jdavlantis's blog 2022

Με αφορμή τις καταστροφικές πυρκαγιές του καλοκαιριού που πέρασε δημοσιεύω το    ποίημα που ακολουθεί.

ΕΡΥΣΙΧΘΩΝ

 

Στο ιερό της Δήμητρας το άλσος

ο Ερυσίχθων πάει να κόψει ξύλα

με είκοσι δούλους-ξύπνησε το δάσος-

Κάτω απ’ το πέλμα τους τρίζουν τα φύλλα.

 

Θέλει μεγάλη αίθουσα να χτίσει

για τα συμπόσιά του – παρέα να τρώει

όχι με…φίλους που έχει αποκτήσει,

αλλά με το μεγάλο του το σόι!

 

Ο βασιλιάς χαμένος μες στα πεύκα

να βρει το πιο ψηλό το δέντρο ψάχνει.

Μπροστά του στέκει αγέρωχη μια λεύκα

μ’ αόρατο κορμό από την πάχνη.

 

Λιγάκι πριν το σύνθημα να δώσει

στους δούλους για ν’ αρχίσουν τη δουλειά τους,

την περηφάνια το τσεκούρι πριν πληγώσει,

χάσανε ξάφνου όλοι τη μιλιά τους.

 

Στο βάθος μια γερόντισσα προβάλλει

-η Δήμητρα, ιέρεια ντυμένη-

κι ενώ οι δούλοι σκύβουν το κεφάλι,

ευθυτενής ο βασιλιάς τους μένει.

 

«Το άλσος το ιερό να σεβαστείτε»,

τους λέει μ’ αυστηρότητα μεγάλη.

«Της Δήμητρας, θνητοί, να φοβηθείτε

την τιμωρία που θα επιβάλει.»

 

Μα ο βασιλιάς με θράσος απαντάει:

«Θέλω να φτιάξω μια τραπεζαρία

που όλους τους καλεσμένους να χωράει.

Μη θες, γριά, να γίνει φασαρία….»

 

Τα λόγια του απ’ τη λογική απείχαν:

«Τράβα, λοιπόν, να μην κοπείς σε φέτες!»

(Τόσο μεγάλο στόμα πάντα είχαν

μόνο οι μικροί κι ασήμαντοι ηγέτες…)

 

Παίρνει η θεά την αρχική μορφή της

κι οι δούλοι φοβισμένοι γονατίζουν.

Το μέλλον φανερώνει σαν προφήτης:

«Φτιάξε την αίθουσα, να γευματίζουν

 

οι κόλακές σου και να πίνουν οίνο.

Εκεί κι ο ίδιος ώρες θα περάσεις…

Αυτή ‘ναι η κατάρα που σου δίνω:

Την πείνα σου ποτέ να μη χορτάσεις!»

 

Γυρίσανε οι δούλοι φορτωμένοι

με όλη την ανίερη ξυλεία.

Στην αίθουσα που φτιάξαν πεινασμένοι

θα χόρταινε φαΐ η βασιλεία.

 

Μα ο Ερυσίχθων, όσο και να φάει,

νιώθει πως έχει το στομάχι του άδειο.

Τόσο πολύ, ο δύστυχος, πεινάει,

που οι μάγειροί του γέμιζαν και στάδιο…

 

Πόσα με κρέας και λαχανικά τσουκάλια

ο βασιλιάς ευθύς τα «κατεβάζει»…

Πόσα με φρούτα ξέχειλα τσουβάλια

ως διά μαγείας , μονομιάς τ’ αδειάζει…

 

Στ’ αλήθεια, ολόκληρη μία δαμάλα

τρώει ο άμοιρος στην καθισιά του.

Κι όταν δεν έχουν οι αγελάδες γάλα,

στείβει…τις ρώγες από τα βυζιά του…

 

Άλογα, γίδια, πρόβατα, μουλάρια,

ολόκληρο βασιλικό κοπάδι,

ακόμη και της θάλασσας τα ψάρια

ν’ αφανιστούν κινδύνευαν ομάδι!

 

Όσο κι αν τρώει, για δες! αδυνατίζει…

Δε βλέπει γύρω του πια ζώα και λειώνει.

Τις λίγες σάρκες του καταβροχθίζει-

ο Ερυσίχθων έτσι τελειώνει.

 

Έμμετρη απόδοση: Ι.Ν.Κυριαζής