Η Ανάσταση. Και γέμισε χαρά, λουλούδισε η ψυχή μου σαν το κρίνο. Κι ανοίγω της λαχτάρας τα φτερά, ψηλά μες στης αυγής τα φωτερά γαλάζιο ένα αστροφώς κι εγώ να γίνω. Ανάσταση. Τα σήμαντρα χτυπούν. Κι όλα τα δένδρα ανθίζουν πέρα ως πέρα. Στον κόσμο αυτό ας μάθουν ν᾿ αγαπούν όσοι το μίσος έσπειραν κι ας πουν “Χριστός Ανέστη ετούτη την ημέρα”. Στέλιος Σπεράντσας
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΔιαβάστε περισσότερα