Αρχαίες Ελληνικές φράσεις με σημαντικό και βαθυστόχαστο νόημα.
- Χρήσιμ’ ειδώς ουχ ο πολλά ειδώς σοφός.
- Ουκ ανδρός όρκοι πίστις, αλλ’ όρκων ανήρ.
- Απλά γαρ εστι της αληθείας έπη.
- Έργω κ’ ουκέτι μύθω.
- Τα μηδέν ωφελούντα μη πόνει μάτην.
- Κρείσσον γαρ εισάπαξ θανείν ή τας απάσας ημέρας πάσχειν κακώς.
- Αγών ου μένει άνδρας λελειμμένους.
- Κέρδει κέρδος άλλο τίκτεται.
- Υγιείας νόσος γαρ γείτων ομότοιχος.
- Ως τοις θανούσι πλούτος ουδέν ωφελεί.
- Μνήμην θ’ απάντων, μουσομήτορ’ εργάνην.
- Βέλτιον θανείν άπαξ ή διά βίου τρέμειν.
- Φίλος και ίππος εν ανάγκη δοκιμάζονται.
- Γυμνοί ήλθομεν οι πάντες, γυμνοί και απελευσόμεθα.
- Η ισχύς εν τη ενώσει.
- Σον φίλον ει θέλεις δοκιμάσαι, ή μέθυσον ή ύβρισον.
- Συν Αθηνά και χείρα κίνει.
- Πολλοί μεγάλα επαγγέλλονται, μηδέ μικρά ποιήσαι δυνάμενοι.
- Κάματος θησαυρός έστι τοις ανθρώποις.
- Ο της φιλοδοξίας έρως τον ανθρώπων νουν επιθολεί.
- Ειπέ ά θέλεις και αντάκουε ά μη θέλεις.
- Τον ατυχή και πρόβατον δάκνει.
- Δώρα και θεούς έπεισαν.
- Το νοούν σώμα, το μη νοούν πτώμα.
- Το κατ’ αρχάς κακόν μή κολαζόμενον επί μείζον αύξεται.
- Καιρός ανάγει και καιρός αύ κατάγει.
- Ο φιλών πλήξει σε, ο δε μισών κολακεύσει σε.
- Οία η πρόθεσίς εστιν αδικείν, παρ᾿ αυτοίς ουδέ δικαία απολογία ισχύει.
- Ένθα χειρών χρεία έστιν, η δια λόγων βοήθεια ουδέν λυσιτελεί.
- Είς ουδείς, δύο πολλοί, τρεις όχλος, τέσσαρες πανήγυρις.
- Ήθος το πράον και το προσηνές ρήμα.
- Τα μεγάλα κέρδη μεγάλας ζημίας προξενούσιν.
- Κατά το παλλίον σου τείνε και τους πόδας σου.
- Το λιτώς διάγειν και ζην αταράχως υπέρ το τρυφάν εν φόβω μετ’ οδύνης.
- Ουκ εν τω πολλώ το ευ, αλλ’ εν τω ευ το πολύ.
- Τα αγαθά κόποις κτώνται.
- Έξις δευτέρα φύσις.
- Ο άνθρωπος φύσει πολιτικόν ζώον.
- Το άρχειν ήδιστον.
- Πόλεμος γαρ σχολείον αρετής εστί.
- Άνευ αιτίου ουδέν εστιν.
- Όπου άμιλλα ενταύθα και νίκη εστί.
- Η μεν εμπειρία τέχνην εποίησεν, η δ’ απειρία τύχην.
- Ο πολλοίς φοβερός ών, πολλούς φοβείται.
- Η δ’ ηθική εξ έθους περιγίνεται.
- Τριών δει παιδεία: φύσεως, μαθήσεως, ασκήσεως.
- Αλαζονεία εμπόδιον σοφίας.
- Αρχή άνδρα δείκνυσι.
- Μήτε ευήθης ίσθι, μήτε κακοήθης.
- Πάντα τα εμά μετ’ εμού φέρω.
- Ανάξιον άνδρα μη επαίνει διά πλούτον.
- Πείσας λαβέ, μη βιασάμενος.
- Άκουε πολλά, λάλει καίρια.
- Κτήσαι μεν εν τη νεότητι ευπραξίαν, εν δε τω γήρα σοφίαν.
- Ο κόσμος σκηνή, ο βίος πάροδος. Ήλθες, είδες, απήλθες.
- Κακά κέρδεα ζημίαν αρετής φέρει.
- Μείζονες γαρ ορέξεις μείζονας ενδείας ποιεύουσιν.
- Ανοήμονες των απεόντων ορέγονται τα δε παρεόντα αμαλδύνουσιν.
- Μικραί χάριτες εν καιρώ μέγισται τοις λαμβάνουσι.
- Λήθη των ιδίων κακών θρασύτητα γεννά.
- Φαύλων έργων και τους λόγους παραιτητέον.
- Μη πάσιν, αλλά τοις δοκίμοισι πιστεύειν.
- Κρέσσον άρχεσθαι τοις ανοήτοισιν ή άρχειν.
- Ο χρημάτων παντελών ήσσων ουκ αν ποτέ είη δίκαιος.
- Ούτε τέχνη ούτε σοφίη εφικτόν, εάν μη μάθη τις.
- Μεγάλα βλάπτουσι τους αξυνέτους οι επαινέοντες.
- Από ομονοίης τα μεγάλα έργα.
- Χαλεπώτερον το φυλάττειν του κτήσασθαι.
- Πόλεμος ένδοξος, ειρήνης αισχράς αιρετώτερος
- Δεί δε χρημάτων, ώ άνδρες. Αθηναίοι.
- Προς γαρ το τελευταίον εκβάν, έκαστον των πριν υπαρξάντων κρίνεται.
- Πάντ’ εστίν εξευρείν, αν μη τον πόνον φεύγη τις.
- Αι γαρ ευπραξίαι δειναί συγκρύψαι τα ονείδη.
- Κρείττον ευήθη δοκείν ή πονηρόν είναι.
- Ούτος βίον ἀβίωτον βιώσας, εταίροις βίον κατέλιπε.
- Πας εστι νόμος εύρημα μεν και δώρον θεών.
- Άνθρωπον ζητώ.
- Αποσκότησων με.
- Μελετώ αποτυγχάνειν.
- Ευτελές δείπνον ου ποιεί παροινία.
- Πενία αυτοδίδακτος αρετή.
- Οι μεγάλοι κλέπται από το μικρόν απάγουσι.
- Ει και προσποιούμαι σοφίαν, και τούτο φιλοσοφείν εστί.
- Λυχνίας σβεσθείσης, πάσα γυνή ομοία.
- Τους ρήτορας τα δίκαια μεν εσπουδακέναι λέγειν, πράττειν δε, ουδαμώς.
- Οι μεν άλλοι κύνες τους εχθρούς δάκνουσι, εγώ δε τους φίλους ίνα σώσω.
- Λάθε βιώσας.
- Άπαξ άνθρωποι γεγόναμεν, δις δε ουκ έστι γενέσθαι.
- Μάταιόν εστί παρά θεών αιτείσθαι ά τις εαυτώ χορηγήσαι ικανός εστι.
- Πάς ώσπερ άρτι γεγονώς εκ του ζην απέρχεται.
- Εκλυτέον εαυτούς εκ του περί τα εγκύκλια και τα πολιτικά δεσμωτηρίου.
- Κακόν ανάγκη, αλλ’ ουδεμία ανάγκη ζην μετά ανάγκης.
- Ο δίκαιος αταρακτότατος, ο δ’ άδικος πλείστης ταραχής γέμων.
- Χαίρετε και μέμνησθε τα δόγματα.
- Αφυΐας σημείον το ενδιατρίβειν τις περί το σώμα.
- Ανέχου και απέχου.
- Ώσπερ το ευθύ ευθέος ου δείται, ούτως ουδέ το δίκαιον δικαίου.
- Τις είναι θέλεις σαυτώ πρώτον ειπέ. Είθ’ ούτως ποίει ά ποιείς.
- Γέλως μη πολύς έστω, μηδέ επί πολλοίς, μηδέ ανειμένος.
- Ουδείς ελεύθερος εαυτού μη κρατών.
- Εφ’ εκάστου έργου, σκόπει τα καθηγούμενα και τα ακόλουθα αυτού και ούτως έρχου επ’ αυτού.
- Ου πενία λύπην εργάζεται, αλλά επιθυμία.
- Τα καθήκοντα ταις σχέσεσι προσμετρείται.
- Ει βούλει αγαθός είναι, πρώτον πίστευσον ότι κακός εί.
- Οι κράτιστοι των ανθρώπων βραχυλογώτατοι.
- Βραχύς αιών.
- Φησίν σιωπών.
- Θνητών όλβιος εις το τέλος ουδείς.
- Σοφόν το σαφές.
- Κλεπτών γαρ η νυξ, της δε αληθείας το φως.
- Αι δεύτεραι πως φροντίδες σοφώτεραι.
- Ρώμη αμαθής πολλάκις τίκτει βλάβην.
- Έστιν η λίαν δυσπραξία λίαν διδούσα μεταβολάς.
- Νικά δ’ ο μείων τον μέγαν δίκαι’ έχων.
- Πέρας γαρ ουδέν μη διά γλώσσης ιόν.
- Συν όχλω αμαθία πλείστον κακόν.
- Ο πλείστα πράττων, πλείσθ’ αμαρτάνει βροτών.
- Δειλοί άνθρωποι ουκ έχουσιν εν μάχη αριθμόν.
- Σκαιόν το πλουτείν κ’ άλλο μηδέν ειδέναι.
- Κακής απ’ αρχής γίγνεται τέλος κακόν.
- Άπαντα τίκτει χθών πάλιν τε και λαμβάνειν.
- Απλούς ο μύθος της αληθείας έφυ.
- Ή φρονείν ελάσσονα ή δύνασθαι δει σε μείζονα.
- Δούλου τόδ’ εστίν, μη λέγειν ά τις φρονεί.
- Δόξει τις αμαθεί σοφά λέγων ουκ ευ φρονεί.
- Τα χείρονα πλείω βροτοίσιν εστι των αμεινόνων.
- Αεί τι καινόν ημέρα παιδεύεται.
- Τας των κρατούντων αμαθίας φέρειν χρεών.
- Αυτό δε τo σιγάν ομολογούντος εστί σου.
- Ουκ έστιν όστις ηδέως ζητών βιούν εύκλειαν εισεκτήσατο.
- Τολμάν ανάγκη, καν τύχω καν μη τύχω.
- Εκ λόγου άλλος εκβαίνει λόγος.
- Παλαιά καινοίς δακρύοις ου χρη στένειν.
- Κακού ανδρός δώρα όνησιν ουκ έχει.
- Αιδώς γαρ οργής πλείον ωφελεί βροτούς.
- Πενία δε σοφίαν έλαχεν.
- Κακώς ζην κρείσσον ή καλώς θανείν.
- Η εμπειρία της απειρίας κρατεί.
- Κοινός γαρ εστιν ουρανός πάσιν βροτοίς.
- Το μη ειδέναι γαρ ηδονήν έχει τινά.
- Ο μέγας όλβος ού μόνιμος εν βροτοίς.
- Φευ, τα των ευδαιμονούντων ως τάχιστα στρέφει θεός.
- Συν μυρίοισι τα καλά γίγνεται πόνοις.
- Άελπτον ουδέν, πάντα δε ελπίζειν χρεών.
- Πείθειν δώρα και θεούς λόγος.
- Φιλών μάλιστ’ εμαυτόν ουκ αισχύνομαι.
- Μόχθων δ’ ουκ άλλος ύπερθεν ή γας πατρίας στέρεσθαι.
- Αλλ’ η Δίκη γαρ και κατά σκότον βλέπει.
- Ουκ έστι Πειθούς ιερόν άλλο πλην λόγος.
- Αλλ’ ηδύ τι σωθέντα μεμνήσθαι πόνων.
- Πόλλ’ εφέλκεται φυγή κακά ξυν αυτή.
- Το πολλά πράσσειν ουκ εν ασφαλεί βίου.
- Προς τας τύχας γαρ τας φρένας κεκτήμεθα.
- Ώστε ούτις ανδρών εις άπαντα ευδαιμονεί.
- Γυνή τε πάντων αγριώτατον κακόν.
- Κακώς ακούειν ού μέλει θανόντι μοι.
- Τεκμαιρόμεσθα τοις παρούσι ταφανή.
- Όντας δε θνητούς θνητά και φρονείν χρεών.
- Τοις κρατούσι μη μάχου.
- Τα πάντα ρει και ουδέν μένει.
- Ξυνόν γαρ αρχή και πέρας επί κύκλου περιφερείας.
- Εάν μη έλπηται ανέλπιστον, ουκ εξευρήσει.
- Ήθος ανθρώπω δαίμων.
- Πόλεμος πάντων μεν πατήρ εστί, πάντων δε βασιλεύς.
- Οδός άνω και κάτω μία.
- Ηδονήν, μέγιστον κακού δέλεαρ.
- Χαλεπώτερον ηδονή μάχεσθαι ή θυμώ.
- Ακούσαι ουκ επιστάμενοι ουδ’ επείν.
- Μάχεσθαι χρη τον δήμον υπέρ του νόμου ώσπερ τείχους.
- Μη εική περί των μεγάλων συμβαλλώμεθα.
- Ήλιος ούκ αν υπερβήσεται μέτρα.
- Τα ανθρώπων δοξάσματα παίδων αθύρματα.
- Εκ πάντων εν και εξ ενός πάντα.
- Αμ’ έπος, αμ’ έργον.
- Ένθα γαρ σοφίης δέει, βίης έργον ουδέν.
- Φθονέεσθαι κρέσσον εστὶ ή οικτείρεσθαι.
- Των μεγάλων αδικημάτων μεγάλαι εισί και αι τιμωρίαι παρά των θεών.
- Eπειχθήναι μεν νυν παν πρήγμα τίκτει σφάλματα.
- Εγώ δε οφείλω λέγειν τα λεγόμενα, πείθεσθαί γε μεν ου παντάπασι οφείλω.
- Ου γαρ εά φρονέειν μέγα ο Θεός άλλον ή εαυτόν.
- Πολλοί μεν άνθρωποι ήσαν οι Πέρσαι, ολίγοι όμως άνδρες.
- Αι συμφοραί των ανθρώπων άρχουσι και ουχί άνθρωποι των συμφορέων.
- Κάλλιστον κόσμος, ποίημα γαρ θεού.
- Τάχιστον νους, δια παντός γαρ τρέχει.
- Δύσκολον τον εαυτόν γνώναι, εύκολον τω άλλω υποτίθεσθαι.
- Τάχιστον νους, δια παντός γαρ τρέχει.
- Σοφώτατον χρόνος· ανευρίσκει γαρ πάντα.
- Κακά εν οίκω κρύπτε.
- Ού τι τα πολλά έπη φρονίμην απεφήνατο δόξαν.
- Τον βίον μη, τω χρόνω βραχύν όντα, πράγμασιν κακοίς μακρόν ποιείν.
- Ού τι τα πολλά έπη φρονίμην απεφήνατο δόξαν.
- Δει τα μεν εικότα λέγειν, τα δ’ αμήχανα σιωπάν.
- Εάν ά τοις άλλοις επιτιμώμεν, αυτοί μη δρώμεν.
- Ουδέν ανεπίληπτον, αλλ’ έχει πάντα διαμαρτίας και αγνοίας.
- Τι κοινότατον; Ελπίς. Και γαρ οις άλλο μηδέν, αύτη παρέστη.
- Τι ήδιστον; το επιτυγχάνειν.
- Ανδρών επιφανών πάσα η γη τάφος.
- Ο δε πόλεμος… βίαιος διδάσκαλος.
- Οι καιροί ου μενετοί.
- Φιλοκαλούμεν γαρ μετ’ ευτελείας και φιλοσοφούμεν άνευ μαλακίας.
- Τοις τολμώσιν η τύχη ξύμφορος.
- Δύο τα εναντιώτατα ευβουλία είναι, τάχος τε και οργήν.
- Το δε σώφρον του ανάνδρου πρόσχημα.
- Άνδρες πόλις και ού τείχη, ουδέ νήες ανδρών κεναί.
- Αμαθία μεν θράσος, λογισμός δε όκνον φέρει.
- Μη φεύγειν τους πόνους ή μηδέ τα τιμάς διώκειν.
- Αίσχιον δε έχοντας αφαιρεθήναι ή κτωμένους ατυχήσαι.
- Κάλλιον το προλαμβάνειν ή το θεραπεύειν.
- Παν το πολύ τη φύσει πολέμιον.
- Ουκ ένι ιατρικήν είδέναι, όστις μη οίδεν ό τι εστίν άνθρωπος.
- Παν το πολύ τη φύσει πολέμιον.
- Άνθρωποι βίου δεόμενοι, πολλά και παντοία τεχνέονται.
- Τα ενάντια τοις εναντίοις εισίν ιάματα.
- Μηδενί συμφοράν ονειδίσης. Κοινή γαρ η τύχη και το μέλλον αόρατον.
- Το της πόλεως όλης ήθος, ομοιούται τοις άρχουσιν.
- Παιδεία ευτυχούσι μεν εστί κόσμος, ατυχούσι δε καταφύγιον.
- Φιλίας μεν αρχή έπαινος, έχθρας δε ψόγος.
- Βουλεύου μεν βραδέως, εκτελεί δε ταχέως τα δόξαντα.
- Της παιδείας την μεν ρίζαν είναι πικράν τον δε καρπόν γλυκύν.
- Ευ σοι το μέλλον έξει, αν το παρόν ευ τιθής.
- Δόξα δε χρημάτων ουκ ωνητή.
- Μη φθονείτε τους πρωτεύουσιν αλλ’ αμιλλάσθαι.
- Εάν ης φιλομαθής, έσει και πολυμαθής.
- Σοφία μόνον κτημάτων αθάνατον.
- Ά ποιείν αισχρόν, ταύτα νόμιζε μηδέ λέγειν είναι καλόν.
- Πολλών χρημάτων κρείττων ο παρά του πλήθους έπαινος.
- Δει καρτερείν επί τοις παρούσι και θαρρείν περί των μελλόντων.
- Παν μέτρον άριστον.
- Ό συ μισείς, ετέρω μη ποιήσεις.
- Ευτυχών μη ίσθι υπερήφανος. Απορήσας μη ταπεινού.
- Αρετής οικείον είναι, κακίας αλλότριον.
- Ευποιίας ης έτυχες, μνημόνευε.
- Θάλασσα και πυρ, και γυνή τρίτον κακόν.
- Το δις εξαμαρτείν τ’ αυτόν ουκ ανδρός σοφού.
- Η γλώσσα λανθάνουσα τ’ αληθή λέγει.
- Δρυός πεσούσης, πάς ανήρ ξυλεύεται.
- Ανήρ δίκαιος πλούτον ουκ έχει ποτέ.
- Τα δάνεια δούλους τους ελευθέρους ποιεί.
- Ο μη δαρείς άνθρωπος ου παιδεύεται.
- Κρίνει φίλους ο καιρός, ως χρυσόν το πυρ.
- Νους έστι πάντων ηγεμών των χρησίμων.
- Ουδείς ανάγκης μείζον ισχύει νόμος.
- Το μεν εργάζεσθαι αγαθόν το δε αργείν κακόν.
- Η μεν του σώματος ισχύς γηράσκει, η δε της ψυχής ρώμη αγήραστος εστίν.
- Αι άρισται δοκούσαι είναι φύσεις μάλιστα παιδείας δέονται.
- Ευ λέγειν τον ευ λέγοντα και ευ ποιείν τον ευ ποιούντα.
- Σφαλερόν εστι τό άν μή οίδε τις ταύτα ή λέγειν ή πράττειν.
- Και τοις θηρίοις πόθος εγγίγνεται των συντρόφων.
- Λίθοι και πλίνθοι και ξύλα και κέραμοι ατάκτως ερριμμένα ουδέν εστί.
- Νόμιζε την πατρίδα οίκον, τους δε πολίτας εταίρους.
- Είς οιωνός άριστος, αμύνεσθαι περί πάτρης.
- Ύπνω και θανάτω διδυμάοσιν.
- Ως ουδέν γλύκιον ης πατρίδος ουδέ τοκήων γίνεται.
- Θαρσαλέος ανήρ εν πάσιν αμείνων.
- Πολλών δ’ ανθρώπων ίδεν άστεα και νόον έγνων.
- Έπεα πτερόεντα.
- Χόλος νόον οιδάνει.
- Πριν τι κακόν παθέειν. Ρεχθέν δε τε νήπιος έγνω.
- Οπποίον κ’ είπησθα έπος, τοίον κ’ επακούσαις.
- Αιδώς δ’ ουκ αγαθή κεχρημένω ανδρί παρείναι.
- Αεί τον όμοιον άγει θεός ως τον όμοιον.
- Ιητρός γαρ ανήρ πολλών αντάξιος άλλων.
- Ύπνε άναξ πάντων τε θεών πάντων τ’ανθρώπων.
- Εν το παν.
- Έστι γαρ είναι, μηδέν δ΄οὐκ έστιν.
- Κριτήριον τον λόγον, τας αισθήσεις μη ακριβείς υπάρχειν.
- Αι μεν ηδοναί θνηταί αι δε αρεταί αθάνατοι.
- Μηδέν χρημάτων ένεκα πράττειν.
- Ζων μεν επαινού, αποθανών δε μακαρίζου.
- Έλπιζε ως θνητός, φείδου ως αθάνατος.
- Δυστυχών κρύπτε, ίνα μη τους εχθρούς ευφρανής.
- Τι μέγιστον εν ελαχίστω; Φρένες αγαθαί εν σώματι ανθρώπου.
- Ο αν ομολογήσης, διατήρει.
- Κέρδος αισχρόν βαρύ κειμήλιον.
- Καιρόν γνώθι.
- Το παρόν ευ ποιείν.
- Γελά ο μωρός καν τι μη γελοίον ή.
- Αγάπα τον πλησίον σου μικρά ελαττούμενος.
- Ο μέλλεις πράττειν μη πρόλεγε, αποτυχών γαρ γελασθήση.
- Συγγνώμη τιμωρίας κρείσσων.
- Τας νίκας άνευ αίματος ποιείσθαι.
- Aεί ο θεός γεωμετρεί.
- Αρχή ήμισυ παντός.
- Αριθμός άπειρος πλήθει.
- Μηδείς αγεωμέτρητος εισίτω.
- Αιτία ελομένου θεός αναίτιος.
- Εν ει μη εστι, τ’ άλλα δε τους ενός, τι χρη είναι;
- Ου το ζην περί πλείστου ποιητέον, αλλά το ευ ζην.
- Η άγαν ελευθερία έοικε εις άγαν δουλείαν μεταβάλλειν.
- Μάλλον αδικείσθαι ή αδικείν.
- Τας ιδέας νοείσθαι μεν, οράσθαι δ’ ού.
- Το δίκαιον ουκ άλλο τι ή του κρείττονος ξυμφέρον.
- Σοφία πάντων κάλλιστον, η δε αμάθεια πάντων κάκιστον.
- Ο εντός της ψυχής προς αυτήν διάλογος… επωνομάσθη διάνοια.
- Εις ευ φρονών μυρίων μη φρονούντων κρείττων εστί.
- Ου δει ένεκα του κινδύνου πράττειν τι ανελεύθερον.
- Άριστον υγιαίνειν, δεύτερον δε κάλλος, τρίτον δε πλούτος.
- Του λόγου μέτρον εστίν ουχ ο λέγων, αλλ’ ο ακούων.
- Πολλά και ανόσια περί το των πολλών νόμισμα γέγονε.
- Ευνομία πειθαρχία νόμων σπουδαίων.
- Οι πολλά βάλλοντες επιτυγχάνουσι πολλάκις.
- Μέτρον βίου το καλόν, ου το του χρόνου μήκος.
- Μηδέν της τύχης, αλλά πάντα της ευβουλίας και της προνοίας.
- Ουδέν ατέκμαρτον, ουδέν τυφλόν.
- Άσκησις άνευ φύσεως και μαθήσεως ατελές.
- Πειθαρχικόν η νεότης, ηγεμονικόν το γήρας.
- Επισκοτεί τω μεν ηλίω πολλάκις τα νέφη· τω δε λογισμώ, τα πάθη.
- Γλώσσα βλάσφημος, διανοίας κακής έλεγχος.
- Δόξα σεμνόν μεν αλλ’ αβέβαιον.
- Το γαρ μηδαμού κρατείν οργής απαίδευτον και ακόλαστον.
- Παντελής απάθεια μέγα και θείον.
- Όπου της αιτίας απολείπει ο λόγος, εκείθεν άρχεται το απορείν.
- Ουδέποτε απορία χρημάτων εγέννησεν ασωτίαν.
- Πάντα κατ’ αριθμόν γίγνονται.
- Μη εν πολλοίς ολίγα λέγε, αλλ’ εν ολίγοις πολλά.
- Χρη σιγάν ή κρείσσονα σιγής λέγειν.
- Ου τα πάντα τοις πάσι ρητά.
- Αρχή πολιτείας απάσης νέων τροφά.
- Εν οργή μήτε τι λέγειν μήτε πράσσειν.
- Πράττε μεγάλα μη υπισχνούμενος μεγάλα.
- Τας λεωφόρους μη βαδίζειν.
- Λόγιζε προ έργου.
- Μη επτοήσθαι περί τας επιθυμίας, αλλ’ ολιγώρως έχειν.
- Φορτίον μη συγκαθαιρείν, αλλά συνανατιθέναι τοις βαστάζουσι.
- Γηράσκω δ’ αεί πολλά διδασκόμενος.
- Μηδένα προ του τέλους μακάριζε.
- Άρχεσθαι μαθών άρχειν επιστήσει.
- Αργία μήτηρ πάσης κακίας.
- Τα αφανή τοις φανεροίς τεκμαίρου.
- Ο αν μη ίδης, μη λέγε. Ειδώς σιγά.
- Απορίαν γαρ δει βοηθείν, ουκ αργίαν εφοδιάζειν.
- Καλοκαγαθίαν όρκου πιστοτέραν έχε.
- Συμβούλευε μη τα ήδιστα, αλλά τα βέλτιστα.
- Έργμασιν εν μεγάλοις, πάσιν αδείν χαλεπόν.
- Ανδρών δ’ εκ μεγάλων πόλις όλλυται.
- Τον λόγον είδωλον είναι των έργων.
- Των γονέων μη λέγε δικαιότερα.
- Ενός κακού μύρια έπονται.
- Πάντα εκκαλύπτων ο χρόνος εις το φως άγει.
- Αλλ’ ουδέν έρπει ψεύδος εις γήρας χρόνου.
- Ου συνέχθειν αλλά συμφιλείν έφυν.
- Όρκους εγώ γυναικός εις ύδωρ γράφω.
- Σκαιοίσι πολλοίς είς σοφός διόλλυται.
- Κράτιστον κτημάτων ευβουλία.
- Τυφλός τα τ’ ώτα, τον τε νουν, τα τ’ όμματ’ εί.
- Μικρού δ’ αγώνος ου μέγα έρχεται κλέος.
- Ή καλώς ζην ή καλώς τεθνηκέναι τον ευγενή δει.
- Ου τοις αθύμοις η τύχη ξυλλαμβάνει.
- Προς γαρ τον έχοντα ο φθόνος έρπει.
- Θεός τοις αργούσιν ου παρίσταται.
- Τοις γαρ θανούσι μόχθος ου προσγίγνεται.
- Ουκ εξάγουσιν καρπόν οι ψευδείς λόγοι.
- Πόνου μεταλλαχθέντος, πόνοι γλυκείς.
- Εχθρών άδωρα δώρα κούκ ονήσιμα.
- Ανθρώποισι τας μεν εκ θεών τύχας δοθείσας έστ’ αναγκαίον φέρειν.
- Ανήρ έννους τα καινά τοις πάλαι τεκμαίρεται.
- Εγώ, φάναι, παλαιότατος ειμι, συ δε πρεσβύτατος.
- Βραχεί λόγω δε πολλά πρόσκειται σοφά.
- Το δε ζητούμενον αλωτόν, εκφεύγειν δε ταμελούμενον.
- Χάρις χάριν γαρ εστίν η τίκτουσ’ αεί.
- Εν οίδα ότι ουδέν οίδα.
- Κρείττον οψιμαθή είναι ή αμαθή.
- Τους μεν κενούς ασκούς η πνοή διίστησι, τους δ’ ανοήτους, το οίημα.
- Η παιδεία, καθάπερ ευδαίμων χώρα, πάντα τ’ αγαθά φέρει.
- Οι μεν λοιποί ζώσιν ίνα εσθιώσιν, αυτός δε εσθίω ίνα ζω.
- O δε ανεξέταστος βίος ου βιωτός ανθρώπω.
- Της αυτής αμαρτίας είναι το διδόναι οίς μη δει και το μη διδόναι οίς δεί.
- Ουδέν οίδα ούτε διδάσκω τι, αλλά διαπορώ μόνον.
- Εν μόνον αγαθόν είναι, την επιστήμην, και εν μόνον κακόν, την αμαθίαν.
- Το μεν πυρ ο άνεμος, τον δε έρωτα η συνήθεια εκκαίει.
- Ούτε παρά νεκρού ομιλίαν, ούτε παρα φιλαργύρου χάριν δει επιζητείν.
- Όν η τύχη προπηλακίζει ούτος και παρά των πράων μάστιγας ευρίσκει.
- Άνθρωπος παιδεία κεκοσμημένος των ζώων κάλλιστον.
- Αι μεν βρονταί τους παίδας, αι δε απειλαί τους άφρονας καταπλήττουσι.
- Μηδέν Άγαν.
- Χρόνου φείδου.
- Γνώθι σ’αυτόν.
- Η γλώσσα σου μη προτρεχέτω του νου.
- Τον τεθνηκότα μη κακολογείν.
- Τω δυστυχούντι μη επιγέλα.
- Χαλεπώτατον το γιγνώσκειν εαυτόν.
- Τον τ’ αλλότρια περιεργαζόμενον μίσει.
- Επί δείπνα των φίλων βραδέως πορεύου, επί δε τας ατυχίας ταχέως.
