ΣΤΑΔΙΟ 1ο: Επιλογή Θεματικού Άξονα

Αφετηρία οι ανάγκες, οι προβληματισμοί, οι ανησυχίες των παιδιών ή η ρέουσα πραγματικότητα της τοπικής -και όχι μόνο- κοινωνίας με στόχο να δημιουργήσουμε αυθεντικές μαθησιακές καταστάσεις, έτσι ώστε να ενεργοποιηθούν τα νήπια. Στην περίπτωση που γίνει επιλογή από τον εκπαιδευτικό λόγω του ότι διέγνωσε κάποιο πρόβλημα στην ομάδα ή με αφορμή μηνύματα που προσλαμβάνει από το κοινωνικό πλαίσιο μέσα στο οποίο δρα, τότε θα πρέπει να δώσουμε προσοχή έτσι ώστε το μαθησιακό πλαίσιο να ενεργοποιεί τα παιδιά και να μην τους δίνει την αίσθηση ενός ακόμη ‘μαθήματος’.

ΣΤΑΔΙΟ 2ο: Αποτίμηση αρχικής κατάστασης.

Εξετάζονται μια σειρά από παράμετροι όπως:

• Το πολιτισμικό πλαίσιο των μαθητικών ομάδων
• Κοινωνιομετρικοί παράγοντες
• Ενδιαφέροντα – στάσεις – προδιαθέσεις μαθητών
• Πρότερες γνώσεις – εμπειρίες
• Τυχόν ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα

ΣΤΑΔΙΟ 3ο:  Καθορισμός στόχων

• Σε επίπεδο πληροφοριών-γνώσεων(Τι θέλουμε να έχουν επιτύχει από πλευράς γνώσεων οι μαθητές με το πέρας του προγράμματος. Σε τι επίπεδο – γνώσης, κατανόησης, αξιολόγησης, σύνθεσης;)

• Σε επίπεδο δεξιοτήτων (Ποιές δεξιότητες θέλουμε να αναπτύξουν οι μαθητές με το πέρας του προγράμματος )
• Σε επίπεδο αξιών-στάσεων (Τι αλλαγές θέλουμε να επιφέρουμε μέσα από τη διαδικασία του προγράμματος)

Το τρίπτυχο γνώσεις-δεξιότητες-αξίες αναπτύσσεται μέσα από ολιστικό πλαίσιο αλληλοεξαρτώμενων και αλληλεπιδρώντων δεξιοτήτων που στοχεύουν στη χειραφέτηση του ατόμου (UNESCO – F.R.E.S.H. innovative – Education for sustainable development). Οι τρεις περιοχές δεν αποτελούν περιεχόμενα διακριτών, απομονωμένων μαθησιακών στόχων. Η ανάπτυξη δεξιοτήτων απαιτούν ταυτόχρονο συνδυασμό των παραπάνω δεξιοτήτων ανάλογα με το υπό επίλυση πρόβλημα, πάντα σε σχέση με τον θεματικό άξονα ή τη γνωστική περιοχή του υπό διαπραγμάτευση αντικειμένου.

ΣΤΑΔΙΟ 4ο: Επιλογή μεθοδολογικής προσέγγισης

Επιλογή διδακτικών μεθοδολογιών όπως:

• Προβληματοκεντρική μάθηση και διδασκαλία
• Σωκρατική – διερευνητική μέθοδος
• Βιωματικές ομάδες εργασίας κλπ
• Project

 ΣΤΑΔΙΟ 5ο:  Καθορισμός τεχνικών/στρατηγικών

Γίνεται επιλογή των διδακτικών στρατηγικών οι οποίες θα βοηθήσουν τις μαθητικές ομάδες. Αυτές μπορεί να είναι:

• Συζήτηση
• Καταιγισμός ιδεών
• Συνεντεύξεις
• Παιχνίδια ρόλων
• Πρόσκληση ομιλητών
• Ανάθεση εργασιών
• Μελέτες περιπτώσεων
• Διεξαγωγή ερευνών
• Δραστηριότητες προσομοίωσης
• Εμπλοκή του οικογενειακού περιβάλλοντος
• Ανάληψη δράσης κλπ.

ΣΤΑΔΙΟ 6ο: Διαδικασίες αξιολόγησης

Η αξιολόγηση ενός προγράμματος έχει την έννοια την ανάλυσης και εξέτασης των επί μέρους παραγόντων του προγράμματος, προκειμένου να λάβουν τα εμπλεκόμενα μέρη την απαραίτητη ανατροφοδότηση σχετικά με τη διαδικασία και τα αποτελέσματα της εκπαιδευτικής παρέμβασης. Αποτελεί ένα μεθοδολογικό εργαλείο που συνδέεται άμεσα με τον καθορισμό των στόχων που έχουν τεθεί.

Ο ανατροφοδοτικός χαρακτήρας της αξιολόγησης αφορά όλα τα στάδια του προγράμματος, από το σχεδιασμό μέχρι και την υλοποίηση και περιλαμβάνει

• την αυτοαξιολόγηση (μαθητών – μαθητικών ομάδων – εκπαιδευτικού),
• την αξιολόγηση της διαδικασίας που περιλαμβάνει

• την αξιολόγηση της επίδρασης του προγράμματος σε όλο το φάσμα των στόχων που έχουν τεθεί
• παράμετροι ανάπτυξης του προγράμματος (συμμετοχή, βαθμός εμπλοκής, συνεισφορά, επικοινωνιακό πλαίσιο, επάρκεια πόρων κλπ.)
• αξιολόγηση της καταλληλότητας των πόρων που επιλέχθηκαν

• την αξιολόγηση του αποτελέσματος (κυρίως μέσα από ποιοτικές πρακτικές εξετάζεται εάν το αποτέλεσμα ανταποκρίνεται στις προσδοκίες που είχαν καλλιεργηθεί κατά το σχεδιασμό του προγράμματος

Πηγή: Πύλη Αγωγής Υγείας