Διαβάζω το παρακάτω κείμενο δύο φορές. Την πρώτη με σοβαρό ύφος και τη δεύτερη με θυμωμένο ύφος. Με ποιον άλλο τρόπο θέλεις να το διαβάσεις;
Τι πρόκειται να συμβεί άραγε μέσα σε ένα καράβι όπου ταξιδεύουν παιδιά από διαφορετικές χώρες; Ο Γιάννης από την Ελλάδα, η Νεζιρέ από την Τουρκία, η Φατιμά από το Πακιστάν, ο Ιγκόρ από τη Ρωσία, ο Γιουν από την Κίνα, ο Μπαράκ από την Αφρική είναι κάποια από τα παιδιά που ξεδιπλώνουν τα όνειρα και τις ελπίδες τους προσδοκώντας ένα καλύτερο μέλλον. Το καράβι της φιλίας και της συμφιλίωσης είναι έτοιμο για το ωραιότατο ταξίδι, με έναν τολμηρό καπετάνιο που ακούει και σέβεται τις επιθυμίες των παιδιών. Βίρα τις άγκυρες, με πυξίδα τις ελπίδες και τα χαμόγελα των μικρών επιβατών!!!
(Ένα καράβι γεμάτο όνειρα, Μάρω Θεοδωράκη)
Ασκήσεις ανάγνωσης
Διαβάζω το παρακάτω κείμενο δύο φορές. Την πρώτη με λυπημένο ύφος και τη δεύτερη με χαρούμενο ύφος. Με ποιον άλλο τρόπο θέλεις να το διαβάσεις;
Ο ήλιος έλαμπε από ψηλά και γυάλιζαν τα πόδια του μικρού Ντουπ. Και εξακολουθούσε να προσπερνάει και να τον προσπερνάνε. Ο κόσμος αλάλαζε κι ο μικρός Ντουπ ένιωθε περήφανος, ατρόμητος και δυνατός. Δεν τον ένοιαζε ποιος θα έφτανε πρώτος. Δεν τον πείραζε αν θα ‘μενε τελευταίος. Σημασία είχε πως ήταν εκεί κι έτρεχε μαζί με τους άλλους. Είχε γίνει ένας από αυτούς που θαύμαζε. Ήταν εκεί και αγωνιζόταν κι αυτός μαζί με τους άλλους.
(Ο μικρός Ντουπ, Ειρήνη Μάρρα)