Θεσσαλονίκη, μία πόλη με αμέτρητα πολυεθνικά μαγαζιά. Πηγαίνεις σε ένα από αυτά και βρίσκεις μία μπλούζα την οποία θα λατρέψεις. Τι κρύβεται όμως πίσω από αυτήν, έχεις σκεφτεί;
Μέχρι το 2013, σχεδόν 30 εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο, με μεγάλο αριθμό παιδιών μέσα σε αυτούς, είναι «σκλάβοι» ρούχων. Παιδιά τα οποία βιώνουν τη σωματική και ψυχολογική κακοποίηση, χάνοντας την παιδική τους αθωότητα. Εργατικές νομοθεσίες; Σύμβαση δικαιωμάτων του παιδιού; Τα αναπάντητα ερωτήματα που κάνουν πρώτα εμφάνιση στο νου.
Μία καλοστημένη «επιχείρηση» με ετήσιο τζίρο 1,5-2 εκατομμύρια δολάρια. Η νότια Ασία έχει γίνει η βασική ραπτομηχανή των πλούσιων χωρών. Με τις χώρες του Ειρηνικού, την Αφρική, τη Λατινική Αμερική και την Ευρώπη να παίρνουν τη σκυτάλη. Πρόσφατες εκτιμήσεις κάνουν λόγο για πάνω από 250 εκατομμύρια παιδιά ηλικίας 5-14 ετών, τα οποία δουλεύουν σε σύγχρονα εργασιακά κολαστήρια. Γονείς των οποίων έχουν επιλέξει να τα «νοικιάσουν» στις πολυεθνικές, συνεισφέροντας «ψίχουλα» στις εξαθλιωμένες οικογένειές τους.
Τα ZARA, o όμιλος του Ορτέγκα (Berska, Stradivirius, Pull and Bear), η PUMA, τα H&M και η Adidas είναι μερικές από τις πολυεθνικές, οι οποίες είναι συνδεδεμένες με αυτό το σκάνδαλο. Έχοντας υπερκέρδη από την εκμετάλλευση των φτηνών, παιδικών, εργατικών χεριών.
Η ανοχή είναι συνενοχή! Οπότε διαμαρτυρία και αντίδραση εκ μέρους μας, ώστε να δραστηριοποιηθεί η κοινωνική πρόνοια και να υπάρχει υποχρεωτική βασική εκπαίδευση για όλα τα παιδιά, είναι το κλειδί. Διότι με αναπτυγμένο πνεύμα, αντιλαμβάνεται ο καθένας ιδανικότερα τα δικαιώματά του και προσεχώς τα διεκδικεί.
