Mε αγγιξε ιδιαίτερα καθως είμαι μητέρα δύο παιδιών και πολλές φορές έχει τύχει να συμπεριφερθώ ανάλογα και επίσης το βρήκα και εγώ πολύ συγκινητικό καθώς πρόσφατα έχασα την γιαγιά μου και ύπηρχαν στιγμές που είχα φερθεί με παρόμοιο τρόπο κάτι για το οποίο νοιώθω τύψεις τώρα
Δάφνη Καρελλάκη στο 5 Δεκεμβρίου, 2015 στις 5:53 μμ
Μας θυμίζει πόση υπομονή και τρυφερότητα πρέπει να έχουμε τόσο με τα μικρά παιδιά όσο και με τους μεγάλους ανθρώπους. Μάλλον, με όλους τους ανθρώπους..
Εχω ξαναδεί το φιλμάκι, το είχε δείξει παλιά σε εκπομπή ο Σταρόβας επειδή τον είχε συγκινήσει και εκείνον.
Δεν είχα δει την εκπομπή αλλά οι προσωπικοί μου φίλοι που ήξεραν ότι είχα μια μαμά με άνοια μου το είχαν στείλει.
Ετσι είναι πάντα με αγαπημένους ανθρώπους όταν γίνονται τόσο μικροί (!) σε μεγάλη ηλικία, μας θυμώνουν, πολλές φορές βρισκόμαστε σε απόγνωση, δεν μπορούμε να το πιστέψουμε ότι συνυπάρχουμε με ένα γέρικο αγαπημένο μωρό, αλλά και αυτό κάνει τρομερή προσπάθεια να βλέπει τουλάχιστον το σπουργίτι από το να μένει απαθές . Η μόνη επιβράβευση στην προσπάθειά του είναι μια αγκαλιά και αγάπη, πολλή αγάπη. Και μια ευχή για μας: ας έχουμε ”αναχωρήσει” πριν φτάσουμε να βλέπουμε το σπουργίτι και να μην το αναγνωρίζουμε
…Διότι η αγάπη των γονιών θεωρείται πάντα τοοόσο δεδομένη …μέχρι τη στιγμή που παύει η παρουσία τους!!!
Κι εκεί όλα..αναθεωρούνται, μέχρι να πάρουν τη σωστή “αξία” και “θέση”… Στερνή μου γνώση…να σ’ έιχα ΠΡΩΤΑ!!
Πολλές φορές μέσα στην ρουτίνα της καθημερινότητας ξεχνάμε πόσο σημαντικοι ειναι οι δικοί μας άνθρωποι . Όταν όμως φύγουν από τη ζωή μας τότε αντιλαμβανόμαστε πόσο σημαντική ήταν η παρουσία τους .
Είναι πολύ δύσκολο να αποδεχτείς ότι ο δικός σου γονιός φτάνει σε τέτοιο σημείο, ώστε πρέπει να του φέρεσαι όπως φερόσουν στα παιδιά σου όταν ήταν πολύ μικρά και χωρίς να υπάρχει η ελπίδα να επανέλθουν, αντίθετα να χειροτερεύουν. Είσαι πλέον μπροστά στην συνειδητοποίηση του πόσο θνητοί είμαστε. Αχ, αυτό το άγχος του θανάτου! Αν δεν είναι δικός άνθρωπος μπορείς να το δεχτείς. Ο δικός σου ο άνθρωπος ομως πονάει πολύ!
Κωνσταντίνος Τριανταφυλλίδης στο 9 Νοεμβρίου, 2016 στις 12:11 πμ
Απλό και πολύ δυνατό το νόημα της ταινίας.Πολλές φορές αναρωτιέσαι “πόσες φορές θα το πω;” ξεχνώντας πως όσες φορές χρειάστηκες το γονιό σου ήταν ΠΑΝΤΑ ΔΙΠΛΑ ΣΟΥ να σε βοηθήσει.Η αγάπη μας βοηθάει να έχουμε υπομονή και να προσφέρουμε τη βοήθεια μας όποτε χρειάζεται, παραμερίζοντας τυχόν αρνητικά συναισθήματα.
Πολύ τρυφερή ταινία μικρού μήκους για την υπομονή που πρέπει να έχουμε απέναντι στα ηλικιωμένα άτομα με άνοια ή αλτσχάιμερ, όπως και στα πολύ μικρά παιδιά.
Ένα πολύ συγκινητικό βίντεο που μας ωθεί να σκεφτούμε και να αναθεωρήσουμε την συμπεριφορά μας απέναντι στους γονείς μας που μας έδωσαν αγάπη με πολύ υπομονή χωρίς να το σκεφτούν ούτε μια στιγμή!!!
Ειρήνη Ζωγράφου στο 11 Νοεμβρίου, 2016 στις 11:40 μμ
Η ηρεμία της φύσης, το κελάηδημα του σπουργιτιού,ή άνοια του πατέρα, η ενοχές του γιου για την άπώλεια της ψυχραιμίας του με συγκίνησαν.Όμως το έύρημα του σεναρίου να υποδείξει ο ίδιος ο πατέρας στο γιο την συμπεριφορά που επιθυμούσε να έχει από τον γιό του, δεν με έπεισε.
Πραγματικά πολύ συγκινητικό και ρεαλιστικό! Νομίζω ότι όσοι ζούμε κοντά με τους γονείς μας το έχουμε ζήσει πολλές φορές…. Η μοναξιά που νιώθουν οι άνθρωποι αυτής της ηλικίας είναι πολύ μεγάλη και έχουν ανάγκη για συντροφιά, φροντίδα και αγάπη. Και μη ξεχνάμε, όταν θα φύγουν από κοντά μας και θα μας λείπουν θα είναι πολύ αργά …..
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΠΡΩΤΟΠΑΠΑΣ στο 12 Νοεμβρίου, 2016 στις 11:20 πμ
Ο πατέρας προς το παιδί του:
” Παιδί μου,
Την ημέρα που θα διαπιστώσεις ότι εγέρασα…. κάνε υπομονή και προσπάθησε να καταλάβης ……..
Στα χρλονια που πέρασαν , ήμουν δίπλα σου με την αγάπη που χρειαζόσουν ! …..
Γι’ αυτό αν κάποια φορά λερωθώ την ώρα που τρώω, ή εάν δυσκολεύομαι να ντυθώ, δείξε κατανόηση. Όταν τα κουρασμένα πόδια μου, δεν μου επιτρέπουν να περπατώ, μη στεναχωριέσαι… φυσικό είναι ! Εσύ δος μου το χέρι σου να κρατηθώ…
…Βοήθησέ με να τελειώσω το δρόμου μου με υπομονή, αγάπη και ειρήνη…Θα σου το ξεπληρώσω με ένα χαμόγελο και με την απέραντη αγάπη μου για σένα”
Αντώνης Αποστόλου στο 12 Νοεμβρίου, 2016 στις 6:44 μμ
…για να θυμόμαστε ότι με το πέρασμα των χρόνων οι ρόλοι στις σχέσεις μπορεί να αντιστραφούν,οι όροι όμως παραμενουν οι ίδιοι: αγάπη,κατανόηση,υπομονή,τρυφερότητα…
Λένα Καραγκούνη στο 13 Νοεμβρίου, 2016 στις 10:00 μμ
Ένα πολύ συγκινητικό και διδακτικό βίντεο, που μας κάνει να σκεφτούμε με πόσο υπομονή και άδολη αγάπη μας συμπεριφέρονται οι γονείς μας και μόνο όταν φεύγουν από τη ζωή μας αντιλααμβανόμαστε πόσο σημαντικοί ήταν για μάς. Χρειάζεται να έχουμα απέναντί τους υπομονή, κατανόηση, τρυφερότητα και αγάπη.
Αγγελική Φουρκιώτη στο 13 Νοεμβρίου, 2016 στις 10:43 μμ
Κάποιοι γονείς είναι τυχεροί που έχουν δίπλα τους κάποιο παιδί τους να ασχοληθεί μαζί τους και να τους βοηθήσει.Αλίμονο σ΄αυτούς που βρίσκονται σε τέτοια κατάσταση και είναι μόνοι τους!
Θυμίζει παλιά ελληνική παροιμία , γνωστή σε όλους μας : ” Εκεί που είσαι ήμουνα και εδώ που είμαι θάρθεις”
Πολύ απλά ένα πολύ καλό βίντεο, με ωραίους ηθοποιούς (αγαπημένους) και μπορώ να το κρίνω προσωπικά ως τέλειο!!!! Διδακτικότατο !!!!!!
Παναγιώτης Παππάς στο 14 Νοεμβρίου, 2016 στις 8:34 μμ
Αναμφίβολα η πρώτη εντύπωση είναι συγκίνηση – βοηθά και η μουσική επένδυση σε αυτό.Έχω όμως και μια ένσταση για το σενάριο, που περιγράφεται ως εξής:
1. Ότι προσφέρουμε στα παιδιά μας γίνεται με βάση την ανταπόδοση;
2. Οι ηλικιωμένοι με νοητικά προβλήματα μπορούν να κάνουν ενέργειες αντίστοιχες αυτής που κάνει “ο πατέρας ” στη ταινία;
Κωνσταντίνος Νικολάου στο 14 Νοεμβρίου, 2016 στις 11:42 μμ
Όμορφη ταινία που με άγγιξε και που μου άφησε κάτι γλυκόπικρο στο τέλος…. Και σκέφτομαι κάτι που πολύ συχνά περνάει από το μυαλό μου: Αν είναι δύσκολο να δείχνεις κατανόηση και ανεκτικότητα στους ανθρώπους της καρδιάς σου είτε μικρούς, είτε μεγάλους, πόσο πολύ πιο δύσκολο είναι να κατανοήσεις και να ανεχτείς αυτούς που ορίζονται ως “ξένοι”.
Όμορφη ταινία που με άγγιξε και που μου άφησε κάτι γλυκόπικρο στο τέλος…. Και σκέφτομαι κάτι που πολύ συχνά περνάει από το μυαλό μου: Αν είναι δύσκολο να δείχνεις κατανόηση και ανεκτικότητα στους ανθρώπους της καρδιάς σου είτε μικρούς, είτε μεγάλους, πόσο πολύ πιο δύσκολο είναι να κατανοήσεις και να ανεχτείς αυτούς που ορίζονται ως «ξένοι»;
Χρήστος Λεριάδης στο 20 Νοεμβρίου, 2016 στις 4:39 μμ
Αυτή η μικρή ιστορία μας δείχνει ποιός είναι αυτός, που πραγματικά ξεχνάει…
και ποιοί οφείλουν να θυμούνται την αγάπη που έλαβαν όταν έλθει η ώρα…
Συνειρμικά, θυμήθηκα ένα σχετικό υπέροχο άσμα της “γνωστής-άγνωστης” Ελληνικής παράδοσης,
“Η μάνα εν κρύο νερόν”.
Απολαύστε το 🙂 https://www.youtube.com/watch?v=jZUzaWBAjNM
Παναγιώτης Φυλακτός στο 20 Νοεμβρίου, 2016 στις 8:08 μμ
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΔιαβάστε περισσότερα
891 σχόλια
Μετάβαση στη φόρμα σχολίων
Πολύ τρυφερό και διδακτικό!
Πολύ ωραία παραγωγή και διδακτικό και τρυφερό μύνημα.
Συγκινητικό, διδακτικό μήνυμα. Ωραία μουσική επένδυση
πόση υπομονή και δύναμη ψυχής χρειάζεται για να είσαι ένας καλός γονιός!
πολύ συγκινητικό και διδακτικό συνάμα.
Ένα διδακτικό,δυνατό και συγκινητικό μήνυμα.
Ένα πολύ συγκινητικό και διδακτικό βίντεο
Mε αγγιξε ιδιαίτερα καθως είμαι μητέρα δύο παιδιών και πολλές φορές έχει τύχει να συμπεριφερθώ ανάλογα και επίσης το βρήκα και εγώ πολύ συγκινητικό καθώς πρόσφατα έχασα την γιαγιά μου και ύπηρχαν στιγμές που είχα φερθεί με παρόμοιο τρόπο κάτι για το οποίο νοιώθω τύψεις τώρα
Μας θυμίζει πόση υπομονή και τρυφερότητα πρέπει να έχουμε τόσο με τα μικρά παιδιά όσο και με τους μεγάλους ανθρώπους. Μάλλον, με όλους τους ανθρώπους..
Με υπομονή και χιούμορ μπορεί να υπάρξει αγάπη στη ζωή μας..
Πολύ συγκινητικό με ωραία μουσική!
Πολύ τρυφερό και ανθρώπινο με υπέροχη φωτογραφία και καταπληκτική μουσική
Συγκινητικό και ανθρώπινο. Βάζει τα πράγματα στη σωστή τους διάσταση. Για να μην ξεχνιόμαστε!
Πολύ συγκινητικό και ταυτόχρονα διδακτικό.
Δεν το είδα, φαίνεται, όμως, ενδιαφέρον! 🙂
Πολύ ενδιαφέρον!
Ενδιαφέρουσα προσέγγιση.
Συγκινητικό και διδακτικό!
Συγκινητικό και ανθρώπινο.
είναι πολύ σημαντικό να μπορε΄ςι ναδεις τη ζωή και απο τις δυο της πλευρές…………..να γίνεσαι δάσκαλος γνωρίζοντας το ρόλο του μαθητή
Εχω ξαναδεί το φιλμάκι, το είχε δείξει παλιά σε εκπομπή ο Σταρόβας επειδή τον είχε συγκινήσει και εκείνον.
Δεν είχα δει την εκπομπή αλλά οι προσωπικοί μου φίλοι που ήξεραν ότι είχα μια μαμά με άνοια μου το είχαν στείλει.
Ετσι είναι πάντα με αγαπημένους ανθρώπους όταν γίνονται τόσο μικροί (!) σε μεγάλη ηλικία, μας θυμώνουν, πολλές φορές βρισκόμαστε σε απόγνωση, δεν μπορούμε να το πιστέψουμε ότι συνυπάρχουμε με ένα γέρικο αγαπημένο μωρό, αλλά και αυτό κάνει τρομερή προσπάθεια να βλέπει τουλάχιστον το σπουργίτι από το να μένει απαθές . Η μόνη επιβράβευση στην προσπάθειά του είναι μια αγκαλιά και αγάπη, πολλή αγάπη. Και μια ευχή για μας: ας έχουμε ”αναχωρήσει” πριν φτάσουμε να βλέπουμε το σπουργίτι και να μην το αναγνωρίζουμε
Πράγματι συγκινητικό!
Ένα πολύ συγκινητικό βίντεο που πρέπει να δουν όλοι!
Έχω εμπειρία από άτομο με άνοια. Είναι πολύ δύσκολο.
Συγκινητικό και διδακτικό
όμορφη εικόνα, ωραία μουσική και δυνατό μήνυμα…
Εξαιρετικό !!
Απλά συγκινητικό
Όπως είπαν και οι προλαλήσαντες…. συκινητικό!!!
Ωραίο και συγκηνητικό βίντεο.
Πολύ ωραίο. Αν και το παλιό όπως έχει ειπωθεί, εκπλήσσει ευχάριστα.
Ο κύκλος της ζωής!
Πολύ συγκινητικό!
…Διότι η αγάπη των γονιών θεωρείται πάντα τοοόσο δεδομένη …μέχρι τη στιγμή που παύει η παρουσία τους!!!
Κι εκεί όλα..αναθεωρούνται, μέχρι να πάρουν τη σωστή “αξία” και “θέση”… Στερνή μου γνώση…να σ’ έιχα ΠΡΩΤΑ!!
Εκεί που είσαι ήμουνα και δω που είμαι θα ‘ ρθεις!
Ενσυναίσθηση !!Μεγάλη κουβέντα
Εξαιρετικό!!! και πολύ συγκινητικό..ειδικά όταν έχεις μεγάλους γονείς που είναι σαν ..παιδιά.
για να το δείχνεις στα παιδιά σου όταν σου λένε:…σιγά ρε πατέρα!
Πολύ συγκινητικό βίντεο!
Τι ειναι αυτο;;;
Πολλές φορές μέσα στην ρουτίνα της καθημερινότητας ξεχνάμε πόσο σημαντικοι ειναι οι δικοί μας άνθρωποι . Όταν όμως φύγουν από τη ζωή μας τότε αντιλαμβανόμαστε πόσο σημαντική ήταν η παρουσία τους .
Συγκινητικό. Δύσκολη η υπομονή και η ενσυναίσθηση..
Είναι πολύ δύσκολο να αποδεχτείς ότι ο δικός σου γονιός φτάνει σε τέτοιο σημείο, ώστε πρέπει να του φέρεσαι όπως φερόσουν στα παιδιά σου όταν ήταν πολύ μικρά και χωρίς να υπάρχει η ελπίδα να επανέλθουν, αντίθετα να χειροτερεύουν. Είσαι πλέον μπροστά στην συνειδητοποίηση του πόσο θνητοί είμαστε. Αχ, αυτό το άγχος του θανάτου! Αν δεν είναι δικός άνθρωπος μπορείς να το δεχτείς. Ο δικός σου ο άνθρωπος ομως πονάει πολύ!
Συγκινητικό και διδακτικό βίντεο. Υπομονή, κατανόηση, τρυφερότητα και αγάπη.
Απλό και πολύ δυνατό το νόημα της ταινίας.Πολλές φορές αναρωτιέσαι “πόσες φορές θα το πω;” ξεχνώντας πως όσες φορές χρειάστηκες το γονιό σου ήταν ΠΑΝΤΑ ΔΙΠΛΑ ΣΟΥ να σε βοηθήσει.Η αγάπη μας βοηθάει να έχουμε υπομονή και να προσφέρουμε τη βοήθεια μας όποτε χρειάζεται, παραμερίζοντας τυχόν αρνητικά συναισθήματα.
Γεμάτο από αισθήματα και σοφία!
Πολύ τρυφερή ταινία μικρού μήκους για την υπομονή που πρέπει να έχουμε απέναντι στα ηλικιωμένα άτομα με άνοια ή αλτσχάιμερ, όπως και στα πολύ μικρά παιδιά.
Ο κύκλος της ζωής!
Πολύ τρυφερό και ανθρώπινο με υπέροχη φωτογραφία και καταπληκτική μουσική.
Ένα πολύ συγκινητικό βίντεο που μας ωθεί να σκεφτούμε και να αναθεωρήσουμε την συμπεριφορά μας απέναντι στους γονείς μας που μας έδωσαν αγάπη με πολύ υπομονή χωρίς να το σκεφτούν ούτε μια στιγμή!!!
Η ηρεμία της φύσης, το κελάηδημα του σπουργιτιού,ή άνοια του πατέρα, η ενοχές του γιου για την άπώλεια της ψυχραιμίας του με συγκίνησαν.Όμως το έύρημα του σεναρίου να υποδείξει ο ίδιος ο πατέρας στο γιο την συμπεριφορά που επιθυμούσε να έχει από τον γιό του, δεν με έπεισε.
Πραγματικά πολύ συγκινητικό και ρεαλιστικό! Νομίζω ότι όσοι ζούμε κοντά με τους γονείς μας το έχουμε ζήσει πολλές φορές…. Η μοναξιά που νιώθουν οι άνθρωποι αυτής της ηλικίας είναι πολύ μεγάλη και έχουν ανάγκη για συντροφιά, φροντίδα και αγάπη. Και μη ξεχνάμε, όταν θα φύγουν από κοντά μας και θα μας λείπουν θα είναι πολύ αργά …..
Ο πατέρας προς το παιδί του:
” Παιδί μου,
Την ημέρα που θα διαπιστώσεις ότι εγέρασα…. κάνε υπομονή και προσπάθησε να καταλάβης ……..
Στα χρλονια που πέρασαν , ήμουν δίπλα σου με την αγάπη που χρειαζόσουν ! …..
Γι’ αυτό αν κάποια φορά λερωθώ την ώρα που τρώω, ή εάν δυσκολεύομαι να ντυθώ, δείξε κατανόηση. Όταν τα κουρασμένα πόδια μου, δεν μου επιτρέπουν να περπατώ, μη στεναχωριέσαι… φυσικό είναι ! Εσύ δος μου το χέρι σου να κρατηθώ…
…Βοήθησέ με να τελειώσω το δρόμου μου με υπομονή, αγάπη και ειρήνη…Θα σου το ξεπληρώσω με ένα χαμόγελο και με την απέραντη αγάπη μου για σένα”
Υπέροχο video με πολλά διδάγματα.
Ας αφιερώσουμε λίγο χρόνο από την καθημερινότητά μας στους ηλικιωμένους.
Ποιός δεν καταλαβαίνει τελικά δάσκαλε; Τρυφερά η σκληρότητα καταρρέει
ΠΟΛΥ ΣΥΓΚΙΝΗΤΙΚΗ ΤΑΙΝΙΑ….
Συγκινητικό.
Η υπομονή και η αγάπη μπορούν να κάνουν τους ανθρώπους ευτυχισμένους και χαρούμενους.
Συγκινητικό!
εξαιρετική ταινία, πολύ τρυφερή και συγκινητική!
Διότι και μπαμπάκας είναι μόνο ένας…
…για να θυμόμαστε ότι με το πέρασμα των χρόνων οι ρόλοι στις σχέσεις μπορεί να αντιστραφούν,οι όροι όμως παραμενουν οι ίδιοι: αγάπη,κατανόηση,υπομονή,τρυφερότητα…
Ένα πολύ συγκινητικό και διδακτικό βίντεο, που μας κάνει να σκεφτούμε με πόσο υπομονή και άδολη αγάπη μας συμπεριφέρονται οι γονείς μας και μόνο όταν φεύγουν από τη ζωή μας αντιλααμβανόμαστε πόσο σημαντικοί ήταν για μάς. Χρειάζεται να έχουμα απέναντί τους υπομονή, κατανόηση, τρυφερότητα και αγάπη.
Πραγματικά πολύ συγκινητικό !!!
Εξαιρετική προσπάθεια, το μήνυμα πέρασε!!!
Κάποιοι γονείς είναι τυχεροί που έχουν δίπλα τους κάποιο παιδί τους να ασχοληθεί μαζί τους και να τους βοηθήσει.Αλίμονο σ΄αυτούς που βρίσκονται σε τέτοια κατάσταση και είναι μόνοι τους!
Καλό.
Καλό
Πολύ καλό
Πολύ συγκινητικό.
Συγκλονιστικό!
Θυμίζει παλιά ελληνική παροιμία , γνωστή σε όλους μας : ” Εκεί που είσαι ήμουνα και εδώ που είμαι θάρθεις”
Πολύ απλά ένα πολύ καλό βίντεο, με ωραίους ηθοποιούς (αγαπημένους) και μπορώ να το κρίνω προσωπικά ως τέλειο!!!! Διδακτικότατο !!!!!!
Αναμφίβολα η πρώτη εντύπωση είναι συγκίνηση – βοηθά και η μουσική επένδυση σε αυτό.Έχω όμως και μια ένσταση για το σενάριο, που περιγράφεται ως εξής:
1. Ότι προσφέρουμε στα παιδιά μας γίνεται με βάση την ανταπόδοση;
2. Οι ηλικιωμένοι με νοητικά προβλήματα μπορούν να κάνουν ενέργειες αντίστοιχες αυτής που κάνει “ο πατέρας ” στη ταινία;
Φθάνουν λίγα λεπτά για να συνειδητοποιήσεις πολλά πράγματα !!!!
Συγκινητικά διδακτικό!
πολύ όμορφο!
Πολύ καλό , αλλά οι γονείς ποτέ δεν κρατούν λογαριασμό. Ειδικά αν έχουν άνοια …
Αγκαλιές σπουδαίες!
Ιδιαίτερα συγκινητικό και διδακτικό!
Με άγγιξε βαθύτατα! Μόνο στοργή και κατανόηση στους ανθρώπους με άνοια.
Πολύ συγκινητικό
Πολύ καλό.
….η αγάπη ου ζηλοί, ου περπερεύεται, ου φυσιούται, ουκ ασχημονεί, ου ζητεί τα εαυτής, ου παροξύνεται, ου λογίζεται το κακόν…
Προς Κορινθίους Α’ Επιστολή
Συγκινητικό και διδακτικό για όλους μας.
Πολυ καλό.καλημέρα.
Όμορφη ταινία που με άγγιξε και που μου άφησε κάτι γλυκόπικρο στο τέλος…. Και σκέφτομαι κάτι που πολύ συχνά περνάει από το μυαλό μου: Αν είναι δύσκολο να δείχνεις κατανόηση και ανεκτικότητα στους ανθρώπους της καρδιάς σου είτε μικρούς, είτε μεγάλους, πόσο πολύ πιο δύσκολο είναι να κατανοήσεις και να ανεχτείς αυτούς που ορίζονται ως “ξένοι”.
Όμορφη ταινία που με άγγιξε και που μου άφησε κάτι γλυκόπικρο στο τέλος…. Και σκέφτομαι κάτι που πολύ συχνά περνάει από το μυαλό μου: Αν είναι δύσκολο να δείχνεις κατανόηση και ανεκτικότητα στους ανθρώπους της καρδιάς σου είτε μικρούς, είτε μεγάλους, πόσο πολύ πιο δύσκολο είναι να κατανοήσεις και να ανεχτείς αυτούς που ορίζονται ως «ξένοι»;
Αυτή η μικρή ιστορία μας δείχνει ποιός είναι αυτός, που πραγματικά ξεχνάει…
και ποιοί οφείλουν να θυμούνται την αγάπη που έλαβαν όταν έλθει η ώρα…
Συνειρμικά, θυμήθηκα ένα σχετικό υπέροχο άσμα της “γνωστής-άγνωστης” Ελληνικής παράδοσης,
“Η μάνα εν κρύο νερόν”.
Απολαύστε το 🙂
https://www.youtube.com/watch?v=jZUzaWBAjNM
Χρόνια είχα να δακρύσω….
Πολύ όμορφο και με βαθύ νόημα!
Πολύ καλό!!
Η υπομονή και η αγάπη μπορεί και να διδαχθεί!
Συγκινητικό και διδακτικό!
Συγκινητικό και διδακτικό!