Από το βιβλίο:

ΛΕΒΑΔΕΙΑΚΗ ΤΡΙΛΟΓΙΑ   Ἀθάμας – Λέβαδος – Τροφώνιος 

του Σπυρίδωνος Ν. Φλώρου

ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ – ΛΕΒΑΔΟΣ 

ΚΕΦΑΛΑΙΟ Α’ – Η ΛΕΒΑΔΕΙΑ

Παρ. 5. Τό ὄ­νο­μα τῆς πό­λε­ως (σ. 94-98)

Η ΛΕΒΑΔΕΙΑ κα­τοι­κή­θη­κε ἀρ­χι­κῶς ἀ­πό τούς Ἀ­θα­μά­νες καί στήν συ­νέ­χεια ἀ­πό τούς Βοι­ω­τούς. Ἐξ αὐ­το­ῦ το­ῦ λό­γου, ἡ ση­με­ρι­νή το­πι­κή δι­ά­λε­κτος εἶ­ναι κα­τά βά­σιν αἰ­ο­λι­κή, ὁ­μοι­ά­ζου­σα μέ τήν Θεσ­σα­λι­κή καί τήν Λε­σβια­κή, ἀλ­λά πε­ρισ­σό­τε­ρον τρα­χεῖ­α ἀ­πό αὐ­τές, ὡς ἐ­πι­βα­ρυν­θεῖ­σα ἀ­πό τήν Βοι­ω­τι­κή.

Σύμ­φω­να μέ τήν πα­ρά­δο­ση, ἡ πό­λη ἔ­λα­βε τό ὄνο­μα το­ῦ οἴ­κι­στο­ῦ της, το­ῦ Λε­βά­δου καί στήν δι­α­δρο­μή τῶν αἰ­ώ­νων ἀ­παν­τᾶ­ται δι­α­δο­χι­κῶς μέ τούς τύ­πους, Λε­βά­δεια, Λε­βά­δια, Λε­βα­δί­α, Λε­βα­δειά, Λε­βα­διά, ἀλ­λά καί Λει­βα­δί­α, Λι­βα­δί­α, Λει­βα­δειά, Λει­βα­διά, Λι­βά­δια, Λι­βα­δειά.

Εἰ­δι­κώ­τε­ρα:Συνεχίστε την ανάγνωση