Ένα αγόρι ακούει μέσα του τις φωνές των δικών του: είναι ο μικρός με τις απεριόριστες δυνατότητες! Η μητέρα του είναι σίγουρη για αυτό, οι συγγενείς του τον έχουν πείσει, ο ίδιος αναζητά τον ήρωα μέσα του. Πού θα τον βρει όμως; Στους ήρωες που του διδάσκει το σχολείο;
Είναι και αυτός παγιδευμένος στη σύγχρονη πραγματικότητα που ορίζει τον ήρωα. Τον ήρωα πια δεν τον δημιουργούν οι ανάγκες ή οι φαντασιώσεις του απλού ανθρώπου ή της συλλογικής συνείδησης, αλλά η βιομηχανία του παιχνιδιού, των ταινιών και γενικότερα οι διάφορες άλλες μορφές της βιομηχανίας της ψυχαγωγίας.
Ένα κορίτσι του σήμερα αναζητά την ηρωίδα που της ταιριάζει να ενσαρκώσει. Θα καταφέρει να νικήσει την κοροϊδία και την περιφρόνηση των άλλων; Θα μπορέσει η οικογένειά της να της δώσει της ηθικές αντιστάσεις που έχει ανάγκη;
Ηρωισμός και σύνδρομο της συλλογικής απάθειας. Ήρωες της ιστορίας και της μυθολογίας που περνούν στη λήθη. Η τάση ηρωοποίησης απλών ανθρώπων, η δύσκολη σχεδόν ηρωική ζωή, το τυχαίο που γεννά ήρωες, το κέρδος που αποκτά το δικαίωμα να επιλέγει και να χτίζει τους σύγχρονους ήρωες. Όλοι αυτοί οι άξονες θίγονται με τρόπο διασκεδαστικό στη γλώσσα των παιδιών με τη δροσιά των εφήβων σε μια παράσταση που ίσως μπορεί να καθοδηγήσει τον καθένα στην αναζήτηση του προσωπικού του μύθου.
Συνεργάστηκαν οι καθηγητές: Χριστίνα Κουκουράκη (σκηνική επιμέλεια – κοστούμια), Νίκος Σωτηρόπουλος (μουσική επένδυση, ηχογραφήσεις), Ασπασία Τσουρλάκη (σενάριο), Δημήτρης Κωστής (ηλεκτρονική υποστήριξη, σκηνικά), Μανόλης Τζανάκης (υπεύθυνος 6ου Γυμνασίου), Μαριγώ Γεωργουδή (υπεύθυνη Γυμνασίου Κουνουπιδιανών), Βιργινία Παπατρέχα (χορός – κίνηση), Βάνα Κατερινάκη (μουσικοκινητικό δράμα), Μαρία Μανταδάκη – Θεοδώρα Πρίτση (εξάσκηση στη μίμηση, υποβολείς, οργάνωση)
Λίγα λόγια για την παράσταση
Μπορεί ιδέες του Νίτσε από τον Υπεράνθρωπο και μυθιστορήματα όπως ο Αλχημιστής ή αυτά του Γιάλομ να αποτελέσουν τον καμβά μιας θεατρικής παράστασης; Τη θέση αυτή αποδεικνύουν δυο γυμνάσια από τα Χανιά μέσω των θεατρικών τους ομάδων. Μαθητές από το 6ο Γυμνάσιο Χανίων, μαζί με τους υπεύθυνους καθηγητές, συναντιούνται κάθε Τρίτη αυτής της σχολικής χρονιάς στο Γυμνάσιο Κουνουπιδιανών μετά το τέλος των μαθημάτων. Με την κούραση της ημέρας, χωρίς να προλάβουν το μεσημεριανό φαγητό και με μόνο στόχο έναν, να βρουν τον ήρωά τους.
Η ομάδα αριθμεί τελικά 120 μαθητές επί σκηνής και από τα δυο σχολεία. Μια μεγάλη παρέα που συνεχίζει έναν κύκλο συνεργασίας τεσσάρων ετών ανάμεσα στα δυο γυμνάσια και σκοπό έχει να αποδείξει ότι μαζί μπορούμε να καταφέρουμε όσα ο ατομικισμός κατάφερε να καταστρέψει.
Η ιστορία εκτυλίσσεται στο μυαλό ενός ας πούμε νεοέλληνα μαθητή που είναι μικρός «με απεριόριστες δυνατότητες» και προσπαθεί να αναλάβει την ευθύνη για τη ζωή του, να δημιουργήσει το ανώτερο κι όχι να αναπαράγει το κατώτερο. Παράλληλα μια μαθήτρια της ίδιας ηλικίας έχει ανατραφεί με το καλύτερο τρόπο, δυσκολεύεται όμως να ανακαλύψει το πρότυπό της, αποπροσανατολίζεται από την πραγματικότητα και τη σκληρότητα των ανθρώπων.
Στα παιδιά λέμε ότι πρέπει να καλλιεργήσουν τις ανώτερες πλευρές του εαυτού τους, δε λέμε όμως πώς να υπερβούν τα εμπόδια ή πώς να καλλιεργήσουν τον ήρωα μέσα τους. Κι έπειτα ποιος είναι ο ήρωας; Αυτός που προτάσσει το ατομικό έναντι του συλλογικού; Ένας απλός άνθρωπος που υποφέρει στη ζωή κι αντέχει; Εκείνος που ενσαρκώνει πρότυπα που οι ταινίες και η διαφήμιση προβάλλουν; Ήρωας είναι ο ευγενής ή αυτός που έχει σήμερα θράσος; Ο σεμνός ή όποιος φλερτάρει με το φιλήδονο και το αναπαράγει;
Η παράσταση διαρκεί μια ώρα και είκοσι περίπου λεπτά. Απαντά σε αυτά τα ερωτήματα γρήγορα, απλά και κατανοητά. Αφήνει άλλα τόσα να πλανώνται κι αυτή είναι η πρόκληση, να μπορέσει ο θεατής να αποκωδικοποιήσει περισσότερα από αυτά που ένα παιδί μπορεί.
Οι τεχνικές που χρησιμοποιήθηκαν είναι και πάλι τα ηλεκτρονικά σκηνικά μέσω του προτζέκτορα του κινηματογράφου, το βίντεο (φτιαγμένο από μαθητή) και το μαύρο θέατρο. Για πρώτη φορά φέτος επιχειρήθηκε να ενταχθεί και η τεχνική του θεάτρου σκιών στο σημείο που παρελαύνουν όλοι οι αρχαίοι ήρωες που επιδιώκεται από το σχολείο τα διδαχθεί ο μαθητής από την πρώτη γυμνασίου ως τη δευτέρα λυκείου.
Ο ήρωας ήταν πάντα ανάμεσα στον άνθρωπο και το Θεό. Στο παρελθόν ο ήρωας βοηθούσε κατά κάποιον τρόπο τον άνθρωπο να προχωρήσει διανοητικά και ηθικά, ώστε να προσεγγίσει ευκολότερα ανώτατες έννοιες. Σήμερα;
Αφήστε μια απάντηση