Παρρησιακή ή διεκδικητική συμπεριφορά

Παρρησιακή συμπεριφορά ή αλλιώς πώς να διεκδικώ τα δικαιώματά μου χωρίς να καταστρατηγώ τα δικαιώματα του άλλου.

Πόσες φορές δεν έχουμε ακούσει το παιδί μας να παραπονιέται γιατί του πήραν τη σειρά στο κυλικείο; Πόσες φορές δεν έχουμε βρεθεί εμείς σ΄αυτήν τη θέση στην τράπεζα ή στο supermarket; Η αντίδρασή μας σε τέτοιου είδους συμπεριφορές δείχνει κάτα πόσο έχουμε αναπτύξει τη λεγόμενη παρρησιακή ή διεκδικητική συμπεριφορά.

Τι είναι, όμως, η παρρησιακή συμπεριφορά;

Είναι η ικανότητα του ανθρώπου να εκφράζει τις σκέψεις του και τα συναισθήματά του χωρίς φόβο ή θυμό, με θάρρος και ειλικρίνεια χωρίς να καταστρατηγεί τα δικαιώματα των άλλων.

Όπως φαίνεται , η άσκηση της διεκδικητικής συμπεριφοράς από την παιδική ακόμη ηλικία είναι όχι απλώς κατάλληλη αλλά και συχνά απαραίτητη. Βοηθάμε τα παιδιά με κατάλληλες ασκήσεις – παιχνιδια να κατανοήσουν τον εαυτό τους και τους άλλους, να μάθουν να κάνουν ελεύθερες επιλογές, να αποκτήσουν αυτοεκτίμηση.

Ας δούμε πώς μπορεί να γίνει αυτό, αναφέροντας ενδεικτικά κάποιες προτάσεις:

• Παιχνίδια παντομίμας με τα συναισθήματα.

Η γλώσσα του σώματος είναι εξίσου σημαντική με την προφορική ομιλία, ίσως μάλιστα κάποιες φορές εκφράζει καλύτερα τα συναισθήματά μας.

• Η μαγική δύναμη της λέξης “ΟΧΙ”

Το παιδί μαθαίνει να καταπολεμά το φόβο του, βγαίνει από τη θέση της υποταγής και απενεχοποιεί τα θέλω του.

• Μιλάω για μένα και τα συναισθήματά μου.

Το παιδί κατανοεί πως  τα συναισθήματα δεν χωρίζονται σε καλά και κακά, απλά υπάρχουν. Έτσι μαθαίνει να τα αναγνωρίζει και να οριοθετεί τη συμπεριφορά τη δική του και των άλλων.

• Παιχνίδια ρόλων.

πχ  αγοράζω απο το κυλικείο του σχολείου και κάποιος παίρνει τη σειρά μου

μπαίνω στο τρενάκι για να βγω στην αυλή και κάποιος με σπρώχνει για να  μπει πρώτος

• Ο μικρός μου εαυτός

Το παιδί μαθαίνει να μιλάει για τον εαυτό του, βρίσκει σε τι είναι καλό και τι μπορεί να καταφέρει.

Αυτά και πολλά άλλα, μέσα κι έξω από την τάξη, ενισχύουν την αυτοεκτίμηση του παιδιού, το βοηθούν να αποκτήσει εμπιστοσύνη στον εαυτό του , να κάνει ελεύθερες επιλογές, να δραπετεύει από το φόβο, τη συστολή ή και την υποταγή ακόμη και να ενδυναμώνει τον αυριανό ενήλικα.