ΠΡΟΤΥΠΟ  ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΟ  ΓΕΝΙΚΟ  ΛΥΚΕΙΟ  ΑΝΑΒΡΥΤΩΝ

ΣΧ.   ΕΤΟΣ  : 2012-2013

ΕΠΑΝΑΛΗΠΤΙΚΟ  ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΑ  Α΄ ΤΕΤΡΑΜΗΝΟΥ

ΣΤΟ  ΜΑΘΗΜΑ ΚΕΙΜΕΝΑ  ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗΣ  ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ

ΓΕΝΙΚΗΣ  ΠΑΙΔΕΙΑΣ

ΤΑΞΗ  :   Γ’     ΤΜΗΜΑ  :  1^ο

ΔΙΔΑΣΚΩΝ: Κουρκουλάκος      Ηλίας  ( Φιλόλογος)

Α). Κείμενο:   « Ο  ΚΑΙΟΜΕΝΟΣ»  Τ. ΣΙΝΟΠΟΥΛΟΥ                                                                    Β). Ερωτήσεις

Κοιτάχτε! μπήκε  στη  φωτιά! είπε  ένας  από το  πλήθος.                      1). Ποιές  είναι  οι  αντιδράσεις  του  πλήθους

Γυρίσαμε  τα  μάτια  γρήγορα. Ήταν                                                 και  πώς  υποδηλώνονται μέσα  στο  ποίημα;  (25μον.)

στ’ αλήθεια  αυτός  που  απόστρεψε το πρόσωπο, όταν του               2). Μπορούμε  από τα  στοιχεία  του ποιήματος

μιλήσαμε. Και τώρα καίγεται. Μα δε  φωνάζει  βοήθεια.                     να προσδιορίσουμε  το  ιστορικό   στίγμα της

Διστάζω. Λέω  να  πάω  εκεί. Να  τον αγγίξω με  το  χέρι μου.           εποχής  στην  οποία  αναφέρεται; (25μον.)

Είμαι από τη φύση μου  φτιαγμένος να παραξενεύομαι.                   3). Ο  καιόμενος αυτοπυρπολείται  δημόσια

Ποιός  είναι  τούτος που αναλίσκεται περήφανος;                           μπροστά στο  πλήθος. Θα  μπορούσαμε να

Το  σώμα  του το  ανθρώπινο δεν  τον  πονά;                                        χαρακτηρίσουμε  την  πράξη  του ως  πράξη

Η  χώρα  εδώ  είναι  σκοτεινή. Και  δύσκολη. Φοβάμαι.                     επίδειξης;  ( 20 μον.)

Ξένη  φωτιά  μην  την  ανακατεύεις, μου  είπαν.                                4). ΠΑΡΑΛΛΗΛΟ  ΚΕΙΜΕΝΟ : Άγγελος Σικελιανός

Όμως εκείνος   καίγονταν  μονάχος. Καταμόναχος.                              Η  ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ  ΤΟΥ  ΑΤΖΕΒΙΣΙΑΝΟ ( ΜΑΘΗΤΗ ΤΟΥ

Κι όσο  αφανίζονταν τόσο άστραφτε  το  πρόσωπο.                               ΒΟΥΔΑ). Να  συγκρίνετε τα  δύο ποιήματα ως

Γινόταν  ήλιος.                                                                                             προς  το  θεματικό κέντρο (τη θυσία) ( 30 μον.)

Ανεπίληπτα  επήρε το μαχαίρι

Στην  εποχή  μας  όπως  και  σε  περασμένες  εποχές                       Ο Ατζεβισιάνο, κι ήτανε η ψυχή του

άλλοι  είναι  μέσα  στη  φωτιά κι άλλοι  χειροκροτούνε.                  την ώρα  εκείνη ολάσπρο περιστέρι.

Ο ποιητής  μοιράζεται  στα  δυο.                                                           Κι όπως κυλά από τ’ άδυτα του  αδύτου

των  ουρανών μέσ’  στη νυχτιά εν’ αστέρι,

ή ως πέφτει ανθός μηλιάς σε  πράον  αγέρι

έτσι απ’ τα στήθη επέταξε η πνοή του.

Χαμένοι τέτοιοι θάνατοι δεν πάνε,

γιατί μονάχα  εκείνοι που αγαπάνε

τη ζωή, στη μυστική της, πρώτη αξία,

μπορούνε να θερίσουνε μονάχοι

της ύπαρξής  τους το μεγάλο αστάχυ που γέρνει πια, με  θείαν αταραξία.