ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΡΙΟ ΔΙΕΥΘΥΝΤΙΚΩΝ ΑΥΘΑΙΡΕΣΙΩΝ

ΆΠΟΨΗ-ΠΡΟΤΑΣΗ

Του  Ι. Καλαϊτζίδη-εκπαιδευτικού

 

Συναδέλφισσες, Συνάδελφοι

   Με αφορμή τα διάφορα παράπονα συναδέλφων για  συμπεριφορές  Διευθυντών σχολικών μονάδων  που δεν συνάδουν με το σχολικό-εκπαιδευτικό μας πολιτισμό και φέρνουν σε δύσκολη θέση συναδέλφους , εφόσον θίγεται  η προσωπικότητά τους και  η επαγγελματική τους αξιοπρέπεια :

Προτείνουμε τη σύσταση του θεσμού « Παρατηρητήριου Διευθυντικών αυθαιρεσιών» με σκοπό την καταγραφή   συμπεριφορών οι οποίες δεν συμβάλλουν ,όπως αναφέραμε  στο θετικό σχολικό κλίμα και οδηγούν τον εκπαιδευτικό σε αποθάρρυνση του δύσκολου έργου του . Σε μια εποχή μάλιστα, που όχι λίγες φορές  στοχοποιούν  τον εκπαιδευτικό για όλα τα κακώς κείμενα στο χώρο της εκπαίδευσης.

Βέβαια σε καμιά περίπτωση  δεν θα αποτελεί στόχο αυτού του θεσμού η σπίλωση προσωπικοτήτων Διευθυντών.

Ο  θεσμός του παρατηρητηρίου  ο οποίος θα ορίζεται από το εκάστοτε Διοικητικό Συμβούλιο του συλλόγου θα έχει ως υποχρέωση να καταγράφει  τα συμβάντα που θα αναφέρουν οι εκπαιδευτικοί  και να τους παρέχεται η  ανάλογη επαγγελματική συναδελφική και κάθε άλλη νόμιμη υποστήριξη , εάν αυτό κρίνεται απαραίτητο.

Πιστεύουμε ότι  η πρότασή μας  είναι στα πλαίσια του συνδικαλιστικού πνεύματος και θα προσδώσει σε αυτό  σημαίνοντα ρόλο, αναδεικνύοντας τον  σε πυλώνα αρωγού του εκπαιδευτικού σε εποχές ιδιαίτερα ύποπτες.

Μάλιστα η καταγραφή των  προβληματικών περιστατικών θα δώσει την δυνατότητα για επεξεργασία  των δεδομένων αυτών  τα οποία θα τροφοδοτούν τους αρμόδιους φορείς για τον σχεδιασμό και υλοποίηση επιμορφωτικών προγραμμάτων .

Με τιμή

Ιωάννης Καλαϊτζίδης  -Εκπαιδευτικός

 

Υ.Γ .  Η δομή αυτού του θεσμού  μπορεί να περιλαμβάνει τόσο αιρετά μέλη,  εκπαιδευτικούς και  νομικούς.  Είναι ανοικτή για επεξεργασία και κάθε εμπλουτισμό που συνάδει με το συναδελφικό  πνεύμα.

 

 

 

Κατηγορίες: Χωρίς κατηγορία | Γράψτε σχόλιο

ΔΙΟΙΚΗΣΗ ΣΧΟΛΙΚΩΝ ΜΟΝΑΔΩΝ. ΜΙΑ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗ ΠΡΟΤΑΣΗ

«ΤΟ ΚΑΝΑΡΙΝΙ ΠΟΔΗΛΑΤΟ»: Η ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ ΜΟΝΑΔΑ ΩΣ ΦΟΡΕΑΣ ΔΙΑΜΟΡΦΩΣΗΣ ΚΑΙ ΑΣΚΗΣΗΣ «ΕΣΩΤΕΡΙΚΗΣ» ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ

Γιάννης     Καλαϊτζίδης  Εκπαιδευτικός – Μεταπτυχιακές σπουδές  στο Ε.Α.Π

Γιώργος Τραπεζανίδης      Εκπαιδευτικός- Μεταπτυχιακές σπουδές στο Ε.Α.Π

 

 ΕΙΣΑΓΩΓΗ

 

Το συγκεκριμένο χαρακτηριστικό εκπαιδευτικό «επεισόδιο», από την ελληνική ταινία το «Καναρινί Ποδήλατο», είναι ένα από τα αναρίθμητα εκπαιδευτικά «επεισόδια» που παρόμοια ή διαφορετικά βιώσαμε και βιώνουμε είτε σαν μαθητές χθες, είτε σαν εκπαιδευτικοί σήμερα.

Το εκπαιδευτικό αυτό «επεισόδιο» αναδεικνύει ορισμένα βασικά θεματικά πεδία που αφορούν την οργάνωση και λειτουργία μιας εκπαιδευτικής μονάδας, σχολικής στη συγκεκριμένη περίπτωση, που με την σειρά τους αναφέρονται στην ανάγκη ανάδειξης του ρόλου που η εκπαιδευτική μονάδα καλείται να παίξει ως φορέας διαμόρφωσης και άσκησης εκπαιδευτικής πολιτικής και ειδικότερα «εσωτερικής» εκπαιδευτικής πολιτικής.

 

 

ΕΠΙΜΕΡΟΥΣ ΘΕΜΑΤΙΚΑ ΠΕΔΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗΣ ΜΟΝΑΔΑΣ(ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ ΚΑΙ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ)

 

Τα επιμέρους θεματικά πεδία που αναδεικνύονται για την οργάνωση και λειτουργία μιας εκπαιδευτικής μονάδας, από το εκπαιδευτικό αυτό «επεισόδιο» είναι:

 

  1. Ο Προγραμματισμός και Οργάνωση Δράσεων στη Σχολική Μονάδα.

Ο προγραμματισμός για την διδακτική πράξη και τη σχολική ζωή, με βάση τις ισχύουσες διατάξεις, είναι έργο του Συλλόγου Διδασκόντων.

Η διαδικασία προγραμματισμού είναι σημαντική, για την αποτελεσματική λειτουργία της σχολικής μονάδας, για την διευκόλυνση του έργου των εκπαιδευτικών για τη αξιοποίηση πόρων, εγκαταστάσεων και εξοπλισμού.

Για την διαμόρφωσή του απαιτείται:

α) Εντοπισμός των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών της σχολικής μονάδας, του μαθητικού δυναμικού και των αναγκών της έγκυρης περιγραφής της κατάστασης.

β) Σχεδιασμός της εκπαιδευτικής διαδικασίας και της οργάνωσης της σχολικής ζωής, με βάση συγκεκριμένους στόχους και κριτήρια με παράλληλο προσδιορισμό των εναλλακτικών λύσεων.

γ) Εξασφάλιση αναγκαίων προϋποθέσεων και προσδιορισμός χρονοδιαγράμματος.

δ) Υλοποίηση.

Ε) Ενδιάμεση αυτοαξιολόγηση, με σκοπό τις διορθωτικές παρεμβάσεις.

Στ) Τελική αξιολόγηση και αποτίμηση του εκπαιδευτικού έργου (Ανδρέου, 2002).

 

  1. Η Επαγγελματική κοινωνικοποίηση του νεοδιόριστου εκπαιδευτικού.

Ένας νέος εκπαιδευτικός σε μια σχολική μονάδα ανήκει στην ομάδα των εκπαιδευτικών που δεν γνωρίζουν τα χαρακτηριστικά του μαθητικού δυναμικού, τον κοινωνικό περίγυρο, την ιστορία του σχολείου, τη λειτουργία των σχολικών εγκαταστάσεων και συχνά δεν είναι εξοικειωμένοι με τη λειτουργία της διοίκησης της σχολικής μονάδας και βρίσκονται στη φάση της επαγγελματικής κοινωνικοποίησης (Ανδρέου& Μαντζούφας, 1999).

Ακόμη, υφίσταται και σήμερα ένα έλλειμμα όσον αφορά την επίσημη οργανωμένη φάση ένταξης του νεοδιόριστου εκπαιδευτικού. Η επαφή του με την τάξη παραμένει τις περισσότερες φορές μια «ιδιωτική» υπόθεση παρά μια πράξη ευθύνης του σχολείου, της διοίκησης ή του συνδικάτου.

Τόσο η δομή του εκπαιδευτικού συστήματος, όσο και τα κεντρικά χαρακτηριστικά της σχολικής πραγματικότητας στη χώρα μας, ευνοούν τη συμμόρφωση του εκπαιδευτικού ως στρατηγική ένταξης, ανεξάρτητα από το αν αυτός ο ίδιος συνειδητοποιεί ή όχι το γεγονός της συμμόρφωσης (Ανδρέου & Παπακωνσταντίνου, 1994).

 

  1. Οι δραστηριότητες εκτός κανονικού προγράμματος.  

Για να γίνει το σχολείο ελκυστικό για τους μαθητές δεν αρκούν οι όμορφες αίθουσες και οι γεμάτοι κατανόηση εκπαιδευτικοί. Κρίνεται αναγκαία η λειτουργία προαιρετικών εκπαιδευτικών προγραμμάτων, τα οποία πρέπει να εφαρμόζονται προγραμματισμένα και όχι ευκαιριακά, να εμπλέκεται σε αυτά το σύνολο των εκπαιδευτικών και να αντιμετωπίζονται άμεσα οι αντιστάσεις και αντιρρήσεις που εκφράζει σήμερα μερίδα των εκπαιδευτικών, να κατοχυρωθούν θεσμικά και να αναπτυχθούν σε διαφορετικές περιόδους και να στηριχθούν οι εκπαιδευτικοί που επιθυμούν τη συμμετοχή τους στην ανάπτυξη αυτών (Ανθοπούλου, 1999).

 

  1. Η αποτελεσματικότητα λειτουργίας του Συλλόγου Διδασκόντων στη σχέση του με τους μαθητές.

Ο Σύλλογος Διδασκόντων και ο εκπαιδευτικός είναι αναγκαίο και σημαντικό να:

α) Συντελεί στη διαμόρφωση συνθηκών φιλικού παιδαγωγικού κλίματος μεταξύ μαθητών και διδασκόντων σύμφωνα με τις αρχές της παιδαγωγικής χωρίς κοινωνικούς, πολιτισμικούς, οικονομικούς ή άλλους αποκλεισμούς.

β) Συνεργάζεται με τους μαθητές ή τις μαθητικές κοινότητες για την οργάνωση της σχολικής ζωής, μέσα σε κλίμα υπευθυνότητας και κατανόησης, να σέβεται την προσωπικότητα τους, να καλλιεργεί και να εμπνέει σε αυτούς, κυρίως με το παράδειγμα του, δημοκρατική συμπεριφορά.

γ) Φροντίζει για την πρόοδο όλων των μαθητών του και να προσφέρει παιδεία διανοητική, ηθική και κοινωνική.

δ) Ενδιαφέρεται για τις συνθήκες ζωής των μαθητών του στο οικογενειακό και ευρύτερο κοινωνικό περιβάλλον, να λαμβάνει υπόψη τους παράγοντες που επηρεάζουν την πρόοδο και την συμπεριφορά τους και να υιοθετεί κατάλληλες παιδαγωγικές ενέργειες, ώστε να αντιμετωπίζονται έγκαιρα και ορθολογικά πιθανά προβλήματα.

ε) Αναπτύξει στους μαθητές ένα συναισθηματικό κόσμο ο οποίος θα τους βοηθήσει να αποδεχτούν αρχές που θα στηρίξουν τις αξίες και θα επηρεάσουν τη συμπεριφορά τους, ώστε να διαμορφώσουν θετική στάση για το σχολείο, τη ζωή και την κοινωνία.

στ) Παρεμβαίνει θετικά και άμεσα σε περιπτώσεις φαινομένων σχολικής αποτυχίας και εγκατάλειψης, εφαρμόζοντας κατάλληλα αντισταθμιστικά προγράμματα για την αποτελεσματική αντιμετώπισή τους, και

ζ) Αναπτύσσεται συνεργασία, μεταξύ των μελών του Συλλόγου Διδασκόντων, στη βάση της ισότιμης σχέσης και της αλληλεγγύης, να διατηρείται και να ενισχύεται η συνοχή του Συλλόγου Διδασκόντων, να αμβλύνονται οι αντιθέσεις, να ενθαρρύνονται οι πρωτοβουλίες των μελών του, οι οποίοι με την σειρά τους λαμβάνοντας θετικά κίνητρα θα εργάζονται με έμπνευση και δημιουργικότητα (Μωραΐτη, 2002).

 

  1. Η παιδαγωγική ελευθερία του εκπαιδευτικού.

Στη χώρα μας οι εκπαιδευτικοί της Πρωτοβάθμιας αλλά και της Δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης είναι δημόσιοι υπάλληλοι και υπόκεινται στην ιεραρχική διαβάθμιση της δημόσιας υπηρεσίας τους. Επίσης, η διδασκαλία ασκείται μέσα στο ασφυκτικό πλαίσιο και υπό τους όρους που διαγράφει το αναλυτικό πρόγραμμα, το οποίο καθορίζει επακριβώς τόσο τη διδακτέα ύλη και τις ώρες διδασκαλίες όσο και τα συγκεκριμένα εγχειρίδια που χρησιμοποιούνται κάθε φορά. Ο εκπαιδευτικός και στις δύο βαθμίδες, όχι μόνο δεν είναι ελεύθερος να διδάσκει οποιαδήποτε επιστημονική άποψη θεωρεί ορθότερη ούτε καθορίζει τους όρους διδασκαλίας. συνέπεια να καθίσταται σε έναν απλό εκτελεστή εντολών και οδηγιών, καταργώντας την δημιουργικότητα και την φαντασία που προϋποθέτει η τέχνη της διδασκαλίας.

Παράλληλα οφείλει να πειθαρχεί εκ της δημοσιοϋπαλληλικής του σχέσης, χωρίς τη δυνατότητα; Να παίρνει πρωτοβουλίες που υπερβαίνουν τα πλαίσια του αναλυτικού προγράμματος. Όμως , έχει το δικαίωμα να επιλέγει την κατά κρίση του προσφορότερη παιδαγωγική μέθοδο, για να ικανοποιεί τους νομοθετημένους σκοπούς της εκπαίδευσης ( Everad & Morris, 1999).

 

  1. 6. Η σχολική εγκατάλειψη, η σχολική αποτυχία και τα προβλήματα των μαθητών.

 

Τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι μαθητές στο οικογενειακό, σχολικό, ευρύτερο κοινωνικό, οικονομικό και πολιτισμικό περιβάλλον που ζουν, παίζουν σημαντικό ρόλο για την εξέλιξή τους στα πλαίσια της εκπαιδευτικής τους ολοκλήρωσης και συνδέονται άμεσα με την σχολική εγκατάλειψη και αποτυχία. Η ποσοτική ανάλυση των στατιστικών δεδομένων της Ε.Σ.Υ.Ε (2004), που αναφέρονται στην τυπική εκπαίδευση στην Ελλάδα, αποτυπώνει με σαφήνεια την εκπαιδευτική πραγματικότητα στη χώρα μας για ζητήματα σχολικής εγκατάλειψης, σχολικής αποτυχίας και αναλφαβητισμού.

 

  1. Η συμμετοχική δραστηριοποίηση των μαθητών.

 

Το εκπαιδευτικό «επεισόδιο» στηρίζει την θέση ότι η ανάθεση πρωτοβουλιών, η συμμετοχή στη λήψη αποφάσεων και η γενικότερη ενίσχυση της θέσης των μαθητών μέσα στα σχολεία τους έχει θετική σχέση με την επίδοση, τη διαγωγή τους και τη γνώμη τους για το σχολείο και τους εκπαιδευτικούς.

 

Ο ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥ ΣΤΗΝ ΔΙΑΜΟΡΦΩΣΗ ΚΑΙ ΑΣΚΗΣΗ «ΕΣΩΤΕΡΙΚΗΣ» ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ

 

Σχολιάζοντας την παρέμβαση του εκπαιδευτικού στο συγκεκριμένο εκπαιδευτικό «επεισόδιο» διαπιστώνεται ότι τα κίνητρα της παρέμβασής του γεννιούνται κάθε φορά από γεγονότα τυχαία. Ο ίδιος, βέβαια, παρεμβαίνει για να αντιμετωπίσει σύμφωνα με τις παιδαγωγικές αντιλήψεις του τα γεγονότα, ίσως όχι τυχαία όμως ατομικά και όχι συλλογικά. Η παρέμβαση του εκπαιδευτικού κρίνεται θετική κατ’ αρχήν, είναι όμως πράξη μεμονωμένη, προσωρινή, τυχαία, και ουσιαστικά λόγω του αποσπασματικού και τυχαίου χαρακτήρα της είναι μη αποδοτική και αναποτελεσματική.

Το εκπαιδευτικό «επεισόδιο» αποτελεί μια από τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν η εκπαιδευτική μονάδα και ο εκπαιδευτικός και αναδεικνύει τις ευκαιρίες και δυνατότητες για την οργάνωσή της ώστε να αποτελέσει φορέα διαμόρφωσης και άσκησης «εσωτερικής» εκπαιδευτικής πολιτικής.

Στο «Καναρινί Ποδήλατο» αποτυπώνεται ο συγκεντρωτικός χαρακτήρας του ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος, ο οποίος δεν επιτρέπει στην εκπαιδευτική μονάδα και στους εκπαιδευτικούς να χειριστούν τα ιδιαίτερα ζητήματα που την απασχολούν, να αναζητήσουν λύσεις και να προχωρήσουν στη λήψη αποφάσεων δια μορφώνοντας και ασκώντας την δική της «εσωτερική» εκπαιδευτική πολιτική. Για να συμβεί αυτό είναι αναγκαία για την εκπαιδευτική μονάδα, η δυνατότητα ενός οργανωμένου σχεδιασμού που θα της επιτρέπει να είναι αποδοτική και αποτελεσματική στο έργο της, τόσο η ίδια όσο και οι εκπαιδευτικοί που υπηρετούν σ’ αυτήν.

Ο παραπάνω οργανωτικός σχεδιασμός απαιτείται να αναδεικνύει όχι μόνο τα οργανωτικά και γραφειοκρατικά σχήματα, αλλά να δίνει ιδιαίτερη έμφαση σε θέματα συνεργασίας, συμμετοχής, συλλογικότητας, έρευνας και δράσης σε επίπεδο εκπαιδευτικής μονάδας.

Για να είναι αποτελεσματική η άσκηση εκπαιδευτικής πολιτικής από την εκπαιδευτική μονάδα, ώστε να αντιμετωπίζει με επιτυχία τα ζητήματα που προκύπτουν – και αυτά που έχουν σχέση με την σχολική εγκατάλειψη και αποτυχία – είναι ιδιαίτερα σημαντικό η εκπαιδευτική μονάδα να έχει θεσμικές δυνατότητες αλλά και ικανότητα σχεδιασμού, προγραμματισμού, αξιολόγησης, απολογισμού, καινοτόμων δράσεων και παρεμβάσεων στη διαμόρφωση της εκπαιδευτικής πολιτικής και στην κριτική υποστήριξη των εκπαιδευτικών αλλαγών που έχουν δημοκρατικό προσανατολισμό.

Σε ένα τέτοιο πλαίσιο ακόμη και η άσκηση αυτοδύναμης παρέμβασης από τον εκπαιδευτικό δεν θα ήταν ενέργεια αποσπασματική και τυχαία και για τον λόγο αυτό «θα είχε τύχη» και αποτελεσματικότητα.

Βέβαια, πρέπει να διευκρινισθεί ότι για τα ζητήματα σχολικής εγκατάλειψης και αποτυχίας, οι ρίζες τους δεν πρέπει να αναζητηθούν μόνο στο επίπεδο της σχολικής μονάδας αλλά κυρίως στα επίπεδα που αναφέρονται σε παράγοντες οικονομικούς, πολιτικούς, κοινωνικούς, πολιτισμικούς και οικογενειακούς.

Η επαιδευτική μονάδα λειτουργεί σε συγκεκριμένο τόπο, οι μαθητές της προέρχονται από συγκεκριμένα κοινωνικά στρώματα  με ιδιαίτερα πολλές φορές πολιτισμικά γνωρίσματα και η ανάγκη για την δυνατότητα διαμόρφωσης και άσκησης «εσωτερικής» εκπαιδευτικής πολιτικής είναι επιτακτική για την αποτελεσματικότητα του έργου της.

Στο εκπαιδευτικό αυτό «επεισόδιο» διαφαίνεται ότι η αρχική θέση της παιδαγωγικής άποψης του εκπαιδευτικού συνίσταται στο ότι το σχολείο της τυπικής υποχρεωτικής εκπαίδευσης στη χώρα μας που χαρακτηρίζεται από τα άκαμπτα κεντρικά αναλυτικά προγράμματα και τον συγκεντρωτισμό, δεν πρέπει να εξομοιώνει τους μαθητές και να ενοποιεί την προσωπικότητά τους αλλά να συμβάλλει στον ανώτατο βαθμό στην ανάπτυξη των ατομικών τους δυνατοτήτων, των ιδιαίτερων κλίσεων, των ενδιαφερόντων, των ικανοτήτων και τελικά στην ανάδειξη του «στολιδιού» που κάθε μαθητής/τρια κουβαλά μέσα του. Κατ’ αυτόν τον τρόπο ο μαθητής/τρια θα μπορεί να προετοιμαστεί για παραπέρα αυτοτελή ανάπτυξη, εμβάθυνση των γνώσεων και τελειοποίηση των τομέων δραστηριοτήτων που επέλεξαν (Κούζμινα κ.ά., 1986).

Ο εκπαιδευτικός στο εκπαιδευτικό «επεισόδιο» παρεμβαίνει αναγνωρίζιντας ότι α) το περιεχόμενο της εκπαίδευσης και β) οι μορφές και μέθοδοι διδασκαλίας είναι αναγκαίο να εμπλουτίζονται με την χρησιμοποίηση στοιχείων προγραμματισμού, τεχνικών μέσων μάθησης, ανύψωσης της αυτενέργειας δραστηριοποίησης των μαθητών στη διαδικασία της μάθησης.

Ο συγκεκριμένος δάσκαλος παρεμβαίνει, πιστεύοντας ότι στο σχολείο πρέπει να αναπτύσσονται όλες οι ικανότητες και η πρακτική πείρα, που είναι απαραίτητες για την αυτενεργό απόκτηση γνώσεων, την ανάπτυξη της δημιουργικής σκέψης, αυτενέργειας και την ανάδειξη των ατομικών ικανοτήτων των μαθητών (Κουτούζης & Χατζηευστρατίου, 1999).

Για το λόγο αυτό εφαρμόζει διαφορετικές μεθόδους μάθησης, τόσο στα πλαίσια της βασικής μορφής του μαθήματος όσο και στα πλαίσια της άτυπης εκπαίδευσης αναθέτοντας ρόλους στους μαθητές στην έκθεση βιβλίου.

Η παρέμβασή του όμως είναι ανεπιτυχής, δεν είναι ικανή να οδηγήσει από μόνη της στη διαμόρφωση και άσκηση αποτελεσματικής «εσωτερικής» εκπαιδευτικής πολιτικής, γιατί είναι πράξη μεμονωμένη, προσωρινή, αποσπασματική και τυχαία.

Ο εκπαιδευτικός με την παρέμβασή του δηλώνει, όπως αποδεικνύεται όμως αναποτελεσματικά, ότι δεν ανήκει στους εκπαιδευτικούς εκείνους που είναι έτοιμοι να πετάξουν το μολύβι και τα βιβλία την ίδια στιγμή που θα ακουστεί το κουδούνι που θα αναγγείλει το τέλος της εργάσιμης ώρας και μέρας. Το αντανακλαστικό του σκοπού δεν βρίσκεται στον συγκεκριμένο εκπαιδευτικό, καταπιεσμένο από την αντίληψη ότι η ζωή αρχίζει μετά τη δουλειά. Η εργασία για τον εκπαιδευτικό στο «Καναρινί Ποδήλατο» δεν έχασε το δημιουργικό της στοιχείο και προσελκύεται ο ίδιος συγκινησιακά, υπογραμμίζοντας  ότι οι εκπαιδευτικοί που ασχολούνται δημιουργικά με την εκπαίδευση κατά κανόνα, δεν έχουν την τάση να χωρίζουν τόσο αυστηρά τον εργάσιμο χρόνο από τον ελεύθερο.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ΑΡΧΕΣ ΚΑΙ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ ΔΙΑΜΟΡΦΩΣΗΣ ΚΑΙ ΑΣΚΗΣΗΣ ΣΥΣΤΗΜΑΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΗΣ «ΕΣΩΤΕΡΙΚΗΣ» ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ

 

Στην εκπαιδευτική διαδικασία του σχολείου είναι πολύ συνηθισμένα τα ζητήματα που έχουν να κάνουν με τη σχολική εγκατάλειψη και αποτυχία, το σκασιαρχείο, τις πρωτοβουλίες των εκπαιδευτικών καθώς και με τις αντιστάσεις και αντιρρήσεις σημαντικής μερίδας των εκπαιδευτικών στις παραπάνω πρωτοβουλίες.

Για να αντιμετωπιστούν συστηματικά και αποτελεσματικά παρόμοια ζητήματα σε επίπεδο σχολικής μονάδας, είναι απαραίτητη η διαμόρφωση και άσκηση «εσωτερικής» εκπαιδευτικής πολιτικής, σε συνθήκες τήρησης συγκεκριμένων αρχών και διαδικασιών.

Ο νέος ιδεολογικός προσανατολισμός  της τυπικής υποχρεωτικής εκπαίδευσης πιθανόν να οδηγήσει στον ανταγωνισμό των σχολικών μονάδων κινδυνεύοντας έτσι να χαθούν τα τελευταία ίχνη της παιδαγωγικής αντίληψης συνεργασίας και πρακτικών, ενώ παράλληλα η επιστημονική εντιμότητα και αξιοπρέπεια θα είναι στο στόχαστρο, εφόσον χαρακτηριστεί πολυδάπανη και μη αποδοτική σε εκπαιδευτικό έργο.

Σε αυτό το ιδεολογικό-πολιτικό πλαίσιο εντάσσεται και η αξιολόγηση του εκπαιδευτικού και της σχολικής μονάδας και το οποίο συγκρούεται πολλές φορές με την έννοια της εκπαίδευσης ως κοινωνικού αγαθού. Στόχος να ελεγχθεί η αποδοτικότητα της χρηματοδότησης της εκπαίδευσης σε σχέση με την επίτευξη συγκεκριμένων στόχων και με όρους  οικονομίας της αγοράς. Αυτό δεν θα δημιουργούσε τον παραπάνω προβληματισμό αν όλες οι σχολικές μονάδες λειτουργούσαν και ανέπτυσσαν το εκπαιδευτικό έργο τους με κοινές προϋποθέσεις και συνθήκες.

Από το Φεβρουάριο του 1995 ο Ο.Ο.Σ.Α., μετά από πρόσκληση του ΥΠ.Ε.Π.Θ. προχώρησε στη «συνολική εξέταση του ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος». Οι εκτιμήσεις που διατυπώνονται στα βασικά συμπεράσματα της σχετικής έκθεσης- ορισμένες αναφέρονται στην τυπική υποχρεωτική εκπαίδευση- είναι αποκαλυπτικές για τους προσανατολισμούς της κεντρικής εκπαιδευτικής πολιτικής.(Λουκ, 1986).

Επίσης, η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει ορίσει δείκτες για την ποιότητα και αποτελεσματικότητα της εκπαίδευσης, οι οποίοι περιέχονται σε τρεις τομείς. Οι τρεις αυτοί τομείς αναφέρονται:

  • Στις επιδόσεις.
  • Στην επιτυχία και μετάβαση του δυναμικού των μαθητών και μαθητριών.
  • Στην αξιολόγηση και οργάνωση της σχολικής εκπαίδευσης.

Στη συμμετοχή των γονέων.

Στον αριθμό των μαθητών ανά Η/Υ.

Στην εκπαιδευτική δαπάνη ανά μαθητή.

Συμμετοχή στην προσχολική εκπαίδευση.

Εκπαίδευση και κατάρτιση των εκπαιδευτικών (Μαυρογιώργος, 1999).

 

Με βάση τις παραπάνω εκτιμήσεις το ΥΠ.Ε.Π.Θ. προσανατολίζεται σε μέτρα αξιολόγησης της σχολικής μονάδας, η οποία αξιολόγηση θα αναφέρεται σε δείκτες, όπως:

  • Επίδοσης των μαθητών σε διάφορα γνωστικά αντικείμενα.
  • Παρακολούθησης όπως, σχολικής αποτυχίας, εγκατάλειψης και ολοκλήρωσης σπουδών.
  • Υποδομών όπως, κτίρια, εργαστήρια, αναλογίας καθηγητών- μαθητών.

Ο προβληματισμός για την αξιολόγηση των σχολικών μονάδων είναι δικαιολογημένος, εφόσον το ΥΠ.Ε.Π.Θ. σχετίζεται με την εξασφάλιση της υποδομής των σχολικών μονάδων και ευθύνεται, έστω και μερικά, για τη μαθητική διαρροή (Μωραΐτης, 2001).

Η δημιουργία μηχανισμών αξιολόγησης για την νομιμοποίηση προβλημάτων υποδομής και της ταξικής κατηγοριοποίησης των σχολικών μονάδων, δεν θα βοηθούσε στην αποτελεσματική αντιμετώπιση των καθημερινών ζητημάτων των μονάδων αυτών.

Οι σχολικές μονάδες οργανώνονται, λειτουργούν και αναπτύσσονται σε διαφορετικές οικονομικές – κοινωνικές και πολιτισμικές συνθήκες, ξεκινούν από διαφορετικές αφετηρίες και αντιμετωπίζουν πολλές φορές διαφορετικά ζητήματα και για το λόγο αυτό τα κριτήρια και οι δείκτες αξιολόγησης πρέπει να διαφοροποιούνται, ώστε να μην οδηγηθεί η υποχρεωτική τυπική εκπαίδευση στη χώρα μας σε παραπέρα υποβάθμιση και διάκριση των σχολικών μονάδων στην κατηγοριοποίηση «δύο ταχυτήτων».

Όσον αφορά την εσωτερική αξιολόγηση της σχολικής μονάδας, απαιτούνται οι εξής προϋποθέσεις:

  1. Η σχετική αυτονομία της σχολικής μονάδας και η θεσμική της κατοχύρωση σε επίπεδο αποφάσεων.
  2. Η οικονομική της αυτοδυναμία.
  3. Η σχετική σταθερότητα σε εκπαιδευτικό προσωπικό.
  4. Η εξάλειψη εξουσιαστικών σχέσεων που πηγάζουν από διοικητικές ιεραρχίες και
  5. Η ενεργητική συμμετοχή του συνόλου των εκπαιδευτικών της σχολικής μονάδας, κυρίως με την απόκτηση γνώσης και της αξιοποίησης της πληροφορίας (Μωραΐτης, 2002).

Για την συστηματική και αποτελεσματική αντιμετώπιση παρόμοιων προβλημάτων, είναι αναγκαίο τόσο ο Διευθυντής της σχολικής μονάδας όσο και ο Σύλλογος Διδασκόντων να ενθαρρύνουν και να στηρίζουν τις πρόσθετες δραστηριότητες και πρωτοβουλίες των εκπαιδευτικών και ιδιαίτερα των νεοδιοριζόμενων.

Ο εκπαιδευτικός για να ανταποκριθεί στις σύγχρονες απαιτήσεις της εκπαίδευσης έχει χρέος να ενημερώσει τους γονείς και ευρύτερα την κοινωνία, όχι μόνο για την επίδοση του μαθητή σε έναν επιμέρους τομέα, αλλά συνολικά για τη μόρφωσή του και τα εκπαιδευτικά ζητήματα, να διεκδικεί ένα σχολείο που θα μορφώνει ολόπλευρα  και όλα τα «παιδιά» του, να συμπαραστέκεται στην προσωπική και συλλογική προσπάθεια των μαθητών και συναδέλφων του εκπαιδευτικών.

Ακόμη, ένα δημοκρατικό σύστημα λειτουργίας και οργάνωσης της σχολικής μονάδας είναι αναγκαίο να στηρίζεται σε αρχές όπως:

α) Αποκέντρωσης με την έννοια όχι του που αλλά του ποιοι φορείς συμμετέχουν στη λήψη αποφάσεων και για ποια ζητήματα.

β)  Συλλογικότητας στη λήψη αποφάσεων.

γ)  Αντιπροσωπευτικότητας των φορέων που συμμετέχουν στη λήψη των αποφάσεων (Ανδρέου & Παπακωνσταντίνου, 1999).

Η ισορροπημένη ανάπτυξη της εκπαίδευσης, όσον αφορά την «ανεξαρτησία» της, πρέπει και μπορεί να στηριχθεί:

  • Στη σωστή οργάνωση και αναδιάρθρωση του επιστημονικού περιεχομένου των γνώσεων που παρέχει.
  • Στην ανάπτυξη εσωτερικής κοινωνικής ζωής και τη σύνδεσή του με την κοινότητα.

Η συλλογικότητα της εκπαίδευσης μπορεί να λειτουργήσει αποτελεσματικά, αν βασιστεί σε μια επιστημονικά θεμελιωμένη συνεργασία και προγραμματισμό.

Επίσης, η οργάνωση της σχολικής και της κοινοτικής ζωής επιβάλλει την αναθεώρηση των αντιλήψεων για την πολλαπλή λειτουργικότητα του σημερινού σχολείου (Σάββα, 2001).

 

 

 

 

 

      ΤΟ «ΚΑΝΑΡΙΝΙ» ΣΧΟΛΕΙΟ ΤΗΣ ΑΥΤΕΝΕΡΓΕΙΑΣ, ΤΗΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΣΥΜΜΕΤΟΧΙΚΗΣ ΔΡΑΣΗΣ  

 

Τα «επεισόδια» των εκπαιδευτικών ζητημάτων, μεταρρυθμίσεων και αλλαγών είναι αναγκαίο να συνδέονται και συνεξετάζονται στο πλαίσιο της ευρύτερης οικονομικής, πολιτικής και ιδεολογικής κρίσης. Στο πλαίσιο αυτό είναι δυνατό να διαμορφωθεί και ασκηθεί αποτελεσματική «εσωτερική» εκπαιδευτική πολιτική στην περίπτωση που η σχολική μονάδα θα έχει την ευθύνη προγραμματισμού, διοίκησης, απολογισμού και λογοδοσίας και εφόσον αυτός ο νέος ρόλος της συνοδευτεί από εισροή οικονομικών πόρων.

Η σχολική μονάδα αποκτά έτσι τη δυνατότητα για:

  • Αξιοποίηση της εμπειρίας της.
  • Ανάπτυξη καινοτόμου επαγγελματικής κουλτούρας ανάμεσα στους εκπαιδευτικούς για ανάπτυξη νέων παιδαγωγικών προσεγγίσεων και διδακτικών μεθόδων.
  • Αντιμετώπιση των τοπικών αναγκών και ιδιαιτεροτήτων (ΥΠ.Ε.Π.Θ, Αριθ. Απόφασης:Φ50/76, 2002).

Κατά την άσκηση της εκπαιδευτικής πολιτικής η σχολική μονάδα μπορεί να είναι αποτελεσματικότερη παρεμβαίνοντας σε θέματα όπως:

  1. Αναλυτικό πρόγραμμα,
  2. Διδασκαλία,
  3. Εξουσία,
  4. Υλικά,
  5. Ανθρώπινο δυναμικό,
  6. Χρόνος,
  7. Οικονομικά,

Διαμορφώνοντας ένα πλαίσιο που θα στηρίζεται στις αρχές της συνεργασίας, της ανάδειξης και της αξιοποίησης των δυνατοτήτων όλων των μελών της σχολικής μονάδας, απαντώντας αποτελεσματικά σε ζητήματα όπως:

α) Του ατομικού χαρακτήρα της διδασκαλίας και της απομόνωσης του εκπαιδευτικού στην αίθουσά του.

β) Της «τυπικής διεκπεραίωσης» της ύλης και της μη ενασχόλησης με την παραγωγή διδακτικού υλικού και με θέματα αναλυτικού προγράμματος..

γ) Της μετάθεσης ευθυνών προς τα πάνω και της απουσίας σχέσεων με τους γονείς και με την ευρύτερη κοινωνία.

δ)  Της συγκέντρωσης εξουσίας στον διευθυντή και του περιορισμένου ρόλου του συλλόγου διδασκόντων, και

ε)  Της αποσπασματικότητας στην αντιμετώπιση προβλημάτων και της απουσίας μιας συνολικής προσέγγισης.

 

Η σχολική μονάδα είναι ικανή να ασκήσει με επιτυχία την εκπαιδευτική της πολιτική, αν:

  1. Στην αρχή του σχολικού έτους καθορίσει το όραμά της για τη νέα χρονιά, θέσει γενικούς και ειδικούς στόχους για τα ζητήματα που απαιτούν αντιμετώπιση μέσα στη χρονιά, συστήσει ομάδες εργασίας για τη συλλογική αντιμετώπιση των ζητημάτων αυτών, καθορίσει κριτήρια αξιολόγησης του εκπαιδευτικού έργου.
  2. Στα μέσα του σχολικού έτους γίνεται αξιολόγηση της μέχρι του σημείου αυτού, πορείας των θεμάτων που ετέθησαν και γίνονται οι κατάλληλες διορθωτικές παρεμβάσεις. Παράλληλα πρέπει να αντιμετωπιστούν όποια νέα θέματα πιθανόν να έχουν προκύψει.
  3. Στο τέλος του σχολικού έτους γίνεται αξιολόγηση όλων των δραστηριοτήτων ως προς τους στόχους και τα κριτήρια; Που είχαν τεθεί στην αρχή και σχεδιάζεται ένας προγραμματισμός για το επόμενο έτος

 

Όπου σαν σε όνειρο την ημέρα του Αγιασμού, χιλιάδες αναβάτες πάνω σε «Καναρινί Ποδήλατα» πολιορκούν ένα ωχρό σχολικό κτήριο. Φαντάσματα του εκπαιδευτικού παρελθόντος, παρόντος και μέλλοντος. Δεν διψούν για εκδίκηση αλλά για μια ευκαιρία στη μάθηση. Για άγνωστο λόγο το «Καναρινί» είναι το αγαπημένο τους χρώμα.

 

 

 

 

 

 

 

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

 

 

Ανδρέου Α., (2002), Προαιρετικά Εκπαιδευτικά Προγράμματα στην Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση, Ενημερωτικός Φάκελος ΙΙ, Διοίκηση Εκπαιδευτικών Μονάδων, Ε.Α.Π., Πάτρα.

 

Ανδρέου Α., Συνεργασία: Μαντζούφας Π., (1999), Θέματα Οργάνωσης και διοίκησης της Εκπαίδευσης και της Σχολικής Μονάδας, Σειρά: Επιστήμες της Αγωγής,: Νέα Σύνορα – Α.Α. Λιβάνη, Αθήνα.

 

Ανδρέου Α.- Παπακωνσταντίνου Γ.,( 1994), Εξουσία και οργάνωση-διοίκηση του εκπαιδευτικού συστήματος, Νέα Σύνορα – Α.Α. Λιβάνη, Αθήνα.

 

Ανθοπούλου Σ.-Σ.,(1999), Διαχείριση Ανθρώπινου Δυναμικού, Διοίκηση  Ανθρώπινου Δυναμικού, Διοίκηση Εκπαιδευτικών Μονάδων, τ. Γ΄., Ε.Α.Π., Πάτρα

 

Γκότοβος Θ., Μαυρογιώργος Γ., (2002), Η επαγγελματική κοινωνικοποίηση του νεοδιόριστου εκπαιδευτικού, Παράλληλα Κείμενα, Διοίκηση Εκπαιδευτικών Μονάδων, Ε.Α.Π., Πάτρα.

 

Everad K.B- Geoffrey Morris, (1999), Αποτελεσματική Εκπαιδευτική Διοίκηση, Ε.Α.Π., Πάτρα.

 

Ε.ΣΥ Ε. (2004)……..

 

Κουζμίνα Ε., Ροντιόνοφ Μ., Σοκόλοβα Μ., (1986), Συγκριτική Παιδαγωγική, Παιδαγωγική Βιβλιοθήκη, Σύγχρονή Εποχή, Αθήνα.

 

Κουτούζης Μ., Χατζηευστρατίου Ι.,(1999),  Αξιολόγηση στην Εκπαιδευτική Μονάδα, Κοινωνική και Ευρωπαϊκή Διάσταση της Εκπαιδευτικής Διοίκησης, τ.Γ΄, Ε.Α.Π., Πάτρα.

 

Λουκ Αλεξάντρ, (1986), Συγκινήσεις και Προσωπικότητα, Βιβλιοθήκη Ψυχολογίας, Σύγχρονή Εποχή, Αθήνα.

 

Μαυρογιώργος Γ., (1999), Εκπαιδευτική Διοίκηση και Πολιτική, τ.Α΄, Ε.Α.Π., Πάτρα.

 

Μωραΐτης Γ., (2001), Ο συλλογικός χαρακτήρας της εκπαίδευσης, Προβλήματα, ανάγκες και απεικόνισή τους στην εκπαίδευση, Τρίμηνη Επιθεώρηση Εκπαιδευτικής Πολιτικής και Έρευνας, Θέματα Παιδείας, τ.7, Αθήνα.

 

Μωραΐτης Γ., (2002), Η Λειτουργία του Εκπαιδευτικού στο κατώτερο τμήμα του Δωδεκάχρονου σχολείου Βασικής Υποχρεωτικής Εκπαίδευσης, Τρίμηνη Επιθεώρηση Εκπαιδευτικής Πολιτικής και Έρευνας, Θέματα Παιδείας, τ.8, Αθήνα.

 

Σάββα Σ, (2001), Η αξιολόγηση η ποιότητα στην εκπαίδευση και οι κυβερνητικοί στόχοι,  Τρίμηνη Επιθεώρηση Εκπαιδευτικής Πολιτικής και Έρευνας, Θέματα Παιδείας, τ.7, Αθήνα.

 

ΥΠ.Ε.Π.Θ.- Ενιαίος Διοικητικός Τομέας Σπουδών  Επιμόρφωσης και Καινοτομιών, Ορισμός Προγραμμάτων Σπουδών, ωραρίου λειτουργίας και ωρολογίου προγράμματος  Ολοήμερου Δημοτικού Σχολείου, Αριθ. Απόφασης:Φ50/76/121153/Γ1, Αθήνα, 13-11-2002.

 

Κατηγορίες: Χωρίς κατηγορία | Γράψτε σχόλιο

 

4+1 ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ  ΠΟΥ ΙΣΩΣ  ΑΛΛΑΞΟΥΝ ΤΑ ΛΙΜΝΑΖΟΝΤΑ  ΝΕΡΑ  ΣΤΟ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ΜΑΣ ΣΥΣΤΗΜΑ

 

Παραθέτουμε  μερικές προτάσεις εν συντομία , τις οποίες θέσαμε και σε δημόσιο διάλογο και έχουν αναρτηθεί στο www.opengov.gr στον παρακάτω σύνδεσμο: http://www.opengov.gr/ypepth/?p=5132&cpage=3#comment-66218 , οι οποίες πιστεύουμε , κατά την ταπεινή μας άποψη,  ότι θα μπορούσαν να συμβάλλουν  στην ποιοτική αναβάθμιση της Π/θμιας και Δ/θμιας Εκπαίδευσης.

    ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ:

  1. Να θεσμοθετηθεί το σχέδιο διδασκαλίας από κάθε εκπαιδευτικό και να κατατίθεται ψηφιακά στο Υπουργείο.
  2. Μείωση της διδακτέας ύλης και αναμόρφωση του ωρολογίου προγράμματος π.χ ο εκπαιδευτικός να κάνει 2 τρίωρα μαθήματα καθημερινά.
  3. Όλα τα μαθήματα θα πρέπει να αλλάξουν, έτσι ώστε να ανταποκρίνονται στις πραγματικές ανάγκες των μαθητών/τριών. Τα νέα αυτά μαθήματα θα είναι:

 Τηλεοπτική-ψηφιακή Αγωγή, Αγωγή υγείας, Περιβαλλοντική Αγωγή, Θεατρική Αγωγή, Κυκλοφοριακή Αγωγή, Θρησκευτική αγωγή Μουσική Αγωγή. Μέσω αυτών των θεματικών να διδάσκονται οι μαθητές/τριες τα διάφορα γνωστικά αντικείμενα(μαθηματικά, γλώσσα, κ.τ.λ). Μέχρι τώρα γίνονταν το αντίθετο, γι αυτό και βλέπουμε τα παιδιά μας να μην είναι χαρούμενα όταν πηγαίνουν στο σχολείο(βλέπε σκίσιμο βιβλίων, διαφόρων μορφών βίας που παρατηρούμε στα σχολεία μας, κ.ά.). Βασικός σκοπός είναι να κάνουμε ένα χαρούμενο και ευχάριστο σχολικό περιβάλλον, αφουγκραζόμενοι τις πραγματικές ανάγκες των παιδιών, ξανατονίζουμε.

Είναι επίσης σημαντικό να δίνονται και αξιόπιστα διπλώματα  για τις διάφορες δεξιότητες των παιδιών.  Στη κυκλοφοριακή αγωγή π.χ. ,  θα μπορούν τα παιδιά με την  επίσκεψη τους  σε πάρκα  κυκλοφοριακής αγωγής με σωστές προϋποθέσεις , να παίρνουν  δίπλωμα, το οποίο θα  συνδεόταν και με την συμμετοχή του ως υποψηφίου ενήλικα οδηγού, δηλ. θα γνώριζε το παιδί ότι αυτό που κάνει έχει κάποια αξία, ενώ ταυτόχρονα θα τον/την έκανε πιο συνειδητό και πιο υπεύθυνο μελλοντικό οδηγό.

4.Κατάργηση των βιβλίων των εκπαιδευτικών,  (τα αποκαλούμενα βιβλία των δασκάλων) είναι αυτά που έχουν καταργήσει εδώ και χρόνια τον εκπαιδευτικό. Εξάλλου είσαι και πραγματώνεσαι ως  εκπαιδευτικός όταν εσύ ο ίδιος  παράγεις το εκπαιδευτικό υλικό.

  1. Αναφορικά με την επιμόρφωση:

Μπορεί να επιτευχθεί η  Δ.Β.Μ των Εκπαιδευτικών εάν και εφόσον οι εκπαιδευτικοί στο διάστημα της επαγγελματικής τους ζωής αναλαμβάνουν σε επίπεδο σχολικής μονάδας ή συνεργαζόμενοι με άλλες σχολικές μονάδες και συναδέλφους , ΝΑ ΣΧΕΔΙΑΖΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΥΛΟΠΟΙΟΥΝ κάθε χρόνο τουλάχιστον 1-2 εκπαιδευτικές έρευνες, αξιοποιώντας τα συμπεράσματα τους. Η ερευνητική αυτή διαδικασία είναι ταυτόχρονα και μια εκπαιδευτική διαδικασία , η οποία ελευθερώνει τον εκπαιδευτικό και δεν τον χειραγωγεί, αντιμετωπίζοντας τον και φυσικά ως ενήλικα. Παράλληλα θα θέλαμε να τονίσουμε ότι μια τέτοια ερευνητική διαδικασία αποτελεί ταυτόχρονα και ως αυτο-αξιολογική διαδικασία, ξεπερνώντας έτσι το ταμπού της αξιολόγησης στην ελληνική εκπαιδευτική πραγματικότητα(βλ.περισσότερα blog kalaitzidi, διεθνές συνέδριο Δράμα, 2019). Προϋπόθεση βέβαια γι’ αυτό θα είναι η επιμόρφωση των εκπαιδευτικών, μέσω και τηλεδιασκέψεων. Η προσπάθεια μας βέβαια θα μείωνε γενικότερα,   το οικονομικό κόστος του υπάρχοντος μοντέλου επιμόρφωσης των εκπαιδευτικών, το οποίο μάλιστα έχει αποδειχθεί και μη αποτελεσματικό.

Επίσης η επιμόρφωση των εκπαιδευτικών με βάση την διερεύνηση των εκπαιδευτικών τους αναγκών μπορεί να υλοποιείται μέσω τηλεδιασκέψεων κάθε μέρα π.χ  7-8 π.μ .

 

 

 

 

 

 

 

 

Κατηγορίες: Χωρίς κατηγορία | Γράψτε σχόλιο

Educational Research as a Tool for Teacher Lifelong Learning

JOURNAL OF REGIONAL SOCIO-
ECONOMIC ISSUES (JRSEI)

Volume 7, Issue 1, January 2017

Journal of Regional & Socio-Economic Issues (Print) ISSN 2049-1395

Journal of Regional & Socio-Economic Issues (Online) ISSN 2049-1409

Indexed by Copernicus Index, DOAJ (Director of Open Access Journal), EBSCO, Cabell’s Index

The journal is catalogued in the following catalogues: ROAD: Directory of Open Access Scholarly
Resources, OCLC WorldCat, EconBiz – ECONIS, CITEFACTOR, OpenAccess
JOURNAL OF REGIONAL

SOCIO-ECONOMIC ISSUES (JRSEI)

ISSN No. 2049-1409

Aims of the Journal: Journal of Regional Socio-Economic Issues (JRSEI) is an international
multidisciplinary refereed journal the purpose of which is to present papers manuscripts linked
to all aspects of regional socio-economic and business and related issues. The views expressed
in this journal are the personal views of the authors and do not necessarily reflect the views of
JRSEI journal. The journal invites contributions from both academic and industry scholars.
Electronic submissions are highly encouraged (mail to: gkorres@geo.aegean.gr).

Indexed by Copernicus Index, DOAJ (Director of Open Access Journal), EBSCO, Cabell’s Index
International Institute of Organized Research (I2OR) database

The journal is catalogued in the following catalogues: ROAD: Directory of Open Access Scholarly
Resources, OCLC WorldCat, EconBiz – ECONIS, CITEFACTOR, OpenAccess

Chief-Editor

. Prof. Dr. George M. Korres: Professor University of the Aegean, School of Social
Sciences, Department of Geography, gkorres@geo.aegean.gr

Educational Research as a Tool for Teacher Lifelong Learning

Abstract:

Lifelong learning is at the centre of interest in the field of education, and it is, therefore, a
focal point for teachers since it is a fundamental element of their professional life. The
promotion and support of life-long learning could be achieved if teachers carried out the
planning and implementation of educational research throughout their career. If teachers can
embrace the process of lifelong learning along the above lines this would give them the
opportunity to: a) update their knowledge, b) evaluate their cognitive skills, c) strengthen their
autonomy and self-determination as adult professionals. In this sense then, we would argue
that Educational Research could become the target and vision for teacher lifelong learning.

Key-words: Research, Learning, Teachers

JEL Classification:

Ioannis Kalaitzidis1, Olga Kalaitzidou2 and Evangelos Manolas3

1 Ioannis Kalaitzidis, Teacher, Exaplatanos Primary School, Greece, E-mail: infoioannis@yahoo.gr

2 Olga Kalaitzidou, Graduate Student, Department of Forestry and Management of the Environment and Natural
Resources, School of Agricultural and Forestry Sciences, Democritus University of Thrace, Greece, E-mail:
kalaitzidou.olga@gmail.com

3 Corresponding author: Evangelos Manolas, Associate Professor, Department of Forestry and Management of
the Environment and Natural Resources, School of Agricultural and Forestry Sciences, Democritus University of
Thrace, Greece, E-mail: emanolas@fmenr.duth.gr
1. Introduction

Eminent scientists who are involved in the process of improving the institution of education in
general, have both stressed the need for teacher lifelong learning (Day 2003; MacBeath 2004;
Fthenakis 1999; Tippelt 1999; Mattheou 1999) and also correctly point out the necessity for
teachers’ involvement in educational research (Gotovos et al. 1984; Cohen and Manion 1994;
Hammersley 1999; Day 2003). As a process, lifelong learning is now considered to be
essential not only for every individual worker but also for the teacher, as a modern
professional, who has to be ready to make a series of adjustments in his professional life,
since the historical, political and socio-economic circumstances of the 21st century regard
them necessary (Xochellis 1999). Teachers, however, encounter a number of factors which
impede their learning and consequently, lifelong learning, although plenty of evidence argue
in its favour (MacBeath 2004).

Teachers’ learning obstacles can be removed and allow them to engage in lifelong
learning processes, giving them the opportunity and ability to participate in educational
research procedures, which are also educational processes (Hammersley 1999). Teachers who
participate in educational research processes have therefore the ability to critically reflect on
their experiences, contemplate in a rationally and thus transform their views, while acquiring
a culture of continuous learning (Mezirow 2007).

That is why we set as an objective of this article, that teachers can adopt the culture of
lifelong learning through undertaking and carrying out educational researches in the course of
their working life, from its beginning until their retirement. In this way, we basically show
how teachers can be led to lifelong learning, which is considered an academic requirement.

Also, although it is not the main purpose of our article, we believe it is advisable to
mention from the outset, the difficulties (time, lack of mentality, lack of knowledge and
skills) that exist for such a venture; and of course educational research is not the one that will
magically solve the problems of education and teacher participation in the process of lifelong
learning.

Συνέχεια

Κατηγορίες: Χωρίς κατηγορία | Γράψτε σχόλιο

Η Εκπαιδευτική Έρευνα ως μοντέλο δια βίου μάθησης των Εκπαιδευτικών.

Εισαγωγή

Αξιόλογοι επιστήμονες που ασχολούνται με τη διαδικασία βελτίωσης του εκπαιδευτικού θεσμού γενικά, αφενός έχουν επισημάνει την ανάγκη δια βίου μάθησης (δ.β.μ) του εκπαιδευτικού,( Day,2003, MacBeath,2004, Φθενάκης,1999, Tippelt,1999, Ματθαίου,1999,κ.ά) και αφετέρου έχουν προβάλει  ορθά την  ανάγκη ενασχόλησης του εκπαιδευτικού με την εκπαιδευτική έρευνα (Ε.Ε.) (Γκότοβος,1986, Coxen, Manion,1994,Hammersley, 1999, Day,2003,κ.ά). Η δ.β.μ ως διαδικασία πλέον θεωρείται απαραίτητη τόσο για τον κάθε εργαζόμενο, όσο και για τον εκπαιδευτικό ως σύγχρονο επαγγελματία, ο οποίος θα πρέπει να είναι σε ετοιμότητα για μια σειρά από προσαρμογές στον επαγγελματικό του βίο, καθώς η ιστορικοπολιτική και κοινωνικοοικονομική συγκυρία του 21ου αιώνα τις  θεωρεί αναγκαίες(Ξωχέλλης,1999). Αντιθέτως όμως, οι εκπαιδευτικοί έρχονται αντιμέτωποι με μια σειρά παραγόντων οι οποίοι εμποδίζουν τη μάθησή τους, και κατά συνέπεια τη δ.β.μ τους, παρόλο που γι’ αυτήν την  συνηγορούν υπέρ της αρκετά επιχειρήματα (MacBeath,2004).

Ωστόσο  η  ενασχόληση του εκπαιδευτικού με την εκπαιδευτική έρευνα( Ε.Ε.) του δίνει την ευκαιρία να συμμετέχει  σε μια εκπαιδευτική διαδικασία (Hammersley, 1999) και ως εκ τούτου τον  ωθεί τόσο στη μάθηση όσο και  στη δ. β. μ., εφόσον αυτή θα υλοποιείται σ’ όλο το χρονικό φάσμα του επαγγελματικού βίου του εκπαιδευτικού. Εξάλλου στα πλαίσια της ερευνητικής διαδικασίας της εκπαιδευτικής έρευνας, ο εκπαιδευτικός έχει την ευκαιρία και τη δυνατότητα να στοχαστεί κριτικά τις εμπειρίες του, να διελεγχθεί  με ορθολογικό τρόπο και έτσι να μετασχηματίσει τις απόψεις του οδηγούμενος στη δια βίου μάθηση. (Mezirow, 2007).

Γι’ αυτό λοιπόν θέσαμε ως σκοπό της εργασίας μας, ότι οι εκπαιδευτικοί μπορούν να υιοθετήσουν την κουλτούρα της δ.β.μ. μέσω της ανάληψης και υλοποίησης εκπαιδευτικών ερευνών κατά την πορεία του επαγγελματικού τους βίου από την έναρξή έως την αφυπηρέτηση τους. Έτσι απαντούμε ουσιαστικά και στο τρόπο με τον οποίο θα οδηγηθεί ο εκπαιδευτικός στη δ.β.μ, η οποία προβάλει  ως ακαδημαϊκή απαίτηση.

Επίσης αν και δεν αποτελεί στόχο της εργασίας μας θεωρούμε σκόπιμο   εξ΄ αρχής, να αναφέρουμε τις δυσκολίες(χρόνος, έλλειψη νοοτροπίας, έλλειψη γνώσεων και δεξιοτήτων) που υπάρχουν για ένα τέτοιο εγχείρημα και φυσικά η Ε.Ε δεν θα είναι αυτή που θα λύσει δια μαγείας τα προβλήματα της εκπαίδευσης και της συμμετοχής  των εκπαιδευτικών στη διαδικασία της δ.β.μ.

Συνέχεια

Κατηγορίες: Χωρίς κατηγορία | Γράψτε σχόλιο

Η Αειφορική Δράση στην τάξη μας.

Σε μια προσπάθεια ευαισθητοποίησης των μαθητών/τριων της Γ΄τάξης του σχολείου μας για τα μεγάλα περιβαλλοντικά προβλήματα του πλανήτη μας,  οι μαθητές/τριες χρησιμοποιούν πλέον παγουρίνια για το νεράκι που πρόκειται να πιουν. Έτσι συμμετέχουν σε μια προσπάθεια μείωσης χρήσης του πλαστικού. Μια προσπάθεια με τεράστια οικονομία στη χρήση του πετρελαίου, εφόσον αυτό είναι η πρώτη ύλη παραγωγής των πλαστικών μπουκαλιών στα εμφιαλωμένα νερά.

Αναλογιστείτε λοιπόν, εάν οι 9 μαθητές/τριες καθημερινά έκαναν χρήση από ένα μπουκάλι εμφιαλωμένου νερού, όπως συνηθίζεται από εκατομμύρια μαθητές /τριες ανά το κόσμο, πόσα εκατομμύρια μπουκάλια εμφιαλωμένου νερού χρησιμοποποιούνται καθημερινά; πόση ενέργεια θα μπορούσε να εξοικονομηθεί από αυτήν  την προσπάθεια; τα νούμερα είναι τεράστια, αρκεί να σκεφτούμε πόση ποσότητα πετρελαίου απαιτείται για την κατασκευή τέτοιων πλαστικών μπουκαλιών.

Γι’ αυτό ζητάμε από όσους/όσες διαβάσετε το άρθρο αυτό να συμμετέχετε στην προσπάθεια μας έτσι ώστε να δυναμώσει, για να έχει τεράστια οφέλη ο πλανήτης μας, αυτός  ο παράδεισος με το τέλειο του οικοσύστημα.

Τα σχολεία μπροστά σε μια προσπάθεια με  τεράστια οικολογική σημασία!

DSC01190

Κατηγορίες: Χωρίς κατηγορία | Γράψτε σχόλιο

Ο ΠΑΤΡΙΩΤΗΣ ΚΑΙ Ο ΜΗ ΠΑΤΡΙΩΤΗΣ- Ο ΕΠΙΚΑΙΡΟΣ ΘΟΥΚΥΔΙΔΗΣ

Πόσοι είναι όμως, οι επίορκοι-προδότες στη χώρα μας;  Διαβάστε τι λέει ο Θουκυδίδης.

AtRaJ-ECQAAhBxo

Μήπως  αυτό το απόφθεγμα  θα έπρεπε να είναι ένα από τα  κριτήρια για την  αξιολόγηση σ΄όλο το φάσμα του δημόσιου βίου της χώρας, είτε πρόκειται για αιρετούς ,είτε για διορισμένους;

Κατηγορίες: Χωρίς κατηγορία | Γράψτε σχόλιο

Η Εναλλακτική Εκπαίδευση των Αγροτών για την Αειφορική Γεωργία

BIBLIO σε PDF

Κατηγορίες: Χωρίς κατηγορία | Γράψτε σχόλιο

ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΟΥ ΜΑΘΗΤΙΚΟΥ ΠΛΗΘΥΣΜΟΥ ΣΤΑ ΔΗΜ.ΣΧΟΛΕΙΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΑΛΜΩΠΙΑΣ-Η ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΤΟΥ 6/Θ ΔΗΜ. ΣΧ. ΕΞΑΠΛΑΤΑΝΟΥ

ΕΞΕΛ. ΤΟΥ ΜΑΘ. ΠΛ. ΕΞΑΠΛΑΤΑΝΟΥ  Νέο – Έγγραφο του Microsoft Word (8)Νέο – Έγγραφο του Microsoft Word (8)Βιβλίο1

εξελ. μαθ. Εξαπλατ.

 

Η προσπάθειά μας έγκειται αφενός στην ανάδειξη του δημογραφικού προβλήματος της Χώρας μας, το οποίο πολλοί αξιόλογοι επιστήμονες το έχουν αναδείξει και αφετέρου στη σχέση του προβλήματος με την ευρύτερη εκπαιδευτική πολιτική που θα ακολουθηθεί στη χώρα μας αναφορικά με το επάγγελμα του εκπαιδευτικού. Βεβαιώς και από τα υπόλοιπα στοιχεία μας, πρόκειται να διαφανεί και η σχέση της μείωσης του μαθητικού πληθυσμού των σχολείων της υπαίθρου με την ερημοποίηση γενικά της ελληνικής περιφέρειας. Η χωρίς όραμα περιφερειακή ανάπτυξη της χώρας όλα αυτά τα χρόνια δεν μπόρεσε να κρατήσει τους ανθρώπους στην υπαίθρου, συρρικνώνοντας την πρωτογενή παραγωγή της χώρας για μια ισόρροπη ανάπτυξη. Οι συνέπειες αυτής της κατάστασης δυστυχώς αποτυπώνονται και στον μαθητικό πληθυσμό των σχολείων της υπαίθρου, όπως βέβαια και των σχολείων του ακριτικού δήμου Αλμωπίας. Βέβαια η μείωση του πληθυσμού μας έχει να κάνει και με τα ευρύτερα κοινωνικά πρότυπα του δυτικού κόσμου.

Το 6/θ Δημ. Σχ. Εξαπλατάνου ένα από τα μεγαλύτερα δημοτικά διαμερίσματα του δήμου Αλμωπίας σε 20 χρόνια  συρρικνώθηκε σχεδόν 62%. Τι θα συμβεί τα επόμενα 20 χρόνια;

Θα πρέπει επίσης να σημειώσουμε ότι η μείωση του μαθητικού πληθυσμού είναι ακόμη μεγαλύτερη, λογω του ότι στο Δημοτικό σχ. Εξαπλατάνου τα τελευταία χρόνια φοιτούν και μαθητές/τριες από γειτονικά σχολεία(Χρυσής ,το οποίο έκλεισε,  Κωνσταντίας, αλλά και παιδιά οικονομικών μεταναστών, κυρίως Βορειοηπειρωτών και Αλβανών.) Πιθανόν αν οι μετρήσεις μας ελάμβαναν αυτήν την παράμετρο το ποσοστό μείωσης θα έφτανε 70% περίπου.

Κατηγορίες: Χωρίς κατηγορία | Γράψτε σχόλιο

ΦΙΛΑΝΑΓΝΩΣΙΑ ΣΤΗΝ ΤΡΙΤΗ ΤΑΞΗ

Στα πλαίσια του προγράμματος Σχολικών Δραστηριοτήτων η Τρίτη τάξη του Σχολείου μας συμμετέχει σε πρόγραμμα φιλαναγνωσίας . Οι μαθητές/τριες δανείζονται τα βιβλία από τη σχολική βιβλιοθήκη και στη συνέχεια συμπληρώνουν ένα φύλλο εργασίας το οποίο το παρουσιάζουν στην τάξη  μετά το πέρας της ανάγνωσης.Στη συνέχεια δημιουργούνται καρτελάκια με τα ονόματα  των μαθητών/τριων και τα στοιχεία του βιβλίου τα οποία στολίζουν το χριστουγεννιάτικο δέντρο μας. Διαβάζονται βιβλία από το δάσκαλο, καθώς και ακούν παραμύθια από ηθοποιούς με τη βοήθεια του διαδικτύου. Επίσης  σε συνεργασία και με τις εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ η τάξη μας συμμετέχει σε ένα πρόγραμμα φιλαναγνωσίας .

 

DSC01187

 

 

DSC01186

Κατηγορίες: Χωρίς κατηγορία | Γράψτε σχόλιο