Ακραίφνιο : Κωπαΐδα. Ιστορία – Λαογραφία / Χαράλαμπος Γ.Αγγέλου. Θεσσαλονίκη : [χ.ό.], 2006. – (938.914 ΑΓΓ)

Διαβάζοντας ο αναγνώστης το πόνημα του Χαράλαμπου Αγγέλου για το Ακραίφνιο, αισθάνεται αυτόματα ότι ο ίδιος είναι ένα μέρος του τόπου, του οποίου την ιστορία, τις συνήθειες, τα ήθη και τα έθιμα, τον κύκλο του χρόνου και της ζωής με τόση αμεσότητα αλλά και παραστατικότητα ο συγγραφέας περιγράφει.
Ακραίφνιο: ένα όνομα, που ξαφνιάζει ετυμολογικά και συναισθηματικά όσους δεν γνωρίζουν τις ακρώρειες της βοιωτικής γης.Ένα όνομα, με πολλούς συνειρμούς με την ιστορία και το μύθο του Κωπαϊδικού κάμπου, ανάμεσα στον Απόλλωνα Πτώο και τον Διόνυσο, τον Μεγαλέξανδρο και τους Θηβαίους, τον Ηρόδοτο και τον Παυσανία. Ανάμεσα στα Πτώϊα. Μια λέξη ριγμένη εκεί, ανάμεσα στους παλιούς βάλτους και τις πρώτες πανάρχαιες προσπάθειες αποστράγγισης, ανάμεσα στο σημερινό περίκαυστο κάμπο και στους γυμνούς λόφους.

Και ο συγγραφέας, με απόλυτη απλότητα και αμεσότητα, να συνδυάζει το συναίσθημα προς το γενέθλιο τόπο, προς τη μητρίδα γη, με το χρέος για αντικειμενικότητα, για πιστότητα στις περιγραφές. Και να ξαναφέρει στο προσκήνιο τοπικές εικόνες και λέξεις, διαδικασίες και τρόπους ζωής, περιβάλλον και ανθρώπους, που πάνε να φύγουν. Γωνίες του χθες, που φωτίζουν το σήμερα και το κάνουν πιο ανεκτό, απαλό, ήρεμο, πιο φιλοσοφημένο. Λειτουργεί, έτσι, σωστικά για όλον αυτόν τον πλούτο. Και λίγο λυτρωτικά, για τον άνθρωπο είτε της άξενης πόλης είτε του πολύφερνου κάμπου.

Το χωριό, η αγροτική ύπαιθρος, οι πόλεις των εμιγκρέδων της υπαίθρου, ανάμεσα στις γραμμές του κειμένου του Χ. Αγγέλου, βρίσκουν κάτι από τις ρίζες τους, κάτι απ’ την ψυχή τους.

Νικ. I. Στάμου, Καθηγητής Α.Π.Θ.