Στο πλαίσιο του Ομίλου Φιλαναγνωσίας υλοποιήθηκε εργαστήριο δημιουργικής γραφής, αφού η ανάγνωση δεν περιορίζεται στις σελίδες ενός βιβλίου, αλλά αποτελεί το έναυσμα για ένα δημιουργικό ταξίδι έκφρασης και φαντασίας.

Με έμπνευση το βιβλίο Ο καιρός της σοκολάτας της Λ. Πέτροβιτς-Ανδρουτσοπούλου, οι μαθητές και οι μαθήτριες μετουσίωσαν τις εικόνες, τα συναισθήματα και τις σκέψεις τους σε ποίηση.Κάθε ποίημα που γεννήθηκε από αυτή τη διαδικασία αποτελεί μια νέα φωνή που ξεπηδά μέσα από τους στίχους και αναδεικνύει την προσωπική ματιά των νεαρών δημιουργών.

Απώλεια

των Κατερίνα Π., Μαρίας Κ., Χρυσάνθης Μ.

Στα σκοτάδια της Κατοχής
αγάπη ψάχνεις να βρεις
και το κορίτσι λυπημένο
μες στο σπίτι κλειδωμένο.
Οι σειρήνες δυνατά ηχούν
και τον κόσμο τρομοκρατούν
τις καρδιές ραγίζουν
τα γυναικόπαιδα δακρύζουν.
Τα τανκς τους δρόμους αλωνίζουν
και τους προδότες καθαρίζουν.
Φίλοι και οικογένεια χάνονται
και στα δίχτυα των Ναζί πιάνονται.
Τους φίλους και τα θύματα θρηνούν
και τον πόλεμο μισούν.

Μνήμη 

του Σωτήρη Π.

Ήμουν ένα παιδάκι μικρό
πολλά δεν καταλάβαινα.
Τώρα κοιτάω πίσω τα χρόνια
τα παλιά…
Αν πω ότι ήταν ωραία
θα ήταν ψέμα.
Τώρα κοιμάμαι ήσυχα
χωρίς βομβαρδισμούς και όπλα.

Αναζήτηση

των Παρασκευής Κ., Λάζαρου Μ., Ραφαλεκα; Μ., Έλβις Μ.

Φόβος, λύπη, στεναχώρια
και στο σπίτι πανικός
Δρόμοι, πάρκα χωρίς φώτα
και ζωή χωρίς φως

Τρύπια είναι τα παπούτσια
και παγώνω το μικρό
τη σειρήνα ακούω τώρα
και τρέχω στο λεπτό.

Τρόμος στη μικρή καρδιά μου
πόνος στη γλυκιά ψυχή μου
πόλεμος έξω στο κρύο
κι σκιά πάνω στον τοίχο

Ελευθερία αναζητώ
πού να τη βρω…
πού να τη βρω…
τη θαλπωρή αναζητώ
πού να τη βρω…
πού να τη βρω…

Ένα κομμάτι γλυκός χρυσός
είναι η σοκολάτα.
Τη γεύομαι στο στόμα μου
σαν να ‘ναι μελωδία!

Ειρήνη

των Φώτη Λ., Αρνίς Μ., Σάμουελ Μ.

Όταν υπάρχει ειρήνη
υπάρχει και γαλήνη
υπάρχει και η ασφάλεια
που φέρνει ευγνωμοσύνη.

Στον πόλεμο
όταν υπάρχει
η χαρά δεν συνυπάρχει.

Η ειρήνη καθησυχάζει
τα παιδιά δεν τα τρομάζει.
Τα τανκς έφυγαν μονομιάς
και ελευθερώθηκε ο ντουνιάς!

Το χρονικό της Κατοχής

της Παρασκευής Κ.

Στης Κατοχής τις μέρες
ήμουν μικρό κορίτσι
ανέβαινα στον λόφο μου
κι έφτιαχνα παραμύθι.

Τις καραμέλες έθαψα
στο χώμα να φυτρώσουν
μα φύτρωσε μία ελιά
και όχι μια καραμελιά.

Της σοκολάτας ο καιρός
δεν θα αργούσε τότε…
Δεν καταλάβαινε τι σήμαινε,
μα όμως τον περίμενα.

Μια κυρία γνώρισα
διάσημη ήταν τότε.
Τραγούδια έλεγε πολλά
κι αντίσταση έκανε βαθιά.

Περπατούσα μια ημέρα
στους δρόμους της Αθήνας
και είδα ένα θησαυρό
που μου φαινόταν σαν χρυσός!

Αυτό το κουνελάκι,
αυτό το κοκαλάκι
αυτή η κασετίνα
μες στο Μοναστηράκι.

Μου έφερε αναμνήσεις
στην επιφάνεια της καρδιάς
και τότε εκεί
ακίνητη έμεινα μονομιάς.

Τα παπούτσια πήγα στον τσαγκάρη
τρύπια ήταν και μικρά.
Το χαμόγελο όμως
δεν έσβησε στη φτωχή μας γειτονιά.

Τώρα που έχω μεγαλώσει
και τριγυρνάω στα στενά
βλέπω εμένα παιδάκι
στης Κατοχής τα στενά.

Μνήμες, γεύσεις και τραγούδια
στο μυαλό μου έχουν γραφτεί.
Της σοκολάτας ο καιρός
έχει μείνει μέσα στην ψυχή.

Η τρελή των Εξαρχείων
δεν ήταν έμαθα κακή
ήταν μια αντιστασιακή
που πάλευε για τη ζωή.

Πείνα, φτώχεια, δυστυχία
και το ράδιο κλειστό,
πού να βρεις το φαγητό
στης ζωής το ρημαδιό;

Ομάδα εργασίας: Όμιλος Φιλαναγνωσίας- Β΄Γυμνασίου

Υπεύθυνη καθηγήτρια: Μαρία Τζαβάρα