Υπάρχει ένα παλιό ρητό που λέει: «Για να είσαι αποτελεσματικός γονιός, πρέπει πρώτα να δώσεις στο παιδί σου ρίζες για να μπορέσει ν’ αναπτυχθεί και μετά φτερά για να πετάξει». Oι γονείς δεν πρέπει να ενδιαφέρονται να γεμίσουν γνώσεις το μυαλό του παιδιού, αλλά να φροντίζουν τις ανάγκες του (άγγιγμα, προσοχή κ.λπ.) Οι γονείς, παρόλο που δεν έχουν κακή πρόθεση, μπορεί να μην αναγνωρίσουν τα ισχνά συμπτώματα της μειωμένης αυτοεκτίμησης. Η ανάγκη ενός παιδιού να αποκρύψει τα αισθήματά του μπορεί ν’ αντανακλά την επιθυμία του να κερδίσει ή να διατηρήσει την αποδοχή των γονιών του.Οι γονείς μπορεί, επίσης, να διολισθήσουν σε μια κατάσταση άρνησης ότι το παιδί τους βιώνει εσωτερική σύγχυση και αισθήματα ακαταλληλότητας. Μπορεί να αντιδρούν έτσι γιατί ίσως υποψιάζονται ότι είναι υπεύθυνοι, κατά κάποιον τρόπο, για τη δυσαρμονία του παιδιού τους και αισθάνονται ενοχή. Άλλοι μπορεί να αισθάνονται απειλούμενοι απ’ οποιαδήποτε περίσταση προκαλεί αυτοκριτική και αυτοαντιμετώπιση. Βήματα για την ενίσχυση της αυτοεκτίμησης Η αλήθεια, πάντως, είναι ότι γονείς που φτιάχνουν ένα οικογενειακό περιβάλλον που στηρίζει το παιδί συναισθηματικά, μπορούν να μειώσουν σε μεγάλο βαθμό την πιθανότητα καταστροφής της αυτοαντίληψης του παιδιού τους.Ο θετικός λόγος και η αίσθηση της ασφάλειας είναι δύο από τους βασικότερους παράγοντες που βοηθούν την καλλιέργεια της αυτοεκτίμησης. Η χρήση βίας, ταπείνωσης ή γελοιοποίησης και η τιμωρία, αντί της επιβράβευσης της θετικής συμπεριφοράς του παιδιού, φιμώνουν τη φωνή του και διαστρεβλώνουν την αυτοεικόνα του. Σ’ ένα σπίτι όπου επικρατούν το άγχος και το χάος, ο κάθε αναπτυσσόμενος άνθρωπος θα βρει εμπόδια στο μονοπάτι της φυσιολογικής του εξέλιξης. Ο Nathaniel Branden, ψυχοθεραπευτής και «πατέρας» της αυτοεκτίμησης, τονίζει τη σημασία των παρακάτω συμπεριφορών για την ομαλή ανάπτυξη του δυναμικού των παιδιών μας.
«Είμαι μητέρα και δασκάλα. Βλέποντας τον σπουδαίο ρόλο της στην πορεία της υγιούς ανάπτυξης, ένιωσα την ανάγκη να μεταφέρω την αυτοεκτίμηση, που διδάσκομαι δίπλα στην κ. Βίκυ Σίμου, στους μαθητές μου. Ένα από τα δώρα μου είναι ότι καταφέρνω να την μεταφέρω στην κόρη μου και στον εαυτό μου. Διδάσκω αυτό που είμαι, αυτό που γίνομαι κι αυτό που θέλω να γίνω. Γιατί, πάνω απ’ όλα, η αυτοεκτίμηση είναι ταξίδι ψυχής. Δεν υπάρχουν μυστικές συνταγές. Ο θετικός λόγος φέρνει την αποδοχή, κι αυτή με τη σειρά της το κλίμα ασφάλειας που είναι απαραίτητο για ν’ αποκαλυφθούμε και ν’ ανθίσουμε. Θα ήθελα να τιμήσω τους μαθητές μου, που με τον τρόπο τους γίνονται και δάσκαλοί μου, με ορισμένες φράσεις τους κατά τη διάρκεια της διδασκαλίας του προγράμματος αυτοεκτίμησης στην τάξη (8ο Δημοτικό Σχολείο Καματερού):
Καμαρώνω γι’ αυτά τα παιδιά. Συνειδητοποιώ ότι αυτός που καταφέρνει να βελτιώσει έστω και λίγο τον εαυτό του, έχει μάθει τον μηχανισμό της αλλαγής προς τη θετικότητα. Μήπως αυτή δεν είναι η διαδρομή που πρέπει ν’ ακολουθήσουμε όλοι μας;» Η Virginia Satir, αυτή η σπουδαία ψυχοθεραπεύτρια, είπε: «Δεν είναι ντροπή να μην είσαι τέλειος γονιός. Δεν υπάρχουν τέλειοι γονείς. Το σημαντικό είναι να βελτιώνεσαι συνέχεια ως γονιός. Τα παιδιά σου νοιάζονται για την αλήθεια και όχι για την τελειότητα». |
“Αρχικά εξαρτάται από τα νευρωνικά κυκλώματα που έχουμε στον εγκέφαλο αλλά και από το περιβάλλον μας. Δεν είναι μόνο θέμα εξυπνάδας. Πρέπει να υπάρχει ένας ενθουσιασμός, μια φαντασία και «τρέλα.». Η τρέλα και τα ρίσκα είναι που διακρίνει τους ανθρώπους αυτούς που πάνε μπροστά…” (ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΝΑΝΟΠΟΥΛΟΣ διεκδικεί τη θέση του διευθυντή στο CERN) Άρα το να προσπαθούμε να καλουπώσουμε τα παιδιά μας είναι ένα θέμα που επιδέχεται μεγάλη συζήτηση…