Οι μαθητές της Α’ Γυμνασίου, αφού μελέτησαν για τις τέχνες στην αρχαϊκή εποχή, έφτιαξαν μια σύνθεση που αναδεικνύει τις διαφορές μεταξύ του ιωνικού και δωρικού ρυθμού, καθώς επίσης και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που είχαν οι κούροι και οι κόρες. Με αυτόν τον τρόπο, αφομοίωσαν ένα σημαντικό κομμάτι της σχολικής ύλης μέσα από έναν ευχάριστο και δημιουργικό τρόπο.
Ομάδα εργασίας: Α’ Γυμνασίου
Υπεύθυνη καθηγήτρια: Κατερίνα Φωτίου
Οι μαθητές/-τριες της Α’ Γυμνασίου στο μάθημα της Αρχαίας Ιστορίας μελέτησαν για τους Ολυμπιακούς Αγώνες και την αναβίωσή τους στην Αθήνα το 1896. Παράλληλα, στο μάθημα της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας ασχολήθηκαν και ανέλυσαν τον Ολυμπιακό Ύμνο του Κωστή Παλαμά, ο οποίος ακούγεται ακόμα και σήμερα στην τελετή έναρξης κάθε Ολυμπιάδας. Τέλος, με αφορμή τους Ολυμπιακούς Αγώνες, που θα γίνουν φέτος στο Παρίσι, δημιούργησαν μια σύνθεση για την τάξη τους, προκειμένου να εξοικειωθούν με την έννοια του αθλητικού ιδεώδους.
Ομάδα εργασίας: Α’ Γυμνασίου
Υπεύθυνη καθηγήτρια: Φωτίου Κατερίνα
Στο πλαίσιο του μαθήματος ¨Αρχαία Ιστορία” της Α Γυμνασίου υλοποιήθηκε εργαστήριο με θέμα τον Μινωικό πολιτισμό υπό την καθοδήγηση της εκπαιδευτικού Ουρανίας Πεπόνη. Οι μαθητές/ -τριες μελετώντας τον Μινωικό πολιτισμό εντυπωσιάστηκαν από τη μινωική τέχνη. Εμπνευσμένοι από τις μινωικές τοιχογραφίες , τη μινωική αγγειοπλαστική καθώς και τη μινωική χρυσοχοΐα δημιούργησαν με ενθουσιασμό τα δικά τους έργα.
Μία σταγόνα ιστορία…
Ο Μινωικός πολιτισμός τοποθετείται χρονικά από τα τέλη της Νεολιθικής Εποχής μέχρι τις αρχές της Εποχής του Χαλκού ( 3000- 1450 π. Χ. ) . Η ονομασία του οφείλεται στον Βρετανό αρχαιολόγο ανασκαφέα της Κνωσού Άρθουρ Έβανς, ο οποίος είχε ως έναυσμα το όνομα του μυθικού βασιλιά του νησιού Μίνωα. Οι Μινωίτες εξουσίαζαν με τους στόλους τους τις Κυκλάδες, τα παράλια της ηπειρωτικής Ελλάδας και ταξίδευαν σε όλη τη Μεσόγειο ιδρύοντας εμπορικά κέντρα. Λόγω της θαλασσοκρατίας τους δεν κινδύνευαν και οι πόλεις τους δεν είχαν τείχη. Αξιοσημείωτο είναι πως οι Μινωίτες ήταν οι πρώτοι από τους κατοίκους της Ελλάδας που χρησιμοποίησαν τη γραφή, την ιερογλυφική, όπως την ξέρουμε από τον Δίσκο της Φαιστού, και αργότερα τη Γραμμική Α για τις διοικητικές ανάγκες των ανακτόρων τους.
Η μινωική τέχνη έχει ποικιλία και πρωτοτυπία και δείχνει την προτίμηση των Μινωιτών για την απεικόνιση της φύσης. Οι Μινωίτες ανέπτυξαν πολλές μορφές τέχνης σε θαυμαστό επίπεδο. Πιο συγκεκριμένα ανέπτυξαν τη μεταλλουργία, τη χρυσοχοΐα, τη σφραγιδογλυφία, τη λιθοτεχνία, την κατεργασία φαγεντιανής και της κεραμικής και τη ζωγραφική με τις υπέροχες, πλούσιες χρωματικά τοιχογραφίες.
Μερικά από τα αξιολογότερα μινωικά έργα τέχνης σώζονται στην πόλη του Ακρωτηρίου στο νησί της Σαντορίνης, η οποία καταστράφηκε από την έκρηξη του ηφαιστείου.
Στο πλαίσιο του μαθήματος “Αρχαία Ιστορία” της Α΄ Γυμνασίου υλοποιήθηκε εργαστήριο με θέμα τον Κυκλαδικό Πολιτισμό υπό την καθοδήγηση της εκπαιδευτικού Ουρανίας Πεπόνη. Οι μαθητές/ τριες μελέτησαν τον Κυκλαδικό Πολιτισμό και εμπνεύστηκαν από τα αντικείμενα της κυκλαδικής τέχνης και ιδιαίτερα από τα μαρμάρινα ανθρωπόμορφα ειδώλια. Στη συνέχεια χωρίστηκαν σε ομάδες, εργάστηκαν με ζήλο, φαντασία και κέφι και δημιούργησαν τα δικά τους κυκλαδικά ειδώλια χρησιμοποιώντας ως υλικό τον πηλό.
Μία σταγόνα ιστορία…
Ο Κυκλαδικός πολιτισμός άνθισε στα νησιά του Αιγαίου κατά τη διάρκεια της 3ης χιλιετίας π.Χ. Οι Κυκλάδες είναι ένα σύμπλεγμα νησιών στο νοτιοδυτικό Αιγαίο και περιλαμβάνουν περίπου τριάντα νησιά και πολυάριθμες βραχονησίδες. Οι αρχαίοι Έλληνες τα ονόμαζαν Κυκλάδες, πιστεύοντας ότι αποτελούν έναν κύκλο γύρω από το ιερό νησί της Δήλου, όπου βρισκόταν το ιερό του θεού Απόλλωνα κατά τους ιστορικούς χρόνους. Πολλά από τα νησιά είναι ιδιαίτερα πλούσια σε ορυκτά, όπως μεταλλεύματα χαλκού και μολύβδου, ασήμι, σμύριδα, οψιανό και μάρμαρο. Έτσι, οι νησιώτες της εποχής ανέπτυξαν πολύ νωρίς το εμπόριο, τη μεταλλουργία, κυρίως όμως, την τέχνη της μαρμαρογλυπτικής.
Τα μαρμάρινα ανθρωπόμορφα ειδώλια αποτελούν δημιουργίες ενός πολιτισμού στο κέντρο του οποίου βρισκόταν ο ίδιος ο άνθρωπος. Τα πρωτοκυκλαδικά ειδώλια στην πλειονότητά τους αναπαριστούν γυμνές γυναικείες μορφές, αρχικά σχηματοποιημένες, αργότερα πιο φυσιοκρατικές κι άλλοτε πάλι με φυσικές αναλογίες και πιο εξιδανικευμένες. Οι καθαρές και αφαιρετικές φόρμες των κυκλαδικών ειδωλίων επηρέασαν καλλιτέχνες του 20ού και του 21ου αιώνα, όπως οι Brancusi, Modigliani, Giacometti, Hepworth, Moore και Ai Weiwei