ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΑΡΩΜΑΤΟΘΕΡΑΠΕΙΑΣ
Στις πρώτες ανθρώπινες κοινωνίες, η καύση ξύλων ή φύλλων από διάφορα φυτά, έφερνε ποικίλα 
αποτελέσματα, όπως την ενεργοποίηση των αισθήσεων, τον ύπνο ή λήθαργο σε κάποιους, την βελτίωση σε ορισμένες μορφές ασθενειών ή ακόμα συντελούσε στη δημιουργία των προϋποθέσεων για κάποιες μυστικιστικές και θρησκευτικές εμπειρίες.(Διαθέσιμο στην ιστοσελίδα http://www.aromahealing.gr)
Η ιστορία της αρωματοθεραπείας αρχίζει με τις «πρωτόγονες φυλές», όπως μαρτυρούν οι αποστακτήρες, τα μυροδοχεία και τα άλλα αρωματικής χρήσης σκεύη που έχουν έρθει στο φως με τις ανασκαφές. Όπως είναι γνωστό η λέξη άρωμα στα λατινικά είναι <perfume> και είναι σύνθετη. Per= διαμέσου και fume=καπνός. Η ετυμολογία της λέξης είναι αποκαλυπτική. Ο άνθρωπος αφού ανακάλυψε τη φωτιά στην αρχή ενοχλήθηκε από τον καπνό που του έπνιγε τον καθαρό αέρα και το κλειστό περιβάλλον της σπηλιάς του. Αργότερα όμως διαπίστωσε πως καίγοντας διάφορα αρωματικά φυτά ο καπνός γινόταν ευχάριστος και επιδρούσε θετικά στην ψυχοσύνθεσή του, στην πνευματική του διαύγεια, τον έκανε να νιώθει ευφορία, εγρήγορση αλλά και καταστολή και ηρεμία.(διαθέσιμο στην ιστοσελίδαhttp://clubs.pathfinder.gr)
Στη Βίβλο γίνεται αναφορά για το Μωυσή, ο οποίος καθοδηγήθηκε από το Θεό να χρησιμοποιήσει μυρτέλαιο αναμεμιγμένο με ελαιόλαδο, κάλαμο και κανέλα.(SHELLEYHESS, 1999) Επίσης, είναι γνωστό ότι στα πόδια του νεογέννητου Ιησού, οι Τρείς Μάγοι, εκτός από τον χρυσό, εναπόθεσαν μύρο και λιβάνι, αποδεικνύοντας την ιδιαίτερη αξία που είχαν αυτά τα έλαια, για να
δοθούν σαν δώρα στον Θεάνθρωπο.(διαθέσιμο στην ιστοσελίδα http://www.aromahealing.gr)
Οι Αιγύπτιοι όμως κατέγραψαν πρώτοι σε πάπυρους ότι χρησιμοποιούσαν τα έλαια για θεραπευτικούς σκοπούς και για βαλσάμωση διαφόρων ζώων αλλά και των ίδιων των Φαραώ. Εξ άλλου ο πολιτισμός τους είναι γνωστός για τους βοτανικούς κήπους στους οποίους καλλιεργούσαν κυρίως σπάνια φυτά προερχόμενα από την Ασία, τις Ινδίες και την Αραβία. Πρώτοι χρησιμοποίησαν διάφορα μέρη φυτών και δέντρων για να καταπολεμήσουν διάφορες ασθένειες όπως: *Ασθένειες του αναπνευστικού συστήματος *Προβλήματα με το αναπαραγωγικό σύστημα *Πληγές *Διεγερτικά * Ηρεμιστικά Αλλά και οι αρχαίοι Κινέζοι ήταν αρκετά εξοικειωμένοι με τα μυστικά της αρωματοθεραπείας.(διαθέσιμα στις ιστοσελίδες http://www.valentine.grκαιhttp://www.marilyn.gr)
Οι γνώσεις αυτές πέρασαν στους Έλληνες και μετά στους Ρωμαίους. Οι αντισηπτικές ιδιότητες των αιθέριων ελαίων ήταν ιδιαίτερα γνωστές και στην αρχαία Ελλάδα. Οι αρχαίοι Έλληνες πολεμιστές μετά τις μάχες άλειφαν τις πληγές τους με λάδι εμπλουτισμένο με μύρο λόγω της επουλωτικής αλλά και της αντιμικροβιακής δράσης του. Στους Έλληνες κυρίως γιατρούς αποδίδεται η βελτίωση της αρωματοθεραπείας επιστημονικά, με κορυφαία την ίδρυση της περίφημης Ιατρικής Σχολής στην Κω από τον Ιπποκράτη, που θεωρείται και ο πατέρας της Ιατρικής. Ο Ιπποκράτης προωθούσε το καθημερινό αρωματικό λουτρό και το μασάζ με αρώματα, λέγοντας ότι μακραίνουν τη ζωή. Γλυκά θυμιάματα καίγονταν στους ναούς, στις πλατείες των πόλεων και στις τελετουργίες. Οι Έλληνες αρωμάτιζαν τα ρούχα, τα σώματα τους, την τροφή και το ποτό τους. Τα αρωματισμένα με τριαντάφυλλο, βιολέτα και μύρο κρασιά τους, τα θεωρούσαν σαν εορταστικό νέκταρ. Πίστευαν ότι το άρωμα, και ιδιαίτερα του τριαντάφυλλου, κατευνάζει τις επιπτώσεις του οινοπνεύματος, πράγμα που σήμαινε ότι μπορούσαν να πιούν περισσότερο
Στην αρχαία Ρώμη ο Γαληνός, προσωπικός γιατρός των Ρωμαίων αυτοκρατόρων, που θεωρείται και ο πατέρας της Φαρμακευτικής, ήταν φανατικός χρήστης της αρωματοθεραπείας. Γύρω στον 8ο αιώνα Μ.Χ οι Άραβες βελτίωσαν σημαντικά τις μεθόδους λήψης των αιθέριων ελαίων και έφτιαξαν καινούργια ελιξίρια και φάρμακα.
Σύμφωνα με τις ιστορικές πηγές πάντα, στο Μεσαίωνα παρατηρήθηκε σε επιδημίες λοιμωδών νόσων π.χ. χολέρας και πανώλης ότι δεν προσβάλλονταν από τα νοσήματα αυτά οι παραγωγοί αιθέριων ελαίων.
Κατά την Αναγέννηση άρχισε η παραγωγή των πρώτων συνθετικών φαρμάκων μειώνοντας έτσι τη χρήση βοτάνων και αιθέριων ελαίων, ώσπου τον 19ο αιώνα, με την ανάπτυξη της Χημείας, εκτοπίστηκε εντελώς. (διαθέσιμο στην ιστοσελίδα http://www.valentine.gr/)(ΚΡΙΣΤΙΝ ΓΟΥΑΪΛΝΤΓΟΥΝΤ, 1998)
Τον 19o αιώνα ανακαλύφθηκαν τα μικρόβια ως αίτια νοσημάτων. Τότε ξεκίνησαν και οι πρώτες έρευνες για τις ιατρικές ιδιότητες των αιθέριων ελαίων. Ο πρωτοπόρος της πρακτικής αυτής ήταν ο Γάλλος χημικός Rene-Maurice Gattefosse ο οποίος έκανε τις πρώτες έρευνες ανακαλύπτοντας ότι η πτητική φύση κάποιων ελαίων ήταν ικανή να απολυμάνει τον αέρα. Εκείνος βάφτισε την πρακτική αυτή “αρωματοθεραπεία”. Κατά τη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου γιάτρεψε πρώτα μέσα σε αιθέριο έλαιο λεβάντας τα δικά του εγκαύματα και μετά συνέχισε να θεραπεύει και άλλες σοβαρές περιπτώσεις εγκαυμάτων, κατασκευάζοντας παράλληλα ένα ευρύ φάσμα θεραπευτικών ελαίων, πολλά από τα οποία είναι γνωστά μέχρι και σήμερα. Με την εξέλιξη της κλασσικήςιατρικής και των φαρμάκων υπήρξε πτώση στην χρήση των ελαίων παρότι πολλά από τα έλαια είχαν μεγαλύτερη αντισηπτική αξία από τα συνθετικά φάρμακα. Γύρω στο 1940 η Marguerite Maury πειραματίστηκε με τη λεγόμενη «ολιστική» χρήση των αιθέριων ελαίων, με μεθόδους δηλαδή που αφορούν την υγεία ολόκληρου του σώματος. Έδωσε έτσι θεραπείες σε διάφορα άτομα με διάφορες ψυχικές και σωματικές «ανισορροπίες». Οι έρευνες της αυτές έθεσαν μεταξύ άλλων τη βάση για το λεγόμενο «μασάζ» της αρωματοθεραπείας και τις σύγχρονεςθεραπείες ομορφιάς του δέρματος. (διαθέσιμο στις ιστοσελίδες http://www.marilyn.grκαιhttp://www.kallivokas.gr)
Το 1964 εμφανίστηκαν πάλι τα αιθέρια έλαια όταν ένας στρατιωτικός ιατρός έγραψε την εμπειρία του σε βιβλίο που είχε κατά την διάρκεια του πολέμου, στην αντιμετώπιση των πληγών και των επεμβάσεών του. Το 1978 πλέον, μετά από την εμφάνιση βιβλίου τριών τόμων γραμμένο από τον Γάλλο Paul Blaiche με θέμα την χρήση των αιθέριων ελαίων σε μεγάλη γκάμα νοσημάτων, πυροδοτήθηκε ξανά η αναγνώριση των αιθέριων ελαίων από τηΓαλλική ιατρική κοινότητα. Από τότε η εξέλιξη είναι ραγδαία με έρευνες που διεξάγονται ακόμα και σήμερα για σωματικά αλλά και ψυχολογικά νοσήματα.(διαθέσιμο στην ιστοσελίδαhttp://www.marilyn.gr) Η αρωματοθεραπεία σήμερα συγκαταλέγεται στις Ολιστικές και Συμπληρωματικές αγωγές υγείας. Είναι Ολιστική προσέγγιση γιατί αντιλαμβάνεται τον άνθρωπο ενιαία και διαδραστικά τόσο ως τις σωματικές και τις ψυχικές του λειτουργίες, όσο και ως το περιβάλλον του. Ιδιαίτερη έμφαση δίνεται στις επιδράσεις που έχει στον ψυχισμό του ανθρώπου μέσα από τη δυνατότητα διείσδυσης των αιθέριων ελαίων δια μέσου της οσμής, που για τον άνθρωπο είναι η αρχαιότερη αίσθηση. Κι ακόμη, είναι Συμπληρωματική γιατί δεν υποκαθιστά τη ιατρική βοήθεια, αλλά μπορεί να συνεισφέρει πολλά παράλληλα με αυτή, στην ποιότητα ζωής και κυρίως στην πρόληψη των προβλημάτων υγείας.