Volissos

Οχι απλά ένα ακόμα ιστολόγιο!

Πορτοκαλόπιτα!

Πρώτα απ’όλα ετοιμάζουμε το σιρόπι και το αφήνουμε να κρυώσει. Βραζουμε 3 ποτήρια νερό, 2 ποτήρια ζάχαρη, το χυμό και τις φλούδες από ένα πορτοκάλι.

Υλικά για την πίτα

1/2 ποτήρι ζάχαρη

1 ποτήρι λάδι (ελαφρύ πχ ηλιέλαιο)

2 αυγά

2 βανίλιες

1 φακελάκι μπέηκην πάουντερ

1 γιαούρτι στραγγιστό

1 πακέτο φύλλο κρούστας

ξύσμα από ένα πορτοκάλι

Εκτέλεση

Ανακατεύουμε καλά στο μίξερ το λάδι, τη ζάχαρη, τ’αυγά, τις βανίλιες και το ξύσμα. Ανακατεύουμε το γιαούρτι με το μπέηκην και μόλις αρχίσει να φουσκώνει το ρίχνουμε στο μίγμα του λαδιού. Βγάζουμε το φύλλο από την κατάψυξη και όπως είναι παγωμένο το κάνουμε τρίμματα και το ρίχνουμε μέσα στο μίγμα. Ανακατεύουμε ελαφρά. Απλώνουμε σε λαδωμένο ταψί και ψήνουμε για 45′ στους 170 βαθμούς. Μόλις το βγάλουμε από το φούρνο περιχύνουμε με το κρύο σιρόπι.

 

 

Τα χρυσά μήλα των εσπερίδων!

Γενάρης και θ’ασχοληθούμε με τα εσπεριδοειδή, τα γνωστά μανταρίνια και πορτοκάλια της Χίου!

Πορτοκάλι

Το σημαντικότερο εσπεριδοειδές, κυρίως από οικονομική άποψη. Εχει καταγωγή από την Ινδία και την Κίνα. Γνωστό από τα αρχαία χρόνια όμως η εντατική του καλλιέργεια άρχισε από το 10 μ.Χ. αιώνα στη βόρεια Αφρική. Γύρω στο 1490 έφτασε στις μεσογειακές περιοχές από Πορτογάλους θαλασσοπόρους και πιθανολογείται ότι σε αυτούς οφείλει το όνομα του. Στη συνέχεια από την Ελλάδα διαδόθηκε σε πολλές Ευρωπαϊκές χώρες και Ισπανοί ιεραπόστολοι το μετέφεραν στη βόρεια Αμερική.

Το πορτοκάλι είναι πλούσιο σε βιταμίνες και είναι ωφέλιμο για τη διατροφή του ανθρώπου καθώς η θρεπτική του αξία είναι μεγάλη.

Το αιθέριο έλαιο της φλούδας, των ανθών και των φύλλων χρησιμοποιείται στην αρωματοποιία αλλά και στη ζαχαροπλαστική. Από τη φλούδα επίσης παρασκευάζεται γλυκό κουταλιού.

Η πορτοκαλιά δεν αντέχει σε πολύ χαμηλές θερμοκρασίες. Οι πρώιμες ποικιλίες ωριμάζουν τους καρπούς τους από το μήνα Οκτώβριο ενώ οι όψιμες τους καλοκαιρινούς μήνες. Υπάρχουν 160 περίπου ποικιλίες πορτοκαλιάς.

 

Μανταρίνι

Η ιστορία του φρούτου ανάγεται πριν από τρεις χιλιάδες χρόνια, στην Κίνα. Λέγεται ότι τα γευστικά φρούτα πήραν το όνομά τους από τους μανδαρίνους, τους ανώτερους κρατικούς λειτουργούς της κινεζικής αυτοκρατορίας, εξαιτίας του χρώματος που είχαν οι στολές τους αλλά και γιατί αντάλλασσαν τα φρούτα αυτά ως δώρα. Υπεύθυνος για τον ερχομό του μανταρινιού στην Ελλάδα θεωρείται ο Ρώσος ναύαρχος Χέυδεν, ο οποίος έφερε το μανταρίνι στην Ελλάδα το 1827.

Ο φλοιός του μανταρινιού έχει θεραπευτικές ιδιότητες. Η αποξηραμένη φλούδα του φρούτου χρησιμοποιείται στην παραδοσιακή κινεζική ιατρική.

 

Πορτοκάλια και μανταρίνια στη Χίο

Τα εσπεριδοειδή είναι ένα από τα χαρακτηριστικότερα γνωρίσματα της Χίου γι’ αυτό και το νησί αποκαλείται “μυροβόλος”. Ο Κάμπος της Χίου είναι ένας μοναδικός κήπος εσπεριδοειδών στο κέντρο του νησιού. Η περιοχή αναπτύχθηκε ως περιαστική του Κάστρου περιοχή από τους γενοβέζους κατά τον 14ο αιώνα, ενώ τα εσπεριδοειδή τότε έρχονται στο νησί. Όλοι οι περιηγητές που επισκέφτηκαν τη Χίο τονίζουν την αφθονία των καρπών και το επικερδές εμπόριο των εσπεριδοειδών. Στη Χίο, το μανταρίνι έρχεται από τον Ιωάννη Χωρέμη για να μπολιαστούν οι πορτοκαλιές με μανταρινιές που ήταν ανθεκτικότερες στο κρύο. Τα πορτοκάλια είναι εξαιρετικά ευαίσθητα στον αέρα, το κρύο και την κακοκαιρία γι’ αυτό και περιβάλλονται από υψηλούς πέτρινους τοίχους που τα προστατεύουν. Τα εσπεριδοειδή της Χίου εξάγονταν στην Κωνσταντινούπολη, στη Μαύρη Θάλασσα, στη Σμύρνη, στην Αίγυπτο και στην Ανατολή γενικότερα.

Ο Henri de Beuvau, ακόλουθος του πρεσβευτή της Γαλλίας στην Κων/πολη γράφει: Τα πορτοκάλια είναι τόσα πολλά στη Χίο που τα στύβουν και αποθηκεύουν το χυμό τους σε βαρέλια και τον στέλνουν στην Κων/πολη και σ’ άλλους τόπους. Τα εσπεριδοειδή «χαρτώνονταν» δηλαδή τυλίγονταν ένα – ένα και έτσι συντηρούνταν περισσότερο διάστημα. Η παραγωγή θα σταματήσει την άνοιξη του 1822 με τη σφαγή, αλλά θα υποστεί μεγάλο πλήγμα και με τον παγετό του 1850 αλλά και με τον σεισμό του 1881. Μετά ακολουθεί νέα χρυσή εποχή με εξαγωγές σε Κύπρο και Ρωσία. Τα τελευταία χρόνια νέες χώρες κατακλύζουν τις αγορές με νέες ποικιλίες, ανθεκτικότερες και πιο εμπορικές.

Τα Χιώτικα εσπεριδοειδή είναι μοναδικά, θεωρούνται μια διακεκριμένη ποικιλία και πωλούνται ως «Πορτοκάλια Χίου» και «Μανταρίνια Χίου». Η ποικιλία κυρίως των μανταρινιών που παράγεται στη Χίο είναι μοναδική και λέγεται ότι είναι από τις καλύτερες και πιο αρωματικές στον κόσμο.


Η μεγαλύτερη παραγωγή σήμερα απορροφάται από το εργοστάσιο χυμών στον Κάμπο της Χίου.

Εργασίες μαθητών Β’γυμνασίου στο μάθημα της γεωγραφίας-Οι θάλασσες που βρέχουν την Ευρώπη.

Αρχικά ο Αρκτικός Ωκεανός βρέχει τις βόρειες ακτές της Ευρώπης ,ενώ το τμήμα  του κοντά στις Ρωσικές ακτές ονομάζεται θάλασσα του Μπάρεντς.

Η Λευκή θάλασσα είναι ένας τεράστιος κόλπος ανάμεσα στη Φινλανδία και τη Ρωσία. Αυτές οι δύο θάλασσες είναι παγωμένες στους πιο πολλούς μήνες του χρόνου.

Ο Ατλαντικός ωκεανός εκτείνεται δυτικά της Ευρώπης. Οι βορειοδυτικές ακτές της Ηπείρου βρέχονται από θάλασσες όπως η Νορβηγική, η Βόρεια, η Βαλτική, της Μάγχης και η Ιρλανδική.

Η Βαλτική είναι μια αβαθής θάλασσα , η οποία πριν από λίγες χιλιάδες χρόνια ήταν λίμνη . Η Βόρεια και η Βαλτική θάλασσα ενώνονται με δύο στενούς πορθμούς (Σκάγερακ και Κάτεγατ ).

Το μεγαλύτερο μέρος του ευρωπαϊκού νότου βρέχεται από τη Μεσόγειο θάλασσα , που διακρίνεται σε μικρότερες μικρότερες θάλασσες (Αδριατική, Ιόνιο, Αιγαίο, Λιβυρική και την Τυρρηνική). Στα ανατολικά τέλος η Ευρώπη βρέχεται από την Μαύρη θάλασσα (Εύξεινο Πόντο).

Συνοπτικά:

Αρκτικός Ωκεανός:

1.     Θάλασσα του Μπάρεντς

2.     Λευκή θάλασσα

Ατλαντικός Ωκεανός:

3.     Νορβηγική Θάλασσα

4.     Βόρεια Θάλασσα

5.     Θάλασσα της Μάγχης

6.     Ιρλανδική Θάλασσα

7.     Βαλτική Θάλασσα

8.     Μεσόγειος Θάλασσα (Ιόνιο, Αδριατική, Αιγαίο, Λιβυρική, Τυρρηνική)

9.     Μαύρη Θάλασσα

Τζούλια Μπρεγκάι

Εργασίες μαθητών Β’γυμνασίου στο μάθημα της γεωγραφίας-Οι μεγαλύτεροι Ορεινοί Όγκοι της Ευρώπης

ΟΡΟΣΕΙΡΑ ΤΟΥ ΚΑΥΚΑΣΟΥ:

Βρίσκεται ανάμεσα στη Κασπία θάλασσα και στον Εύξεινο πόντο. Είναι το ψηλότερο βουνό της Ευρώπης αν και ορισμένοι γεωγράφοι θεωρούν ότι ανήκει περισσότερο στην Ασία. Υψηλότερη κορυφή του είναι το ΕΛΗΡΟΥΖ με υψόμετρο 5.642μ.

ΟΥΡΑΛΙΑ ΟΡH:

Βορειότερα και ανατολικά του Καυκάσου βρίσκονται τα Ουράλια όρη όπου έχουν κατεύθυνση Β-Ν και αποτελούν το φυσικό σύνορο της ευρωπαϊκής ηπείρου με την Ασία. Είναι σχετικά  χαμηλή οροσειρά με μέγιστο υψόμετρο 1.895μ

ΑΛΠΕΙΣ:

Κεντροδυτικά βρίσκεται το πιο μεγάλο σύστημα οροσειρών της Ευρώπης ,οι Άλπεις οι οποίες έχουν κατεύθυνση Δ-Α και εκτείνονται στις χώρες: ΕΛΒΕΤΙΑ, ΛΙΧΤΕΝΣΤΑΝ, ΓΑΛΛΙΑ, ΓEΡΜΑΝΙΑ, ΙΤΑΛΙΑ, ΑΥΣΤΡΙΑ, ΣΛΟΒAKΙΑ και ΚΡΟΑΤΙΑ .Η ψηλότερη κορυφή της είναι το ΛΕΥΚΟ ΟΡΟΣ ή ΜΟΝΤ ΜΠΛΑΝ με υψόμετρο 4.810μ

ΟΡΟΣΕΙΡΑ ΤΩΝ ΚΑΡΠΑΘΙΩΝ:

Στο κέντρο περίπου της Ευρώπης βρίσκεται η οροσειρά των Καρπάθιων. Αποτελεί την ανατολική πτέρυγα των μεγάλων κεντρικών οροσειρών της ηπείρου και σχηματίζει ένα τόξο μήκος 1.500χλμ και πλάτος 12-500χλμ. Μετά τις Άλπεις από τις οποίες χωρίζεται με τον ποταμό Δούναβη είναι το πιο εκτεταμένο σύστημα οροσειρών στην Ευρώπη με μέγιστο υψόμετρο 2.655μ

ΟΡΟΣΕΙΡΑ ΤΟΥ ΙΟΥΡΑ:

Βρίσκεται στο κεντροδυτικό τμήμα της ηπείρου και έχει κατεύθυνση Β-Ν και εκτείνεται στη ΓΑΛΛΙΑ την ΕΛΒΕΤΙΑ και τη ΓΕΡΜΑΝΙΑ, με μέγιστο υψόμετρο 1.718μ, περίπου.

ΟΡΟΣΕΙΡΑ ΤΩΝ ΠΥΡΗΝΑΙΩΝ:

Βρίσκεται νοτιοδυτικά και είναι το φυσικό σύνορο της Ρινικής χερσονήσου με την υπόλοιπη Ευρώπη και αποτελεί επίσης το σύνορο ΙΣΠΑΝΙΑΣ-ΓΑΛΛΙΑΣ ήδη από το 1659.Η αλυσίδα των βουνών είναι σχεδόν ευθεία, με κατεύθυνση ΒΔ-ΝΑ από τον Βισκαϊκό κόλπο ως τη Μεσόγειο και έχει χαμηλό ύψος σε σχέση με τις Άλπεις. Μέγιστο υψόμετρο 3.400μ

ΑΠΕΝΝΙΝΑ:

Είναι η οροσειρά – ραχοκοκαλιά της Ιταλικής χερσονήσου. Ανήκουν στην Αλπική Πτύχωση, έχουν κατεύθυνση Β-Ν, μέγιστο υψόμετρο 2.915μ και μήκος 1.300χλμ περίπου.

ΣΚΑΝΔΙΝΑΒΙΚΕΣ ΑΛΠΕΙΣ:

Είναι πανάρχαια βουνά και γι’αυτό το λόγο αν και έχουν μέγιστο υψόμετρο 2.469μ, γενικά είναι χαμηλά. Αποτελούν τη ραχοκοκαλιά της σκανδιναβικής χερσονήσου και έχουν κατεύθυνση ΒΝ-ΝΔ.

ΔΕΙΝΑΡΙΚΕΣ ΑΛΠΕΙΣ:

Οι Δειναρικές Άλπεις με μέγιστο ύψος 2.522 στην κορυφή ΝΤΟΥΡΜΙΤΟΡ, είναι ο νότος κλάδος των μεγάλων οροσειρών της κεντρικής Ευρώπης  και καταλαμβάνουν όλη τη δυτική ακτή της Βαλκανικής χερσονήσου. Με κατεύθυνση ΒΝ-ΝΔ και μήκος 645χλμ.

ΑΙΜΟΣ:

Έχει μέγιστο υψόμετρο 2.367μ και έδωσε το όνομα του στα Βαλκάνια. Βρίσκεται στο κεντρικό τμήμα της Βαλκανικής χερσονήσου και είναι η οροσειρά που κυριαρχεί στο ανάγλυφο της Βουλγαρίας.

Σοφία Γιγή

Εργασίες μαθητών Β’γυμνασίου στο μάθημα της γεωγραφίας-Οι μεγαλύτερες πεδιάδες της Ευρώπης.

1)    Η πεδιάδα της Βλαχίας, βρίσκεται ανάμεσα στις Τρανσιλβανικές Άλπεις και τον Αίμο

2)    Η Ρωσική πεδιάδα , βρίσκεται ανάμεσα στις Σκανδιναβικές Άλπεις και τα Ουράλια Όρη

3)    Η Βορειοευρωπαϊκή πεδιάδα βρίσκεται ανάμεσα στην Ολλανδία και στην Λευκορωσία

4)    Η πεδιάδα της Πάδου βρίσκεται ανάμεσα στην Κροατία και την Ιταλία.

Άρτεμις Ζαρταλούδη

Εργασίες μαθητών Β’γυμνασίου στο μάθημα της γεωγραφίας.

Τα μεγαλύτερα Ποτάμια της Ευρώπης

Έλβας

Πηγάζει από τα βουνά Καρκονόσζε της Βοημίας και χύνεται στη Βόρεια θάλασσα κοντά στο Αμβούργο, σχηματίζοντας δέλτα. Έχει μήκος 1165 χλμ., κατευθύνεται από ΝΑ προς ΒΔ και χωρίζεται στον Β. και Ν. Έλβα.





Ντον

Ο Ντον είναι ποταμός της Ρωσίας, με μήκος περίπου 1950 χλμ. Πηγάζει κοντά στην Τούλα, 150 km περίπου νοτιοανατολικά της Μόσχας και εκβάλλει στη Αζοφική Θάλασσα, στα βόρεια της Μαύρης Θάλασσας. Είναι πλωτός σε μήκος 1.360 km και χύνεται στην Αζοφική Θάλασσα σχηματίζοντας Δέλτα έκτασης 340 km

Σηκουάνας

Ο Σηκουάνας (γαλλ. Seine) είναι ένας από τους κυριότερους ποταμούς της βορειοδυτικής Γαλλίας. Έχει μήκος 780 χιλιόμετρα και αποτελεί σημαντικότατη υδάτινη εμπορική αρτηρία. Αποτελεί επίσης πόλο έλξης τουριστών, κυρίως στην πόλη του Παρισιού.





Έβρος

Ο Ποταμός Έβρος της Ισπανίας, καλούμενος στα ισπανικά Έμπρο, ή Έμπρε, είναι ο σημαντικότερος ποταμός της ΒΑ. Ιβηρικής χερσονήσου.







Βόλγας

Ο Βόλγας είναι ποταμός της Ρωσίας και ο μεγαλύτερος ποταμός της Ευρώπης .Το μήκος του είναι 3.690 χλμ και με τους παραπόταμούς του, πολλοί από τους οποίους είναι μεγάλοι ποταμοί σχηματίζει ένα τεράστιο ποτάμιο σύστημα, από τα μεγαλύτερα στη Γη.Πηγάζει από τα υψώματα Βαλντάι, στη βορειοδυτική Ρωσία. Είναι πλωτός σε όλο του το μήκος και μαζί με τους παραποτάμους του, που είναι κι αυτοί πλωτοί σε μεγάλο μήκος τους


Δούναβης

Ο Δούναβης είναι ο δεύτερος μεγαλύτερος ποταμός της Ευρώπης (μετά τον Βόλγα). Πηγάζει από τον Μέλανα Δρυμό στη Γερμανία, ακολουθεί πορεία κυρίως ανατολική για 2850 χλμ., διασχίζει αρκετές πρωτεύουσες της κεντρικής και ανατολικής Ευρώπης και καταλήγει στη Μαύρη Θάλασσα μέσα από τη Ρουμανία. Σήμερα διασχίζει ή αποτελεί σύνορο σε δέκα ευρωπαϊκές χώρες:Γερμανία, Αυστρία, Σλοβακία, Ουγγαρία, Κροατία, Σερβία, Βουλγαρία, Ρουμανία, Μολδαβία και Ουκρανία. Λόγω του μεγάλου μήκους του και της μεγάλης βιομηχανικής δραστηριότητας στις όχθες του, είναι σήμερα ένα από τα πιο μολυσμένα ποτάμια στον κόσμο.


Αγγελική Τουρράνη

Τάρτα με μανιτάρια!

Συστατικά

  • 1 φύλλο κουρού
  • 500 γρ. μανιτάρια
  • 2 κ.σ. ελαιόλαδο
  • 250 γρ. φέτα
  • 2-3 φρέσκα κρεμμυδάκια
  • 1/2 ματσάκι μαϊντανό
  • 40 γρ. μαργαρίνη
  • 1 αυγό
  • 200 γρ.  γάλα
  • 2 κ.σ. αλεύρι
  • αλάτι, πιπέρι

Εκτέλεση

Καθαρίζουμε τα μανιτάρια και τα κόβουμε φέτες. Τα σοτάρουμε  σε ελαιόλαδο και ρίχνουμε μέσα τα κρεμμυδάκια ψιλοκομμένα να μαλακώσουν. Ζεσταίνουμε τη μαργαρίνη, ρίχνουμε το αλεύρι ανακατεύοντας και προσθέτουμε το ζεστό γάλα για να φτιάξουμε μια ελαφριά μπεσαμέλ. Αποσύρουμε απο τη φωτιά, προσθέτουμε το αυγό, τη φέτα και τα αρωματικά και αλατοπιπερώνουμε. Στο τέλος προσθέτουμε τα μανιτάρια με τα κρεμμυδάκια κι ανακατεύουμε. Στρώνουμε το φύλλο κουρού και απλώνουμε  το μείγμα.  Ψήνουμε στους 200 βαθμούς Κελσίου για 40-45 λεπτά. Καλή όρεξη!!!

Διαγωνισμός Φάρου Βαρβασίου

41 μαθητές και μαθήτριες από όλα τα λύκεια της Χίου πήραν μέρος χτες στο διαγωνισμό του Φάρου Βαρβασίου (Ο Μορφωτικός Σύνδεσμος Βαρβασίου Χιου  <<Ο Φαρος>> ιδρύθηκε το 1957 στον προσφυγικό συνοικισμό του Βαρβασίου Χιου).

Ο διαγωνισμός έγινε στο σχολείο μας και αφορούσε μαθητές της Β` Λυκείου. Από το δικό μας σχολείο συμμετείχαν δύο μαθητές. Το θέμα πάντα επίκαιρο, οι πρόσφυγες, οι λαθρομετανάστες, οι χαμένες πατρίδες και η έμπνευση των παιδιών μεγάλη! Καλά αποτελέσματα!

Δεκέμβρης…καιρός για αμανίτες!

Στο πλαίσιο των πολιτιστικών προγραμμάτων, αποφασίσαμε φέτος να ασχοληθούμε με παραδοσιακά προϊόντα της Χίου, την ιστορία τους αλλά και τη χρήση τους στη σύγχρονη κουζίνα. Μετά λοιπόν από τις βροχές των τελευταίων ημερών, είναι καιρός για…μανιτάρια και όπως λένε οι Χιώτες είναι εποχή για τους αμανίτες!

 

Μανιτάρια, μανίτες ή αλλιώς αμανίτες (αμανιτοκαλλιέργεια, αμανιτότοπος, αμανιταριά). Η λέξη αμανίτης προέρχεται από το αρχαίο τοπωνύμιο Άμανος, όρος της  Μικράς Ασίας όπου αφθονούσαν τα μανιτάρια. Η λέξη αναφέρεται σε κλασικα συγγράματα της Αρχαίας Ελληνικής και Ρωμαϊκής εποχής.

Μανιτάρι ονομάζεται κοινώς το ορατό μέρος πολυκύτταρων μυκήτων με τη χαρακτηριστική, συνήθως ομβρελοειδή μορφή. Στην ουσία, αυτό που βλέπουμε είναι το σώμα του μανιταριού. Το κυρίως μέρος του μύκητα είναι υπόγειο και σχεδόν πάντα αθέατο το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου.. Τα μανιτάρια χαρακτηρίζονται από την απότομη ανάπτυξη και εμφάνισή τους, εξού και η έκφραση “φύτρωσε σαν μανιτάρι”. Η οικολογία τους περιλαμβάνει πολλούς και διαφορετικούς βιότοπους, από τις δασωμένες πλαγιές και τα ρέματα των βουνών, τα ορεινά και ημιορεινά λιβάδια μέχρι και τις χορταριασμένες και υγρές μεριές μέσα σε πόλεις ή και τις αυλές των σπιτιών. Μπορούν να είναι εξαιρετικά βραχύβια ή και πολυετή. Στην πλειοψηφία τους, βγαίνουν το φθινόπωρο, όταν λόγω των βροχών ευνοείται από τις συνθήκες υγρασίας η καρποφορία τους. Ο μύκητας ταξιδεύει με το νερό και και χρειάζεται περίπου 40 ημέρες για να αναπτυχθεί. Καρποφορίες υπάρχουν και την άνοιξη, αλλά και όλο το χρόνο.

Επειδή πολλά μανιτάρια είναι δηλητηριώδη, προκάλεσαν και προκαλούν το φόβο αλλά και το δέος στους ανθρώπους. Υπάρχουν γύρω στα 70-80 είδη δηλητηριωδών μανιταριών. Μερικά από αυτά όταν φαγωθούν προκαλούν παραισθήσεις, ενώ άλλα είναι ισχυρά δηλητήρια, όπως οι Αμανίτες (Amanita sp.). Οι Αμανίτες είναι μια οικογένεια μανιταριών που περιλαμβάνει μερικά από τα πιο ισχυρά δηλητηριώδη και θανατηφόρα μανιτάρια (Amanita phalloides, A. verna, A. pantherina, A. muscaria).Σε πολλές περιοχές της Ελλάδας, κυρίως στα βόρεια και στα κεντρικά, κάποια νόστιμα και δημοφιλή είδη μαζεύονται κατά κόρον και είναι γνωστά, αλλά αντίστοιχη τέτοια λαϊκή γνώση εμφανίζεται σε όλη την Ελλάδα, σε μικρότερο βαθμό. Οι Έλληνες δεν φημίζονται για τη μυκοφιλία τους. Οι Γάλλοι, οι Ιταλοί αλλά και οι Βαλκάνιοι είναι παραδείγματα μανιταρόφιλων εθνών.

Στη Χίο, και ειδικά στο βόρειο τμήμα, το φθινόπωρο, μετά τις πρώτες βροχές είναι η καλύτερη εποχή για τους αμανίτες! Τους βρίσκουμε συνήθως κάτω από τα πεύκα, μόνους τους ή σε ομάδες 2-3 μανιταριών. Η βιοποικιλότητα όμως της Χίου μειώνεται τα τελευταία χρόνια εξαιτίας της εντατικοποίησης των καλλιεργειών και της εξέλιξης της αγροτικής οικονομίας. Ακόμα και φυτά πολύ συνηθισμένα στο παρελθόν, όπως τα μανιτάρια (αμανίτες) είναι σπάνια.

 

Γι’αυτό το άρθρο εργάστηκαν μαθήτριες της Α’ και Β’ Γυμνασίου και Α’ Λυκείου.

Επίσκεψη στο εργοστάσιο χυμών!

Τα χιόνια έλιωσαν, η θερμοκρασία ανέβηκε και έτσι βρήκαμε την ευκαιρία σήμερα να επισκεφτούμε το εργοστάσιο των χυμών που βρίσκεται στον Κάμπο της Χίου!

Εκεί οι υπεύθυνοι του εργοστασίου μας υποδέχτηκαν θερμά και μας ξενάγησαν στις καινούριες εγκαταστάσεις υποδοχής των καρπών, διαλογής, εκχύμωσης, παστερίωσης, ποιοτικού ελέγχου και τέλος συσκευασίας του χυμού.

Στόχος του εργοστασίου είναι να προστατευτούν αλλά και να γίνουν ευρέως γνωστά τα ξακουστά εσπεριδοειδή της Χίου, το χιώτικο πορτοκάλι και το μανταρίνι, αλλά και να δοθούν κίνητρα στους παραγωγούς έτσι ώστε να συνεχίσουν να καλλιεργούν τη γη τους.

 

Στο τέλος γευτήκαμε και δροσερούς χυμούς από χιώτικα φρούτα. Σας ευχαριστούμε για τη φιλοξενία!

« Προηγούμενα άρθρα · Επόμενα άρθρα »