kantonopou’s blog

Γενική Συνέλευση  Θεολόγων

Πύργος ,  24-9-2008

Συνήλθε σήμερα η έκτακτη γενική  συνέλευση  των Θεολόγων της Ηλείας στην αίθουσα της Αποστολικής Διακονίας στον  Πύργο. Την  προκάλεσε το Παράρτημα Ν. Ηλείας της Πανελλήνιας Ένωσης Θεολόγων ( ΠΕΘ).

Κύριο θέμα της ήταν η προσπάθεια απαξίωσης και υποβάθμισης   του μαθήματος των Θρησκευτικών μετά τις  πρόσφατες οδηγίες  του ΥΠΕΠΘ. Μετά την εκλογή του προεδρείου της Συνέλευσης ο πρόεδρος του Παραρτήματος  κ. Γ. Κομιώτης, παρουσίασε τις  πτυχές  του θέματος και τις ενέργειες του τοπικού παραρτήματος. Ευχαρίστησε θερμά τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Ηλείας κ.κ Γερμανό, ο οποίος ως Συνοδικός σύνεδρος της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου, έθεσε το θέμα στη συνεδρία της του Αυγούστου με εμπεριστατωμένο υπόμνημα, με αποτέλεσμα την επόμενη μέρα το ΥΠΕΠΘ να εκδώσει την τρίτη κατά σειρά διευκρινιστική οδηγία για το ανακύψαν θέμα.

Ακολούθησαν ομιλίες και τοποθετήσεις κληρικών και λαϊκών παρισταμένων. Μεταξύ των άλλων ο κ. Ι. Ζωγόγιαννης, μέλος του Δ.Σ του Παραρτήματος δήλωσε: Το γεγονός δε ότι ο ίδιος ο Υπουργός Παιδείας έκρινε ότι δημιουργήθηκε η ανάγκη να δηλώσει ρητώς σε γνωστό τηλεοπτικό σταθμό ότι δεν καταργείται ο υποχρεωτικός χαρακτήρας του μαθήματος των Θρησκευτικών για τους ορθόδοξους μαθητές, μας οδήγησε στην απόφαση να εκφράσουμε την ανησυχία μας για το μέλλον του μαθήματος των Θρησκευτικών.

Ο κ. Π. Παγκράτης, Γραμματέας του Παραρτήματος δήλωσε: Η απαλλαγή από το μάθημα των Θρησκευτικών εσφαλμένα θεωρείται ως προστασία της συνειδήσεως και της ανεξιθρησκίας των μαθητών. Αυτό συμβαίνει επειδή στο μυαλό πολλών ανθρώπων, λανθασμένα, ταυτίζεται το μάθημα των Θρησκευτικών με την εκκλησιαστική κατήχηση που γίνεται στις ενορίες.  Τα Θρησκευτικά είναι μάθημα ενταγμένο στο πλαίσιο του ελληνικού σχολείου και εκπληρώνουν κυρίως παιδαγωγικούς και όχι εκκλησιαστικούς σκοπούς, αν και δεν πρέπει να παραγνωρίζουμε ότι η πλειοψηφία των μαθητών στα σχολεία μας είναι και μέλη της Ορθοδόξου Εκκλησίας.

Ο κ. Γ. Κομιώτης, αναφέρθηκε  σε ένα άρθρο του καθηγητή Νίκου Μουζέλη στο «ΒΗΜΑ» στις 16/10/1995,  που θεωρεί ότι φωτίζει  με αντικειμενικό και απροκατάληπτο τρόπο το ζήτημα: «Αν η Παιδεία έχει σαν σκοπό την ανάπτυξη, όχι μόνο της διανοητικής, αλλά και της πνευματικής διαστάσεως του ανθρώπου, τα Θρησκευτικά, όταν διδάσκονται σωστά, οδηγούν σε πανανθρώπινους προβληματισμούς που το μονοδιάστατο ρασιοναλιστικό-λογοκρατικό εκπαιδευτικό μας σύστημα και το άκρατα υλικό και καταναλωτικό κοινωνικό πλαίσιο τείνουν να εξαφανίσουν».

Και συνεχίζοντας συμπληρώνει: «Η ορθόδοξη πίστη και Εκκλησία αποτελούν μια βασική διάσταση της εθνικής μας ταυτότητας. Για αυτόν το λόγο, ανεξάρτητα με το αν κανείς πιστεύει ή όχι, η γνώση των συστατικών στοιχείων της Ορθοδοξίας, της ιστορικής εξέλιξης της Εκκλησίας και του ρόλου που αυτή έπαιξε στη διαμόρφωση της νεοελληνικής κοινωνίας και πολιτισμού αποτελεί βασική προϋπόθεση για να καταλάβουμε πώς λειτουργούμε στο χώρο και στο χρόνο». Στο τέλος εγκρίθηκε ομόφωνα το ψήφισμα -πρόταση που ακολουθεί:

ΚΕΙΜΕΝΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΠΡΟΤΑΣΕΩΝ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΩΝ ΚΑΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΝΟΜΟΥ  ΗΛΕΙΑΣ

Πύργος,   24-9-2008

Με ιδιαίτερη ανησυχία, έκπληξη και απορία, παρακολουθούμε τον τελευταίο καιρό το θέμα που δημιουργήθηκε με την αναιτιολόγητη πλέον απαλλαγή μαθητών, Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, από το μάθημα των Θρησκευτικών.

Την αρχική οδηγία 91109/Γ2/10-7-2008, διαδέχτηκε η «διευκρινιστική» 104071/Γ2/04-08-2008,  η οποία χρειάστηκε κι αυτή «διασάφηση» με την υπ? αριθμ.109744/Γ1/26-08-2008 που εντείνουν το κλίμα καχυποψίας  για τις πραγματικές προθέσεις του Υπουργείου Παιδείας στο συγκεκριμένο θέμα.

Ζυμώσεις, συζητήσεις, απορίες, επιστολές διαμαρτυρίας διαφόρων φυσικών προσώπων και φορέων, επέβαλαν τις αναγκαίες προσωπικές δηλώσεις του κ. Υπουργού  Παιδείας και τις διαβεβαιώσεις του,  ότι η απαλλαγή «δεν αφορά τους Ορθοδόξους. Όταν επικαλούμεθα λόγους συνείδησης, σημαίνει ότι είμαστε άθεοι ή ανήκουμε σε άλλο δόγμα».(Βλ. Εφημερίδα «παρόν της Κυριακής» 31/08/2008, τηλεοπτικά μέσα, 09/09/2008)

Πέρα από οποιαδήποτε διάθεση κριτικής, καλοπροαίρετα, ως Έλληνες πολίτες, γονείς, εκπαιδευτικοί και δημόσιοι λειτουργοί, θέτουμε υπόψη κάθε αρμοδίου τον έντονο προβληματισμό, τις επισημάνσεις και τις προτάσεις μας για την αναγκαιότητα του μαθήματος των Θρησκευτικών στην Ελληνική εκπαίδευση, αποσκοπώντας σε ένα γόνιμο, ουσιαστικό και εποικοδομητικό διάλογο.

Πιστεύουμε ότι οποιαδήποτε προσπάθεια συρρίκνωσης, προαιρετικότητας ή κατάργησης του μαθήματος των Θρησκευτικών στην Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια εκπαίδευση  είναι πράξη ανεδαφική, ανιστόρητη, αντιπαιδαγωγική, που αντίκειται στο Σύνταγμα και τους νόμους του κράτους.

Πράξη που  προκαλεί τη θρησκευτική συνείδηση της πλειονοψηφίας των Ελλήνων, πράξη που θα έχει καταστροφικές συνέπειες στον κοινωνικό ιστό.

Συγκεκριμένα:

1^ον Αντίκειται στο άρθρο 3 και 16 §α του Ελληνικού Συντάγματος (για την επικρατούσα θρησκεία και τους σκοπούς της Παιδείας), καθώς και στον νόμο 1566/85 που ρυθμίζει τη λειτουργία της Ελληνικής εκπαίδευσης.

2^ον Αποτελεί πράξη ανιστόρητη και ανεδαφική, καθώς παραθεωρεί, υποτιμά και διαγράφει, την πλέον των δύο χιλιετιών, αρμονική συνύπαρξη Ελληνισμού και Ορθοδοξίας  σ? αυτόν τον τόπο, των οποίων η αντίδοση ιδιωμάτων παρήγαγε απαράμιλλα μνημεία τέχνης και πολιτισμού με παγκόσμια αναγνωρισιμότητα και αποτελεί οντολογικό στοιχείο της Νεοελληνικής ταυτότητας.

Μ’ αυτά μεγάλωσαν γενιές και γενιές προγόνων μας, δημιούργησαν αγίους, ήρωες, και αγωνιστές της ελευθερίας «?οπού θυσιάσαν και την ζωή τους και την κατάστασίν τους δι? αυτήνει την Ορθόδοξη θρησκεία και δι? αυτήνει τη ματοκυλισμένη μικρή τους πατρίδα» (Μακρυγιάννη, Απομνημονεύματα, βιβλίο Δ΄ κεφ.3^ο ) .

3^ον Πράξη αντιπαιδαγωγική, γιατί στερεί τους  αυριανούς πολίτες, αλλά και τα παιδιά των οικονομικών μεταναστών της Ελλάδας, από τη δυνατότητα να γνωρίσουν επιστημονικά και υπεύθυνα τους παράγοντες εκείνους που διαμόρφωσαν το νεότερο ελληνικό πολιτισμό.  Ποια παιδαγωγική αρχή μπορεί να υποστηρίξει ότι η γνώση περιορίζει την ελευθερία;

Η γνώση είναι εκείνη που συντελεί στην αλληλοκατανόηση και ανοχή, που δημιουργεί ελεύθερες προσωπικότητες, ενώ αντίθετα η ημιμάθεια και η  άγνοια δίνει τη δυνατότητα σε «κάποιους», να καλύψουν το κενό που δημιουργείται, χειραγωγώντας τις νέες γενιές σε φανατισμό, σε  μισαλλοδοξία. Άλλωστε το να τίθεται το μάθημα των Θρησκευτικών σήμερα σε προαιρετική βάση για «λόγους συνείδησης», ανοίγει τους ασκούς του Αιόλου και για άλλα μαθήματα (βάσει της αρχής της αμοιβαιότητας). Ενδεχομένως αύριο του μαθήματος της Ιστορίας, της Κοινωνικής και Πολιτικής Αγωγής ή των αρχαίων Ελληνικών κ.ο.κ.

4^ον Προκαλεί τη θρησκευτική συνείδηση του Ελληνικού λαού που ανησυχεί για τα αποτελέσματα τέτοιων αποφάσεων στον κοινωνικό ιστό, αφού υπάρχει προηγούμενη διεθνής εμπειρία αύξησης της εγκληματικότητας, των ναρκωτικών, επικίνδυνων παραθρησκευτικών σεκτών, εθνικιστικών οργανώσεων, φαινομένων ρατσισμού, ξενοφοβίας, ηθικού ξεπεσμού και διαφθοράς.

Γι αυτό στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης τα Θρησκευτικά αποτελούν ισότιμο υποχρεωτικό μάθημα (στις περισσότερες), ενώ χώρες στις οποίες δεν υπήρχε, το επανέφεραν -και για τους λόγους αυτούς- πανηγυρικά.

5^ον Η εκπαιδευτική πράξη μέχρι σήμερα δείχνει ότι και από αυτούς ακόμη τους μαθητές που έχουν τη νόμιμη και σεβαστή καθ? όλα δυνατότητα απαλλαγής από το μάθημα των Θρησκευτικών (αναιτιολόγητη ήδη από το 2002 με την εγκύκλιο 61723 /Γ2 13/6/ 2002), ούτε οι μισοί δεν θέλουν να απαλλαγούν από το μάθημα, αλλά το παρακολουθούν με μεγάλο ενδιαφέρον και μάλιστα συμμετέχουν ενεργά, προάγοντας και αναβαθμίζοντας  την εκπαιδευτική διαδικασία.

Για όλους τους παραπάνω λόγους, κι άλλους τόσους ακόμη που δεν έχουν στο κείμενο αυτό καταγραφεί, οι υπογράφοντες  θεωρούν ατυχές τουλάχιστον το γεγονός ότι πάρθηκαν αποφάσεις έωλες και πρόχειρες για ένα τόσο σημαντικό και ευαίσθητο θέμα.

Προτείνουμε

Κατ? αρχήν το μάθημα των Θρησκευτικών να είναι υποχρεωτικό για όλους τους μαθητές ανεξαρτήτως εθνικότητας και θρησκευτικών πεποιθήσεων στη χώρα μας.

Ειδικότερα:

Α) Να παραμείνει υποχρεωτικό και να αναβαθμιστεί -στο πλαίσιο των σημερινών αναλυτικών προγραμμάτων- το υπάρχον μάθημα για τους Ορθοδόξους  μαθητές σε γνωσιολογική προοπτική.

Β) Ειδικά για τους μαθητές  εκείνους που επικαλούνται «λόγους συνειδήσεως», να διδάσκεται ένα μάθημα διαθρησκειακό (Θρησκειολογία ή πολιτιστική παράδοση των Θρησκειών), γνωριμίας με το θρησκευτικό φαινόμενο, τις επιμέρους θρησκείες του κόσμου και τη διδασκαλία τους.

Γ) Φορείς της εκπαιδευτικής κοινότητας ν’ απέχουν από κινήσεις και ενέργειες που αποσκοπούν σε επηρεασμό κάθε είδους των μαθητών και των γονέων τους και διάσπαση της εκπαιδευτικής και συνδικαλιστικής συνοχής.

Είναι αδιανόητο, μέσα στο πλαίσιο της εγκυκλοπαιδικής μόρφωσης που παρέχει η Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια εκπαίδευση, να μην διδάσκεται ο σύγχρονος μαθητής το παγκόσμιο φαινόμενο της θρησκείας, τις επιρροές  και το ρόλο του  στον ιστορικό, νομοθετικό, πολιτιστικό, ηθικό, λογοτεχνικό, πολιτικό, οικολογικό  κ.α τομείς  του παγκόσμιου γίγνεσθαι. (Βλέπε ΟΛΜΕ 16-9-08)

Γιατί διαφαίνεται ξεκάθαρα στον ορίζοντα πια, ότι η παιδεία του μαθητή και του αυριανού πολίτη οδηγείται σε δρόμους που δεν έχουν σταγόνα από όραμα κι ελπίδα αλλαγής του κόσμου. Και γι? αυτό κάποτε θα κληθούμε να απολογηθούμε στα παιδιά μας. Και τότε η σιωπή μας θα αγκαλιάσει τη συνενοχή μας

ΥΠΟΓΡΑΦΕΣ