kantonopou’s blog

ΘΕΟΛΟΓΙΚΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ

«Και ιδού πάσα η πόλις εξήλθεν εις συνάντησιν του Ιησού, και ιδόντες αυτόν παρεκάλεσαν όπως μεταβή από των ορίων αυτών» (Ματθ. η΄ 34).

Συγγραφέας: kantonopou στις 25 Ιουνίου, 2010

daim.jpgΚυριακή  Ε΄Ματθαίου

«Και ιδού πάσα η πόλις εξήλθεν εις συνάντησιν του Ιησού, και ιδόντες αυτόν παρεκάλεσαν όπως μεταβή από των ορίων αυτών» (Ματθ. η΄ 34).

Ο Ιησούς, αφού είχε εκδηλώσει πριν λίγο την εξουσία του πάνω στις φυσικές δυνάμεις, με την κατάπαυση της τρικυμίας και των ανέμων, προχωρεί σήμερα, κατά τον Ευαγγελιστή Ματθαίο, στην εκδήλωση της εξουσίας του πάνω στις υπερφυσικές δυνάμεις. Δηλαδή, εκδηλώνει την εξουσία του πάνω στον αόρατο κόσμο, τον κόσμο του διαβόλου. Κατά συνέπεια, δεν έχουμε σήμερα ακόμα ένα θαύμα του Ιησού για κάποια ασθένεια, ή θεραπεία ένεκα μιας αμαρτωλής κατάστασης του ανθρώπου, αλλά συντριβή του κόσμου του διαβόλου.

Ο διάβολος παρουσιάζεται να ενεργεί σήμερα με δύο τρόπους. Πρώτον άμεσα με την είσοδό του μέσα σε δύο ανθρώπους και με την άσκηση πλήρους ελέγχου στη ζωή και τη συμπεριφορά τους. οι άνθρωποι αυτοί έχουν χάσει το όνομά τους, έχουν χάσει την προσωπική, οικογενειακή και κοινωνική ζωή και ζώντας σε νεκροταφεία, κινούνται επιθετικά εναντίον των συνανθρώπων τους.

Ο δεύτερος τρόπος με τον οποίον ενεργεί ο διάβολος είναι φαινομενικά πιο «ακίνδυνος», αλλά στην πραγματικότητα εξ ίσου καταστροφικός. Γιατί, στο βωμό του εύκολου κέρδους οδηγεί τον άνθρωπο ενσυνείδητα στην παράβαση των εντολών του Θεού. Στην προκειμένη περίπτωση, ενώ ο νόμος του Θεού απαγόρευε να τρώνε χοιρινό κρέας, οι κάτοικοι των Γεργεσηνών έχουν δημιουργήσει ολόκληρες επιχειρήσεις με την εκτροφή χοίρων.

Ο Ιησούς, μέσα από το σημερινό θαύμα, θα ενεργήσει διπλά. Πρώτον, ελευθερώνοντας τους δύο δαιμονιζομένους από την κυριαρχία του διαβόλου, καθιστώντας παράλληλα ασφαλή την περιοχή και δεύτερον ενεργεί τιμωρητικά με την καταστροφή της αγέλης των χοίρων. Θεραπεία, λοιπόν, των ανθρώπων που κυριεύθηκαν από τους δαίμονες, παρά τη θέλησή τους, και τιμωρία των ανθρώπων που με τη βούλησή τους έγιναν συνεργοί στο καταστροφικό έργο των δαιμόνων, με την παράβαση των εντολών του Θεού. Μια τιμωρία έμμεση, γιατί ο Ιησούς απλά επέτρεψε την καταστροφή των χοίρων, ενώ ουσιαστικά την καταστροφή την επέφεραν και πάλι οι ως τώρα συνεργάτες των ανθρώπων, αφού ευθύς μετά την είσοδο των δαιμόνων «ώρμησε πάσα η αγέλη των χοίρων κατά του κρημνού εις την θάλασσαν και απέθανεν εν τοις ύδασιν».

Το σημερινό θαύμα φανερώνει το μέγεθος της τραγωδίας του ανθρώπου όταν βρεθεί κάτω από την εξουσία του διαβόλου, αλλά παράλληλα και την ελπίδα της απελευθέρωσης του ανθρώπου από τα δεσμά του διαβόλου δια της δυνάμεως του Ιησού.

Ναι, της δυνάμεως του Ιησού. Και αυτή η δύναμη ασκείται τόσο επί των επιγείων, όσο και επί των επουρανίων και καταχθονίων δυνάμεων. Αυτή η δύναμη αναγνωρίζεται από τον κόσμο των δαιμόνων. «Τι δουλειά έχεις εσύ με μας Ιησού Υιέ του Θεού; Ήρθες εδώ για να μας βασανίσεις πριν την ώρας μας;». Αναγνωρίζουν οι δαίμονες τη δύναμη του Ιησού, τον οποίον επίσης αναγνωρίζουν ως Υιό του Θεού. Όμως, παρά την αναγνώριση αυτή δεν προχωρούν και στην πίστη προς Αυτόν, μέσα από τη μετάνοια και την επιστροφή. Αντίθετα, συνεχίζουν το καταστροφικό τους έργο. Μάλιστα, και γι’ αυτό το έργο καθίστανται αδύναμοι, για τούτο και ζητούν «άδεια» για να το κάνουν.

Ο Θεός επιτρέπει ακόμα και την «τιμωρία», με σκοπό τη μετάνοια και την επιστροφή του ανθρώπου. Αρκεί ο άνθρωπος να αναγνωρίσει αυτό τον παιδαγωγικό τρόπο της τιμωρίας και να ωφεληθεί από αυτήν. Αρκεί ο άνθρωπος να συνειδητοποιήσει ότι «ο Ιησούς παραδόθηκε στο θάνατο για τις ανομίες μας κι αναστήθηκε για τη σωτηρία μας» (Ρωμ. ε΄ 25). Πολύ αποκαλυπτικός είναι ο σημερινός Απόστολος: «Αφού, λοιπόν, ο Θεός μας έσωσε επειδή πιστέψαμε, οι σχέσεις μας με το Θεό αποκαταστάθηκαν με τη μεσολάβηση του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Αυτός μας οδήγησε με την πίστη στο χώρο αυτής της χάρης του Θεού, στην οποία είμαστε στεριωμένοι και καυχόμαστε για την ελπίδα της συμμετοχής μας στη δόξα του Θεού. Μα δε σταματά εκεί η καύχησή μας. Καυχόμαστε ακόμα και στις δοκιμασίες, επειδή ξέρουμε καλά πως οι δοκιμασίες οδηγούν στην υπομονή, η υπομονή στο δοκιμασμένο χαρακτήρα, κι ο δοκιμασμένος χαρακτήρας στην ελπίδα. Κι η ελπίδα τελικά δεν απογοητεύει. Μαρτυρεί γι’ αυτό η αγάπη του Θεού, με την οποία το Άγιο Πνεύμα που μας δόθηκε γέμισε και ξεχείλισε τις καρδιές μας».

Αλήθεια, αδελφοί μου, πόση δύναμη αντλούμε από τα σημερινά αναγνώσματα (Απόστολο και Ευαγγέλιο). Η θαυματουργική και παιδαγωγική δράση του Κυρίου αποσκοπεί στη σωτηρία μας. Οι δοκιμασίες, παρά το σωματικό πόνο, γίνονται πρόξενοι εσωτερικής χαράς, σε σημείο που, όπως είδαμε πιο πάνω, να μετατρέπουν τον πόνο σε χαρά και τέλος μέσα από την υπομονή να καλλιεργείται η ελπίδα της βεβαιότητας ότι ο Θεός είναι μαζί μας και μας στηρίζει. Ομολογεί σε άλλη περίπτωση ο Απόστολος Παύλος: «Όταν γαρ ασθενώ, τότε δυνατός ειμί» (Β΄ Κορ. ιβ΄ 10). Γιατί όταν φαίνεται πως έχω χάσει κάθε δύναμη, τότε είμαι πραγματικά δυνατός.

Αυτό το παράδοξο συναίσθημα της δύναμης, την ώρα μάλιστα που με την ανθρώπινη λογική χάνονται τα πάντα, είναι ένα συναίσθημα που προσφέρεται από το Θεό, μέσα από τη δύναμη της πίστης. Μιας πίστης που οδηγεί τον άνθρωπο στο Θεό και στη συνέχεια παραδίνεται στη χάρη και τη δύναμή του. Έτσι, εκεί που όλα δείχουν ότι ο άνθρωπος χάνεται, όπως και ο Πέτρος στη θάλασσα, ακριβώς εκείνη την ώρα επεμβαίνει σωστικά ο Θεός.

Είναι αλήθεια ότι αυτό το συναίσθημα το ζήσαμε αρκετοί πολλές φορές και παρά το φαινομενικό καταποντισμό ο Θεός μάς οδήγησε εις αναψυχήν. Αυτό το συναίσθημα ας προσπαθήσουμε να βιώσουμε κάθε φορά που ο άνεμος είναι ενάντιος και αξεπέραστα τα κύματα της καθημερινής μας ζωής.

Αδελφοί μου, η μεγαλύτερη τραγωδία για τους Γεργεσηνούς δεν ήταν η καταστροφή των κοπαδιών των χοίρων. Η μεγαλύτερη τραγωδία για τους Γεργεσηνούς ήταν ότι δε δέχθηκαν την τραγωδία σαν αφορμή να βρεθεί ανάμεσά τους ο Ιησούς που θα τους οδηγούσε στη σωτηρία. Όπως μαζικά οδηγήθηκαν στην παράβαση των εντολών του Θεού, έτσι μαζικά «πάσα η πόλις εξήλθεν εις συνάντησιν του Ιησού». Κι όταν τον είδαν όχι μόνο δεν εχάρησαν για την τιμή που τους έκανε να είναι ανάμεσά τους, όχι μόνο δεν μετανόησαν, αλλά αντίθετα, δυστυχώς, «τον παρεκάλεσαν να φύγει από την περιοχή τους». Ας παραδειγματιστούμε από τούτο το γεγονός, προφυλάσσοντας τον εαυτό μας. Ας πούμε καλοδεχούμενη οποιαδήποτε επίσκεψη του Θεού, έστω και μέσα από δοκιμασίες. Να είμαστε σίγουροι ότι θα μας οδηγήσει στο τέλος σε μια διέξοδο λυτρωτική. Αμήν.

Μητρόπολη ΠάφουΘεόδωρος Αντωνιάδης

Αφήστε μια απάντηση