Για το σπίτι

Πολλές φορές τα παιδιά μας δεν μπορούν να συγκεντρωθούν στις εργασίες τους. Όταν αυτό γίνεται σε καθημερινή βάση τα παιδιά  μας αποκτούν δυσκολίες στην κατανόηση της ύλης που έχουν να μάθουν, ενώ δημιουργούνται προστριβές μέσα στην οικογένεια. Να μερικά απλά πράγματα που μπορούμε να κάνουμε όλοι οι γονείς για να βοηθήσουμε τα παιδιά μας:

  • Είναι ωφέλιμο να κοιμάται το παιδί νωρίς, να συμπληρώνει τις ώρες ύπνου που χρειάζεται και να έχει χρόνο μέσα στην ημέρα για ξεκούραση, σωματική δραστηριότητα και ενασχόληση με πράγματα που του αρέσουν (ευκαιρίες για εκτόνωση).
  • Γενικά ένα πρόγραμμα ρουτίνας με σταθερή ώρα φαγητού, μελέτης, ελεύθερου χρόνου, βοηθά τα παιδιά να οργανώνουν τη δουλειά τους και να ελέγχουν τη συμπεριφορά τους.
  • Το παιδί πρέπει να έχει ένα συγκεκριμένο χρόνο μελέτης. Δε θα πρέπει να διαβάζει πολύ αργά το απόγευμα ή το βράδυ μετά από ένα φορτωμένο και απαιτητικό πρόγραμμα.
  • Βοηθά να έχει ένα συγκεκριμένο χώρο μελέτης – έναν ήσυχο χώρο με όσο το δυνατόν λιγότερα οπτικά και ακουστικά ερεθίσματα που του αποσπούν την προσοχή.
  • Λαμβάνουμε υπόψη τις προτιμήσεις του παιδιού για το χρόνο και το χώρο μελέτης.
  • Ο χώρος πάνω στο γραφείο που θα εργαστεί πρέπει να είναι καθαρός και άδειος – να έχει μόνο τα πράγματα που θα χρειαστεί.
  • Εξασφαλίζουμε ότι δε χρειάζεται νερό ή τουαλέτα και ότι έχει όλα όσα χρειάζεται ώστε να μην έχει αφορμή να σηκώνεται από τη θέση του.
  • Ξεκινάμε τη μελέτη με ηρεμία. Βοηθάμε το παιδί να ξεκινήσει τη δουλειά του. Του εξηγούμε πώς θα δουλέψει, όχι τι θα γράψει.
  • Δε δίνουμε έτοιμες απαντήσεις. Δεν επιβάλλουμε τις δικές σκέψεις. Καλύτερα η εργασία να είναι μέτρια και δική του παρά άριστη και δική μας.
  • Δε διαβάζουμε εμείς τις εκφωνήσεις των ασκήσεων. Είναι σημαντικό να μάθει το παιδί να κατανοεί τις εκφωνήσεις / τις οδηγίες.
  • Δε φοβόμαστε την αποτυχία. Όλοι κάνουμε λάθη. Από τα λάθη μας μαθαίνουμε.
  • Παρέχουμε βοήθεια όταν τη ζητά. Δε στεκόμαστε συνέχεια πάνω από το κεφάλι του.
  • Η μελέτη των μαθημάτων είναι ευθύνη και υποχρέωση των παιδιών. Οι μεγάλοι έχουν τις δικές τους ευθύνες και υποχρεώσεις.
  • Μετατρέπουμε το παιδί σε «δάσκαλο». Εξηγεί σε κάποιον άλλο αυτό που έμαθε.
  • Χρησιμοποιούμε ρολόι ή κλεψύδρα και ορίζουμε το χρόνο που έχει για να ολοκληρώσει μια δραστηριότητα ή εργασία.
  • Προβλέπουμε μικρά διαλείμματα όταν το παιδί τα χρειάζεται.
  • Καταγράφουμε σε έναν πίνακα τις εργασίες που έχει να κάνει και τσεκάρουμε όταν ολοκληρώνει μία από αυτές. Χρησιμοποιούμε δηλαδή ένα πλάνο μελέτης.
  • Σεβόμαστε τα παιδιά όταν είναι κουρασμένα.
  • Δε χρησιμοποιούμε λεκτική ή σωματική βία! Έτσι δίνουμε το παράδειγμα στο παιδί μας για το πώς θα λύνει τις διαφωνίες του και θα αντιμετωπίζει τις δυσκολίες του.
  • Έχουμε ρεαλιστικές προσδοκίες, επιδιώκουμε το επιθυμητό αποτέλεσμα με μικρά και σταθερά βήματα και επιβραβεύουμε τα παιδιά μας για όσα πετυχαίνουν.
  • Η επιβράβευση του παιδιού είναι καλό να έρχεται μετά από κάθε επιτυχή του προσπάθεια και είναι καλό να συνδέεται με μια αγαπημένη δραστηριότητα και όχι με υλικές αμοιβές. Πχ, μετά την ολοκλήρωση της μελέτης, μια βόλτα στην παιδική χαρά.
  • Η τηλεόραση και η υπερβολική ενασχόληση με ηλεκτρονικά παιχνίδια δυσκολεύουν τα παιδιά σε σχολικές δραστηριότητες και δραστηριότητες που προϋποθέτουν αλληλεπίδραση και διάλογο.
  • Είναι καλό να έχει το παιδί υπευθυνότητες στο σπίτι, πχ να στρώνει το τραπέζι.
  • Δεν κάνουμε εμείς τα πράγματα που μπορεί να κάνει μόνο του. Πχ, να ντυθεί, να βάλει τα παπούτσια του, να ετοιμάσει τη σάκα του κλπ.
  • Είναι καλό να συμμετέχει σε ομαδικά παιχνίδια όπου θα πρέπει να περιμένει να έρθει η σειρά του και να παίζει επιτραπέζια παιχνίδια που βοηθούν τη μνήμη και την παρατηρητικότητα.
  • Δίνουμε το «καλό παράδειγμα» με τον τρόπο που οργανώνουμε  τις δικές μας υποχρεώσεις.

 

 

Αφήστε μια απάντηση