Μητέρα: Πουλόβερ είναι το ένδυμα που φορούν τα παιδιά όταν κρυώνουν οι μητέρες!
Φαγητό : Καννίβαλος είναι αυτός που στο εστιατόριο παραγγέλει ένα σερβιτόρο!
Ανωριμότητα: Η γυναίκα μου είναι πολύ ανώριμη. Εμπαινε στη μπανιέρα και βούλιαζε τα καραβάκια μου!
Προκατάληψη: Δεν έχω προκαταλήψεις. Τους μισώ όλους το ίδιο!
(επίκαιρος ο Σουρής , μετά από 100 χρόνια και βάλε!!!!)
Μεταρρυθμίσεις στα 1886…
“Επί τη ευκαιρία αυστηρών Διατάξεων του νέου Διευθυντού της Αστυνομίας, αναφέρει σειράν παραπτωμάτων, άξιων επιβολής ποινής.”
Είναι ενδιαφέρον να δούμε πρώτον σε τί παραπτώματα υπέπιπταν οι Έλληνες του 19ου αιώνα, -κάποια σήμερα φαντάζουν αδιανόητα, άλλα όχι και τόσο- και δεύτερον να παρατηρήσουμε, για άλλη μια φορά πόσο ορισμένα πράγματα από μόνα τους δεν αλλάζουν…
Αλλάζουν όμως άρδην, και σταδιακά διαμορφώνεται άλλη νοοτροπία, δευτέρα φύσις, εκείνα στα οποία ο νόμος – παρά τις ειρωνείες, τις διαμαρτυρίες, και τις απειλές- επιβάλλεται, κι ας μην καταλαβαίνουν ορισμένοι γιατί πρέπει να τον εφαρμόσουν. (” Οχι, δεν θα κάνεις ο τι θέλεις στο δημόσιο δρόμο κι ας μην καταλαβαίνεις γιατί – εξ ου και η αυστηρή ποινή.” )
Μεταρρυθμίσεις
Σας υπεσχέθην, Έλληνες, καθ’όσον ειμπορέσω,
να γράψω νομοσχέδια μεταρρυθμιστικά,
και τώρα την υπόσχεσιν αυτήν θα εκτελέσω
και ξεφουρνίζω σήμερα εκ τούτων μερικά.
Ελπίζω δε πως όλοι σας, καλοί μου συμπολίται,
εις την ανάγνωσιν αυτών θα ενασχοληθήτε,
και θα τα σχολιάσετε με γνώσιν και με κρίσιν,
καθ΄ όσον είναι σύμφωνα προς του Ρωμηού την φύσιν.
Εκείνος που στον καφενέ τρείς ώρες ραχατεύει,
αυτός να δίνη δυό δραχμές για τούτο το ραχάτι,
αλλ’ όποιος ώρες τέσσαρες στον καφενέ χαζεύει,
αυτός να δίνη μια δραχμή λιγώτερο και κάτι.
Μα όποιος την ημέρα του στον καφενέ σκοτόνει,
του πρέπει να πληρώνεται και όχι να πληρώνει.
Όστις ουρήσει αναιδώς αντίκρυ παραθύρων,
ή στο Πανεπιστήμιον ή στην Ακαδημίαν,
αυτός να συλλαμβάνεται υπό τριών κλητήρων
κι ευθύς να περιτέμνεται εις την Αστυνομίαν.
Κι αν στον μεγάλον του Ερμού αποπατήσεις δρόμον,
χωρίς την κοσμιότητα να σκέπτεσαι καθόλου,
αμέσως ν’ αναγκάζεσαι υπό των Αστυνόμων,
ν’αποπατήσεις φανερά κι εις την οδόν Αιόλου.
Αν τσακωθείς με φίλους σου απάνω στο μεθύσι,
και ο φρουρός της τάξεως ερθή να σε χωρίση,
εσύ οφείλεις πάραυτα ως Έλλην και ως ήρως
να κοκκινίσης πιό πολύ την ράχην του κλητήρος.
Αν σε μπατσίση άνθρωπος με τόνα μόνο χέρι,
εσύ αμέσως κτύπα τον με δίκοπο μαχαίρι,
κι αν σε μπατσίση με τα δυό, συ τράβα την κουμπούρα,
και κτύπα τον εις τον σταυρό χωρίς πολλή μουρμούρα.
Αν συνεργία πειρασμού κατέβη στο μυαλό σου,
και ορεχθής την όρνιθα του φίλου γειτονού σου,
προτού για τούτο είδηση ο γείτονάς σου πάρη,
του παίρνεις και τον κόκκορα για να γενούν ζευγάρι.
Αν ως σημεία κατοχής ιδής ποτέ πασσάλους,
εις γείτονος οικόπεδον, μικρούς ή και μεγάλους,
και είσαι άθρωπος με νουν και όχι βλάξ και άφρων,
απόσπασον τους ε υ σ ε β ε ί ς και πλήρωσον την τάφρον.
Με άλλους λόγους δηλαδή να κατορθώσης όπως
γίνη ταχέως κτήμα σου του γείτονος ο τόπος.
Οφείλει κάθε βουλευτής των νεωτέρων χρόνων
να έχη πόδια τέσσερα και όχι δύο μόνον,
γιατι ποτέ δεν ειμπορεί και ούτε θα μπορέση,
στων ψηφοφόρων τις δουλειαίς με δυό να επαρκέση.
Αν κλέπτης τις στο Κ ε ν τ ρ ι κ ό ν* υπούργημα γυρέψη,
ευθύς να διορίζεται επόπτης του παρά,
γιατί εκείνος πούκλεψε μπορεί και να μην κλέψη,
αλλ’ όποιος δεν εσούφρωσε, θα κλέψη μια φορά.