kantonopou’s blog

“Η πορεία προς Εμμαούς είναι μια μακρά πορεία μέσα στη νύχτα. Είναι η δική μας πορεία. Τα συμβαίνοντα στην καθημερινότητα μας βυθίζουν ολοένα και πιο βαθιά στον ύπνο.

Νομίζουμε πως άν διορθωθούν τα κακώς κείμενα, η κοινωνία θα βαδίσει με ασφάλεια προς την πρόοδο και την ευημερία, με την σκέψη μας στη βελτίωση της επίγειας βιωτής μας, όπως και των μαθητών που περιστρέφονταν διαρκώς στα στενά πλαίσια της επίγειας κυριαρχίας του Ισραήλ. Όμως κανείς δεν μπορεί να ξέρει τί ελλοχεύει κάτω από τις πατούσες του καθώς πορεύεται απορροφημένος στις ασχολίες του.

Μέσα στην απόγνωση και την μοναξιά μας ο Χριστός περπατά δίπλα μας εμψυχώνοντας τις καρδιές μας. Όμως εμείς δεν έχουμε μάτια για να τον δούμε. Οι μαθητές τον γνωρίζουν εν τη κλάσει του άρτου. Η κλάση του άρτου παραπέμπει στην ενσάρκωση. Στο Σώμα του Χριστού που προσφέρεται σε όλους.

Όπως και στη ζωή μας, ο Χριστός είναι παρών και ταυτοχρόνως απουσιάζει. Η είσοδός του στον ιστορικό χρόνο δεν είναι για να τον διαιωνίσει, αλλά για να τον υπερβεί, και να δείξει ότι δεν είναι ο ιστορικός χρόνος που καθορίζει τον άνθρωπο ως πνευματική οντότητα, αλλά ο χώρος της μετα-ιστορίας, ακολουθώντας, ωστόσο, την αναγκαία, οδυνηρή όσο και επικίνδυνη πορεία στην κοιλάδα του θανάτου, που είναι η ιστορία”.

Αλέξανδρου Κοσματόπουλου,“Πορεία προς Εμμαούς”, περ. Επίγνωση, τχ. 109.

Πηγή:http://anastasiosk.blogspot.com/2009/10/blog-post_9639.html