kantonopou’s blog

Ο Άγιος Γεδεών, το καύχημα και το σέμνωμα της Ιεράς Μονής Καρακάλλου, ανήκει στη χορεία των Οσιομαρτύρων εκείνων, οι οποίοι ορμώμενοι εκ του Αγιωνύμου Όρους, ομολόγησαν με παρρησία τη Χριστιανική πίστη και κατήσχυναν την ασέβεια των τυράννων. Η διδασκαλία, το μαρτυρικό αίμα και τα  θαύματα των Οσιομαρτύρων που ακολούθησαν ενίσχυαν τους Χριστιανούς και προετοίμαζαν την επανάσταση του υπόδουλου γένους.

Ο Άγιος Γεδεών γεννήθηκε στο χωριό Κάπουρνα της επαρχίας Δημητριάδος από ευσεβείς και ορθοδόξους γονείς. Ο πατέρας του ονομαζόταν Αυγερινός και η μητέρα του Κυράτζα. Είχε άλλα εφτά αδέλφια· 3 αδελφούς και 4 αδελφές, αυτός ήταν ο πρωτότοκος, που ονομαζόταν Νικόλαος.

Επειδή ο πατέρας του δεν μπορούσε να εξοικονομήσει τα προς το ζην αναγκάστηκαν να αλλάξουν τόπο διαμονής και τα παιδιά έπρεπε να εργαστούν για να προσφέρουν στην οικογένεια.

Ο Άγιος ως πρωτότοκος έπιασε δουλειά σε ένα εξάδελφο της μητέρας του που ήταν μπακάλης. Εκεί συνήθιζε να συχνάζει ένας Αγαρηνός Αλής ονόματι. Βλέποντας τον Νικόλαο να είναι πολύ εργατικός κι έξυπνος ζήτησε από τον μπακάλη να τον πάρει στην υπηρεσία του. Ο θείος του Αγίου αρνήθηκε και είπε στον Αλή ότι έπρεπε πρώτα να πάρει τη συγκατάθεση της μητέρας του παιδιού. Ο Αγαρηνός θύμωσε και μετά από εφτά μέρες γύρισε και άρπαξε βιαίως τον Νικόλαο και τον έφερε αμέσως στο χαρέμι του. Ο πατέρας του Αγίου ζητούσε επιμόνως από τον Αλή να του δώσει το γιο του πίσω, αλλά αυτός του έλεγε με αυθάδεια και προκλητικότητα: «Εγώ μπρε Αυγερινέ ξέρεις καλά ότι έχω το παιδί μου στον πόλεμο· λοιπόν όταν επιστρέψει, τότε έλα να πάρεις τον γιό σου».

Γυρίζοντας ο γιος του Αγαρηνού παραπονέθηκε στο πατέρα του γιατί έχει στο χαρέμι του ένα ρωμιόπουλο. Και ο Αλής του απάντησε ότι σύντομα θα ανάγκαζε το Νικόλαο να ασπασθεί το Ισλάμ. Έτσι και έγινε, αφού λοιπόν του έκαναν περιτομή οι οπαδοί του ψευτοπροφήτη Μωάμεθ, τον ονόμασαν  Ιμπραήμ.

Ο Άγιος μετά από δύο μήνες και αφού μετανόησε για την πτώση του έφυγε κρυφά από τον Αγαρηνό και γύρισε στο πατέρα του ζητώντας του να τον συγχωρήσει και να τον κρύψει. Ο πατέρας του τον έκρυψε σε μια κοντινή περιοχή. Εκεί κατά θεία οικονομία ζούσε μια καλόγρια, θεία του πατέρα του Αγίου, η οποία τον βοήθησε να πιάσει δουλειά ως κτίστης μαζί με άλλους τεχνίτες.

Τις ημέρες εκείνες ένα καράβι έφευγε για Κρήτη.  Μαζί με τους τεχνίτες που έφευγαν για την Κρήτη μπήκε στο καράβι και ο Άγιος. Κατά τη διαμονή στην Κρήτη τον πρώτο καιρό οι τεχνίτες φέρονταν απάνθρωπα στο Νικόλαο, τον ράβδιζαν και τον άφηναν πεινασμένο. Από τις κακουχίες ο Άγιος δεν άντεξε και αναχώρησε από την περιοχή εκείνη, και αφού έφτασε σε ένα εξωκκλήσι βρήκε έναν ιερέα. Του εξιστόρησε με δάκρυα τα συμβάντα της ζωής του και ο ιερέας αφού του είπε ότι προ λίγων ημερών πέθανε ο γιός του, του ζήτησε να τον υιοθετήσει. Μετά από τρία χρόνια ο ιερέας πέθανε και ο άγιος αναγκάστηκε να αναχωρήσει στο Άγιο Όρος στη Μονή Καρακάλλου όπου εκάρη μοναχός. Πριν λάβει το Αγγελικό σχήμα προσπαθούσε να βρει έναν έμπειρο πνευματικό για την εξομολόγησή του, διότι κατά την παραμονή του στην Κρήτη σε κανένα πνευματικό, ούτε και προς τον ψυχοπατέρα του εξομολογήθηκε την αμαρτία του, ότι ήταν Τούρκος. Γι’ αυτό το λόγο όμως όλα αυτά τα χρόνια δεν τολμούσε να πλησιάσει στη θεία Κοινωνία προσποιούμενος διαφόρους λόγους, ότι δεν ήταν έτοιμος.

Στη Συνοδεία όμως των πατέρων της Μονής Καρακάλλου βρήκε τον πνευματικό που τον εξομολόγησε και έτσι με κατάνυξη και συντετριμμένη καρδιά κοινώνησε των θείων Μυστηρίων.

Ο ένθεος ζήλος του ήτανε παράδειγμα για τους μοναχούς. Του άρεσε να ασκείται στις νηστείες, στις αγρυπνίες, στις γονυκλισίες και σε άλλους ασκητικούς αγώνες. Θέλησε να αποσυρθεί και σε σκήτη για πιο έντονο πνευματικό αγώνα και οι πατέρες της Μονής με πολλή αγάπη του έδωσαν απολυτήριο για τη Σκήτη. Όμως ο Άγιος, μη αναπαυθείς, επέστρεφε πάλιν στη Μονή.

Στη Μονή Καρακάλλου παρέμεινε 35 χρόνια. Μέσα σε αυτό το διάστημα το έτος 1797, 6 Ιουνίου, διορίστηκε από την Ιερά Μονή, στο Μετόχι της θείας Μεταμορφώσεως, στο χωριό Μαργαρίτες στο Ρέθυμνο της Κρήτης. Εκεί παρέμεινε για 6 χρόνια, και μετά επέστρεψε στο Αγιον Όρος.

Έπειτα από πολλή άσκηση και προσευχή αποφάσισε να επιστρέψει στον τόπο καταγωγής του και να ομολογήσει ενώπιον των Αγαρηνών την πίστη του στον Χριστό. Οι Σαρακηνοί αφού τον ράβδισαν και τον διαπόμπευσαν, του έκοψαν τα χέρια και τα πόδια και τελικά τον θανάτωσαν στις 30 Δεκεμβρίου το 1818.

Οι χριστιανοί, αφού πρώτα φιλοδώρησαν τον τύραννο κατάφεραν και πήραν το άγιο λείψανο ώστε να το ενταφιάσουν. Το μετέφεραν με τιμή και με ευλάβεια στην πόλη του Τυρνάβου και το ενταφίασαν πίσω από  το ιερό βήμα του ναού των Αγίων Αποστόλων.

Τμήματα του Λειψάνου του παραδόθηκαν στη Μονή Καρακάλλου όπου οι πατέρες τα υποδέχθηκαν με μεγάλες τιμές. Υποδέχθηκαν τον Άγιο ως αδελφό τροπαιούχο και νικητή της πλάνης του διαβόλου. Η Ιερά Μονή από τότε καυχάται για τον Άγιο Γεδεών και εορτάζει μεγαλοπρεπώς την αγία μνήμη του στις 30 Δεκεμβρίου.

Θησαυρός Γνώσεων και Ευσεβείας