Αριστεροχειρία. Τι είναι και πού οφείλεται.

Έχει παρέλθει πλέον ο καιρός που η έλλειψη γνώσης και η προκατάληψη βασάνιζαν τους αριστερόχειρες. Που υπήρχε το «καλό» δεξί και το «κακό» αριστερό χέρι και η αριστεροχειρία αποδιδόταν σε συναισθηματικό αρνητισμό, κακή συνήθεια, ή άλλες δεισιδαιμονίες. Σήμερα είναι πλέον κατανοητό ότι η αριστεροχειρία προσδιορίζεται από πολύπλευρους γενετικούς και περιβαλλοντολογικούς παράγοντες και, κυρίως, από την εγκεφαλική πλευρίωση, την επικράτηση δηλαδή του δεξιού ημισφαιρίου έναντι του αριστερού.

Στο νέο αυτό πλαίσιο επαναπροσδιορισμού της αριστεροχειρίας καλούνται να αντιμετωπιστούν πολλά επιμέρους πρακτικά ερωτήματα. Καταρχάς ο σαφής και ξεκάθαρος ορισμός του «ποιος είναι αριστερόχειρας». Συχνά θεωρείται ότι ο καλύτερος τρόπος διαπίστωσης της αριστεροχειρίας είναι απλά η ερώτηση προς το ίδιο το άτομο. Αυτή η άμεση όμως προσέγγιση δεν είναι πάντα η σωστή. Υπάρχουν διαφορετικοί τύποι αριστερόχειρων, δηλαδή εκείνοι που είναι φυσικά (γενοτυπικά) αριστερόχειρες και εκείνοι που είναι συγκαλυμμένοι δεξιόχειρες. Επίσης, υπάρχουν άτομα που είναι αμφιδέξια ή δείχνουν ασαφή και επαμφοτερίζουσα επικράτηση χεριού. Επίσης, το χέρι που χρησιμοποιεί κανείς για να γράψει δεν είναι ενδεικτικό και ταξινομεί λανθασμένα το 40% των αριστερόχειρων. Οι άνθρωποι σπάνια χρησιμοποιούν αποκλειστικά το ένα χέρι για όλες τις εργασίες και η επικράτηση του ενός ή του άλλου χεριού αποτελεί μάλλον ένα συνεχές φαινόμενο με διαβαθμίσεις που επεκτείνονται από την ισχυρή αριστεροχειρία και διαμέσου της αμφιχειρίας φθάνουν στην ισχυρή δεξιοχειρία. Για το λόγο αυτό εφαρμόζονται, προκειμένου για τη διαπίστωση της αριστεροχειρίας σε ένα παιδί ή έναν έφηβο, από ειδικούς σχολικούς συμβούλους, παιδοψυχολόγους κλπ., «ειδικά ερωτηματολόγια προτίμησης χεριού» τα οποία προσδιορίζουν την προτίμηση χρήσης του ενός ή του άλλου χεριού σε διάφορες δραστηριότητες.

Ένα δεύτερο βασικό ερώτημα αφορά τη συνειδητοποίηση των δυσκολιών που αντιμετωπίζουν οι αριστερόχειρες οι οποίοι καλούνται να ζήσουν σε ένα κόσμο που εδώ και αιώνες είναι φτιαγμένος αποκλειστικά για δεξιόχειρες!
Σε ένα κόσμο που όλα «γυρίζουν προς τα δεξιά», η ζωή για τη μειονότητα αυτή (του 10% του παγκόσμιου πληθυσμού, με υψηλότερο ποσοστό γυναικών), που φαίνεται να βλέπει τα πράγματα μέσα από καθρέπτη, δεν είναι και τόσο απλή. Οι μικροδυσκολίες της καθημερινότητας είναι πολλές, π.χ., το άνοιγμα μιας κονσέρβας, ενός μπουκαλιού, της βρύσης, η χρησιμοποίηση του ψαλιδιού, του χάρακα ή του τιρμπουσόν, ή ακόμη και η οδήγηση. Έχετε φανταστεί ποτέ την επιτέλεση διαφόρων επαγγελματικών εργασιών με δεξιόχειρα εργαλεία; Πώς είναι αλήθεια να είναι κανείς χειρούργος ή οδοντίατρος με τεχνικές και εργαλεία αποκλειστικά φτιαγμένα για δεξιόχειρες;

Οι δυσκολίες βέβαια στον τομέα της εκπαίδευσης είναι οι πιο σημαντικές! Οι στρατηγικές μάθησης στο σύγχρονο εκπαιδευτικό σύστημα αναφέρονται κατά κανόνα -αν όχι κατά αποκλειστικότητα- στο αριστερό-ομιλούν ημισφαίριο ή στους φυσικά δεξιόχειρες μαθητές. Οι μαθητές όμως εμφανίζουν διαφορές στο βαθμό επικυριαρχίας των ημισφαιρίων. Το σημερινό εκπαιδευτικό σύστημα δυσχεραίνει τη μάθηση σε παιδιά με κυρίαρχο το δεξί ημισφαίριο, πολλά από τα οποία είναι αριστερόχειρα, με άλλα λόγια οι τεχνικές μάθησης δεν τα διευκολύνουν να αναδείξουν τις δυνατότητες και τη δημιουργικότητά τους.

Για το λόγο αυτό έχουν προταθεί ειδικές τεχνικές μάθησης που εμπλέκουν τόσο το αριστερό όσο και το δεξί ημισφαίριο με λεκτικά, οπτικά, ακουστικά, απτικά, κιναισθητικά, γευστικά και οσφρητικά ερεθίσματα. Το παιδί μπορεί, για παράδειγμα, να μάθει τις λέξεις με διαφορετικούς τρόπους εκμάθησης: να γράψει τη λέξη με χρησιμοποίηση διαφορετικού χρώματος για κάθε γράμμα, να γράψει τη λέξη στον αέρα με ανοιχτά και ύστερα με κλειστά μάτια, να φανταστεί τα γράμματα της λέξης σαν εμπόδια και να μπουσουλήσει κάτω από το π, να πηδήξει πάνω από το υ, να περάσει μέσα από το ο κοκ. Μπορεί επίσης να μάθει την ώρα με έναν διαφορετικό τρόπο. Μια αποτελεσματική μέθοδος είναι «το σώμα ρολόι»: το κεφάλι του παιδιού μπορεί να γίνει ο αριθμός 12 και τα πόδια του το 6, ενώ τα χέρια του είναι οι δείκτες του ρολογιού. Η αναφορά στο σώμα, με κιναισθητικά ερεθίσματα σε κάθε αλλαγή των χεριών-δεικτών του ρολογιού, βοηθά στην αντίληψη της ώρας από το δεξί ημισφαίριο.

Αυτές οι τεχνικές μάθησης είναι απαραίτητες για την κινητοποίηση του συνόλου των ικανοτήτων όλων των παιδιών και την ολοκληρωμένη έκφρασή τους. Παράλληλα, απαιτείται υπεύθυνη ενημέρωση της οικογένειας και καλή συνεργασία με το σχολείο. Οι γονείς των αριστερόχειρων παιδιών δεν διαθέτουν επαρκή ενημέρωση ή πολλές φορές δεν την αναζητούν και οι ίδιοι. Δεν θεωρούν την αριστεροχειρία των παιδιών τους μειονέκτημα αλλά αρκετοί επιχειρούν την αλλαγή σε δεξιοχειρία, προκαλώντας βλάβες δύσκολα αναστρέψιμες από το σχολείο. Η επαρκής ενημέρωση και συνεργασία διευκολύνει πάντα το παιδί σε όλη την πορεία μάθησής του.

Της Ειρήνης Τζελέπη, ψυχολόγου, ψυχοθεραπεύτριας.

Ντεκρολί Οβίδιος. Βιογραφία και έργο.

Οβίντ Ντεκρολί (1871-1932)
Βιογραφία:
Γεννήθηκε το 1871 στο Ρενέ (Βελγίου). Γόνος βιοτέχνη. Απείθαρχος και με αντικληρικανικές απόψεις, εισάγεται στη Ιατρική σχολή της Γάνδης. Ολοκληρώνει τις Ιατρικές του σπουδές με σύντομες επισκέψεις στο Βερολίνο και το Παρίσι. Ασκεί τη Ιατρική έως το 1901, οπότε και έρχεται σε επαφή με παιδιά με ειδικές ανάγκες και ψυχολογικά προβλήματα και έλκεται από την Παιδαγωγική. Από το 1907 εγκαταλείπει στην ουσία την Ιατρική, αναλαμβάνοντας διευθυντής του Σχολείου “Ερμιτάζ”. Η “μέθοδος Ντεκρολί” που αναπτύσσει, υιοθετείται από την Πόλη των Βρυξελλών το 1920.
O Ντεκρολί υπήρξε έντονα επηρεασμένος από το βιολογικό “εξελικτισμό” και τη βιογενετική θεωρία, σύμφωνα με την οποία η ανάπτυξη του κάθε παιδιού προσομοιάζει με εκείνη του ανθρώπινου είδους. Από την άποψη αυτή ο Ντεκρολί θεωρεί πως υπάρχει ένας αβίαστος, “φυσικός” τρόπος μάθησης που οφείλουμε να θεσμοθετήσουμε στα εκπαιδευτικά μας συστήματα. Ο Ντεκρολί θεωρεί πως η εκπαίδευση θα πρέπει να εξυπηρετεί μία ιεραρχία αναγκών που ισχύει για όλους και για κάθε εποχή (ανάγκη για τροφή, προστασία, άμυνα, εργασία, αναπαραγωγή, προσαρμογή, πάλη και δημιουργία).
Στόχος του σχολείου για τον Ντεκρολί δεν είναι η “διδασκαλία” αλλά η “εκπαίδευση”. “Δεν πρόκειται για τη διδασκαλία της ανάγνωσης, της γραφής ή της μέτρησης, που είναι δευτερεύοντα. Το σημαντικό είναι η ζωή του παιδιού, το πώς θα μετατραπεί σε άνθρωπο”.
Η εκπαίδευση του Ντεκρολί επιτυγχάνεται “κάνοντας” και “στη φύση”:
• Ο Ντεκρολί θεωρεί τη φύση ως ένα χώρο που προσφέρει σε όλους τις δυνατότητες για ενεργό και πλούσια σε εποπτικά μέσα μάθηση. Στη φύση τα απλά εποπτικά μέσα παρέχονται πλουσιοπάροχα, σε αρμονία με τα ενδιαφέροντα και τις ικανότητες του κάθε μαθητευόμενου. Η σχολική τάξη μετατρέπεται απλά σε χώρο συνάντησης των μαθητευόμενων. Η μάθηση πραγματοποιείται “εκτός των θυρών”. Στην τάξη τους οι μαθητευόμενοι συλλέγουν, κατατάσσουν, ταξινομούν και ανατρέχουν στα υλικά, τα βιβλία, τα αρχεία, τα υλικά που έχουν συλλεχθεί κατά τη διάρκεια της εκπαιδευτικής δραστηριότητας.
• Η διανοητική εκπαίδευση παρέχεται καθώς ο μαθητευόμενος δρα, στα πλαίσια μίας δραστηριότητας που έχει νόημα και τον ενδιαφέρει. Η νόηση, μας λέγει ο Ντεκρολί πολύ πριν τον Πιαζέ, συνδέεται με την πράξη. Ο άνθρωπος σκέφτεται κάνοντας. Η “παρατήρηση” (observation) των σημαντικών φυσικών φαινομένων, η εξαγωγή των σημαντικών εννοιών από τις παρατηρήσεις αυτές, η γενίκευση των εννοιών σε θεωρητικά μοντέλα (σύνδεση-association) και η εφαρμογή των “μοντέλων” στη ζωή (έκφραση-expression) είναι ο τρόπος με τον οποίο οι άνθρωποι μαθαίνουν.

”
Ο Ντεκρολί πρεσβεύει μία πολύ συγκεκριμένη περιγραφή των ψυχολογικών και διανοητικών δυνατοτήτων του παιδιού για κάθε ηλικία, που θυμίζει επίσης πολύ τα μεταγενέστερα “στάδια” του Πιαζέ.
Σημαντικό ρόλο στην εκπαίδευση του Ντεκρολί είναι πως οργανώνεται στη βάση “κέντρων ενδιαφέροντος” που είναι προσαρμοσμένα στις μαθητικές ανάγκες και δυνατότητες. Ένα καλά προσδιορισμένο “κέντρο ενδιαφέροντος” προσφέρει στο δημιουργικό εκπαιδευτικό τη δυνατότητα να οργανώσει τη μάθηση πολλών γνώσεων που στην παραδοσιακή διδασκαλία προσφέρονται κατατεμαχισμένα σε “μαθήματα”.
H επιρροή του σήμερα:
Εξακολουθεί να θεωρείται ένας από τους αναμορφωτές στη γαλλόφωνη εκπαίδευση, όπου πάντως, στο “Ρεπουμπλικανικό” και γραφειοκρατικό κλίμα της, αναγνωρίζεται λιγότερο από ότι π.χ. ο Ντιούι στον αγγλοσαξονικό κόσμο.
Ιδιαίτερη επιρροή έχει η μέθοδος “Ντεκρολί” για την Ανάγνωση, η λεγόμενη και “ολική μέθοδος ανάγνωσης”. Σύμφωνα με τη μέθοδο αυτή το παιδί ξεκινάει από την αναγνώριση των λέξεων και τη σύνδεση του κάθε “σχεδίου” με την αντίστοιχη έννοια. Η ανάλυση σε “συλλαβές” και “γράμματα” ακολουθεί, και σε μεγάλο βαθμό πραγματοποιείται αβίαστα από το ίδιο το παιδί, που διευκολύνεται πάντως και από ειδικές “αναλυτικές” ασκήσεις-δράσεις. Όπως ακριβώς το παιδί μαθαίνει να μιλάει μιλώντας, έτσι μπορεί και να μάθει να διαβάζει διαβάζοντας.

Η ΑΞΙΑ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΚΟΥ ΠΑΙΧΝΙΔΙΟΥ

ΘΕΩΡΙΕΣ ΔΙΑΣΗΜΩΝ ΠΑΙΔΑΓΩΓΩΝ ΚΑΙ ΨΥΧΟΛΟΓΩΝ ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΙΔΙΚΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ

Ο παιδαγωγός Φρίντριχ Φρέμπελ, πίστευε πως το παιχνίδι αποτελούσε ένα τρόπο μάθησης: οι ενήλικοι έπρεπε να παρέχουν εμπειρίες και υλικά που θα βοηθούσαν τα παιδιά να κατανοήσουν τον κόσμο, αλλά και τον εαυτό τους.

Παρόμοιες απόψεις διετύπωσε και η Μαρία Μοντεσόρι, η οποία ασχολήθηκε ιδιαίτερα με  την μάθηση και το μορφωτικό παιχνίδι.

Κατά την Μοντεσόρι, το παιχνίδι είναι ένα μέσο πειραματισμού, επίλυσης προβλημάτων και δημιουργίας.

Τα παιδιά απολαμβάνουν το παιχνίδι, επειδή τους παρέχει μια αίσθηση αυτάρκειας η οποία τονώνει την αυτοπεποίθηση τους.

Η Μοντεσόρι πίστευε ακράδαντα στις δομημένες εμπειρίες που βοηθούν τα παιδιά να διακρίνουν —χρησιμοποιώντας τις αισθήσεις τους —ήχους, χρώματα και γεύσεις.

Πίστευε επίσης,  πως έπρεπε να παρέχεται στα παιδιά άφθονος χρόνος για να εξερευνήσουν το νερό, τη λάσπη, την άμμο, τα λουλούδια, μαθαίνοντας έτσι το φυσικό κόσμο.
Η Μοντεσόρι τόνισε επίσης πόσο σημαντικό είναι να παίρνουν οι ενήλικοι μηνύματα από τα παιδιά τους, παρακολουθώντας τα ενδιαφέροντα του παιδιού, την ώρα που εξερευνά και παίζει. Ταυτόχρονα, υποστήριζε πως είναι ανάγκη να εμπλέκονται και οι ενήλικες και ότι τους ανήκει ο σημαντικός ρόλος να διδάξουν στα παιδιά τον κόσμο που τα περιβάλλει, παρέχοντας εμπειρίες αρκετά ελκυστικές ώστε να συντηρούν το ενδιαφέρον του παιδιού, εστιάζοντας  σε ένα σημείο μάθησης κάθε φορά.

Ο Φρόυντ, είχε τις δικές του θεωρίες για το παιχνίδι. Συνέδεσε το παιχνίδι με την ψυχολογία του παιδιού.

Γι’ αυτόν, το παιχνίδι ήταν ένας τρόπος με τον οποίο το παιδί μπορούσε να εκφράσει τα συναισθήματα του, μαθαίνοντας ταυτόχρονα να αντιμετωπίζει φοβίες και φαντασιώσεις του υποσυνείδητου.

Το παιχνίδι είχε σχεδιαστεί για εκτονώνει και να ηρεμεί το παιδί, σε μια προσπάθεια να ελαττωθεί το αίσθημα της απειλής που βιώνουν τα παιδιά, σ’ έναν κόσμο τρομαχτικό και ανεξέλεγκτο. Παίζοντας, αισθάνονται ότι ελέγχουν απόλυτα το περιβάλλον τους. Παιχνίδια φαντασίας ιδιαίτερα, επιτρέπουν στο παιδί να μεταμορφώσει τον κόσμο σε κάτι λιγότερο τρομαχτικό, αφού αναπλάθει την πραγματικότητα με πιο αποδεκτή μορφή.

Μία από τις πληρέστερες θεωρίες για το παιχνίδι, προέρχεται από τον Ζαν Πιαζέ, ο οποίος πίστευε ότι το παιχνίδι συνδέεται άρρηκτα με την ανάπτυξη της νοημοσύνης του παιδιού.

Ο Πιαζέ πίστευε ακόμη πως τα παιχνίδια φαντασίας, με τα οποία καταγίνονται συνήθως παιδιά, δεν διαφέρουν από οποιοδήποτε άλλο παιχνίδι, παρά μονάχα στο σημείο ότι τα παιδιά δεν χρησιμοποιούν τα παιχνίδια αυτά για να μάθουν κάτι καινούριο, αλλά για να ασχοληθούν με κάτι που ήδη γνωρίζουν. Δεν μαθαίνουν να πίνουν από το ποτήρι, παρασταίνοντας ότι πίνουν από ένα άδειο ποτήρι – την ώρα που πάνω στο παιχνίδι τους, καμώνονται ότι πίνουν, εξασκούν μια ήδη γνωστή δεξιότητα, κερδίζοντας σιγουριά κι απολαμβάνοντας ικανοποίηση από την αίσθηση της κυριαρχίας.

Έτσι, όπως λέει ο Φρέμπελ, “το παιχνίδι δεν είναι κάτι κοινότοπο, αλλά μια πολύ σοβαρή και σημαντική ενασχόληση”. Παρ’ όλα αυτά, μόλο που οπωσδήποτε πρέπει να ασχολούμαστε πολύ σοβαρά με το παιχνίδι, οι ενήλικες  κινδυνεύουν να χάσουν το αληθινό νόημα αν επικεντρώσουν όλο το ενδιαφέρον τους στη σημασία και το σκοπό του παιχνιδιού. Καλύτερα να εστιάζουμε την προσοχή μας στη χαρά που προσφέρει: τα παιδιά παίζουν επειδή τους αρέσει το παιχνίδι.

Τα δώρα του froebel.

ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΕΣ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ ΣΤΟ ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟ

Έρευνες σχετικές με την γραφή και την κατανόηση των αριθμών.

Έρευνες που πραγματοποιήθηκαν σε παιδιά ηλικίας 5-6

χρονών ως προς την ικανότητα τους να διαβάζουν και

γράφουν αριθμούς, έδειξε ότι τα παιδιά καταφέρνουν να

διαβάσουν καλύτερα από ότι να γράψουν αριθμούς.

Η   αναγνώριση   αποτελεί   μια   γενικότερη   ανθρώπινη

ικανότητα και τα μικρά παιδιά μπορούν να αντιληφθούν

το πλήθος μιας συλλογής με 1  ή 2  και αργότερα με 3

αντικείμενα πριν μάθουν να μετρούν

Οι διδακτικές προτάσεις για την εκμάθηση των μαθηματικών εννοιών

Προτείνουν δραστηριότητες που έχουν νόημα για τους

μαθητές και είναι συνδεδεμένες με την πραγματικότητα

τους.

Τα παιδιά  χρησιμοποιούν μια ποικιλία υποστηρικτικού υλικού

πραγματικού (δάχτυλα, κυβάκια, lego, ράβδους, άβακες)

όπως και αναπαραστατικού υλικού (σχηματισμούς,  την

πεντάδα   και   τη   δεκάδα,   την   αριθμογραμμή)   που

λειτουργούν ως ενδιάμεσοι παράγοντες για να στηρίξουν

την  ανάπτυξη  της  έννοιας  των  μονάδων

και  να  οδηγήσουν  σε  «αριθμοποιήσεις»

μονάδων.

Από που όμως γνωρίζουν τα παιδιά τα σύμβολα των αριθμών?

Τα σύμβολα είναι γνωστά στα παιδιά από το καθημερινό τους περιβάλλον.

Αριθμοί υπάρχουν πχ στα κουμπιά του ασανσέρ, στο τηλεκοντρόλ,

στο τηλέφωνο.

Τα παιδιά ασκούνται να αναγνωρίζουν ποσότητες από το

0 ως το 10.

Χρησιμοποιούνται αρχικά διαφορά υλικά  που τα παιδιά είναι πιο εξοικειωμένα μαζί τους

πχ κουκλάκια ή αυτοκινητάκια και

στη συνέχεια πιο αφηρημένα (αριθμητήριο, κυβάκια,

ξυλάκια, lego) για να επικεντρωθεί η προσοχή στην

έννοια της ποσότητας.

Απλά μαθηματικά παιχνίδια είναι τα εξής:

Φέρνω όσα ο αριθμός.

Ποιος θα το βρει πρώτος (εκτελώντας απλές μαθηματικές πράξεις)

Βάφω, κολλώ, αντιστοιχώ , συμπληρώνω ότι χρειάζεται.

Βάζω στη σειρά τους αριθμούς.

Συμπληρώνω ότι λείπει στη σειρά.

Τόμπολες, memory .

Τα παραπάνω αναδεικνύουν την καταμέτρηση αντικειμένων

ως την κυρίαρχη μέθοδο για την πρώτη αρίθμηση και τα

περισσότερα   προγράμματα   εκμάθησης μαθηματικών την εισάγουν με τα

ακόλουθα στάδια:

1.  Απαγγελία της αριθμητικής ακολουθίας ως το 20.

2.  Καταμέτρηση συλλογών μέχρι 20 αντικειμένων.

3.  Απαγγελία  της  αριθμητικής  ακολουθίας  μέχρι  το  100,

προς  τα  εμπρός  ή  ανάποδα,  με  διαφορετικά  σημεία

εκκίνησης.

4.  Απαγγελία της αριθμητικής ακολουθίας από το 0 ή από

ένα αριθμό κατά 2, 5 και 10 μέχρι κάποιο αριθμό.

5.  Επέκταση  και  εφαρμογή  σε  κάθε  αριθμό  και  με  κάθε

βήμα.

6.  Μέτρηση σε καθημερινές καταστάσεις.

ΦΘΙΝΟΠΩΡΙΝΟ ΚΟΛΑΖ

Φθινοπωρινό κολάζ με διάφορα υλικά που βρίσκουμε εύκολα στο νηπιαγωγείο.
Μου άρεσαν ιδιαίτερα οι εικόνες που τους δείχνει η εκπαιδευτικός για να εμπνευστούν και το ότι έχουν δουλέψει σε ομάδες, με διαφορετικό αποτέλεσμα η καθεμία.

ΟΣΙΟΣ ΣΤΥΛΙΑΝΟΣ. Ο ΠΡΟΣΤΑΤΗΣ ΤΩΝ ΝΗΠΙΩΝ

Ο ΟΣΙΟΣ ΣΤΥΛΙΑΝΟΣ ό Παφλαγόνας

Γιος πλουσίων γονέων (πού μάλλον γεννήθηκε στην Παφλαγονία, χωρίς αυτό να είναι σίγουρο, διότι εκεί φυλασσόταν και ιερό λείψανο του), διδάχτηκε νωρίς απ’ αυτούς να είναι εγκρατής και να θεωρεί το χρήμα μέσο για την ανακούφιση και περίθαλψη των φτωχών και των αρρώστων. Αφού έτσι ανατράφηκε, και οι γονείς του πέθαναν, διαμοίρασε όλη την κληρονομιά του και πήγε σαν ασκητής στην έρημο. Εκεί γνωρίστηκε με άλλους ασκητές, πού ζούσε μαζί τους με αδελφική αγάπη, χριστιανική συγκατάβαση και επιείκεια. Δεν λύπησε ποτέ κανένα, μεγάλη του χαρά μάλιστα, ήταν να επαναφέρει τη γαλήνη στις ταραγμένες ψυχές.

Ή φήμη της θαυμαστής ασκητικής του ζωής έφθασε μέχρι τις πόλεις, και πολλοί έτρεχαν να τον βρουν για να ζητήσουν απ’ αυτόν τις πνευματικές του οδηγίες. Ό όσιος Στυλιανός, παρά την ερημική ζωή του, έτρεφε στοργή και συμπάθεια προς τα παιδιά, πού τόσο αγαπούσε και ό Κύριος. “Αν, έλεγε, ή ταπεινοφροσύνη αποτελεί θεμέλιο των αρετών, ή παιδική ηλικία από τη φύση της είναι περισσότερο ενάρετη, απ’ ότι οι μεγαλύτεροι των φιλοσόφων”.

Πολλές φορές οι γονείς έφεραν προς αυτόν τα παιδιά τους, και τότε ή αγαλλίαση του οσίου ήταν πολύ μεγάλη.

Ό Θεός βραβεύοντας το Ιερό αυτό αίσθημα του, προίκισε τον όσιο με το χάρισμα να θεραπεύει τα άρρωστα παιδιά και να καθιστά ευτέκνους άτεκνες γυναίκες.

Πέθανε πλήρης ήμερων αλλά και αρετών.
ΠΗΓΗ ΚΕΙΜΕΝΟΥ: eortologio.gr

ΒΑΣΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΟΡΓΑΝΩΣΗΣ ΤΟΥ ΧΩΡΟΥ ΕΝΟΣ ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟΥ

ΠΑΙΔΙ ΦΤΙΑΧΝΕΙ ΜΟΝΟ ΤΟΥ ΠΛΑΣΤΕΛΙΝΗ

ΠΑΙΔΙ ΦΤΙΑΧΝΕΙ ΜΟΝΟ ΤΟΥ ΠΛΑΣΤΕΛΙΝΗ

ΕΤΣΙ ΤΑ ΝΗΠΙΑ ΑΠΑΣΧΟΛΟΥΝΤΑΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΑ.
ΕΠΙΠΛΕΟΝ ΑΥΤΗ Η ΠΛΑΣΤΕΛΙΝΗ ΕΙΝΑΙ ΣΧΕΔΟΝ ΑΝΕΞΟΔΗ ΚΑΙ ΧΩΡΙΣ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΑ ΥΛΙΚΑ ΠΟΥ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΠΡΟΚΑΛΕΣΟΥΝ ΑΛΛΕΡΓΙΕΣ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ.

ΑΡΚΑΣ

ΟΙ ΕΛΛΗΝΙΔΕΣ ΜΑΜΑΔΕΣ

Κάτω από Γενικά | 0 Σχόλια

ΑΣΦΑΛΗ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΓΙΑ ΜΙΚΡΑ ΠΑΙΔΙΑ

ΚΑΝΟΝΕΣ ΓΙΑ ΑΣΦΑΛΕΣ ΠΑΙΧΝΙΔΙ

Χρησιμοποιήστε τις ακόλουθες οδηγίες για να επιλέξετε τα κατάλληλα και ασφαλή παιχνίδια για το παιδί σας.                    

• Διαβάστε την ετικέτα πριν αγοράσετε το παιχνίδι. Οι προειδοποιητικές ετικέτες παρέχουν σημαντικές πληροφορίες για τον τρόπο χρήσης του παιχνιδιού, τις ηλικίες για τις οποίες είναι ασφαλές και για το αν απαιτείται η επίβλεψη ενός ενηλίκου. Δείξτε στο παιδί σας πώς πρέπει να χρησιμοποιήσει το παιχνίδι.
• Να σκέφτεστε γενναιόδωρα όταν έρχεται η ώρα να επιλέξετε παιχνίδια. Βεβαιωθείτε ότι όλα τα παιχνίδια και τα εξαρτήματά τους είναι μεγαλύτερα από το στόμα του παιδιού σας και αποφύγετε τα μικρού μεγέθους παιχνίδια που έχουν σχεδιασθεί για μεγαλύτερης ηλικίας παιδιά. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, θα μειώσετε τον κίνδυνο πνιγμού.
• Αποφύγετε τα παιχνίδια που εκσφενδονίζουν μικρά αντικείμενα στον αέρα. Μπορούν να προκαλέσουν σοβαρούς τραυματισμούς των οφθαλμών ή πνιγμό.
• Αποφύγετε τα παιχνίδια με δυνατό ή διαπεραστικό θόρυβο για να προστατεύσετε την ακοή του παιδιού σας. Δοκιμάστε το παιχνίδι στο κατάστημα, ελέγχοντας την ένταση του ήχου που βγάζει. Μην αγοράζετε παιχνίδια που μπορεί να είναι πολύ θορυβώδη για την ευαίσθητη ακοή του παιδιού σας.
• Προσέξτε να είναι σταθερή η κατασκευή του παιχνιδιού. Όταν αγοράζετε ένα μαλακό ή ένα λούτρινο παιχνίδι, βεβαιωθείτε ότι τα μάτια, η μύτη και γενικά όλα τα μικρά τμήματά του δεν αφαιρούνται εύκολα, καθώς και ότι πλένεται στο πλυντήριο. Ελέγξτε τις ενώσεις και τις άκρες του παιχνιδιού και, αν έχει ελεύθερες κορδέλες και κορδόνια, αφαιρέστε τα, για να αποφύγετε τον κίνδυνο στραγγαλισμού. Αποφύγετε τα παιχνίδια που περιέχουν μικρές μπαλίτσες ή γέμιση που μπορεί να προκαλέσει πνιγμό ή ασφυξία αν το παιδί την καταπιεί.
• Προσέξτε αν υπάρχουν αιχμηρά σημεία ή άκρες και αποφύγετε τα παιχνίδια που είναι κατασκευασμένα από λεπτό πλαστικό ή γενικά υλικό που είναι εύκολο να σπάσει. Μην αγοράζετε μεταλλικά παιχνίδια για ένα μωρό ή νήπιο. Αν το παιδί σας είναι μεγαλύτερο και παίζει παιχνίδια με βελάκια ή βέλη, βεβαιωθείτε ότι οι άκρες τους είναι από μαλακό καουτσούκ ή εύκαμπτο πλαστικό και δεν αφαιρούνται.
• Αποφύγετε τα τοξικά αντικείμενα και υλικά που μπορούν να προκαλέσουν δηλητηρίαση. Αναζητήστε στα καταστήματα υλικά ζωγραφικής, χρώματα και μαρκαδόρους που γράφουν στην ετικέτα τους ότι δεν είναι τοξικά. Οι μικρές μπαταρίες που συνήθως υπάρχουν στα παιχνίδια όχι μόνο είναι τοξικές, αλλά μπορούν και να προκαλέσουν πνιγμό αν το παιδί τις καταπιεί.
• Αποφύγετε τα σετ χημείας και άλλων χόμπυ για παιδιά μικρότερα των 12 ετών. Αν τα σετ αυτά προορίζονται για μεγαλύτερης ηλικίας παιδιά (12 έως 15 ετών), βεβαιωθείτε ότι η επίβλεψη είναι επαρκής και φροντίστε να τα αποθηκεύετε σε χώρο όπου δεν έχουν πρόσβαση μικρά παιδιά.
• Τα ηλεκτρικά παιχνίδια θα πρέπει να έχουν την ένδειξη «UL Approved» ή «Εγκεκριμένα από την ΕΕ». Ελέγξτε την ετικέτα για να βεβαιωθείτε ότι το παιχνίδι είναι εγκεκριμένο.
• Να είστε προσεκτικοί όταν αγοράζετε παιχνίδια για την κούνια του νηπίου. Τα κορδόνια που κρέμονται πάνω από την κούνια πρέπει να έχουν μικρό μήκος, καθώς, όταν το παιδί αρχίζει να μπουσουλάει ή να στέκεται, υπάρχει σοβαρός κίνδυνος στραγγαλισμού. Βγάλτε τα παιχνίδια που κρέμονται πάνω από την κούνια όταν το παιδί αρχίσει να σηκώνεται στηριζόμενο στα χέρια και τα γόνατά του.
• Επιλέξτε το κουτί αποθήκευσης των παιχνιδιών με προσοχή. Αναζητήστε ένα κιβώτιο με στρογγυλεμένες άκρες, που να μην είναι από τοξικό υλικό. Αν έχει καπάκι, βεβαιωθείτε ότι είναι σταθερό, με στηρίγματα που ασφαλίζουν και γερές συνδέσεις. Θα πρέπει να μένει ανοιχτό και οι συνδέσεις δεν θα πρέπει να έχουν αιχμές που μπορεί να τρυπήσουν το παιδί. Το κουτί θα πρέπει επίσης να διαθέτει ανοίγματα εξαερισμού για την πρόληψη της ασφυξίας σε περίπτωση που παγιδευτεί το παιδί μέσα. Το καλύτερο βέβαια είναι να πάρετε ένα κουτί ή καλάθι χωρίς καπάκι.

Ποια παιχνίδια να αποφύγετε

Στα βρέφη και στα νήπια που μόλις αρχίζουν να περπατούν δεν θα πρέπει ποτέ να δίνονται παιχνίδια με τα ακόλουθα χαρακτηριστικά:

• Τμήματα που μπορούν να αφαιρεθούν και/ή να χωρέσουν στο στόμα, τη μύτη ή το αυτί ενός παιδιού
• Εκτεθειμένα καλώδια και εξαρτήματα που υπερθερμαίνονται
• Χρώματα που περιέχουν μόλυβδο
• Τοξικά υλικά
• Εύθραυστα τμήματα
• Αιχμηρά σημεία ή άκρες
• Γυάλινα ή λεπτά εξαρτήματα
• Ελατήρια, γρανάζια ή συνδέσεις που θα μπορούσαν να τρυπήσουν τα δάχτυλα ή να μπερδευτούν στα μαλλιά του παιδιού.

Για να ελέγξετε αν ένα παιχνίδι είναι ασφαλές ή να αναφέρετε έναν τραυματισμό που προκλήθηκε από ένα συγκεκριμένο παιχνίδι, τηλεφωνήστε στο ΙΝΚΑ στον αριθμό 1721.

Επιβλέπετε πάντα το παιδί σας όταν παίζει

Παρά τις προσπάθειές σας να επιλέξετε τα πιο ασφαλή παιχνίδια για το παιδί σας, υπάρχει πάντα κίνδυνος τραυματισμού του. Η επίβλεψη είναι ο καλύτερος τρόπος για να προλάβετε τα ατυχήματα.

• Μην δίνετε στο παιδί σας παιχνίδια με μικρά εξαρτήματα, μέχρι να μάθει να μην τα βάζει στο στόμα του, συνήθως στην ηλικία των 5 ετών.
• Μην επιτρέπετε στο παιδί σας να παίζει με παιχνίδια που προορίζονται για μεγαλύτερα παιδιά. Παρακολουθείτε και τα μεγαλύτερα παιδιά όταν παίζουν, καθώς μπορεί να βάλουν διάφορα πράγματα στο στόμα ενός μικρότερου παιδιού.
• Κρατάτε τα ξεφούσκωτα και σπασμένα μπαλόνια μακριά από τα παιδιά όλων των ηλικιών, καθώς κρύβουν σοβαρό κίνδυνο πνιγμού. Όταν ένα παιδί προσπαθεί να φουσκώσει ένα μπαλόνι, μπορεί εύκολα να το καταπιεί. Επίσης, ποτέ μην αφήνετε το παιδί σας να βάλει ένα ξεφούσκωτο μπαλόνι στο στόμα του.
• Για να προλάβετε πιθανούς τραυματισμούς, μην αφήνετε το παιδί σας να παίζει ριψοκίνδυνα ή ακατάλληλα για την ηλικία του παιχνίδια, καθώς και να παίζει κοντά σε σκάλες, στο δρόμο όταν κινούνται αυτοκίνητα ή σε πισίνες.

Διατηρείτε τα παιχνίδια σε καλή κατάσταση              

• Ελέγχετε τακτικά τα παιχνίδια του παιδιού σας, κοιτώντας για κατεστραμμένα ή σπασμένα εξαρτήματα που μπορεί να κρύβουν κίνδυνο για την υγεία του. Ελέγξτε τα ξύλινα παιχνίδια για αγκίδες, τις κούκλες για μάτια ή μικρά κομμάτια που δεν είναι σταθερά, τα ζώα με γέμιση για σκισίματα ή σύρματα που είναι εκτεθειμένα και τα μεταλλικά παιχνίδια για σκουριά.
• Ποτέ μην αφήνετε μεταλλικά παιχνίδια έξω από το σπίτι κατά τη διάρκεια της νύχτας, καθώς ή βροχή, το χιόνι ή ακόμη και η υγρασία μπορεί να τα σκουριάσουν. Επιδιορθώστε ή αντικαταστήστε τα σπασμένα τμήματα.

Αν έχετε την παραμικρή αμφιβολία για την ασφάλεια ενός παιχνιδιού, πετάξτε το.

ΚΑΤΑΛΛΗΛΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΓΙΑ ΚΑΘΕ ΗΛΙΚΙΑ

Παιδιά 2 έως 5 ετών, προσχολικής ηλικίας

Τα παιχνίδια γι’ αυτή την ηλικιακή ομάδα μπορούν να είναι δημιουργικά ή να μιμούνται τις δραστηριότητες των γονιών και των μεγαλύτερων παιδιών.

• Βιβλία (σύντομες ιστορίες ή ιστορίες δράσης)
• Μαυροπίνακας και κιμωλία
• Τουβλάκια
• Μπογιές, μη τοξικές δαχτυλομπογιές, πηλός
• Παιχνίδια που αποτελούνται από ένα σφυρί και μια επιφάνεια όπου το παιδί εφαρμόζει κομμάτια
• Παιχνίδια οικοκυρικών
• Παιχνίδια εξωτερικού χώρου: κουτί με άμμο (με καπάκι), τσουλήθρα, κούνια, σπιτάκι
• Παιχνίδια-μεταφορικά μέσα (τρίκυκλα, αυτοκίνητα, βαγόνια)
• Κασετόφωνο ή μαγνητόφωνο
• Απλά παζλ με μεγάλα κομμάτια
• Ρούχα μεταμφίεσης
• Παιχνίδια-σκεύη κουζίνας

Παιδιά 5 έως 9 ετών

Τα παιχνίδια για τα παιδιά αυτής της ηλικίας θα πρέπει να βοηθούν το παιδί να αναπτύξει νέες επιδεξιότητες και τη δημιουργικότητά του.

• Ψαλίδια με αμβλυμμένες άκρες, σετ ραπτικής
• Παιχνίδια με κάρτες
• Βαλιτσάκια γιατρού και νοσοκόμας
• Μαριονέτες
• Μπάλες
• Ποδήλατο με κράνος
• Αεροπλάνα
• Ηλεκτρικά τρένα
• Κούκλες από χαρτί
• Σχοινάκι
• Πατίνια με προστατευτικό εξοπλισμό
• Αθλητικός εξοπλισμός
• Επιτραπέζια παιχνίδια

ΠΗΓΗ ΚΕΙΜΕΝΟΥ:   ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΑΙΔΙΑΤΡΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ

ΛΟΓΟΘΕΡΑΠΕΙΑ ΣΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΣΧΟΛΕΙΑ

ΠΟΤΕ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΛΟΓΟΘΕΡΑΠΕΙΑ;

ΣΥΝΗΘΕΙΣ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ

Άργησε να μιλήσει, ελπίζω να μη σημαίνει αυτό κάτι για το σχολείο», «Δεν μπορεί να πει καλά το “ρ”, πότε θα το καταφέρει;», «O δάσκαλος μου είπε ότι είναι πολύ κακός στην ορθογραφία, θα δούμε αν θα διορθωθεί». Είναι μερικές από τις συχνότερες ανησυχίες των γονιών, καθώς το παιδί τους από μωρό γίνεται νήπιο και κατόπιν… υποψήφιος μαθητής. Στο παρελθόν ανάλογες δυσκολίες δεν θα προκαλούσαν τίποτα παραπάνω από τις παρατηρήσεις των γονιών. Σήμερα όμως οι μαθησιακές δυσκολίες καθώς και τα προβλήματα λόγου, επικοινωνίας και ομιλίας μπορούν να λυθούν με μερικές επισκέψεις στο λογοθεραπευτή. Πότε να απευθυνθείτε σε ειδικό και πώς μπορεί να βοηθήσει το παιδί σας;

ΤΑ ΣΥΧΝΟΤΕΡΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ

Στην προσχολική ηλικία
Λέει «μολύδι» αντί για «μολύβι», «θάσος» αντί για «δάσος». Αρκετά παιδιά γύρω στην ηλικία των 4 ετών δεν μπορούν να πουν καλά κάποιο γράμμα (κυρίως το «ρ» ή το «σ»), μπερδεύουν φθόγγους που απαιτούν παρόμοια θέση της γλώσσας στο στόμα (π.χ. το «β» και το «δ») ή φθόγγους που έχουν την ίδια θέση, αλλά διαφέρουν ηχητικά (π.χ. το «δ» με το «θ»). Τα προβλήματα άρθρωσης δεν είναι ιδιαίτερα ανησυχητικά και συνήθως διορθώνονται με τη βοήθεια λογοθεραπευτή σε μικρό χρονικό διάστημα (από δύο εβδομάδες μέχρι και μερικούς μήνες). O λογοθεραπευτής εξηγεί στο παιδί πού πρέπει να τοποθετήσει τη γλώσσα και τα χείλη του, με ασκήσεις τις οποίες χρειάζεται να επαναλαμβάνει και στο σπίτι με τη βοήθεια των γονιών του. Είναι πιθανό όμως το ίδιο το παιδί να «καθαρίσει» μόνο του το γράμμα που δυσκολεύεται να πει με την πάροδο του χρόνου. Ωστόσο, είναι καλό να λυθεί το πρόβλημα πριν ξεκινήσει το σχολείο, γιατί είναι πιθανό να δημιουργηθεί γενικότερη σύγχυση στη μαθησιακή διαδικασία.
Λέει «παιχνίδι έσπασε» αντί για «το παιχνίδι μου έσπασε». Η φράση αυτή αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα παιδιού με ιδιαίτερα απλοποιημένη έκφραση. Η γενικότερη ανώριμη εικόνα ενός παιδιού 4-5 ετών συμπληρώνεται με το χαμηλό συντακτικό επίπεδο (π.χ. το παιδί δεν χρησιμοποιεί άρθρα στις προτάσεις ή «κόβει» τα ρήματα) και το φτωχό λεξιλόγιο. Φυσιολογικά, σε αυτή την ηλικία τα παιδιά πρέπει να κατονομάζουν ακόμα και αντικείμενα που δεν βλέπουν, να κατανοούν έννοιες (όπως τα χρώματα), να μπορούν να περιγράψουν μια εικόνα ή να πουν ένα σύντομο παραμύθι. Η λογοθεραπεία βοηθά το παιδί μέσα από το παιχνίδι (κάρτες, πλαστελίνη, παιχνίδια ρόλων) να αυξήσει τα ερεθίσματά του και επομένως να βελτιώσει τις γλωσσικές του επιδόσεις.
Το παιδί τραυλίζει στην ηλικία των 2-4 ετών. Πρόκειται για πρόσκαιρο φαινόμενο που συνήθως το ξεπερνά μόνο του το ίδιο το παιδί σε μικρό χρονικό διάστημα. Αντίθετα, ο τραυλισμός που παρουσιάζεται σε μεγαλύτερη ηλικία είναι πιο δύσκολος στην αντιμετώπισή του και χρειάζεται παρακολούθηση από λογοθεραπευτή, γιατί είναι πιθανό να παραμείνει.

Τα στάδια εξέλιξης του παιδιού
• 12 μηνών : Το παιδί λέει επαναλαμβανόμενες συλλαβές (π.χ. «μα-μα», «μπα-μπα»).
• 18 μηνών – 2½ χρονών : Συνδυάζει δύο λέξεις μεταξύ τους και φτιάχνει μικρές προτάσεις (π.χ. «όχι νάνι», «μαμά άτα»).
• 3 χρονών : Η ομιλία του είναι κατανοητή από τους περισσότερους ανθρώπους.
• 3½ χρονών : Oι προτάσεις που σχηματίζει είναι μεγαλύτερες, μπορούν να έχουν οκτώ ή περισσότερες λέξεις, αλλά ο μέσος όρος είναι προτάσεις περίπου 4-5 λέξεων.
• 4 χρονών : Λέξεις όπως «είναι», «είσαι», «είμαστε» χρησιμοποιούνται μέσα σε προτάσεις (π.χ. «O Νίκος είναι ο πατέρας της Μαρίας»), ενώ και λειτουργικές λέξεις, όπως «μέσα», «πάνω», «ένα», χρησιμοποιούνται σωστά μέσα σε προτάσεις.
• 5 χρονών : Συνήθως το παιδί καταφέρνει να προφέρει και δύσκολους ήχους, όπως «τ», «τς», «λ», «ρ», «β» και «θ».
• 6-7 χρονών : Χρησιμοποιεί σωστά όλους τους ήχους στην ομιλία του.
• 7 χρονών : Χρησιμοποιεί σωστά τη γραμματική σε πολλές προτάσεις και ερωτήσεις.
Σημαντικό είναι να παρακολουθείτε την εξέλιξη του παιδιού σας και αν υποψιαστείτε κάποια προβλήματα, να κρατάτε και ένα ημερολόγιο σχετικά με τη συμπεριφορά του, το λόγο και τη σκέψη του. Απευθυνθείτε σε λογοθεραπευτή αν το παιδί σας παρουσιάζει δυσκολίες σε σχέση με τα παιδιά της ηλικίας του.

Τι γίνεται σε μια συνεδρία
Συνήθως στη συνεδρία παρευρίσκονται μόνο το παιδί και ο λογοθεραπευτής. Η παρουσία του γονέα μπορεί να ωφελήσει μόνο στην προσχολική ηλικία και κυρίως όταν υπάρχουν προβλήματα άρθρωσης (αφού μπορεί να βοηθήσει στην εξάσκηση του παιδιού στο σπίτι). Στις μικρές ηλικίες χρησιμοποιείται το παιχνίδι ως μέσο θεραπείας, ενώ τα παιδιά του δημοτικού έχουν με το λογοθεραπευτή τη σχέση μαθητή-δασκάλου, καθώς ο λογοθεραπευτής τού δίνει π.χ. γλωσσικές ασκήσεις για το σπίτι κλπ.
O ρόλος των γονιών
O γονιός πρέπει να δίνει στο παιδί ποικίλα ερεθίσματα και να το ενισχύει γλωσσικά. Πρέπει να αποφεύγει τα χαϊδευτικά και τη μωρουδίστικη διάλεκτο και να του μιλάει όπως σε ένα παιδί σχολικής ηλικίας, ακόμα και αν είναι μόνο τεσσάρων χρονών. Δεν χρειάζεται να το διορθώνει συνέχεια, ούτε να το φέρνει σε δύσκολη θέση. Όταν το παιδί κάνει λάθος, ο γονιός πρέπει να απαντάει με το σωστό τρόπο. Oυσιαστικό ρόλο έχουν και τα παιχνίδια που ενισχύουν τις γνωστικές ικανότητες του παιδιού (σχετίζονται με χρώματα, έννοιες και σκέψεις). Μάλιστα, ακόμα και η τηλεόραση μπορεί να χρησιμοποιηθεί με ωφέλιμο τρόπο, αφού τα παιδιά ακούνε και μαθαίνουν. Σύμφωνα με τους ειδικούς, οι γονείς καλό είναι να ασχολούνται περισσότερες ώρες με τα παιδιά αντί να τα παραφορτώνουν με εξωσχολικές δραστηριότητες

Info
Πόσο κοστίζει : Η μέση τιμή μίας συνεδρίας είναι γύρω στα 35-40 ευρώ. Τα ασφαλιστικά ταμεία καλύπτουν μέρος του κόστους. O γονιός απαιτείται να έχει γνωμάτευση από διαγνωστικό κέντρο (του δημοσίου) που να επιβεβαιώνει ότι το παιδί χρειάζεται λογοθεραπεία. Διαγνωστικό Κέντρο υπάρχει στην Παιδοψυχιατρική Κλινική του Νοσοκομείου Παίδων «Αγ. Σοφία» (τηλ.:210-74.67.780), καθώς και σε αρκετούς νομούς της χώρας. Για πληροφορίες πληκτρολογήστε «ΚΔΑΥ» (Κέντρα Διάγνωσης, Αξιολόγησης και Υποστήριξης) σε μηχανή αναζήτησης στο Internet και απευθυνθείτε στον ασφαλιστικό σας φορέα για να σας καθοδηγήσει.
Πού γίνεται : Η λογοθεραπεία γίνεται σε ιδιωτικό επίπεδο, αν και υπάρχουν και ορισμένοι δήμοι που προσφέρουν συνεδρίες.
Πόσο διαρκεί : 30-45΄, συνήθως 2 φορές την εβδομάδα.
Σε ποια ηλικία : Σε όσο μικρότερη ηλικία (συνήθως από τα 3,5 -4 χρόνια του) ξεκινήσει ένα παιδί λογοθεραπεία τόσο μεγαλύτερες πιθανότητες έχει να βοηθηθεί σημαντικά. Όσο για τα παιδιά που αντιμετωπίζουν μαθησιακά προβλήματα, καλό είναι να ξεκινούν λογοθεραπεία στην πρώτη σχολική ηλικία, γιατί αργότερα είναι πολύ δυσκολότερο να τα αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά.
Για πόσο διάστημα : Η διάρκεια της θεραπείας εξαρτάται από τη δυσκολία που αντιμετωπίζει το παιδί. Απλά προβλήματα (π.χ. άρθρωσης) χρειάζονται από 2 εβδομάδες μέχρι λίγους μήνες, ενώ τα μαθησιακά προβλήματα συνήθως απαιτούν συνεδρίες λογοθεραπείας για χρόνια.

Μυρτώ Αντωνοπούλου

ESGI ASSESSMENT TOOL

ESGI ASSESSMENT TOOL

ΕΡΓΑΛΕΙΟ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗΣ ΝΗΠΙΩΝ ΚΑΙ ΠΑΙΔΙΩΝ ΠΡΩΤΗΣ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ

join us on facebook (kindergarten teachers unite)

ΜΟΝΤΕΣΣΟΡΙ ΜΑΡΙΑ

Η Μαρία Μοντεσσόρι γεννήθηκε στην Ιταλία. Η πρώτη γυναίκα της πατρίδας της, η οποία μέσα από την παιδιατρική οδηγήθηκε με επιτυχία, ως  ψυχολόγος και ταλαντούχος παιδαγωγός που ήταν, στην προσπάθεια για την ψυχολογική και νοητική ανάπτυξη του παιδιού. Γι’ αυτόν τον αγώνα έδωσε ολόκληρη τη ζωή της.                 

Έφτιαξε παιδαγωγικό υλικό, προσαρμοσμένο στις ανάγκες του παιδιού για όλα τα μαθήματα, θετικά και θεωρητικά, που αφορούν στη μόρφωσή του. Τα εκπληκτικά αποτελέσματα της μεθόδου την έκαναν να εξαπλωθεί ταχύτατα, γιατί δεν έμειναν στη θεωρία αλλά φάνηκαν στην πράξη. Οι βασικές Αρχές της μεθόδου της συμπίπτουν με τις Αρχές που  δίδαξαν  οι  μεγαλύτεροι  παιδαγωγοί  των αιώνων, η διαφορά όμως είναι πως εκείνη έβαλε σε εφαρμογή τις Αρχές αυτές και φάνηκαν άμεσα αποτελέσματα. Δημιούργησε μόνη της εποπτικά μέσα διδασκαλίας και παιδαγωγικό υλικό για να γίνονται μέσω των αισθήσεων κατανοητά τα μαθήματα του σχολείου.

Η επιτυχία αυτή αναστάτωσε τον παιδαγωγικό κόσμο διεθνώς. Ακόμα και παιδιά με χαμηλό δείκτη νοημοσύνης, έμπαιναν σιγά – σιγά στις κανονικές τάξεις του σχολείου, καθώς απελευθερωνόταν το πνεύμα και η ψυχή τους. Γι’ αυτό μερικοί άνθρωποι, ακόμη και επιστήμονες, συνέδεσαν το όνομά  της με το μη ομαλό παιδί. Αυτό όμως δεν είναι καθόλου σωστό. Η  Μαρία Μοντεσσόρι  ασχολήθηκε  κατά  βάση σε όλη τη  ζωή της  με  το  ομαλό  παιδί και ίδρυσε σχολές σε πολλά κράτη για να εκπαιδεύεται προσωπικό στη χρήση του παιδαγωγικού υλικού αυτού αλλά κυρίως στην κατανόηση της φιλοσοφίας της μεθόδου της, γιατί δίδαξε πως αυτό είναι το πρώτο βήμα Ο σεβασμός στην προσωπικότητα του παιδιού είναι η πρώτη αρχή της μεθόδου. Και έπειτα : η ελευθερία που θα βγει από την πειθαρχία. Η εσωτερική και εξωτερική τάξη στη συγκρότηση του ανθρώπου. Ο σεβασμός στο έμψυχο και άψυχο περιβάλλον. Η ατομική προσπάθεια αλλά και η καλή συνεργασία με τον κόσμο του περιβάλλοντος. Η μάθηση μέσω της έρευνας, που θα δώσει τη χαρά για τη δουλειά και την ικανοποίηση για το αποτέλεσμα. Η παντοειδής άσκηση για την απόκτηση δυνατοτήτων. Ικανός άνθρωπος ίσον ευτυχής άνθρωπος. Ζωντανά παιδιά, ικανά, ήρεμα, με ψυχική υγεία, συγκεντρωμένα, λογικά, έτοιμα να συνεργαστούν για την αντιμετώπιση κάθε προβλήματος. Παιδιά ελευθερωμένα, που ξέρουν να συνομιλούν με σεβασμό και κατανόηση σαν ίσος προς ίσο. Απαλλαγμένα από τη δυστροπία, ακόμα και όταν η φύση τους έδωσε μικρές δυνατότητες

Σε μια τάξη Montessori όλα είναι προσανατολισμένα στο παιδί:δεν υπάρχει γραφείο  δασκάλου, επειδή ο δάσκαλος είναι μόνο οδηγός και βοηθός, ποτέ δικτάτορας ή διευθυντής. Το τελικό αποτέλεσμα είναι να ενθαρρυνθεί η δια βίου μάθηση και να ενισχυθεί η ευχαρίστηση απόκτησης μιας νέας ικανότητας ή μιας ιδέας. Το παιδί διατηρεί έτσι και ενισχύει τη χαρά του και είναι ελεύθερο να ερευνήσει την πορεία και το σκοπό του στη ζωή.

ΚΡΙΤΙΚΕΣ

Έχουν πάντως διατυπωθεί και αρκετές αρνητικές  κριτικές για τη  μέθοδο Montessori. Μερικοί γονείς θεωρούν το περιβάλλον Montessori “πάρα πολύ ελεύθερο” για να αφήσουν τα παιδιά τους ενώ άλλοι επικρίνουν το γεγονός ότι τα παιδιά ξοδεύουν το χρόνο τους στο σχολείο σε τέτοιους  <<χειρωνακτικούς στόχους>> όπως το φύτεμα και το πότισμα των λουλουδιών παρά στην ανάγνωση και την γραφή.

Οι εκπαιδευτικοί όμως γνωρίζουν καλά την σημασία της αυτενέργειας του παιδιού στην παιδαγωγική διαδικασία.

Το παιδαγωγικό υλικό της Μοντεσσόρι