Ένα πρόσωπο Γιάννης Ρίτσος Είναι ένα πρόσωπο φωτεινό, σιωπηλό, καταμόναχο σαν ολόκληρη μοναξιά, σαν ολόκληρη νίκη πάνω στη μοναξιά. Αυτό το πρόσωπο σε κοιτάζει ανάμεσα από δυο στήλες ασάλευτο νερό. Και δεν γνωρίζεις ποιο απ΄ τα δύο πείθει Περισσότερο. Γιάννης Ρίτσος https://youtu.be/f-qeuXD772M?list=RDsdaPoUNk5R8 San Michele – Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Κατηγορία: Γενικά
Μαρ 16 2017
Το δικό μας χαμόγελο
Δειλινό. Κόπασε το μελτέμι. Λαμποκοπάει η μουσκεμένη αμμουδιά κάθε που αποτραβιέται η θάλασσα. Το λοξό πεύκο συλλογιέται. Συλλογιόμαστε και μεις μαζί του, τραβάμε στον άμμο γραμμές, γράφουμε κάτι ψηφία, κάτι ζουγραφιές, μια γοργόνα, μια καρδιά, μια άγκυρα- έτσι, τι να πεις; Θέλεις κάτι να φτιάξεις, να δώσεις, για να γιομίσει ο καιρός, να ξανασάνεις. Κρατάς …
Μαρ 15 2017
Τα θολά ποτάμια
(…) Τάραξε πάλι το νερό. Σβήσε τα ίχνη μου πάλι. Πες τους πως είμαι ένας ελεύθερος άνεμος που γυρνά μέσα στο μέλλον. Πως σε κάθε δέντρο έχω δεμένο κι από ένα χρυσοσέλωτο άλογο. Πες τους πως εγώ κι ο ήλιος είμαστε πάντοτε σε πορεία. Πως όταν κάθε Κυριακή ντύνομαι τις ελπίδες μου γιομίζει καθώς περπατώ …
Μαρ 15 2017
Παράπονο
Ποιος κράτησε ποτέ του μια διάφανη πέτρα και δεν ένιωσε μέσα της τον ουρανό; Θα’ θελα να φτιάξω έναν ουρανό.. να’ χω τώρα που νύχτωσε ένα στερέωμα να κοιτάζω.. Θα το’ καμνα μεγάλο… γιομάτο άστρα με σχήματα παράξενα.. Θα του ‘βαζα αντίς από ‘να… δυο φεγγάρια ανόμοια.. Το’να μικρό σαν παιδί…τ’ άλλο μεγάλο σαν παράπονο!! …
Μαρ 15 2017
Λυκόφως
Κάποτε θα σου διηγηθώ όλες τις λεπτομέρειες της ζωής σου, αλλά εσύ δε θα τις γνωρίζεις, κι άλλοτε σε μια πάροδο ή σ΄ένα καφενείο βλέπεις πρόσωπα για πρώτη φορά κι όμως νιώθεις ότι έζησες πολύν καιρό μαζί τους, σε ποιάν άλλη ζωή τάχα ή στη μοναξιά του φθινόπωρου ή μες στ΄όνειρο για έναν κόσμο ωραιότερο …
Μαρ 15 2017
Ν. ΒΡΕΤΤΑΚΟΣ Συνάντηση με τη θάλασσα
Συνάντηση με τη θάλασσα Άπλωνα, θάλασσα… Άπλωνα, θάλασσα, τα χέρια παντού, Ζητώντας απ’ όλα βοήθεια κι αγάπη. Όλα μου έδωσαν. Κ’ εκτός από τον ομιλούντα σου φλοίσβο και τον ρυακίζοντα ουρανό, η ψυχή μου πήρε απ’ όλα, θησαύρισε πράγματα. Κ’ έγινε ομοίωση, σώμα μικρό του παντός. Η φωνή του φωνή μου, φως μου το φως …