“Δεν είμαι διαφορετικός, εσείς είστε αδιάφοροι“
Η 3η Δεκεμβρίου έχει καθιερωθεί ως «Παγκόσμια Ημέρα ατόμων με αναπηρία», με στόχο την ευαισθητοποίηση της κοινής γνώμης σε παγκόσμιο επίπεδο και την κινητοποίηση όλων των φορέων για την ουσιαστικότερη επίλυση των προβλημάτων που τους αφορούν.
Κυρίως στην Ελλάδα τα άτομα αυτά βιώνουν υποτιμητική αντιμετώπιση τόσο στον κοινωνικό όσο και στον εργασιακό χώρο. Σίγουρα αντιλαμβανόμαστε ότι ένα άτομο με κάποια συγκεκριμένη αναπηρία έχει λιγότερες ευκαιρίες στην εύρεση εργασίας όσο και στην κοινωνική αποδοχή για τους αυτονόητους λόγους. Συνήθως οι εργοδότες δεν θέλουν να προσλάβουν ένα τέτοιο άτομο και αυτό διότι μπορεί να φοβηθούν πως για παράδειγμα ένα άτομο με αισθητηριακή ή νοητική αναπηρία μπορεί να μην είναι τόσο αποδοτικό. Δεν είναι τυχαίο ότι το 20,8% ατόμων με αναπηρία είναι άνεργα και ακόμη ότι το 57% ανήκουν στο χαμηλόμισθο προσωπικό. Αυτό έχει να κάνει ξεκάθαρα με στερεοτυπικές αντιλήψεις.
Ο ατομικισμός και η αναλγησία του σύγχρονου ανθρώπου γίνονται αισθητά σε μία απλή καθημερινή έξοδο, καθώς ακόμη και όταν είμαστε παρόντες σε κάποιο περιστατικό προσβολής ή βλάβης αυτών των ατόμων, δεν κάνουμε τίποτα! Πολύ συχνά, επίσης, παρατηρείται το φαινόμενο να καταλαμβάνουμε τις θέσεις πάρκινγκ που αντιστοιχούν σε άτομα με αναπηρία και προσποιούμαστε ότι δεν τις βλέπουμε.
Οπωσδήποτε η λανθασμένη διαπαιδαγώγησή μας είναι βασικός συντελεστής όξυνσης της κατάστασης. Το δικαίωμα στη ζωή είναι αναφαίρετο και συνταγματικά κατοχυρωμένο. Αν θέλουμε να λεγόμαστε πολιτισμένοι, οφείλουμε να προωθήσουμε τη συμπερίληψη, την αποδοχή της διαφορετικότητας και την ισότιμη πρόσβαση όλων μας στα κοινωνικά αγαθά.
Συντάκτρια άρθρου: Ελένη Ρ. (μαθήτρια Γ’ Λυκείου).