Κάθε βαθμίδα της εκπαίδευσης θα έπρεπε να την βλέπουμε ως βαθμίδα ανεξαρτησίας και βαθμιαίας αποδέσμευσης από το οικογενειακό περιβάλλον. Με βάση τις νοητικές ικανότητες και το επίπεδο της ψυχικής ωρίμανσης, οι μαθητές και οι μαθήτριες θα έπρεπε να αποκτούν σταδιακά ένα μεγαλύτερο βαθμό αυτονομίας! Δυστυχώς, ένα κομμάτι των εκπαιδευτικών και των γονέων δεν μπορεί να αντιληφθεί ότι τα παιδιά προσέρχονται στα σχολεία για να » ξεχάσουν» για λίγο τους γονείς τους και να θυμηθούν περισσότερο τον εαυτό τους! Όλα αυτά τα σόου και η θεαματικοποίηση της εκπαιδευτικής πράξης μπροστά στα μάτια των γονέων που προσκαλούνται με κάθε ευκαιρία, είναι μια κακώς εννοούμενη ερμηνεία του ανοίγματος του σχολείου προς την κοινωνία!
ξενίδης ιωάννης
Αφήστε μια απάντηση
Για να σχολιάσετε πρέπει να συνδεθείτε.