Φρόστι ο χιονάνθρωπος

Ιανουάριος

Αρκετές παροιμίες αναφέρονται στον Ιανουάριο που σχετίζονται με ποικίλα θέματα (με το φαγητό, το κυνήγι, τις αγροτικές ασχολίες, το φεγγάρι κτλ.): «Κότα, πίτα το Γενάρη, κόκορα τον Αλωνάρη», «Ο λαγός και το περδίκι κι ο καλός ο νοικοκύρης, το Γενάρη χαίρονται», «Του Γενάρη το φεγγάρι, ήλιος της ημέρας μοιάζει», «Χιόνισ’ έβρεξ’ ο Γενάρης, όλ’ οι μύλοι μας θ’ αλέθουν». Ο Ιανουάριος λέγεται ακόμα και «Τρανός», ίσως σε σύγκριση με το Φεβρουάριο που έχει λιγότερες μέρες.

Διαβάστε όλο το άρθρο »

Ο Σεπτέμβριος, ή Σεπτέμβρης, ή Σταυρίτες (ποντιακά), είναι ο ένατος μήνας του έτους κατά το Γρηγοριανό ημερολόγιο και πρώτος μήνας του Φθινοπώρου. Έχει 30 ημέρες. Στο τελευταίο δεκαήμερο του Σεπτεμβρίου ξεκινάει επίσημα και το Φθινόπωρο. Τυπικά η εποχή αλλάζει στο τέλος του μήνα στις 22 Σεπτεμβρίου, οπότε συμβαίνει η φθινοπωρινή ισημερία, δηλαδή την ημερομηνία αυτή έχουμε ίση διάρκεια μέρας και νύχτας.

Ο Σεπτέμβριος ήταν ο 7ος μήνας του Ρωμαϊκού ημερολογίου. Ο μήνας αυτός, όπως και οι υπόλοιποι που ακολουθούν ως το τέλος του χρόνου, παίρνει το όνομά του από το λατινικό αριθμητικό septem, που σημαίνει επτά. Από τις αρχές του 4ου αιώνα μ.Χ. ο Σεπτέμβριος καθιερώθηκε ως η αρχή του εκκλησιαστικού αλλά και του πολιτικού έτους, επειδή η 1η Σεπτεμβρίου συνέπιπτε με την αρχή της ινδικτιώνος. Την 1η Σεπτεμβρίου οι Ρωμαίοι την ονόμαζαν indictio (= ινδικτιώνα). Η λέξη αποδόθηκε στα ελληνικά με τον όρο επινέμησις και σημαίνει κατανομή των φόρων. Ακόμη και σήμερα η Ανατολική Ορθόδοξη Εκκλησία εξακολουθεί να εορτάζει την 1η Σεπτεμβρίου ως αρχή της ινδίκτου. Η λέξη ινδικτιών σήμαινε κατ’ αρχήν τον προσδιορισμό του ετήσιου ποσού που έπρεπε να καταβάλλουν οι Ρωμαίοι πολίτες ως φόρο. Τελικά παγιώθηκε ως το δημοφιλέστερο σύστημα χρονολόγησης για τους Βυζαντινούς, και η 1η Σεπτεμβρίου ως η αρχή του έτους. Σε ορισμένες περιοχές της χώρας μας η 31η Αυγούστου ονομάζεται «κλειδοχρονιά» επειδή «κλειδώνει» (τελειώνει) ο προηγούμενος χρόνος, ενώ η 1η Σεπτεμβρίου ονομάζεται «αρχιχρονιά».

Διαβάστε όλο το άρθρο »