Η αμυγδαλίτσα μας ανυπόμονη, άνοιξε δειλά δειλά τα πανέμορφα άνθη της, προμηνύοντας την αναγέννηση της φύσης, την Άνοιξη.
Χίλιες δυο εικόνες για το πανέμορφο αυτό δέντρο που ανθίζει
στη μέση του χειμώνα…
Ας τη γνωρίσουμε καλύτερα…
Τι μας δίνει η αμυγδαλιά;
Ο μύθος της αμυγδαλιάς…
Η ιστορία της Φυλλίδας.
Ο Δημοφώντας, γιος του Θησέα και της Φαίδρας και βασιλιάς της
Αθήνας, ταξίδεψε κάποτε στα παράλια της Θράκης.
Εκεί γνώρισε την όμορφη βασιλοπούλα Φυλλίδα και την
ερωτεύτηκε. Επειδή βιαζόταν να επιστρέψει στην Αθήνα, της
υποσχέθηκε ότι θα επιστρέψει μετά από ένα ορισμένο χρονικό
διάστημα, για να παντρευτούν. Το διάστημα όμως αυτό πέρασε και
ο Δημοφώντας δε γύρισε να πάρει την αγαπημένη του.
Η Φυλλίδα απαρηγόρητη, επειδή νόμιζε ότι ο καλός της έπαψε να
την αγαπά, πέθανε από τη λύπη της. Οι θεοί τη συμπόνεσαν και τη
μεταμόρφωσαν σε αμυγδαλιά, ένα δέντρο με πανέμορφα άνθη,
αλλά χωρίς φύλλα.
Μετά από λίγο καιρό, ο Δημοφώντας επέστρεψε στη Θράκη και
έμαθε το θάνατο της αγαπημένης του. Τρελός από τον πόνο, έτρεξε,
αγκάλιασε και γέμισε φιλιά τον τρυφερό κορμό της αμυγδαλιάς κι
αμέσως τα κλαδιά της γέμισαν πράσινα, δροσερά φύλλα.
Γι’ αυτό τα φύλλα της αμυγδαλιάς-Φυλλίδας φυτρώνουν πάντα μετά
τα άνθη: περιμένουν το αγκάλιασμα του αγαπημένου της
Δημοφώντα…
Παροιμία, γλωσσοδέτης, νανούρισμα για την αμυγδαλιά…
Ποίημα για την αμυγδαλιά…
Η ΑΜΥΓΔΑΛΙΑ Γεωργίου Δροσίνη
Ετίναξε την ανθισμένη αμυγδαλιά
με τα χεράκια της
κι εγέμισ’ από άνθη η πλάτη
η αγκαλιά και τα μαλλάκια της.
Αχ, σαν την είδα χιονισμένη την τρελή
γλυκά τη φίλησα
της τίναξα όλα τ’ άνθη από την κεφαλή
κι έτσι της μίλησα:
Τρελή, σαν θες να φέρεις στα μαλλιά σου τη χιονιά
τι τόσο βιάζεσαι;
Μονάχη της θε να `ρθει η βαρυχειμωνιά,
δεν το στοχάζεσαι;
Του κάκου τότε θα θυμάσαι τα παλιά
τα παιχνιδάκια σου
σκυφτή γριούλα με τα κάτασπρα μαλλιά
και τα γυαλάκια σου.
Αυτή είναι η γυναίκα για την οποία ο Δροσίνης έγραψε το ποίημα:
Το παρασκήνιο στο ποίημα του Γεώργιου Δροσίνη “Ανθισμένη
Αμυγδαλιά”:
Αφορά μία χαριτωμένη μούσα, ήταν η ξαδέλφη του, Δροσίνα
Δροσίνη.
Η ιστορία είναι η εξής: η Δροσίνα ήταν 16 χρονών και φοιτούσε στο
Αρσάκειο, όταν ο ξάδελφός της, επισκέφτηκε την οικογένειά της στα
Πατήσια. Ο Δροσίνης είχε μόλις γυρίσει απ’ τη Γερμανία, όπου
σπούδαζε Ιστορία της Τέχνης. Νέος, όμορφος και καλλιεργημένος.
Η Δροσίνα όμορφη, γλυκιά και πολύ φρέσκια.
Ένα πρωί, ο Δροσίνης άνοιξε το παράθυρο να μπει φως και είδε τη
νεαρή ξαδέρφη του στον κήπο, να κάθεται κάτω από ένα ανθισμένο
δέντρο.
Σύμφωνα με το ποίημα, το δέντρο ήταν μια αμυγδαλιά. Άλλοι λένε,
ότι στην πραγματικότητα ήταν νεραντζιά. Η κοπέλα κούνησε τον
ανθισμένο δέντρο και τα άνθη την έλουσαν. Η σκηνή τον ενθουσίασε
και ο νεαρός ποιητής έγραψε το θρυλικό ποίημα.
Πίνακες ζωγραφικής από διάσημους ζωγράφους με θέμα την
αμυγδαλιά…
Αμυγδαλιά –Βαν Γκογκ
Αμυγδαλιά –Ιακωβίδης
Ζωγραφική και αμυγδαλιά…
Μπορείς να ζωγραφίσεις και εσύ την αμυγδαλιά με τύπωμα με το
κάτω μέρος ενός πλαστικού μπουκαλιού βουτηγμένο σε τέμπερα.
Μαθηματικά και αμυγδαλιά…
Μέσα σε ένα διάφανο βάζο βάζουμε μερικά αμύγδαλα και
υποθέτουμε.
Πόσα μπορεί να είναι; Τα μετράμε.
Πόσα ήταν;
Πόσα θέλουμε ακόμα για να γίνουν τόσα ή πόσα πρέπει να
αφαιρέσουμε;
Παιχνίδι με την αμυγδαλιά…
Ρίξε τα αμύγδαλα στο κουτί
Υλικά: αμύγδαλα με το κέλυφος τους, κουτί παπουτσιών.
Τρόπος παιξίματος: Ανοίγουμε στο πάνω μέρος του κουτιού μια
τρύπα . Ο παίκτης στέκεται όρθιος τοποθετεί τα πόδια του μπροστά
στο κουτί παίρνει τρία αμύγδαλα και από το ύψος του σαγονιού,
σημαδεύει και τα αφήνει να πέσουν ένα-ένα στο κουτί. Η ίδια
διαδικασία επαναλαμβάνεται από όλους τους παίκτες. Ποιος έβαλε
όλα τα αμύγδαλα στο κουτί;
Μαγειρική με αμύγδαλα…