Ηλεκτρονικά παιχνίδια και βία

Τα παιδιά στις μέρες μας περνούν πολύ από τον ελεύθερο χρόνο τους παίζοντας ηλεκτρονικά παιχνίδια και βλέποντας τηλεόραση.

Πολλά ηλεκτρονικά παιχνίδια, διαδικτυακά και μη,  είναι παιχνίδια ανταγωνιστικά και πολεμικά. Για να κερδίσεις την πίστα πρέπει να σκοτώσεις! Παίρνεις πόντους, επιβραβεύεσαι αφαιρώντας ζωές. Όσους πιο πολλούς σκοτώσεις, τόσους περισσότερους πόντους παίρνεις!

Τα προγράμματα της τηλεόρασης από την άλλη περιέχουν και αυτά συστηματικά σκηνές βίας. Βιασμοί, μαχαιρώματα,  ξυλοδαρμοί, λεκτική και ψυχολογική βία είναι απαραίτητα στοιχεία των προγραμμάτων που απευθύνονται σε μεγάλους. Προβάλλονται, όμως, και σε ώρες που παρακολουθούν τηλεόραση και τα παιδιά.

Τα ίδια τα παιδικά προγράμματα περιέχουν βία, όπου οι ήρωες – παιδιά μεταμορφώνονται σε υπερήρωες και με τη σωματική δύναμη και τα αποτελεσματικά όπλα τους εξολοθρεύουν όποιον σταθεί στο δρόμο τους.

Οι έρευνες που έχουν γίνει για τις επιδράσεις της ηλεκτρονικής βίας στα παιδιά διαφέρουν για το πόσο  παροδικές  ή μόνιμες είναι οι επιδράσεις αυτής της βίας. Η αλήθεια είναι ότι σοβαρά περιστατικά σχολικής βίας με μαθητές που μπαίνουν στα σχολεία τους και σκοτώνουν συμμαθητές και καθηγητές τους έχουν συνδεθεί με βίαια και πολεμικά ηλεκτρονικά παιχνίδια. Όλες οι έρευνες, όμως, συνηγορούν ότι για να γίνει κάποιος δολοφόνος πρέπει να συντρέχουν και άλλοι λόγοι, ψυχολογικοί, κοινωνικοί, οικογενειακοί.

Όλες οι έρευνες, ωστόσο, δείχνουν ότι όταν τα παιδιά παίζουν βίαια και πολεμικά ηλεκτρονικά παιχνίδια:

  • Μειώνεται η σχολική τους επίδοση και το ενδιαφέρον τους να μάθουν καινούρια πράγματα.
  • Μειώνεται για αυτά η αξία της επικοινωνίας σε πραγματικό χώρο και χρόνο. Τα παιδιά, μέσα από διαδικτυακά παιχνίδια, αφιερώνουν περισσότερο χρόνο και προσπάθεια σε εικονικές δραστηριότητες και «φίλους», παρά σε πραγματικές δραστηριότητες και αληθινούς ανθρώπους.
  • Απαξιώνεται στα μάτια τους ο πόνος και η ίδια η ανθρώπινη ζωή. (Στον «πόλεμο» που παίζαμε παλιότερα στις γειτονιές ο πόνος ήταν πραγματικός – έτρωγες τα πολεμοφόδια στο κεφάλι!).
  •  Εντυπώνονται στο μυαλό τους σκηνές βίας και γίνονται αναίσθητα σε αυτές. Απευαισθητοποιούνται.
  • Αποκτούν πρότυπα βίαιης συμπεριφοράς και δέχονται τη βία ως τρόπο να λύνουν τα προβλήματα και τις διαφορές τους.
  • Όσο περισσότερο χρόνο περνούν τα παιδιά παίζοντας τέτοια ηλεκτρονικά παιχνίδια τόσο μεγαλύτερες είναι πάνω τους οι αρνητικές επιδράσεις.

Οι γονείς και οι εκπαιδευτικοί είναι καλό να:

  • Να καθορίζουμε συγκεκριμένα κριτήρια  για το είδος των παιχνιδιών που μπορούν να παίζουν τα παιδιά μας και να θέτουμε όρια στο χρόνο χρήσης τους.
  • Να επιβλέπουμε τα παιδιά την ώρα που παίζουν ηλεκτρονικά παιχνίδια και να παρακολουθούμε μαζί τους τα προγράμματα της τηλεόρασης που επιλέγουν.
  • Να μην τα αφήνουμε να έχουν πρόσβαση στο διαδίκτυο, ιδιαίτερα σε απομονωμένο χώρο, και να χρησιμοποιούν μέσα που εμείς δεν μπορούμε να χειριστούμε. Συμβαίνει πολλές φορές τα παιδιά να μπορούν να χρησιμοποιούν το διαδίκτυο και τις υπηρεσίες του και οι γονείς όχι.
  • Να δίνουμε στα παιδιά την ευκαιρία να εκφράζουν την ενεργητικότητα και την επιθετικότητά τους μέσα από αθλητικές δραστηριότητες και πραγματικό, όχι εικονικό, παιχνίδι.
  • Να τα ενθαρρύνουμε να παίρνουν μέρος σε δραστηριότητες που απαιτούν αληθινή κοινωνική αλληλεπίδραση.
  • Να ακούμε τα προβλήματα και τους προβληματισμούς τους. Να συζητάμε μαζί τους πώς μπορούν να προσεγγίζουν τις δυσκολίες και τα προβλήματα στις σχέσεις τους με τους άλλους.
  • Όταν ένα παιδί αντιμετωπίζει δυσκολίες στις σχέσεις του το ενθαρρύνουμε να χρησιμοποιεί τρόπους που προάγουν το διάλογο και τη συνεργασία.
  • Αποδοκιμάζουμε τη χρήση βίας και τα βίαια περιστατικά με τα οποία το παιδί έρχεται σε επαφή, ιδίως στην εποχή που ζούμε που πρότυπα με βίαιη συμπεριφορά προβάλλονται ως πρότυπα ζωής.

 

 

Αφήστε μια απάντηση