλύτερη ζημιά την κάνουν τα ΜΜΕ, που μας επιβάλλουν ό,τι ξέρουν κάτι αμαθείς, απαίδευτοι αλλά και δοκησίσοφοι. Και ένα επιπλέον κακό, γνωστοί γλωσσολόγοι μας κάνουν παραχωρήσεις στα λάθη, με απλή επισήμανση ότι καλύτερα είναι να μην το λέμε έτσι, αλλά έτσι, αλλά και πάλι δεν πειράζει…
Οστρακισμός |
● «Αφορά στην περίπτωση». Περιβόητο! Οι δημοσιογράφοι έχουν δώσει μια γραμμή και την ακολουθούν με ευλάβεια, αλλά ακόμη και ο κύριος Μπαμπινιώτης, δυστυχώς, δεν είναι καθόλου σαφής και μας θυμίζει το «ήξεις, αφίξεις». Εν αντιθέσει με το λεξικό του Τριανταφυλλίδη που είναι ξεκάθαρο. Όχι, δεν είναι σωστό αυτό τοσε. Το αφορά συντάσσεται με αιτιατική. Αν θα παίρναμε την προσωπική αντωνυμία μου ή σου, τι θα λέγαμε; «Μου αφορά»; «Σου αφορά»; «Η περίπτωση δεν αφορούσε σε εσένα»;
Κατηγορία ΓΕΝΙΚΑ | Δε βρέθηκαν σχόλια »
Ο Έλληνας ομογενής που κερδίζει τα βραβεία φωτογραφίζοντας την 4χρονη κόρη του!
Συγγραφέας: kantonopou στις 23 Ιουλίου 2014
Τελικά αυτό που μετράει στη φωτογραφία δεν είναι οι σπουδές πάνω στο αντικείμενο, αλλά η έμπνευση.
Αυτή η ξεχωριστή ματιά πάνω σε κάτι που βλέπεις μόνο εσύ και θέλεις να το δείξεις με τον τρόπο σου και στους άλλους.
Αυτή η ιδιαίτερη ματιά έχει φέρει τον Έλληνα ομογενή Βασίλη Γκέκα στην καρδιά του διεθνούς ενδιαφέροντος, ο οποίος αν και ερασιτέχνης κατάφερε μέσα σε ένα χρόνο να αποσπάσει δυο πολύ σημαντικά βραβεία.
Στην αρχή του έτους ο ομογενής φωτογράφος της Μελβούρνης τιμήθηκε με το πρώτο διεθνές βραβείο φωτογραφίας του διαγωνισμού The Loupe Awards και τραβώντας τα βλέμματα του διεθνή τύπου.
Ωστόσο λίγες μέρες πριν, συμμετείχε στον μεγάλο διεθνή φωτογραφικό διαγωνισμό International Photography Awards Lucies 2013 όπου έλαβε μέρος με τέσσερις φωτογραφίες και διακρίθηκαν και οι τέσσερις.
Το επίτευγμα είναι τεράστιο δεδομένου ότι οι συμμετοχές στο διαγωνισμό ξεπέρασαν τις 18.000. Η «πρωταγωνίστρια» των φωτογραφιών είναι η κορούλα του Αθηνά την οποία ο φωτογράφος θεωρεί εξαιρετικό μοντέλο λέγοντας: «Είναι η μούσα μου. Η Αθηνά τρελαίνεται να αλλάζει κοστούμια. Της φαίνεται σαν παιχνίδι όλο αυτό».
Όπως λέει ο ίδιος οι φωτογραφίες του εμπνέονται από την ζωγραφική και κυρίως την ολλανδική σχολή γιατί τον συγκινούν το φως, τα χρώματα, οι εκφράσεις.
Φωτογραφίες του Βασίλη Γκέκα μπορείτε να δείτε στοwww.billgekas.com.
Πηγή
Κατηγορία ΓΕΝΙΚΑ | Δε βρέθηκαν σχόλια »
Το συγκρότημα του νέου Καθεδρικού ναού των Τιράνων «Ανάσταση του Χριστού», του Συνοδικού και Πολιτιστικού Κέντρου
Συγγραφέας: kantonopou στις 6 Ιουνίου 2014
Το Συγκρότημα του Καθεδρικού ναού της Αναστάσεως του Χριστού ανεγέρθηκε σε οικόπεδο του κέντρου των Τιράνων, που παραχωρήθηκε σταδιακά από τις κρατικές Αρχές (2001-2005) σε αντικατάσταση του οικοπέδου του προηγουμένου Ορθόδοξου καθεδρικού ναού, που κατεδάφισε το αθεϊστικό καθεστώς το 1967. Για την αρχιτεκτονική μελέτη του έργου διενεργήθηκε το 2002 διεθνής αρχιτεκτονικός διαγωνισμός, που απένειμε το πρώτο βραβείο στο γραφείο Papadatos Partnership LLP Architects από τη Νέα Υόρκη. Η αρχική αρχιτεκτονική πρόταση έτυχε σημαντικής περαιτέρω επεξεργασίας.
Κατηγορία ΓΕΝΙΚΑ | Δε βρέθηκαν σχόλια »
Greenpeace: Γύρη με τοξικά φυτοφάρμακα συλλέγουν οι μέλισσες και στην Ελλάδα
Συγγραφέας: kantonopou στις 21 Απριλίου 2014
Ενα επικίνδυνο κοκτέιλ τοξικών φυτοφαρμάκων περιέχει η γύρη που συλλέγουν οι μέλισσες από τους ευρωπαϊκούς αγρούς, προειδοποιεί η περιβαλλοντική οργάνωση Greenpeace.
Η οργάνωση σε έρευνα που διεξήγαγε διαπίστωσε πως δύο στα τρία δείγματα γύρης που συνέλεξαν οι ερευνητές περιείχαν έως και 17 διαφορετικά φυτοφάρμακα!
Τα χημικά που βρέθηκαν στη γύρη που συλλέχθηκε από κυψέλες προέρχονται από διάφορες κατηγορίες φαρμάκων, όπως εντομοκτόνα, ακαρεοκτόνα, μυκητοκτόνα και ζιζανιοκτόνα. Τα προϊόντα αυτά, όπως καταγγέλλει η οργάνωση, ανήκουν σε μεγάλες αγροχημικές εταιρείες, όπως είναι η Basf, η Syngenta και η Bayer, στα κεντρικά γραφεία της οποίας βρέθηκαν σήμερα, Μεγάλη Τετάρτη, ακτιβιστές της Greenpeace απαιτώντας να σταματήσει να σκοτώνει τις μέλισσες με τα προϊόντα της.
Κατά την έρευνα «Το φορτίο των μελισσών. Υπολείμματα φυτοφαρμάκων σε κηρήθρα γύρης (ψωμί μέλισσας) και γύρη από συλλέκτες γύρης από μελιφόρες μέλισσες (apis mellifera) σε 12 ευρωπαϊκές χώρες», η οποία δημοσιεύθηκε τη Μεγάλη Τετάρτη, αναλύθηκαν περισσότερα από 100 δείγματα γύρης από 12 χώρες, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα.
Συνολικά ανιχνεύθηκαν 53 χημικές ουσίες, γεγονός που «φωτογραφίζει» το υφιστάμενο αγροτικό μοντέλο της Ευρώπης. Ειδικότερα, μεταξύ άλλων, βρέθηκαν:
– υψηλές συγκεντρώσεις διαφορετικών μυκητοκτόνων σε γύρη συλλεγμένη γύρω από αμπελώνες στην Ιταλία
– ευρεία χρήση θανατηφόρων εντομοκτόνων για τις μέλισσες σε γύρη από αγρούς στην Πολωνία
– ανίχνευση DDE (βιοσυσσωρεύσιμο προϊόν αποδόμησης του απαγορευμένου DDT)
– συχνή ανίχνευση στη Γερμανία της ουσίας thiacloprid, η οποία έχει νευροτοξικές ιδιότητες για τα έντομα και ανήκει στα νεονικοτινοειδή φυτοφάρμακα.
Στην Ελλάδα, σύμφωνα με την Greenpeace, βρέθηκαν επτά διαφορετικά φυτοφάρμακα σε 10 δείγματα γύρης.
«Οι μέλισσες και άλλοι επικονιαστές εκτίθενται σε ένα κοκτέιλ τοξικών φυτοφαρμάκων, τις συνέπειες των οποίων μόλις αρχίζουμε να καταλαβαίνουμε. Αυτό είναι άλλη μία απόδειξη ότι υπάρχουν δομικά λάθη στο αγροτικό μοντέλο της Ευρώπης που βασίζεται στην ευρεία χρήση τοξικών φυτοφαρμάκων, τις εκτεταμένες μονοκαλλιέργειες και τον έλεγχο της γεωργίας από εταιρείες κολοσσούς, όπως η Bayer και η Syngenta. Η έρευνά μας αποδεικνύει την ανάγκη για μία ουσιαστική στροφή στη βιώσιμη γεωργία» δήλωσε η υπεύθυνη της εκστρατείας για τις μέλισσες στο ελληνικό γραφείο της Greenpeace, Ναταλία Τσιγαρίδου.
Άλλωστε πρόσφατα η Ευρωπαϊκή Αρχή Ασφάλειας Τροφίμων (EFSA), σε έρευνα που είχε κάνει, αναγνώριζε τα μεγάλα κενά που υπάρχουν στη γνώση μας σχετικά με την υγεία των μελισσών και άλλων επικονιαστών, καθώς και τις επιπτώσεις των χημικών κοκτέιλ, και καλούσε την Ευρωπαϊκή Ένωση και τα κράτη-μέλη να καλύψουν αυτό το κενό με επιπλέον επιστημονική έρευνα.
Εκκληση της Greenpeace στην ΕΕ και στον έλληνα υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης
Λαμβάνοντας υπόψη και αυτή την έρευνα, η Greenpeace καλεί την Ευρωπαϊκή Επιτροπή:
* Να επεκτείνει τους περιορισμούς που έχουν ήδη τεθεί σε ισχύ για συγκεκριμένα φυτοφάρμακα που βλάπτουν τις μέλισσες, συγκεκριμένα τα clothianidin, imidacloprid, thiamethoxam και fipronil, ώστε η χρήση τους να απαγορευτεί πλήρως.
* Να απαγορεύσει πλήρως όλα τα υπόλοιπα φυτοφάρμακα που βλάπτουν τις μέλισσες και τους άλλους επικονιαστές (ανάμεσά τους τα chlorpyrifos, cypermethrinκαι deltamethrin).
* Να εφαρμόσει φιλόδοξα ευρωπαϊκά σχέδια δράσης για την καλύτερη αξιολόγηση των επιπτώσεων των φυτοφαρμάκων στους επικονιαστές και τη μείωση της χρήσης τους.
* Να ενθαρρύνει την έρευνα και την ανάπτυξη εναλλακτικών τρόπων αντιμετώπισης των ζιζανίων χωρίς τη χρήση χημικών και να προωθήσει την ευρεία εφαρμογή βιώσιμων αγροτικών πρακτικών.
Η Greenpeace καλεί επίσης τον υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων,Αθανάσιο Τσαυτάρη:
* Να προβεί στην πλήρη απαγόρευση όλων των φυτοφαρμάκων που βλάπτουν τις μέλισσες και τους άλλους επικονιαστές.
* Να προωθήσει ένα Εθνικό Σχέδιο Δράσης για τις Μέλισσες, με σκοπό: (1) να παρακολουθείται η υγεία των μελισσών και άλλων επικονιαστών, (2) να αξιολογηθούν οι κίνδυνοι των φυτοφαρμάκων καθώς και να μειωθεί η χρήση τους, (3) να προωθηθεί η αύξηση της βιοποικιλότητας στη γεωργία και εναλλακτικές, μη χημικές πρακτικές.
* Να στρέψει τους οικονομικούς πόρους μακριά από την καταστροφική βιομηχανική γεωργία και να προωθήσει τη βιώσιμη γεωργία.
πηγή
Κατηγορία ΓΕΝΙΚΑ | Δε βρέθηκαν σχόλια »
Εγκύκλιος Υπουργείου Παιδείας για τον εορτασμό της 25ης Μαρτίου
Συγγραφέας: kantonopou στις 21 Μαρτίου 2014
ΘΕΜΑ: «Εκδηλώσεις για την επέτειο της Εθνικής Εορτής της 25ης Μαρτίου»
Ύστερα από ερωτήματα που υποβάλλονται στην υπηρεσία μας σχετικά με τις εκδηλώσεις που πραγματοποιούνται την παραμονή της Εθνικής Εορτής της 25ης Μαρτίου (24η Μαρτίου) σας γνωρίζουμε τα εξής:
1. Σε όλα τα σχολεία Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης πραγματοποιούνται εκδηλώσεις σύμφωνα με όσα προβλέπονται στα Προεδρικά Διατάγματα 200/1998 και 201/1998.
2. Την παραμονή της Εθνικής Εορτής λειτουργεί και η Πρωινή Ζώνη του Ολοήμερου Προγράμματος
3. Οι μαθητές που παρακολουθούν το Ολοήμερο Πρόγραμμα συμμετέχουν στις εκδηλώσεις του σχολείου και αποχωρούν με τους άλλους μαθητές.
4. Η χρονική διάρκεια και ο τρόπος εορτασμού των εκδηλώσεων καθορίζονται από το Σύλλογο Διδασκόντων.
5. Με ευθύνη του Διευθυντή και του Συλλόγου Διδασκόντων ειδοποιούνται οι γονείς και οι κηδεμόνες για την ώρα αποχώρησης των μαθητών από το σχολείο.
6. Στις περιπτώσεις κατά τις οποίες οι γονείς /κηδεμόνες δηλώσουν αδυναμία προσέλευσης, προκειμένου να παραλάβουν τα τέκνα τους στην συγκεκριμένη ώρα, ο Σύλλογος Διδασκόντων υποχρεούται να μεριμνήσει για την απασχόληση των μαθητών που ενδέχεται να παραμείνουν στο σχολείο μετά το πέρας των εκδηλώσεων.
Ο ΠΡΟΙΣΤΑΜΕΝΟΣ ΤΗΣ Δ/ΝΣΗΣ
ΚΩΣΤΑΣ ΠΑΠΑΧΡΗΣΤΟΣ
ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΠΛΗΡΕΣ ΕΓΓΡΑΦΟ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΕΔΩ.
petheol.gr
Κατηγορία ΓΕΝΙΚΑ, ΙΣΤΟΡΙΚΑ | Δε βρέθηκαν σχόλια »
Λαϊκοί ασκητές στο Άγιον Όρος
Συγγραφέας: kantonopou στις 26 Ιανουαρίου 2014
Ο γέρο-Ιωακείμ, από την Βατοπεδινή Καλύβη της Αναλήψεως πλησίον των Καρυών, ήταν από τους παλαιότερους Αγιορείτες. Πλησίασε τα 100 και έζησε πάνω από 70 χρόνια στο Άγιον Όρος. Διηγήθηκε ότι όταν ήταν νέος μοναχός, εγνώρισε ένα λαϊκό ασκητή, που ασκήτευε απέναντι από την αρχαία Μονή του Αλυπίου, σε μία σπηλιά, κοντά στο λεγόμενο Κελλί του Πατριάρχου.
Κατηγορία ΓΕΝΙΚΑ | Δε βρέθηκαν σχόλια »
Ντοστογιέβσκη: Η μετάλλαξη των πεποιθήσεων
Συγγραφέας: kantonopou στις 9 Δεκεμβρίου 2013
Κατηγορία ΓΕΝΙΚΑ, ΡΩΣΙΑ | Δε βρέθηκαν σχόλια »
Μάθετε το σπιτικό και υγιεινό σιρόπι για τον βήχα
Συγγραφέας: kantonopou στις 19 Νοεμβρίου 2013
Ποιος από εμάς δεν έχει υποφέρει από έντονο βήχα, ιδιαίτερα την περίοδο του χειμώνα;
Διαβάστε πώς μπορείτε να παρασκευάσετε το δικό σας «σιρόπι», που θα σας ανακουφίσει από την πρώτη κιόλας ημέρα.
Σιρόπι με λεμόνι και μέλι!!!
Βράστε με τη φλούδα ένα λεμόνι σε λίγο νερό για περίπου πέντε λεπτά. Στη συνέχεια στύψτε το λεμόνι σε ένα ποτήρι και προσθέστε τρεις κουταλιές μέλι.
Το μέλι έχει την ιδιότητα να μαλακώνει το λαιμό, τη στιγμή που το λεμόνι έχει αντισηπτικές και αντιβακτηριδιακές ιδιότητες.
Σιρόπι με φασκόμηλο και θυμάρι!!!
Βράστε φασκόμηλο και θυμάρι σε λίγο νερό και πιείτε το, αφού έχετε προσθέσει μία κουταλιά μέλι.
Πηγή:onlycy.com
Κατηγορία ΓΕΝΙΚΑ | Δε βρέθηκαν σχόλια »
Το παιδί του διαζυγίου
Συγγραφέας: kantonopou στις 13 Οκτωβρίου 2013
Ορισμένες φορές οι γονείς, μετά από μία επώδυνη πορεία, φθάνουν στην απόφαση του διαζυγίου. Οι συνθήκες δεν είναι εύκολες για κανένα και κανείς δεν βγαίνει ικανοποιημένος από ένα διαζύγιο.
Όταν οι γονείς φθάνουν σ’ αυτή την απόφαση πρέπει να σκεφτούν τον αντίκτυπο που θα έχει στα παιδιά και πως προτίθενται να τον αντιμετωπίσουν. Το διαζύγιο είναι από τις χειρότερες εμπειρίες στη ζωή ενός παιδιού και το αν θα προκαλέσει ψυχολογικά προβλήματα η όχι εξαρτάται αφ` ενός μεν από την προσωπικότητα του παιδιού και αφ` ετέρου από το χειρισμό των γονέων. Οι γονείς έχουν την υποχρέωση να προστατεύσουν το παιδί και να το απομακρύνουν από τις συγκρούσεις και τις βίαιες καταστάσεις που πιθανόν υπάρχουν στην οικογένεια.
Η τραυματική εμπειρία του διαζυγίου έχει άμεσα και έμμεσα αποτελέσματα. Τα ψυχολογικά προβλήματα εκδηλώνονται κυρίως όταν το παιδί βρίσκεται στο μέσον της σύγκρουσης, όταν είναι μάρτυρας σε σκηνές εχθρότητας μεταξύ δύο ανθρώπων που αγαπάει και πρέπει να αποφασίσει ποιός από τους δύο έχει δίκιο. Η ψυχική ένταση του παιδιού είναι πολύ μεγάλη όταν αποτελεί μέρος της διαμάχης των δύο εμπόλεμων γονέων και σημείο αναφοράς για τις κατηγορίες, που οι γονείς εκτοξεύουν ο ένας εναντίον του άλλου για αδιαφορία, εγκατάλειψη, ανεπάρκεια η μεροληπτική στάση. Συχνά επίσης το παιδί χρησιμοποιείται για τη ρύθμιση οικονομικών διαφορών μεταξύ των δύο γονέων.
Μελέτες δείχνουν ότι τα παιδιά ελπίζουν στην επανασύνδεση της οικογένειας ακόμη και μετά από 10 – 15 χρόνια. Στην ενήλικη ζωή τους έχουν μειωμένη ικανότητα να διαμορφώσουν σταθερές σχέσεις με πρόσωπα του άλλου φύλου. Το παιδί του διαζυγίου έχει πολλές πιθανότητες να γίνει ένας οξύθυμος, ανασφαλής και επιθετικός ενήλικος.
Μια από τις σημαντικότερες παραμέτρους, που καθορίζει τις επιπτώσεις της διάλυσης της οικογένειας στα παιδιά, είναι η στάση των γονέων πριν και μετά το διαζύγιο. Το πρώτο ερώτημα που συνήθως τίθεται αφορά στην ανακοίνωση του διαζυγίου. Οι εξηγήσεις που θα δοθούν στο παιδί θα πρέπει να είναι όσο το δυνατόν πιο κοντά στην αλήθεια. Τα παιδιά μικρής ηλικίας έχουν την τάση να ερμηνεύουν τα πάντα με επίκεντρο τον εαυτό τους. Έτσι συχνά βιώνουν το διαζύγιο ως εγκατάλειψη, απόρριψη η ενοχοποιούνται ότι είναι κακά παιδιά και ο γονιός που έφυγε δεν τα αγαπά. Τα μεγαλύτερα παιδιά μπορούν να καταλάβουν τις δυσμενείς συνέπειες που έχει για τους ενήλικες ένας αποτυχημένος γάμος και να αντιληφθούν τους πραγματικούς λόγους του διαζυγίου. Σημαντικό είναι η επαφή με τον γονιό που φεύγει να συνεχίσει να είναι συχνή και καθορισμένη. Το παιδί που περιμένει το γονέα, ο οποίος δεν έρχεται, βλέπει τους φόβους εγκατάλειψης να επιβεβαιώνονται και βυθίζεται σε πραγματική απελπισία
Η μόνιμη κατοικία του παιδιού θα πρέπει να είναι στο σπίτι του ενός γονιού. Το να μοιράζει εξίσου το χρόνο του σε δύο σπίτια το αποστερεί από κάθε έννοια μόνιμου δικού του χώρου και το κρατάει σε διαρκή σύγχυση. Αν υπάρχουν αδέλφια δεν θα πρέπει να χωρίζονται τις μέρες των επισκέψεων. Τη στιγμή του διαζυγίου τα άλλα μέλη της οικογένειας γίνονται ακόμη πιο σημαντικά. Οι σχέσεις των αδελφών ισχυροποιούνται και τα αδέλφια προστατεύονται μεταξύ τους από τυχόν αυθαιρεσίες των γονέων και από το άγχος του αποχωρισμού.
Τα ζητήματα πειθαρχίας είναι ένα άλλο θέμα που δεν πρέπει να παραβλεφθεί για τα παιδιά του διαζυγίου. Ο γονιός, με τον οποίο μένουν μαζί, έχει συνήθως την τάση υπερπροστασίας και χαλάρωσης των κανόνων πειθαρχίας για να απαλύνει τον πόνο και το στρες του παιδιού. Τα περισσότερα παιδιά έχουν ανάγκη από σταθερά όρια και κανόνες πειθαρχίας. Σε μια φάση της ζωής τους, που νοιώθουν ότι τα πάντα αλλάζουν γύρω τους, η πειθαρχία αποτελεί ασφαλή βάση για να μπορέσουν να κυριαρχήσουν στο άγχος τους και να συνεχίσουν να τα καταφέρνουν στις σχολικές τους επιδόσεις και την κοινωνική τους ζωή.
Σημαντικός παράγων για την ψυχική ισορροπία του παιδιού και τη φυσιολογική του εξέλιξη είναι η αίσθηση συνέχειας. Οι δύο γονείς, παρ` όλο που δεν συνεχίζουν τη ζωή τους ως ζευγάρι, θα πρέπει να συνυπάρχουν και να παίρνουν κοινές αποφάσεις για θέματα που αφορούν στο παιδί.
Λαζαράτου Ελένη (Επίκ. Καθηγήτρια Παιδο-ψυχιατρικής. Ιατρική Σχολή Παν/μίου Αθηνών)
Πηγή: agiazoni.gr
Κατηγορία ΓΕΝΙΚΑ | Δε βρέθηκαν σχόλια »
O π. Ιωάννης Ρωμανίδης ως ιστορικός
Συγγραφέας: kantonopou στις 11 Οκτωβρίου 2013
O π. Ιωάννης Ρωμανίδης ως ιστορικός
τού Αναστασίου Φιλιππίδη
Bachelor of Arts, Yale University, ΗΠΑ – Master of Arts, Georgetown University, ΗΠΑ
Η τεράστια συνεισφορά τού π. Ιωάννη Ρωμανίδη στή θεολογία βασίστηκε στή στέρεη εμπειρική, βιωματική γνώση πού απέκτησε από τό οικογενειακό του περιβάλλον, ιδιαίτερα τή μητέρα του Ευλαμπία. Παρομοίως, η συνεισφορά του στήν ιστορική επιστήμη βασίστηκε επίσης σέ βιωματικές εμπειρίες πού είχε, οι οποίες τόν οδήγησαν σέ πρωτότυπες σκέψεις καί σέ ρηξικέλευθα συμπεράσματα, μετά, βεβαίως, από εξαντλητική έρευνα. Ο ίδιος ξεκινά τό πρώτο του ιστορικό βιβλίο, τή «Ρωμηοσύνη» (1975) μέ τήν αφήγηση ενός περιστατικού πού έζησε τό 1951, νεαρός εφημέριος στήν Αμερική. Ειδοποιήθηκε νά μεταβεί σέ σπίτι ασθενούς, κτύπησε όμως λάθος πόρτα καί γνώρισε εκεί έναν Έλληνα. Ταυτόχρονα εμφανίστηκε στό σαλόνι ο αδερφός αυτού τού Έλληνα, τόν οποίον όμως ο Ρωμανίδης γνώριζε ως αρχηγό τών Αλβανών τής πόλης! Ούτε τά δυό αδέρφια ούτε ο Ρωμανίδης μπορούσαν τότε νά εξηγήσουν τό παράδοξο. Τό κλειδί γιά τήν ερμηνεία βρίσκεται στίς σελίδες πού ακολουθούν στό βιβλίο «Ρωμηοσύνη».
Επίσης, ασφαλώς δέν είναι τυχαίο ότι η «Ρωμηοσύνη» γράφηκε μετά από τή γνωριμία τού Ρωμανίδη μέ τό Λίβανο καί τή Συρία, στή Θεολογική Σχολή τού Μπελεμόντ. Εκεί συνειδητοποίησε ότι χιλιάδες πιστοί πού ανήκουν στό Πατριαρχείο Αντιοχείας αυτοπροσδιορίζονταν ως «Ρωμηοί Ορθόδοξοι», χωρίς νά είναι Έλληνες, ούτε κάν Ελληνόφωνοι. Τό παράδοξο βρήκε καί αυτό τή λύση του στό βιβλίο «Ρωμηοσύνη».
Σέ ακαδημαϊκό επίπεδο, πρέπει νά αναγνωριστεί η οφειλή τού Ρωμανίδη στόν Φλωρόφσκυ, μέ τόν οποίο άλλωστε είχαν (ε) ιδιαίτερα στενή σχέση, όπως προκύπτει καί από τήν μέχρι σήμερα δημοσιευμένη αλληλογραφία τους . Ο Φλωρόφσκυ ενδιαφέρθηκε ιδιαίτερα γιά τήν αλληλεπίδραση θεολογίας καί Ιστορίας καί ο Ρωμανίδης εμπνέεται από τό ίδιο πνεύμα.
Τό ιστορικό έργο τού Ρωμανίδη περικλείεται κυρίως σέ τρείς μελέτες: 1) «Ρωμηοσύνη» (1975), 2) «Φράγκοι, Ρωμαίοι, Φεουδαλισμός καί Δόγμα» (1982) καί 3) Πρόλογος στή 2η έκδοση τού «Προπατορικού Αμαρτήματος» (1989). Επιπρόσθετα, αρκετά ιστορικά στοιχεία περιλαμβάνονται στήν εκτενή Εισαγωγή στό «Ρωμαίοι ή Ρωμηοί Πατέρες τής Εκκλησίας, Α’ τόμος» (1984), όπου γίνεται φανερή η σύνθεση θεολογικού καί ιστορικού λόγου. Αλλά καί σέ όλες σχεδόν τίς μελέτες, μετά τό 1975, τά ιστορικά στοιχεία παρεισφρέουν μέσα στά θεολογικά.
1. Οι βασικές ιστορικές θέσεις τού π. Ι. Ρωμανίδη
Οι ιστορικές θέσεις τού Ρωμανίδη, πρωτότυπες τό 1975, όταν πρωτακούστηκαν, έχουν καταστεί αρκετά γνωστές πλέον καί δέν χρειάζεται νά τίς επαναλάβουμε εδώ παρά μόνο περιληπτικά:
(α). Ο ρωμαϊκός πολιτισμός είναι στήν πραγματικότητα ελληνικός. Η Ρώμη υπήρξε ελληνική πόλη, πολλοί παλαιότεροι Ρωμαίοι συγγραφείς έγραφαν ελληνικά ή ήταν δίγλωσσοι καί η ελληνική γλώσσα ήταν μιά από τίς δυό επίσημες γλώσσες στή Σύγκλητο, όπου η θέση τού μεταφραστή είχε καταργηθεί από τόν 1ο αιώνα π.Χ.. Γι’ αυτό άλλωστε καί ο Απ. Παύλος έγραψε τήν Επιστολή πρός τούς Χριστιανούς τής Ρώμης στά ελληνικά. Ακόμη καί η λατρεία στήν πόλη τής Ρώμης ετελείτο στά ελληνικά μέχρι τίς αρχές τού 4ου αιώνα. Στό σύνολο τής αυτοκρατορίας, η πλειοψηφία τού πληθυσμού μιλούσε ελληνικά.
Παρ’ ό,τι οι απόψεις τού Ρωμανίδη βασίζονταν σέ γνωστές δημοσιευμένες πηγές, δέν είχαν παρουσιαστεί μέ αυτόν τόν τρόπο από κανέναν προγενέστερο ερευνητή. Η σύνθεση αποτελεί αποκλειστικά έργο τού Ρωμανίδη. Οι βυζαντινολόγοι γνώριζαν ότι δέν υπήρξε ποτέ κράτος πού νά ονομάζεται «Βυζάντιο», αλλά χρησιμοποιούσαν τόν όρο χωρίς νά τονίζουν τίς πολιτικές επιπτώσεις αυτής τής επιλογής.
(β). Η κύρια πολιτιστική διχοτόμηση τής Ευρώπης δέν προήλθε από τή διαφοροποίηση Ελλήνων-Ρωμαίων, αλλά από τή διαφοροποίηση Ρωμαίων-Φράγκων, πού συνέβη μετά τήν κατάκτηση τού δυτικού τμήματος τής Αυτοκρατορίας από τό βαρβαρικό φύλο τών Φράγκων. Οι Φράγκοι υποδούλωσαν τούς Ρωμαίους καί τούς μετέτρεψαν σέ δουλοπάροικους, ενώ οι ίδιοι παρέμειναν φεουδάρχες, κλεισμένοι σέ προστατευμένους πύργους. Η κατάκτηση ολοκληρώθηκε επί Καρλομάγνου καί συνοδεύτηκε από τή θεολογική ανεξαρτητοποίηση μέ τή σύνοδο τής Φραγκφούρτης τό 794 (απέρριψε τήν Ζ’ Οικουμενική Σύνοδο), τή Σύνοδο τού Άαχεν τό 809 (εισήγαγε τό φιλιόκβε στό Σύμβολο τής Πίστεως) καί τήν κατάληψη τού παπικού θρόνου σταδιακά μεταξύ 983 καί 1046. Σημαντικά ορόσημα σέ αυτή τήν κατάληψη αποτελούν τό 1009 (εκδίωξη τού τελευταίου Ορθόδοξου Πάπα) καί τό 1014 (επίσημη εισαγωγή τού φιλιόκβε στήν Εκκλησία τής Ρώμης). Οι απόγονοι τών Ρωμαίων στή Δύση παρέμειναν υποδουλωμένοι μέχρι τό 1789, όταν επαναστάτησαν καί απελευθερώθηκαν στή Γαλλία, αγνοούν όμως τή Ρωμαιοσύνη τών προγόνων τους καί τήν ταύτισή τους μέ τούς Ρωμαίους τής Ανατολής.
(γ). Τό Σχίσμα δέν συνέβη μεταξύ Βυζαντινής καί Ρωμαϊκής Εκκλησίας, αλλά μεταξύ Ορθόδοξων Ρωμαίων (σέ Ανατολή καί Δύση) καί Φράγκων κατακτητών τού παπικού θρόνου. Επειδή οι Ρωμαίοι τής Παλαιάς Ρώμης αντιστέκονταν επί δεκαετίες στίς Φραγκικές επιδιώξεις, απαιτήθηκε η απευθείας κατάληψη τού παπικού θρόνου από Φράγκο (οριστικά τό 1046) καί αμέσως μετά διακηρύχθηκε τό Σχίσμα. Τά αίτια τού Σχίσματος ανάγονται κυρίως στίς πολιτικές επιδιώξεις τών Φράγκων καί όχι σέ κάποια μυθική αναπόφευκτη αντίθεση μεταξύ Ελληνικής καί Ρωμαϊκής θεολογίας.
(δ). Ως κατακτητές τής Δυτικής Ευρώπης, οι Φράγκοι επέβαλαν τή δική τους πλαστογραφημένη εκδοχή τής Ιστορίας, ονομάζοντας τούς ελεύθερους Ρωμαίους «Γραικούς», ώστε νά τούς διαφοροποιήσουν από τούς Ρωμαίους τής Γαλλίας καί Ιταλίας τούς οποίους είχαν κατακτήσει. Στή συνέχεια, μετά τήν οριστική πτώση τής Κωνσταντινούπολης, όταν δέν υπήρχαν πιά ελεύθεροι Ρωμαίοι, μετονόμασαν τήν Αυτοκρατορία σέ «Βυζάντιο», ώστε νά αποκόψουν κάθε υπόδουλο Ρωμηό από τήν ιστορική του συνέχεια καί νά αποτρέψουν τυχόν ανασύσταση τής αυτοκρατορίας. Στήν πραγματικότητα δέν υπήρξε ποτέ «Βυζαντινή Αυτοκρατορία». Ο όρος πρωτοχρησιμοποιήθηκε τό 1562 από τόν Ιερώνυμο Βόλφ στήν έκδοση μιάς συλλογής ιστορικών πηγών.
(ε). Επειδή όμως, παρ’ όλα αυτά, οι υπόδουλοι στούς Τούρκους Ρωμηοί τής Ανατολής διατηρούσαν τήν ανάμνηση τής Αυτοκρατορίας τους, υπήρχε πάντοτε ο κίνδυνος νά τή διεκδικήσουν εκ νέου. Οι Μεγάλες Δυνάμεις, μέ τή συνδρομή νεοελλήνων διανοουμένων, όπως ο Κοραής, ανέλαβαν νά πείσουν τό λαό ότι είναι απόγονος μόνο τών αρχαίων Ελλήνων καί ότι είχε υποδουλωθεί επί 2000 χρόνια πρώτα στούς Ρωμαίους καί μετά στούς Τούρκους. Οι ίδιες Δυνάμεις μεταστράφηκαν θετικά υπέρ τής Επανάστασης τού 1821 μόνον αφού εξασφάλισαν τόν αρχαιολατρικό προσανατολισμό της. Τό ζήτημα δέν είχε λυθεί ούτε 100 χρόνια μετά τόν Κοραή, όπως απέδειξε η διαμάχη πού ξέσπασε μέ τή δημοσίευση τής «Ιστορίας τής Ρωμιοσύνης» τού Αργ. Εφταλιώτη τό 1901, όταν ο Κ. Παλαμάς υπερασπίστηκε τόν Εφταλιώτη, ενώ λόγιοι σάν τόν Ν. Πολίτη καί τόν Σωτηριάδη τόν χλεύαζαν.
Τό ιστορικό έργο τού Ρωμανίδη επικεντρώνεται στή μεσαιωνική περίοδο, όπως είναι λογικό, αφού αυτή είναι η περίοδος πού έχει παραχαραχτεί από τήν μεταγενέστερη επίσημη ιστοριογραφία. Ωστόσο, δέν εξαντλείται εκεί. Εκτείνεται τόσο στήν αρχαία όσο καί στή νεώτερη Ιστορία. Η επέκταση προέκυψε ως ανάγκη διευκρίνισης σκοτεινών σημείων ή ως απάντηση σέ κριτικές. Γιά παράδειγμα, η άποψη Ρωμανίδη γιά τήν ελληνικότητα τής αρχαίας Ρώμης ξένισε πολλούς. Έτσι ο Ρωμανίδης χρειάστηκε νά επανέλθει διεξοδικά σέ μιά από τίς τελευταίες μελέτες πού συνέγραψε πρίν τήν κοίμησή του. Φέρει τόν τίτλο «Examples of the Science of the Ethnic Cleaning of Roman History and a Vision of the Future United States of Franco-Romania» (Διάλεξη στό Hellenic College στό Brookline τής Μασσαχουσέτης, 17-10-1998). Εκεί παραπέμπει εκτενώς σέ αρχαίους ιστορικούς, όπως ο Διονύσιος Αλικαρνασσεύς, πού συνέγραψαν γιά τά πρώϊμα χρόνια τής πόλης τής Ρώμης.
Ο Ρωμανίδης έβλεπε τή Ρωμαιοσύνη ως κάτι πολύ ευρύτερο από τά όρια ενός έθνους, έστω καί τού ρωμαϊκού – άν υποτεθεί ότι μπορούμε νά μιλήσουμε γιά «ρωμαϊκό έθνος». Η Ρωμαιοσύνη ήταν ένας οικουμενικός πολιτισμός πού περιλάμβανε τόν Ελληνισμό στήν οικουμενική του διάσταση.
Αντίτοιχα, προσπαθώντας νά εξηγήσει τήν αποδοχή τής εκδυτικευμένης εκδοχής τής Ιστορίας από τούς νεοέλληνες, ο Ρωμανίδης ερεύνησε τούς μηχανισμούς καί τά πρόσωπα πού επέβαλαν τή δυτική άποψη στή νεώτερη Ελλάδα. Έτσι κατέληξε στό ρόλο τού Κοραή καί τού Ναπολέοντα, όπως τά παρουσιάζει στόν Πρόλογο στή 2η έκδοση τού «Προπατορικού Αμαρτήματος». Κατονομάζει τόν Ναπολέοντα ως υπεύθυνο γιά τό θάνατο τού Ρήγα Φεραίου, μέ σκοπό νά αποτραπεί η ανασύσταση τής Ρωμαίϊκης Αυτοκρατορίας, τό ευρωπαϊκό τμήμα τής οποίας παρουσιάζεται στήν περίφημη «Χάρτα» τού Ρήγα. Ο Ρωμανίδης προχώρησε μάλιστα καί μέχρι τίς αρχές τού 20ού αιώνα, εξετάζοντας τά δυό ρεύματα πού συγκρούστηκαν γύρω από τήν εθνική ονομασία Έλληνας ή Ρωμηός, στή μελέτη του «Κωστής Παλαμάς καί Ρωμηοσύνη» (1976).
Αυτό πού πρέπει νά τονιστεί είναι ότι ο Ρωμανίδης έφτασε νά ασχοληθεί μέ τήν Ιστορία ως συνέχεια, καί όχι ως διακοπή, τού θεολογικού του έργου. Άλλωστε, κατά τήν περίοδο τών ιστορικών συγγραμμάτων, πού αρχίζει από τό 1974, δέν έπαυσε νά παράγει καί θεολογικά κείμενα. Τά δυό ήταν άρρηκτα συνδεδεμένα. Γιά παράδειγμα, η κατανόηση τών διαφορών μέ τίς δυτικές ομολογίες τόν οδήγησε στήν εξέταση τής αποστολικής διαδοχής καί στήν κομβική ανακάλυψη τής διακοπής αυτής τής διαδοχής στή Φραγκική Δύση. Γι’ αυτό καί ερεύνησε σέ βάθος μιά σκοτεινή καί μάλλον άγνωστη στήν Ελλάδα περίοδο, τήν περίοδο τού 7ου καί 8ου αιώνα, όταν καταρρέει η Μεροβίγγεια βασιλεία καί ανέρχονται στό θρόνο οι Καρολίδες. Γράφει στή μελέτη του «Εκκλησιαστικαί Σύνοδοι καί Πολιτισμός» τό 1995: «Οι Φράγκοι κατενόησαν τήν αποστολικήν διαδοχήν ως μαγικήν δύναμιν, η οποία τούς επέτρεπε νά τήν καταστήσουν ιδιοκτησίαν τής φυλής των καί νά τήν χρησιμοποιήσουν ως τό κύριον μέσον δουλικής ειρηνεύσεως τών υποτεταγμένων εις αυτούς Ρωμαίων, μέσω τού φόβου τής θρησκευτικής καί στρατιωτικής δυνάμεως καί εξουσίας τών ομοεθνών επισκόπων τους».
Όπως ανακάλυψε ο Ρωμανίδης, στήν αρχή οι Μεροβίγγειοι Φράγκοι σφετερίστηκαν τό δικαίωμα αρνησικυρίας στίς εκλογές τών επισκόπων. Στή συνέχεια σφετερίστηκαν τό δικαίωμα διορισμού τών επισκόπων καί άρχισαν νά πωλούν τίς θέσεις σέ πλειοδοσία. Τελικά, οι Καρολίγγειοι Φράγκοι εκδίωξαν τούς Ρωμαίους επισκόπους καί επέβαλαν μόνο Φράγκους επισκόπους στό αξίωμα.
Ένα δεύτερο παράδειγμα αποτελεί η ιστορική μελέτη του γιά τό φιλιόκβε, πού δημοσιεύθηκε τό 1975 καί σέ αναθεωρημένη μορφή τό 1982 . Γιά τήν κατανόηση τής προέλευσης τού φιλιόκβε ο Ρωμανίδης χρειάστηκε νά προχωρήσει σέ διεξοδική ιστορική έρευνα στήν οποία γίνεται συνεχώς φανερή η αλληλεπίδραση θεολογίας καί πολιτικής ιστορίας. Τελικά, οι εξελίξεις στή θεολογική σκέψη τής Δύσης προέκυψαν συχνά ως προϊόντα πολιτικής σκοπιμότητας, είτε πρόκειται γιά τήν απόρριψη τής Ζ’ Οικουμενικής Συνόδου τό 794, είτε γιά τό Σχίσμα τού 1054, είτε γιά τήν υιοθέτηση τής θεωρίας περί «ικανοποίησης τού Θεού» από τόν Άνσελμο Καντερβουρίας, κατά μίμηση τής φεουδαρχικής δικαιοσύνης.
2. Αξιολόγηση τού ιστορικού έργου τού Ρωμανίδη
Παρ’ ό,τι οι απόψεις τού Ρωμανίδη βασίζονταν σέ γνωστές δημοσιευμένες πηγές, δέν είχαν παρουσιαστεί μέ αυτό τόν τρόπο από κανέναν προγενέστερο ερευνητή. Η σύνθεση αποτελεί αποκλειστικά έργο τού Ρωμανίδη. Οι βυζαντινολόγοι γνώριζαν ότι δέν υπήρξε ποτέ κράτος πού νά ονομάζεται «Βυζάντιο», αλλά χρησιμοποιούσαν τόν όρο χωρίς νά τονίζουν τίς πολιτικές επιπτώσεις αυτής τής επιλογής. Μέχρι σήμερα, οι ιστορικές θέσεις τού Ρωμανίδη δέν έχουν γίνει ευρύτερα αποδεκτές, ούτε έχουν εισχωρήσει στά διδακτικά εγχειρίδια, παρ’ όλο πού έχουν συζητηθεί ευρύτατα, ιδιαίτερα στό διαδίκτυο. Θά πίστευε κάποιος ότι πρόκειται γιά εντελώς κοινότοπες απόψεις πού δέν αξίζει νά απαντηθούν ή γιά εξόφθαλμα λανθασμένες απόψεις πού καταρρίπτονται εύκολα από κάθε πτυχιούχο Ιστορίας, οπότε πάλι δέν αξίζει νά απαντηθούν. Ωστόσο, δέν συμβαίνει ούτε τό ένα ούτε τό άλλο.
Στήν έρευνά του, καρπό πολύχρονης καί πολύμοχθης προσπάθειας, ο Ρωμανίδης χρησιμοποίησε αμέτρητες πηγές γνωστής αξιοπιστίας. Είναι δύσκολο νά υποστηριχθεί ότι παρέλειψε νά λάβει υπόψη του κάποια σημαντική πηγή πού θά αλλοίωνε τά συμπεράσματά του. Αντίθετα, κατόρθωσε νά αντλήσει πληροφορίες από μικρές λεπτομέρειες, πού ίσως είχαν διαφύγει τής προσοχής άλλων ερευνητών. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί ο πρωτότυπος ισχυρισμός του ότι στά μέσα τού 8ου αιώνα οι υπόδουλοι στούς Φράγκους Ρωμαίοι τής σημερινής Γαλλίας συμμάχησαν μέ τούς Άραβες γιά νά αποτινάξουν τό φραγκικό ζυγό. Η πληροφορία αυτή, πράγματι, περιέχεται στόν πολύ γνωστό Συνεχιστή τού Χρονικού τού Φρεντεγκάρ, όπου καί παραπέμπει ο Ρωμανίδης, αλλά είχε αγνοηθεί ως τώρα. Η ανακάλυψή της είναι ενδεικτική τής προσεκτικής μελέτης τών πηγών από τό Ρωμανίδη.
Ένα άλλο χαρακτηριστικό παράδειγμα ανακάλυψης λεπτομερειών πού είχαν διαφύγει τής προσοχής άλλων ερευνητών αποτελεί τό Πρωτόκολλο τού Λονδίνου τής 31-1-1836 πού καθόριζε τό δικαίωμα μετανάστευσης από τήν Οθωμανική Αυτοκρατορία στήν Ελλάδα. Ο Ρωμανίδης εξέτασε τό πρωτότυπο κείμενο, στή γαλλική γλώσσα, τό οποίο καί παραθέτει στή μελέτη του «Examples of the Science of the Ethnic Cleaning of Roman History and a Vision of the Future United States of Franco-Romania». Ως γνωστόν, μέχρι τότε σέ όλες τίς δυτικές γλώσσες οι πρόγονοί μας αποκαλούνταν «Γραικοί» (Greeks, Grecs, κλπ.). Τό κείμενο τού Πρωτοκόλλου τού Λονδίνου εισάγει γιά πρώτη φορά τή διάκριση ανάμεσα σέ «Hellenes» (οι κάτοικοι τού Βασιλείου τής Ελλάδος) καί «Grecs» (όλοι όσοι ως τότε αποκαλούνταν Γραικοί/ Έλληνες καί παρέμεναν στήν Οθωμανική επικράτεια). Εδώ αποκαλύπτεται πλήρως η δυτική προπαγάνδα πού αλλοίωσε τά εθνικά μας ονόματα ανά τούς αιώνες. Προσπαθώντας νά διαφοροποιήσουν τούς ελεύθερους Ρωμηούς από τούς υποδουλωμένους στούς Τούρκους Ρωμηούς, οι Μεγάλες Δυνάμεις διακρίνουν ανάμεσα σέ Hellene καί Grec, διαφορά η οποία ασφαλώς θά προκαλούσε θυμηδία, άν μεταφραζόταν στά ελληνικά!.
«Ως είναι σήμερον η τευτονοποιηθείσα Ευρώπη ουδέποτε θά ενωθή διότι κυριαρχείται από τό ρατσιστικόν, φυλετικόν, διασπαστικόν, ευδαιμονιστικόν, καί εκμεταλλευτικόν πνεύμα τών Τευτόνων τό οποίον αναζητεί τήν καθυπόταξιν καί εκμετάλλευσιν τών λαών υπό μικρών ιδιοτελών ομάδων» (σ.275). Στήν εποχή τού Μνημονίου, καθώς οι λαοί τής Ευρώπης απομακρύνονται ολοένα ο ένας από τόν άλλο καί αλληλοβρίζονται εκτοξεύοντας ρατσιστικά σλόγκαν, τά λόγια τού Ρωμανίδη ακούγονται, γιά άλλη μιά φορά, προφητικά…
Μέ τή συγκεκριμένη έρευνα, ο Ρωμανίδης έλυσε μιά ιστορική απορία, τήν απάντηση στήν οποία αγνοούσε τό ευρύ κοινό. Η απορία ήταν: γιατί όλοι οι βασιλείς τής Ελλάδας, ξεκινώντας από τόν δεύτερο βασιλιά (Γεώργιο Α’, 1863) έφεραν τόν τίτλο «Βασιλεύς τών Ελλήνων», ενώ ο πρώτος βασιλιάς (Όθων) έφερε τόν τίτλο «Βασιλεύς τής Ελλάδος»; Ήταν γνωστό ότι οι Μεγάλες Δυνάμεις απαγόρευσαν στόν Όθωνα νά φέρει τόν τίτλο «Βασιλεύς τών Ελλήνων». Γιατί όμως τό επέτρεψαν στόν Γεώργιο Α’; Μετά τόν Ρωμανίδη γνωρίζουμε τήν εξήγηση: ο Όθων ήρθε τό 1833, δηλαδή πρίν τό Πρωτόκολλο τού 1836, όταν ακόμη οι Μεγάλες Δυνάμεις δέν είχαν διαφοροποιήσει τους «Hellenes» από τούς «Grecs». Εάν ονόμαζαν τόν Όθωνα «Βασιλέα τών Ελλήνων» (Roi des Grecs), θά δήλωναν ότι ο Όθων είναι βασιλιάς όλων όσων οι Δυτικοί αποκαλούσαν Grecs (Greeks, κλπ .), δηλαδή τών κατοίκων τού Βασιλείου τής Ελλάδος καί τών υπόδουλων Ρωμηών τής Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Αυτό δέν τό ήθελαν ούτε οι Μεγάλες Δυνάμεις ούτε, φυσικά, η Τουρκία. Αντίθετα, τήν εποχή πού ήρθε ο Γεώργιος Α’, τό 1863, υπήρχε πλέον η διαφοροποίηση μεταξύ «Hellenes» καί «Grecs», χάρη στό Πρωτόκολλο τού 1836. Έτσι, ο Γεώργιος ονομάστηκε «Roi des Hellenes»/ «Βασιλεύς τών Ελλήνων» καί όλοι ήταν ευχαριστημένοι.
Συνεπώς, δέν μπορεί νά υποστηριχθεί ότι ο Ρωμανίδης αγνόησε τίς πηγές. Εξίσου δύσκολο είναι νά υποστηριχθεί ότι παρανόησε τίς πηγές του. Γιά παράδειγμα, η άποψη ότι η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, πρίν τήν εισβολή τών βαρβαρικών φυλών, ήταν δίγλωσση είναι πλέον αποδεκτό συμπέρασμα τών σύγχρονων ερευνητών. Γιά τήν ακρίβεια, η πλειοψηφία τού πληθυσμού μιλούσε ελληνικά, όπως έχει υποστηρίξει πειστικά ο κορυφαίος σύγχρονος μελετητής τής Ύστερης Αρχαιότητας, ο Πήτερ Μπράουν («Ο κόσμος τής Ύστερης Αρχαιότητας» καί άλλα έργα του). Ο λόγος ήταν απλός: όλα τά σημαντικά αστικά κέντρα βρίσκονταν στό ανατολικό τμήμα τού κράτους, καί αυτά είχαν ήδη εξελληνιστεί από τήν εποχή τών Διαδόχων τού Μεγάλου Αλεξάνδρου. Πέρα από τή Ρώμη, δέν υπήρχε καμιά μεγάλη πόλη στό δυτικό τμήμα τής Αυτοκρατορίας.
Ο πανεπιστημιακός καθηγητής, Πρωτοπρεσβύτερος π. Γεώργιος Μεταλληνός μελέτησε επί δεκαετίες τίς ιστορικές πηγές, κυρίως τής Τουρκοκρατίας καί τού 19ου αιώνα, αλλά όχι μόνον αυτές, καί κατέληξε σέ ταυτόσημα συμπεράσματα μέ τόν Ρωμανίδη. Τό εκτενές δημοσιευμένο έργο τού π. Γεωργίου επιβεβαιώνει τά πορίσματα τού Ρωμανίδη.
Τό ίδιο αποτέλεσμα προέκυψε από τήν ανεξάρτητη προσωπική μας έρευνα σέ ορισμένες πηγές τής μεσαιωνικής Ιστορίας. Μεταξύ άλλων εξετάστηκαν η «Ιστορία τών Φράγκων» τού Γρηγορίου τής Τούρ, η «Ιστορία τών Γότθων» τού Ιορδάνη, τό «Χρονικό τού Φρεντεγκάρ», η «Ιστορία τών Λογγοβάρδων» τού Παύλου Διακόνου, η «Νομοθεσία τών Λογγοβάρδων» σέ επιμέλειά τής Drew K. Fischer, η Βιογραφία τού Καρλομάγνου («Vita Caroli») τού Einhard, η «Αναφορά περί τής πρεσβείας εις Κωνσταντινούπολιν» («Relatio de legatione Constantinopolitana») τού Λιουτπράνδου τής Κρεμόνας, η «Χρονογραφία» τού Θεοφάνη, οι «Επιστολές» τού Πατριάρχη Νικολάου Μυστικού, τό «Πρός τόν ίδιον υιόν Ρωμανόν» τού Κωνσταντίνου Πορφυρογέννητου καί τό έπος τού «Διγενή Ακρίτα». Κανένα από τά συμπεράσματα τού Ρωμανίδη δέν βρίσκεται σέ αντίθεση μέ τίς πηγές πού εξετάσαμε .
Μέχρι σήμερα δέν έχουμε υπόψη μας κάποια συνεκτική αντίκρουση τών θέσεων τού Ρωμανίδη. Θά παρουσιάσουμε, πάντως, στή συνέχεια πέντε κριτικές πού έχουν εγερθεί κατά καιρούς στίς απόψεις του.
Αναγνωρίζει ότι αυτό τό όραμα είναι ουτοπικό, αλλά σπεύδει νά προσθέσει ότι είναι λιγότερο ουτοπικό από τό σημερινό όραμα τής Ενωμένης Ευρώπης: «Εφ’ όσον ήδη προσπαθούν κάτι παρόμοιον νά κάμουν οι σημερινοί Ευρωπαίοι διατί νά μή επιδιώξουν τήν ολιγώτερον ουτοπιστικήν καί ιστορικώς πραγματικήν ενότητα τών Ρωμαίων προγόνων των;»
(α). Ίσως η κυριότερη συνολική κριτική τού έργου τού Ρωμανίδη προέρχεται από τόν Vladimir Moss στή μελέτη «Against Romanides — A Critical Examination of the Theology of Fr. John Romanides» (2012) . Σέ ό,τι αφορά τό ιστορικό σκέλος, ο Moss διαφωνεί μέ τό Ρωμανίδη υποστηρίζοντας ότι:
(i) Οι Φράγκοι ήταν οι μόνοι εξαρχής Ορθόδοξοι από όλους τούς βαρβαρικούς λαούς πού εγκαταστάθηκαν στό έδαφος τής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας (οι άλλοι είχαν ασπαστεί τόν Αρειανισμό). Συνεπώς οι «κατακτήσεις» τών Φράγκων, όπως π.χ. επί Χλωδοβίκου, γύρω στό 510, πανηγυρίστηκαν από τούς Ρωμαίους τής Δύσης ως «απελευθέρωση» καί όχι ως κατάκτηση. (σ.73)
Γιά νά στηρίξει τό επιχείρημά του, ο Moss παραπέμπει στήν Καθολική Εγκυκλοπαίδεια τού 1917, όπου διαβάζουμε γιά τόν Χλωδοβίκο φράσεις, όπως «Παντού εισήγαγε καλούς νόμους». Αυτό βεβαίως δέν μπορεί νά θεωρηθεί ως αξιόπιστη αντίκρουση. Άλλωστε, η ευνοϊκή αντιμετώπιση τών Φράγκων από τήν Καθολική Εγκυκλοπαίδεια μάλλον επιβεβαιώνει παρά κλονίζει τόν ισχυρισμό τού Ρωμανίδη.
Επιπλέον, ο Moss παραπέμπει στήν Ιστορία τών Φράγκων τού Γρηγορίου τής Τούρ, γράφοντας ότι «πουθενά δέν αμφισβητεί τή νομιμότητα τής Φραγκικής εξουσίας» (σ.74). Ο Ρωμανίδης διάβασε διαφορετικά τόν Γρηγόριο τής Τούρ ο οποίος: «έγραψεν Ιστορίαν τών Φράγκων μέχρι τό 591, δηλαδή 1) πρίν καταλάβουν οι Φράγκοι πλήρως τήν ιεραρχίαν καί 2) κατά τήν εποχήν κάποιας συνεργασίας μεταξύ Φράγκων καί Ρωμαίων διά τά κοινά των προβλήματα. Παρά ταύτα, άν καί ο Γρηγόριος εμπνέεται από τήν ονειροπόλον ελπίδα ότι οι Ρωμαίοι θά επηρεάσουν εν καιρώ καλώς τούς Φράγκους καί ότι θά καταφέρουν οι Ρωμαίοι κυρίως επίσκοποι νά συνεχίσουν τήν διοίκησιν τού πλήθους τών κατακτηθέντων Ρωμαίων εκ μέρους τών Φράγκων, δέν αποκρύπτει καί τάς μικροτέρας λεπτομερείας περί τής αγριότητος καί βαρβαρότητος τών Φράγκων». (Ρωμηοσύνη, σ. 137, υποσημ.199)
Ο σκοπός της υπήρξε πάντοτε νά διασώσει τή μέθοδο θεραπείας τού ανθρώπου, πού είχε χαθεί στούς υπόλοιπους πολιτισμούς, καί νά τόν οδηγήσει στή θέωση. Αυτός ο σκοπός δέν έχει καμιά σχέση μέ περιούσιους λαούς, εκλεκτούς ευγενείς καί ιερές γλώσσες.
(ii) Η απομάκρυνση τής Δυτικής Ευρώπης από τήν Ορθοδοξία, γράφει ο Moss, δέν μπορεί νά αποδοθεί μόνο σέ ένα γερμανικό φύλο πού προσπαθούσε νά καταστρέψει τή Ρωμαϊκότητα (σ.76). Στή σύγκρουση μέ τήν Κωνσταντινούπολη συμμετείχαν καί Ρωμαίοι τής Δύσης: ο Πάπας Στέφανος Β’ ζήτησε βοήθεια από τό Φράγκο βασιλιά Πιπίνο τό 754 καί εξύβριζε τούς «Γραικούς» σέ επιστολή του. Ο Πάπας Αδριανός Α’ παρουσίασε τό 785 τίς Ψευδο-Ισιδώριες Διατάξεις πού αποτέλεσαν τό θεμέλιο τών παπικών απαιτήσεων απολυταρχίας στούς επόμενους αιώνες (σ.79). Ο Πάπας Λέων Γ’ ήταν ο κύριος κερδισμένος τής στέψης τού Καρλομάγνου τό 800, διότι «απέκτησε έναν αυτοκράτορα “τσέπης” στή θέση τού Ανατολικού Αυτοκράτορα» (σ.81).
Ο Moss παραπέμπει εκτενώς στό βιβλίο κάποιου Γάλλου ηγουμένου τού 19ου αιώνα (Guettee) γιά νά εξιστορήσει τή σχέση παπισμού καί Καρλομάγνου. Απορεί ο αναγνώστης πώς είναι δυνατόν ένα συμβατικό βιβλίο, πού εκδόθηκε πρίν 150 χρόνια καί επαναλαμβάνει τήν κατεστημένη άποψη, νά θεωρείται αντίκρουση τού Ρωμανίδη. Σέ κάθε περίπτωση, ο Ρωμανίδης είχε ήδη απαντήσει σέ όλα αυτά καί ειδικά γιά τίς Ψευδο-Ισιδώριες Διατάξεις θεωρούσε ότι αποτέλεσαν τή γραμμή άμυνας τών Ρωμαίων Παπών κατά τής Φραγκικής επίθεσης. Επίσης, είναι δύσκολο νά πειστούμε ότι ο Πάπας κέρδισε κάτι έναντι τού Καρλομάγνου, πέρα από τόν προσωρινό κατευνασμό τού στρατοκράτη ηγεμόνα. Άλλωστε, όπως γράφει αμέσως πιό κάτω ο Moss, ο Καρλομάγνος αγνόησε τόν Πάπα, όταν επρόκειτο νά στέψει τό γιό του Λουδοβίκο αυτοκράτορα (σ.81).
Παρά τίς μανιχαϊστικές απλοποιήσεις τών επικριτών του, ο Ρωμανίδης έχει παρουσιάσει μιά πολύ πιό σύνθετη απεικόνιση αυτής τής περιόδου. Δέν έχει καμιά σχέση μέ τή «φυλετική θεωρία» γιά τήν οποία τόν κατηγορεί ο Moss (σ.96) καί δέν θεωρεί ότι όλοι οι δυτικοί Ρωμαίοι ήταν οι «καλοί» τής Ιστορίας. Σέ μιά εποχή αφόρητων πιέσεων καί ξενικής κατοχής, αρκετοί συμβιβάστηκαν μέ τούς Φράγκους είτε γιά λόγους τακτικής είτε γιά λόγους πεποίθησης. Οι αλλεπάλληλες μεταβολές στόν παπικό θρόνο, ειδικά τόν 10ο αιώνα, αντανακλούσαν τίς διακυμάνσεις στήν ισορροπία δυνάμεων Φράγκων καί Ρωμαίων τής Ρώμης. Πάντως, ακόμη καί υπό τίς δυσκολότερες συνθήκες φραγκικής πίεσης, οι Πάπες παρέμειναν Ορθόδοξοι στό δόγμα, γι’ αυτό καί τά ονόματά τους καταγράφονταν στά δίπτυχα τής Κωνσταντινούπολης μέχρι τό 1009. Τό χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί ο ίδιος ο Λέων Γ’, ο Πάπας πού έστεψε τόν Καρλομάγνο τό 800. Όταν οι Φράγκοι ανακήρυξαν σέ δόγμα τήν προσθήκη τού φιλιόκβε στό Σύμβολο τής Πίστεως (Σύνοδος Άαχεν 809), ο Λέων απάντησε μέ τή χάραξη τού Συμβόλου χωρίς τό φιλιόκβε σέ δυό ασημένιες πλάκες στό ναό τού Αγίου Πέτρου μέ τήν επιγραφή «ταύτα Λέων έθηκα δι’ αγάπην καί φύλαξιν τής ορθοδόξου πίστεως» (Ρωμηοσύνη σελ. 59). Επρόκειτο γιά κίνηση ύψιστης γενναιότητας, όταν οι αήττητες στρατιές τού Καρλομάγνου βρίσκονταν ακόμη στήν Ιταλία.
(iii) Όπως καί οι περισσότεροι αναγνώστες τού Ρωμανίδη, ο Moss απορρίπτει τή ριζοσπαστική άποψη ότι στή Γαλλική Επανάσταση εξεγέρθηκαν οι Γαλλο-Ρωμαίοι δουλοπάροικοι εναντίον τών Φράγκων κυριάρχων. Τήν αποκαλεί απλώς «ανοησία» (“nonsense”) καί θεωρεί ότι μέ κάτι τέτοια ο Ρωμανίδης «αναχώρησε από τήν ιστορία γιά τό βασίλειο τής φαντασίας» (σ.94). Ωστόσο νεώτεροι ξένοι ερευνητές έχουν εντοπίσει στοιχεία πού υποστηρίζουν τόν Ρωμανίδη. Στήν ενδιαφέρουσα μελέτη του μέ τίτλο “Τhe Franks”, ο Edward James παραθέτει μιά φράση από επιστολή τής Αικατερίνης τής Μεγάλης, κατά τή διάρκεια τής Γαλλικής Επανάστασης, όπου η τσαρίνα γράφει: «Δέν βλέπετε τί γίνεται στή Γαλλία; Οι Γαλάτες διώχνουν τούς Φράγκους» . Συνεπώς, στίς μεγάλες Αυλές τής Ευρώπης ήταν γνωστό τό τί συνέβαινε, έστω κι άν οι επαναστάτες αποκαλούνται «Γαλάτες» αντί «Ρωμαίοι»…
Η Ρωμαιοσύνη αποδείχτηκε ανά τούς αιώνες η κατ’ εξοχήν υπέρβαση τού εθνικισμού. Ενέταξε καί αφομοίωσε ποικίλους λαούς διαφόρων γλωσσικών προελεύσεων, χωρίς νά δίνει σημασία ούτε στόν τόπο καταγωγής ούτε στήν κοινωνική θέση.
(β). Πέρα από τή συνολική κριτική τού Moss, οι άλλες επιμέρους κριτικές πού έχουν δημοσιευτεί είναι πολύ πιό λιτές. Ο Α. Nichols, Καθολικός ιερέας καί πανεπιστημιακός καθηγητής, σέ μιά ενδελεχή επισκόπηση τών κορυφαίων Ορθόδοξων θεολόγων τού 20ου αιώνα, χαρακτηρίζει τή «Ρωμηοσύνη» ως ένα «περίεργο έργο», αλλά η μόνη αντίκρουση πού προσφέρει είναι η εξής: «Τό κύριο πρόβλημα μέ αυτή τήν ιστορική διατριβή είναι ότι οι Δυτικοί βάρβαροι, αντί νά επιθυμούν νά ξαναφτιάξουν τή Δυτική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία κατ’ εικόνα τους, καί έτσι νά διαρρήξουν τά δεσμά της μέ τήν Ανατολή, ήταν πάρα πολύ ευτυχείς νά αποδεχθούν οποιαδήποτε κληρονομιά της, είτε πολιτιστική, γλωσσική ή θρησκευτική, πού ο ελληνο-ρωμαϊκός κόσμος στό σύνολό του θά μπορούσε νά τούς προσφέρει».
Η παρατήρηση τού Nichols θά μπορούσε νά ισχύει, εν μέρει, γιά τούς αρχικούς κατακτητές τής Ιταλίας, τούς Οστρογότθους, οι οποίοι υιοθέτησαν όντως αρκετά εξωτερικά χαρακτηριστικά τής ρωμαϊκής διακυβέρνησης. Δέν ήταν, όμως, αυτοί πού άφησαν τή μόνιμη σφραγίδα τους στή Δυτική Ευρώπη. Μετά τήν ήττα τους από τόν Ιουστινιανό, εξαφανίστηκαν από τό προσκήνιο τής Ιστορίας καί η εξέλιξη τής Δυτικής Ευρώπης καθορίστηκε από τούς Φράγκους. Οι Φράγκοι επέλεξαν τή σύγκρουση μέ τή Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, όχι μόνο σέ πολιτικό επίπεδο, αλλά καί σέ πολιτιστικό καί θεολογικό. Επομένως, δέν πρέπει νά αισθάνονταν «πάρα πολύ ευτυχείς νά αποδεχθούν οποιαδήποτε κληρονομιά της». Πάντως είναι αξιοπρόσεκτο ότι ο Nichols, παρά τό ανωτέρω σχόλιό του, θεωρεί τόν Ρωμανίδη ως έναν από τούς κορυφαίους θεολόγους τού κόσμου τού 20ου αιώνα.
(γ). Μιά κριτική πού φαίνεται νά υπολανθάνει σέ διάφορα σχόλια Ελλήνων γιά τίς θέσεις τού Ρωμανίδη είναι ότι η ενασχόληση μέ τά ιστορικά εθνικά μας ονόματα είναι αναχρονιστική καί ότι τό ζήτημα τού εθνικού ονόματος δέν έχει καμιά ουσιαστική σημασία σήμερα. Ωστόσο, όπως απέδειξε η εμπειρία τών τελευταίων 20 ετών, όπου η Ελλάδα έχει εμπλακεί σέ μιά άλυτη διπλωματική διαμάχη γιά τό όνομα γειτονικού κράτους, τά εθνικά ονόματα δέν αποτελούν αθώες επιλογές. Αντίθετα, κουβαλούν σύνθετους συμβολισμούς, περικλείουν εδαφικές διεκδικήσεις, επανακαθορίζουν τίς ιστορικές επιλογές καί τροφοδοτούν τά πολιτιστικά επιτεύγματα τού μέλλοντος. Συνεπώς, είναι εντελώς απαραίτητη η σωστή γνώση τών εθνικών ονομάτων καί τού συμβολικού βάρους πού μεταφέρουν.
Η άποψη ότι η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, πρίν τήν εισβολή τών βαρβαρικών φυλών, ήταν δίγλωσση είναι πλέον αποδεκτό συμπέρασμα τών σύγχρονων ερευνητών. Γιά τήν ακρίβεια, η πλειοψηφία τού πληθυσμού μιλούσε ελληνικά, όπως έχει υποστηρίξει πειστικά ο κορυφαίος σύγχρονος μελετητής τής Ύστερης Αρχαιότητας, ο Πήτερ Μπράουν.
(δ). Μιά επιφανειακή ανάγνωση τού έργου τού Ρωμανίδη μπορεί νά οδηγήσει στήν εντύπωση ότι η κατάληξη τών απόψεών του είναι ένας ιδιότυπος εθνικισμός. Αντί γιά τόν νεοελληνικό εθνικισμό, αναφύεται ένας «ρωμηοσυνικός» εθνικισμός. Οι Ρωμηοί ταυτίζονται μέ τούς Ορθόδοξους Χριστιανούς αποκλείοντας άλλους λαούς από τήν ορθή πίστη. «Δέν μπορεί ένας Κινέζος νά είναι Ορθόδοξος; Γιατί νά ταυτιστεί η Ρωμηοσύνη μέ τήν Ορθοδοξία;» είναι τό εύλογο ερώτημα.
Στήν πραγματικότητα ο Ρωμανίδης έβλεπε τή Ρωμαιοσύνη ως κάτι πολύ ευρύτερο από τά όρια ενός έθνους, έστω καί τού ρωμαϊκού – άν υποτεθεί ότι μπορούμε νά μιλήσουμε γιά «ρωμαϊκό έθνος». Η Ρωμαιοσύνη ήταν ένας οικουμενικός πολιτισμός πού περιλάμβανε τόν Ελληνισμό στήν οικουμενική του διάσταση. Ο Χριστιανισμός χρησιμοποίησε μέν στήν ορολογία του τήν ελληνική γλώσσα, αλλά κάθε λαός μπορεί νά εντάξει στή δική του παράδοση τήν ελληνορωμαϊκή χριστιανική κληρονομιά. Μάλιστα, ούτε οι νεοέλληνες έχουν κάποια προνομιακή μεταχείριση λόγω εθνικής καταγωγής. Αντίθετα, στό βαθμό πού αγνοούν τήν ιστορία τής Ρωμηοσύνης, έχουν αποδεχθεί τήν προπαγάνδα τών δυτικοευρωπαίων καί έχουν μετατραπεί σέ Γραικύλους.
Παρά τούς ισχυρισμούς διαφόρων επικριτών, η Ρωμαιοσύνη αποδείχτηκε ανά τούς αιώνες η κατ’ εξοχήν υπέρβαση τού εθνικισμού. Ενέταξε καί αφομοίωσε ποικίλους λαούς διαφόρων γλωσσικών προελεύσεων, χωρίς νά δίνει σημασία ούτε στόν τόπο καταγωγής ούτε στήν κοινωνική θέση. Ο σκοπός της υπήρξε πάντοτε νά διασώσει τή μέθοδο θεραπείας τού ανθρώπου, πού είχε χαθεί στούς υπόλοιπους πολιτισμούς, καί νά τόν οδηγήσει στή θέωση. Αυτός ο σκοπός δέν έχει καμιά σχέση μέ περιούσιους λαούς, εκλεκτούς ευγενείς καί ιερές γλώσσες.
Ο ίδιος ο Ρωμανίδης τονίζει συνεχώς τή διαφορά τής Ρωμηοσύνης από τούς εθνικισμούς: «Ναί μέν ο Ρωμηός έχει απόλυτον πεποίθησιν εις τήν Ρωμηοσύνην του, αλλά ούτε φανατικός ούτε μισαλλόδοξος είναι καί ούτε έχει καμμίαν ξενοφοβίαν. Αντιθέτως αγαπά τούς ξένους ουχί όμως αφελώς. Τούτο διότι γνωρίζει ότι ο Θεός αγαπά όλους τούς ανθρώπους καί όλας τάς φυλάς καί όλα τά έθνη χωρίς διάκρισιν καί χωρίς προτίμησιν». Καί λίγο παρακάτω: «Διά τούτο η Ρωμηοσύνη είναι αυτοπεποίθησις, ταπεινοφροσύνη, καί φιλότιμον καί όχι κίβδηλος αυτοπεποίθησις, ιταμότης καί εγωϊσμός. Ο ηρωϊσμός τής Ρωμηοσύνης είναι αληθής καί διαρκής κατάστασις τού πνεύματος καί όχι αγριότης, βαρβαρότης καί αρπακτικότης» .
Στήν ενδιαφέρουσα μελέτη του μέ τίτλο “Τhe Franks”, ο Edward James παραθέτει μιά φράση από επιστολή τής Αικατερίνης τής Μεγάλης, κατά τή διάρκεια τής Γαλλικής Επανάστασης, όπου η τσαρίνα γράφει: «Δέν βλέπετε τί γίνεται στή Γαλλία; Οι Γαλάτες διώχνουν τούς Φράγκους». Συνεπώς, στίς μεγάλες Αυλές τής Ευρώπης ήταν γνωστό τό τί συνέβαινε, έστω κι άν οι επαναστάτες αποκαλούνται «Γαλάτες» αντί «Ρωμαίοι»…
(ε). Τέλος, μιά γενικότερη καί αρκετά πειστική κριτική χαρακτηρίζει ουτοπικά τά συμπεράσματα τής έρευνας τού Ρωμανίδη. Κλείνοντας τήν μελέτη τών έργων του, πολλοί αναγνώστες θά οδηγηθούν στό συμπέρασμα ότι ο συγγραφέας παροτρύνει σέ μιά ανασύσταση τής Ρωμαίϊκης Αυτοκρατορίας σήμερα. Πράγματι, οι τελευταίες σελίδες τής «Ρωμηοσύνης», στόν Επίλογο, μοιάζουν σάν μεγαλόπνοο πολιτικό μανιφέστο γιά τήν επιστροφή τής «τευτονοποιηθείσης» Ευρώπης στόν «ελληνικό πολιτισμό τών Ρωμαίων»:
«Οι εν τή Δύσει απόγονοι τών Ρωμαίων όχι μόνον ανέτρεψαν τήν ταξικήν ευγένειαν καί θεολογίαν τού φεουδαλισμού τών κατακτητών των, αλλά είναι ώριμοι δι’ επάνοδον εις τήν Ρωμαιοσύνην τών προγόνων των τήν οποίαν οι εν Ανατολή Ρωμαίοι διατηρούν μέχρι σήμερον μέ τό πλήθος τών πολιτιστικών της εκδηλώσεων τό οποίον κάποτε υπήρχε καί εις τήν δυτικήν Ρωμαιοσύνην». ([νά ελέγξω τόν αριθμό σελίδας] σ.273)
Στή συνέχεια, «…. αποτευτονοποιηθείσα η έστω καί υπό διαστρεβλωμένην μορφήν διασωθείσα εν δυτική Ευρώπη ρωμανόφωνος καί κελτόφωνος Ρωμαιοσύνη επανέρχεται εις τήν αρχικήν της εθνικήν, θρησκευτικήν, καί πολιτικήν ενότητα αφού καταργείται ούτω τό τευτονικόν πνεύμα τεμαχισμού τών απογόνων τών Ρωμαίων εις μικρά εγωκεντρικά καί ιδιοτελή κράτη». (σ.275)
Απορεί ο αναγνώστης πώς είναι δυνατόν ένα συμβατικό βιβλίο, πού εκδόθηκε πρίν 150 χρόνια καί επαναλαμβάνει τήν κατεστημένη άποψη, νά θεωρείται αντίκρουση τού Ρωμανίδη. Σέ κάθε περίπτωση, ο Ρωμανίδης είχε ήδη απαντήσει σέ όλα αυτά καί ειδικά γιά τίς Ψευδο-Ισιδώριες Διατάξεις θεωρούσε ότι αποτέλεσαν τή γραμμή άμυνας τών Ρωμαίων Παπών κατά τής Φραγκικής επίθεσης.
Πρόκειται φυσικά γιά μιά ουτοπία. Όπως, άλλωστε, ουτοπία ήταν η διακήρυξη ελάχιστων Εβραίων τής Διασποράς τό 1897 γιά επιστροφή τού διασκορπισμένου επί 2000 χρόνια εβραϊκού λαού στή Γή τής Επαγγελίας, μέ πρωτεύουσα τήν Ιερουσαλήμ. Δέν χρειάστηκαν, όμως, πάνω από 50 χρόνια γιά νά πραγματοποιηθεί…
Ο Ρωμανίδης αναγνωρίζει ότι αυτό τό όραμα είναι ουτοπικό, αλλά σπεύδει νά προσθέσει ότι είναι λιγότερο ουτοπικό από τό σημερινό όραμα τής Ενωμένης Ευρώπης: «Εφ’ όσον ήδη προσπαθούν κάτι παρόμοιον νά κάμουν οι σημερινοί Ευρωπαίοι διατί νά μή επιδιώξουν τήν ολιγώτερον ουτοπιστικήν καί ιστορικώς πραγματικήν ενότητα τών Ρωμαίων προγόνων των;» Καί είναι περισσότερο ουτοπικό τό όραμα τής Ενωμένης Ευρώπης διότι:
«Ως είναι σήμερον η τευτονοποιηθείσα Ευρώπη ουδέποτε θά ενωθή διότι κυριαρχείται από τό ρατσιστικόν, φυλετικόν, διασπαστικόν, ευδαιμονιστικόν, καί εκμεταλλευτικόν πνεύμα τών Τευτόνων τό οποίον αναζητεί τήν καθυπόταξιν καί εκμετάλλευσιν τών λαών υπό μικρών ιδιοτελών ομάδων» (σ.275).
Όπως απέδειξε η εμπειρία τών τελευταίων 20 ετών, όπου η Ελλάδα έχει εμπλακεί σέ μιά άλυτη διπλωματική διαμάχη γιά τό όνομα γειτονικού κράτους, τά εθνικά ονόματα δέν αποτελούν αθώες επιλογές. Αντίθετα, κουβαλούν σύνθετους συμβολισμούς, περικλείουν εδαφικές διεκδικήσεις, επανακαθορίζουν τίς ιστορικές επιλογές καί τροφοδοτούν τά πολιτιστικά επιτεύγματα τού μέλλοντος. Συνεπώς, είναι εντελώς απαραίτητη η σωστή γνώση τών εθνικών ονομάτων καί τού συμβολικού βάρους πού μεταφέρουν.
Στήν εποχή τού Μνημονίου, καθώς οι λαοί τής Ευρώπης απομακρύνονται ολοένα ο ένας από τόν άλλο καί αλληλοβρίζονται εκτοξεύοντας ρατσιστικά σλόγκαν, τά λόγια τού Ρωμανίδη ακούγονται, γιά άλλη μιά φορά, προφητικά…
Ολοκληρώνοντας αυτή τή σύντομη αναφορά, μπορούμε νά συνοψίσουμε συμπεραίνοντας πώς, εκτός από κορυφαίος θεολόγος παγκοσμίως, ο π. Ιωάννης Ρωμανίδης υπήρξε καί ένας πρωτοπόρος ιστορικός. Χρησιμοποίησε διάσπαρτες μεμονωμένες πληροφορίες πού διέλαθαν τής προσοχής άλλων ερευνητών καί τίς συνέθεσε σέ μιά εντελώς καινούργια σύλληψη, η οποία άντεξε στό χρόνο καί στίς κριτικές. Αυτή η μεγαλόπνοη σύνθεση συνδυάζει τήν ιστορική έρευνα μέ τή θεολογική πρόταση καί είναι γερά θεμελιωμένη στήν παράδοση τόσο τής Εκκλησίας όσο καί τού ορθόδοξου λαού. Γι’ αυτό καί θά παραμείνει πολύτιμο κτήμα γιά τίς μελλοντικές γενεές όλης τής ανθρωπότητας.
Εκκλησιαστική Παρέμβαση – Σεπτέμβριος 2013
Κατηγορία ΓΕΝΙΚΑ | Δε βρέθηκαν σχόλια »