(Από το Σπουδαστήριο Νέου Ελληνισμού) Κι όμως δεν αυτοκτόνησα. Είδατε ποτέ κανέναν έλατο να κατεβαίνει μοναχός του στο πριονιστήριο; Η θέση μας είναι μέσα δω σ’ αυτό το δάσος με τα κλαδιά κομμένα μισοκαμένους τους κορμούς με τις ρίζες σφηνωμένες μες στις πέτρες. «Μέσα στις πέτρες». Ευθύτης οδών, 1959. Αλέξανδρος Αργυρίου (επιμ.), Η ελληνική ποίηση. […]
Φεβρουάριος 7, 2015
ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΙΔΕΙΑ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΣΤΗΝ ΠΑΙΔΕΙΑ ΤΩΝ ΟΠΛΩΝ
Οι φανατικοί μουσουλμάνοι στρατολογούν μικρά παιδιά. Τα μαθαίνουν στην χρήση των όπλων και τα θέλουν έτοιμους μαχητές για όλα. Αυτά τα μικρά παιδιά θα μεγαλώσουν σε ένα περιβάλλον δηλητηριασμένο από απίστευτο μίσος. Θα σκοτώσουν και θα σκοτωθούν.Θα γίνουν μάρτυρες περήφανοι! Στην Αμερική, ένα εννιάχρονο κοριτσάκι έγινε άθελα του ο δολοφόνος του εκπαιδευτή που του μάθαινε […]
ΛΕΞΕΙΣ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΟ ΓΕΥΜΑ
Ένα αγοράκι και ένα κοριτσάκι τρώνε το πρωινό τους στο νηπιαγωγείο. Τα δυο παιδιά τελειώνουν την ίδια στιγμή το γεύμα τους.Το αγοράκι απευθύνεται στο κορίτσι και του λέει : «Μαζί τα φάγαμε». Εννοεί, βεβαίως, ότι έφαγαν ξεχωριστά και την ίδια ακριβώς στιγμή το δικό τους φαγητό.
Η συγγραφέας πολλών παιδικών παραμυθιών, Γεωργία Λάττα, υπήρξε από τις πρώτες μου γνωριμίες στο Πανεπιστήμιο. Κάνοντας μια αναδρομή στο παρελθόν, η Γεωργία σού έδινε την εντύπωση μιας απόμακρης φοιτήτριας που δεν ήθελε και πολλά πάρε-δώσε με τα υπόλοιπα άτομα του Πανεπιστημίου. Φυσικά, οι εντυπώσεις είναι εύπλαστα σχήματα που μεταβάλλονται όταν οι άνθρωποι γνωρίζονται καλύτερα. […]
Ο ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ
Ο Γιώργος Κιούσης απομονώνει τα παρακάτω λόγια του Καμί (Ελευθεροτυπία, 10/9/2013): «Το σχολείο μας προετοιμάζει για τη ζωή σε έναν κόσμο που δεν υπάρχει»
ΑΠΟ ΤΟ ΜΙΣΟΣ ΣΤΗΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ
Το σχολείο το μισούσα, ήταν καταναγκαστικό πράμα για μένα. Απελευθερώθηκα σαν άνθρωπος όταν, μεγάλος πια, γνώρισα μια καθηγήτρια που με βοήθησε να ξεπεράσω το μίσος που είχα μέσα μου για το σχολείο. Μ’ έκανε να το ξαναγαπήσω ή στην πραγματικότητα να το αγαπήσω για πρώτη φορά. Λίγο είχα αγαπήσει το σχολείο στην Πέμπτη Δημοτικού και […]
ΤΟ ΜΑΥΡΟ ΣΤΗΝ ΟΘΟΝΗ ΤΟΥ …ΜΥΑΛΟΥ!
Ένα κοριτσάκι στο νηπιαγωγείο είχε τα γενέθλιά του. Τα υπόλοιπα νήπια σχεδίασαν και ζωγράφισαν τις καλύτερες και πιο όμορφες ζωγραφιές που θα έδεναν όλες σε ένα αναμνηστικό.Καθώς κοιτούσα τις ζωγραφιές, στάθηκα σε μία που εμφάνιζε την εορταζόμενη σαν μια κατάμαυρη φιγούρα. Φώναξα το παιδί που την είχε κάνει και ενδιαφέρθηκα να μάθω τι ήταν αυτό […]
ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΠΑΙΔΕΙΑ
Διαβάζω για τον Δημήτριο Αιγινίτη από ένα παλιό Γεωτρόπιο.Έχουμε και λέμε: Λαμπρός αστρονόμος με σπουδές στην Γαλλία. Γίνεται διεθνώς γνωστός για την εργασία του «Πάνω στην ευστάθεια του πλανητικού μας συστήματος». Αποδέχεται την πρόσκληση του Τρικούπη και αναλαμβάνει καθήκοντα διευθυντή στο Αστεροσκοπείο Αθηνών. Προσπαθεί να εισάγει την γαλλική αστρονομική κουλτούρα στους υφισταμένους. Με δική του […]
Η ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ…
Όταν ο Τζέσε, δεκαπεντάχρονος γιος του Ντέιβιντ Γκίλμουρ, αρχίζει να κόβεται σε όλα τα μαθήματα στο σχολείο, ο πατέρας του τού κάνει μια πρωτότυπη πρόταση: Μπορεί να παρατήσει το σχολείο, αλλά με έναν όρο.Κάθε εβδομάδα θα βλέπει τρεις ταινίες που θα επιλέγει ο πατέρας του…σχολιάζοντας ο Αλέξανδρος Στεργιόπουλος το βιβλίο του Ντέηβιντ Γκίλμουρ, «Η κινηματογραφική […]
Η ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ…
Δεν ήμουν και τόσο καλός στο σχολείο, αλλά έκανα σκίτσα και χτυπούσα μερικές νότες στο πιάνο. Επομένως, είχα τον δικό μου προσωπικό κόσμο, ο οποίος πιστεύω ότι εξελίχθηκε μαζί μου καθώς μεγάλωνα…ο ζωγράφος Άντονι Χόπκινς(ΒΗmagazino, 28/2/2010).
ξενίδης ιωάννης