kantonopou’s blog

«Πας ουν όστις ομολογήσει εν εμοί έμπροσθεν των ανθρώπων, ομολογήσω καγώ εν αυτώ έμπροσθεν του πατρός μου του εν ουρανοίς». (Ματθ. ι΄ 32).

Με τη σημερινή Κυριακή των Αγίων Πάντων ολοκληρώνεται ο δεύτερος μεγάλος εορταστικός κύκλος με επίκεντρο το Πάσχα και που είναι γνωστός ως κύκλος του Πεντηκοσταρίου, αφού κυρίαρχη γιορτή αυτής της περιόδου είναι η γιορτή της Πεντηκοστής. Στόχος και των δύο κύκλων, αυτών του Τριωδίου και του Πεντηκοσταρίου, είναι να βοηθηθεί ο άνθρωπος να πάρει σαν βραβείο της αγωνιστικής του πορείας την αιώνια ζωή. Μια ζωή για την οποία ο Θεός δημιούργησε όλες τις προϋποθέσεις, ιδιαίτερα με την εναν8ρώπιση, τη Σταύρωση και την Ανάσταση του Κυρίου, τέλος δε με την αποστολή του Αγίου Πνεύματος, κατά την Πεντηκοστή, φωτίζοντας, ενισχύοντας και καθοδηγώντας με τη δύναμη του Παναγίου Πνεύματος.

Μέσα σ’ αυτούς τους κύκλους έχουμε δυο σωστικές κινήσεις που αποβλέπουν στη σωτηρία του ανθρώπου. Δυο κινήσεις αλληλένδετες και αμφίδρομες. Έχουμε την ελεύθερη και από αγάπη εκδηλωνώμενη κίνηση του Θεού προς τον άνθρωπο, αλλά και την κίνηση του ανθρώπου προς το Θεό, όπου, μέσα από το δρόμο της μετάνοιας, τη δύναμη της ομολογίας πίστεως και την ολοκληρωτική αφοσίωση σ’ αυτόν, φτάνει στο ποθητό τέρμα της πορείας του και που είναι η αιώνια ζωή. Μια ζωή, που αποδεικνύεται με τη σημερινή γιορτή των Αγίων Πάντων, ότι είναι δύσκολη μεν, αλλά κατορθωτή για τον άνθρωπο κάθε εποχής, κάθε κοινωνικής τάξης και για κάθε φύλο και ηλικία.

Είναι για τούτο που η Κυριακή των Αγίων Πάντων δεν είναι στατική, αλλά διευρύνεται συνέχεια, αφού σε κάθε εποχή, άλλοτε περισσότερο και άλλοτε λιγότερο, αναδεικνύονται Άγιοι στο χώρο της Εκκλησίας. Αν και η κίνηση του Θεού προς τον άνθρωπο έγινε μια φορά, με τη σταυρική θυσία του Χριστού, εν τούτοις αυτή διαχρονικά καλύπτει όλους τους ανθρώπους. Αρκεί ο άνθρωπος κάθε εποχής να γίνει αποδέκτης αυτής της δωρεάς του Θεού και να κάνει παράλληλα τη δική του προσπάθεια. Και η προσπάθεια αυτή θα ανταμειφθεί με την αιώνια ζωή.

Για τούτο σε κάθε εποχή, ο Θεός έχει τους εκλεκτούς του και αυτό θα συνεχίζεται ως τη συντέλεια των αιώνων. Κατά συνέπεια, ο δρόμος προς την τελειότητα δεν έκλεισε, αλλά ούτε και συμπληρώθηκε ο αριθμός των εκλεκτών, όπως ισχυρίζονται οι αιρετικοί μάρτυρες του Ιεχωβά. Τούτο επιβεβαιώνεται και από το σημερινό «Απόστολο», όπου οι Άγιοι, «παρά την καλή μαρτυρία της πίστης τους, δεν πήραν ό,τι τους υποσχέθηκε ο Θεός, ο οποίος είχε προβλέψει κάτι καλύτερο για μας, έτσι ώστε να μη φτάσουν εκείνοι στην τελειότητα χωρίς εμάς».

Άρα η δυνατότητα να γίνει κάποιος τέλειος και Άγιος εξακολουθεί να υπάρχει. Αρκεί να κάνει τη δική του προσπάθεια και να ανταποκριθεί σε βασικές υποχρεώσεις, όπως αυτές διατυπώνονται από τον Κύριο στο σημερινό Ευαγγέλιο. Δηλαδή να αναγνωρίζει τον Ιησού σαν Κύριο και Θεό του, να ομολογεί με θάρρος και παρρησία αυτή την πίστη, να σηκώνει το δικό του σταυρό, ο οποίος είναι ξεχωριστός για τον καθένα και δεν μπορεί να τον σηκώσει άλλος και τέλος με αυταπάρνηση να ακολουθεί τον Ιησού.

Ο καθένας, λοιπόν, έχει αυτή τη δυνατότητα, αρκεί να την αξιοποιήσει με τη δική του θέληση και προπαντός τη θέληση να την μετουσιώσει σε πράξη. Ο Κύριος χρησιμοποιεί σήμερα τις λέξεις «πας», «όστις», «ος». Δηλαδή όποιος. Τρεις διαφορετικές λέξεις με την ίδια όμως σημασία. Μέσα από αυτές τις λέξεις τονίζεται όχι μόνο η δυνατότητα της προσωπικής επιλογής, αλλά και της συμβολής του καθενός μας στη σωτηρία μας. Σαν να μας λέει ο Κύριος: Θέλετε να σωθείτε, τότε ο καθένας ας κάνει τη δική του προσπάθεια. Θέλεις να γίνεις τέλειος, θέλεις να γίνεις άγιος; Τώρα μπορείς. Αρκεί να το θέλεις. Σου προσφέρω τη δυνατότητα με τη Χάρη μου. Εσύ δέξου αυτή τη Χάρη, αξιοποίησέ την. Και όπως είπε σήμερα ο Κύριος στον Πέτρο, όποιος τον ακολουθήσει με αυταπάρνηση «θα πάρει εκατό φορές περισσότερα και θα κληρονομήσει την αιώνια ζωή».

Ο Κύριος, λοιπόν, ζητά από μας να τον ακολουθήσουμε με πίστη και αυταπάρνηση. Μια πίστη ξεκάθαρη που θα ομολογείται άφοβα και που θα επιβεβαιώνεται με την αγάπη. Μια «πίστις δι’ αγάπης ενεργουμένη» (Κολ. ε΄ 6), που θα ανεβάζει τον άνθρωπο στον ουρανό και θα τον ενώνει με το Θεό. Αυτή η πίστη θα δίνει δυναμικά το παρόν της σαν τρόπος ζωής και μάλιστα σταυρικής. Έτσι σε περίοδο ειρήνης θα νεκρώνει τα πάθη, μέσα από την έμπρακτη αρετή, σε περίοδο δε διωγμού θα προσφέρει τη ζωή του σαν θυσία στο Θεό.

Αυτό τον τρόπο ζωής ακολούθησαν οι Άγιοι Πάντες που τιμούμε σήμερα. Μαρτυρία της πίστης σαν τρόπο καθημερινής ζωής και μαρτυρία και μαρτύριο αρετής. Ναι, μαρτυρία και μαρτύριο αρετής. Γιατί η πίστη τους εκφραζόταν μέσα από την καθημερινή ζωή τους και ιδιαίτερα τις πράξεις τους. Αυτός ο τρόπος ζωής ήταν η απτή μαρτυρία ότι ο λόγος του Θεού μπορεί να εφαρμοστεί. Αυτή όμως η μαρτυρία την ίδια στιγμή ήταν και μαρτύριο, γιατί ο άνθρωπος έπρεπε να νικήσει τον εαυτό του και τα πάθη του. Ιδιαίτερα όμως έπρεπε να μείνει σταθερός στην πίστη και να την ομολογήσει με θάρρος την ώρα των διωγμών, κι όταν οι περιστάσεις το απαιτούσαν να θυσίαζε και την ίδια τη ζωή του. Για τούτο και ονομάστηκαν μάρτυρες, επειδή με κάθε τρόπο και με κάθε θυσία, κάθε στιγμή, έδιναν μαρτυρία – απόδειξη της πίστης τους στο Θεό. Μάλιστα τα μαρτύρια και ιδιαίτερα το μαρτύριο του θανάτου εθεωρείτο σαν έκφραση προς αυτούς της αγάπης του Θεού, τον οποίον και ευχαριστούσαν. Λέγεται ότι, όταν ο Ιγνάτιος ο θεοφόρος άκουσε την απόφαση για τα βασανιστήρια είπε: «Ευχαριστώ σοι Δέσποτα, ότι με τελεία τη προς σε αγάπη τιμήσαι κατηξίωξας, τω αποστόλω σου Παύλω δεσμοίς συνδήσας σιδηροίς».

Αυτόν τον τρόπο ζωής ακολούθησαν οι Άγιοι Πάντες. Αυτό τον τρόπο ζωής ζητά ο Κύριος και από μας. Ζητά τη δική μας ομολογία και αγάπη. Ζητά από τον καθένα μας να σηκώσουμε το δικό μας σταυρό. Το σταυρό της δοκιμασίας, το σταυρό της αρετής και της αγάπης. Γιατί είναι παραδοξότητα να λέμε ότι είμαστε Χριστιανοί και να αρνούμαστε να τον ομολογήσουμε, είτε με τα λόγια, είτε με τις πράξεις μας.

Στ’ αλήθεια, αγαπητοί μου, ζούμε ένα ξέφρενο παραλογισμό. Έχουμε μετατρέψει τον εκφυλισμό σε «πρόοδο». Την υποδούλωση στα πάθη την ονομάζουμε «απελευθέρωση», τη σκληρότητα δικαιοσύνη και το έγκλημα, άκουσον άκουσον, «λύση ανάγκης»! Δυστυχώς δε ο παραλογισμός αυτός είναι συνειδητός. Είναι καιρός να περάσουμε από την άρνηση στη θέση, από τη σκληρότητα στην αγάπη και από τον τύπο στην ουσία. Ο Κύριος είναι σήμερα σαφής: «Όποιος με ομολογήσει … θα τον αναγνωρίσω κι εγώ σαν δικό μου μπροστά στον ουράνιο Πατέρα μου». Αμήν.

 Μητρόπολη Πάφου – Θεόδωρος Αντωνιάδης