Με την «ανεξιχνίαστη» πλοκή του, το νέο φιλμ του Κρίστοφερ Νόλαν έχει προκαλέσει μεγάλο ενδιαφέρον στο κοινό«Μπαμπά, τι νομίζεις ότι σήμαινε όταν το τοτέμ άρχισε να κουνιέται πέρα δώθε;» Πολλοί γονείς θα ακούσουν δύσκολες ερωτήσεις σαν κι αυτήν καθώς θα βγαίνουν από το σινεμά έχοντας δει το «Ιnception» (στην Ελλάδα θα αρχίσει να προβάλλεται στις 24/8). Μερικοί αναπόφευκτα θα απαντήσουν: «Εεε… τι ακριβώς έκανε το τοτέμ;» προκαλώντας μεγάλη απογοήτευση στα βλαστάρια τους.
Ακόμα και ο Λεονάρντο ντι Κάπριο, πρωταγωνιστής της περίπλοκης ταινίας του Κρίστοφερ Νόλαν, έχει προτρέψει τους θεατές να δουν δυο φορές το «Inception». Πιστεύει ότι η δεύτερη φορά αποσαφηνίζει τα δύσκολα σημεία της πλοκής και επιτρέπει να αναδειχτούν καλύτερα οι ερμηνείες. Απορημένοι θεατές που δεν έχουν τον χρόνο να πάνε να ξαναδούν την ταινία αναζητούν απαντήσεις στο twitter, όπου το φιλμ επανειλημμένα εμφανίζεται στην κορυφή της λίστας με τα πιο πολυσυζητημένα θέματα.
Το θρίλερ, που εκτυλίσσεται εν πολλοίς μέσα στον εγκέφαλο των πρωταγωνιστών του στη διάρκεια του ύπνου, μοιάζει πολύ στη δομή του με βιντεογκέιμ. Στήνει έναν κόσμο όπου η αφήγηση είναι αναστρέψιμη και πολλά πράγματα μπορούν να συμβαίνουν την ίδια στιγμή, με διαφορετικές ταχύτητες.
Η συζήτηση στο Ιντερνετ εστιάζει ως επί το πλείστον στο νόημα των διαφορετικών ονειρόκοσμων που έχει δημιουργήσει ο Νόλαν. Η πραγματική δεξιοτεχνία του Νόλαν, από εμπορική άποψη, είναι ότι δημιούργησε μια ταινία που ήδη λειτουργεί σαν το κομπιούτερ γκέιμ που πιθανότατα θα γίνει σύντομα.
Η τέχνη τού να προκαλείς το κοινό με μια ανεξιχνίαστη πλοκή ή μια ανατρεπτική αφηγηματική τεχνική έχει μακρά και ένδοξη ιστορία, σύμφωνα με τον κριτικό του Observer Φίλιπ Φρεντς.
«Πολίτης Κέιν» (1941). Σήμερα φαίνεται αφηγηματικά προσιτή, αλλά όταν άρχισε να προβάλλεται η περίφημη ταινία του Ορσον Ουέλς, βασισμένη χαλαρά στη ζωή του μεγιστάνα του Τύπου Ουίλιαμ Ράντολφ Χερστ, το κοινό μπερδεύτηκε από την ασυνήθιστη δομή της και το καινοτόμο εύρημα ενός ψυχολογικού κλειδιού, της λέξης «Rosebud», που πλαισιώνει την αρχή και το τέλος του φιλμ.
«Blow-Up» (1966). Στην ταινία του Αντονιόνι, ο Ντέιβιντ Χάμινγκς ερμηνεύει έναν Αγγλο φωτογράφο που πιστεύει ότι υπήρξε μάρτυρας ενός εγκλήματος. Ο θεατής δεν είναι ποτέ σίγουρος, παρότι πρόσφατα εξετάστηκαν φωτογραφίες που είχαν τραβηχτεί στη διάρκεια των γυρισμάτων και έδειξαν ότι πράγματι υπήρχε ένα όπλο στην κρίσιμη σκηνή.
«2001: Οδύσσεια του Διαστήματος» (1968). Στην ταινία του Κιούμπρικ, σε σενάριο του Αρθουρ Κλαρκ, ένα παράξενο αντικείμενο ανακαλύπτεται στη Σελήνη και οδηγεί σε μια διαστημική αναζήτηση για την καταγωγή του ανθρώπινου είδους και του σύμπαντος.
«The Matrix» (1999). Το θρίλερ των αδελφών Γουατσόβσκι έχει πρωταγωνιστή έναν χάκερ, ο οποίος μαθαίνει πως δεν ζει στον πραγματικό κόσμο. Η ανθρωπότητα έχει αιχμαλωτιστεί από μηχανές που παγιδεύουν το μυαλό των θυμάτων τους μέσα σε μια τεχνητή πραγματικότητα που αποκαλείται Matrix.
«Mulholland Drive» (2001). Η σουρεαλιστική ιστορία του Ντέιβιντ Λιντς έχει ως πυρήνα ένα αυτοκινητικό δυστύχημα στο Μαλχόλαντ Ντράιβ του Λος Αντζελες, όπου μια γυναίκα χάνει τη ζωή της. Η ταινία ήταν σχεδιασμένη ως τηλεοπτική σειρά και μεγάλο μέρος του μυστηρίου της θεωρείται πως οφείλεται στο ότι ο Λιντς συμπύκνωσε την ιστορία στα πιο βασικά της στοιχεία.
