Αρμύρα, νιότη κι΄ Άνοιξη θάλασσα, όρη κι άστρα,
γλεντούνε στο δοξάρι σου ΚΡΗΤΗ μου ξελογιάστρα.
Στου λογισμού τον ουρανό μαύρα πουλιά πετούνε,
έτσι που μας κατάντησαν και μας περιφρονούνε.
ΑΠΟ ΤΑ ΒΑΘΗ ΤΣΗ ΨΥΧΗΣ ΒΓΑΙΝΕΙ Η ΜΑΝΤΙΝΑΔΑ
ΚΑΙ ΣΤΑ ΠΕΛΑΓΗ ΤΣΗ ΖΩΗΣ ΣΟΥ ΚΑΝΕΙ ΜΙΑ ΒΑΡΚΑΔΑ
ΣΤΗ ΜΕΣΑ ΜΠΑΝΤΑ ΤΣΗ ΨΥΧΗΣ ΕΧΩ ΠΟΛΛΑ ΚΡΥΜΜΕΝΑ
ΚΑΙ ΠΑΝΤΑ ΚΑΝΩ ΤΑΡΑΧΗ ΟΝΤΕ ΘΟΡΡΩ ΕΣΕΝΑ
Αφήστε μια απάντηση
Για να σχολιάσετε πρέπει να συνδεθείτε.