Η αγία Αικατερίνα, Μεγαλομάρτυς και Νύμφη Χριστού!
Συγγραφέας: kantonopou στις 22 Νοεμβρίου, 2010
Αρχοντοπούλα ήταν. Και ζούσε ανάμεσα στους άρχοντες της Αλεξάνδρειας. Οι γονείς της φρόντισαν να της δώσουν την καλύτερη μόρφωση, όπως ταίριαζε στα παιδιά των πλουσίων της εποχής. Έμαθε πολλά και για πολλές επιστήμες.
Εκείνο όμως που πόθησε περισσότερο να μάθει ήταν τα λόγια ενός Δασκάλου, που κάποτε σταυρώθηκε για να σώσει τον κόσμο από την αμαρτία –όπως μια υπηρέτριά της τής είχε πει. Ιησού Χριστό τον έλεγαν. Κι η Αικατερίνα -που το όνομά της σήμαινε «αγνή, καθαρή κι ωραία»- ρώτησε πολλά γι’ Αυτόν. Και πήρε απαντήσεις κι απ’ την δούλη της, που τώρα πια σαν αδερφή της την ένοιωθε, κι από έναν γέροντα, που είχε βγει στα περίχωρα της μεγάλης πόλης για ν’ ασκητέψει.
Ένα βράδυ είδε η κοπέλα στ’ όνειρό της μια γυναίκα πεντάμορφη και δίπλα της ένα παλικάρι, που όμοιο του δεν είχε ξαναδεί. Η γυναίκα εκείνη παρακαλούσε τον Υιό της να δεχθεί την Αικατερίνα για νύφη Του. Του μιλούσε για τις χάρες της, την μόρφωσή της κι ακόμα, για την αγάπη της για ‘Κείνον. Μα ο νέος αρνήθηκε και ζήτησε να βαπτισθεί πρώτα η νέα στ’ Όνομά Του. Σαν ξύπνησε εκείνη, τα είπε όλα στην πιστή υπηρέτριά της. Κι εκείνη την οδήγησε στους ιερείς. Σαν έλαβε το Άγιο Βάπτισμα η Αικατερίνα, το ίδιο βράδυ, ξανάδε στον ύπνο της την όμορφη Μάνα με τον Γιο της. Τώρα ο νέος δεχόταν να κάνει «νύμφη» Του την Αικατερίνα. Και για επιβεβαίωση, της φόρεσε ένα ολόχρυσο δαχτυλίδι. Ξύπνησε η Αικατερίνα και… Μυστήριο! Φορούσε το δαχτυλίδι εκείνο, που είχε δει στ’ όνειρό της. Κατάλαβε, τότε, πόσο ζωντανή είναι η Πίστη του Χριστού κι ένοιωσε πως άξιζε που είχε περιφρονήσει την πίστη των ειδώλων.
Το έμαθε κι ο ειδωλολάτρης βασιλιάς. Μα για να μην τιμωρήσει την αρχοντοπούλα, όπως έκανε με τους άλλους Χριστιανούς, κάλεσε τους πενήντα σοφότερους άντρες της Αλεξάνδρειας ελπίζοντας ότι εκείνοι θα της άλλαζαν γνώμη. Αλλοίμονο! Όχι μονάχα δεν κατόρθωσαν να πάρουν με το μέρος τους την Αικατερίνα, μα έγιναν κι εκείνοι πιστοί του Χριστού.
Οργισμένος ο βασιλιάς προστάζει να τους θανατώσουν. Για την Αικατερίνα ετοιμάζει βασανιστήρια, μήπως και την μεταπείσει. Μέχρι και σε ξύλινο τροχό, που είχε πάνω του κοφτερά μαχαίρια βάζει την μάρτυρα. Σχίζονται οι σάρκες της, όμως εκείνη μένει πιστή στο Νυμφίο Της, Ιησού Χριστό.
Στο τέλος, αποκεφαλίζεται. Ο Χριστός την στεφανώνει με μαρτυρικό στεφάνι κι οι Άγγελοι μεταφέρουν το άγιο σώμα της στο όρος Σινά. Εκεί βρίσκεται το λείψανό της μέχρι και σήμερα. Οι Χριστιανοί όλοι με πίστη το ασπάζονται και υμνούν με σεβασμό τη «Νύμφη του Χριστού» για περίπου 1700 χρόνια.
Η ανθρώπινη σοφία μόνο δεν φτάνει. Καλές είναι οι γνώσεις. Σίγουρα είναι απαραίτητες για την πρόοδο του ανθρώπου. Δίχως αυτές, θα ζούσαμε ακόμα σε σπηλιές και θα βλέπαμε με το φως του λυχναριού.
Εκείνο όμως που τους δίνει αξία είναι η ουσιαστική γνώση. Η γνώση της Αλήθειας του Θεού. Αυτή κάνει τον άνθρωπο πραγματικά σοφό.
Αφήστε μια απάντηση
Για να σχολιάσετε πρέπει να συνδεθείτε.