Από το “Les nuits d’été” του Μπερλιόζ, το τραγούδι “Au cimetière” σε ποίηση του Théophile Gautier. Έκλεισε την ταινία “Τα γυμνά χέρια”.

Μου έχει καρφωθεί αυτή η εντύπωση: και οι δύο φτιαγμένοι από αέρα και πηλό, και οι δύο φλέγονταν από την ίδια αναζήτηση του απόλυτου, και οι δύο αρκούνταν στο ελάχιστο, και οι δύο είχαν την ίδια ουράνια πυρετώδη όψη.

Ο άνθρωπος που απέδειξε ότι ζούσε μόνον με το πνεύμα και για το πνεύμα. Τα γυμνά του χέρια ήταν η αποδημία της ψυχής στον τόπο όπου ανήκει. Η ταινία του Γιώργου Σκεύα στην Στέγη Τεχνών και Γραμμάτων ήταν μια συναρπαστική αισθητική εμπειρία. Δεν μπορούσα να οδηγήσω μετά την παράσταση. Το μυαλό του ήταν γεμάτο ερμηνείες ήχων.