Δεν είναι ασύνηθες για την περιοχή μας να διανθίζουμε τον καθημερινό μας λόγο με την αρβανίτικη διάλεκτο. Χαρακτηριστικό είναι ένα ευτράπελο περιστατικό, που αφορά την περίπτωση υποψήφιου μαθητή σε εξετάσεις για την απόκτηση πιστοποιητικού γλωσσομάθειας, καθώς παραμονή των εξετάσεων η γιαγιά του μαθητή βλέποντας τον αγαπημένο της εγγονό να έχει αγχωθεί σχολίασε «τσι πσόαμ», δηλαδή…«τι πάθαμε»!!

Το κωμικοτραγικό όμως της υπόθεσης εδράζεται την ώρα της προφορικής εξέτασης, καθώς η αδυναμία του μαθητή να κατανοήσει σχετική ερώτηση της επιτροπής, τον οδήγησε στην απάντηση «νου κου ντι», δηλαδή… «δεν καταλαβαίνω»!!

Η αποτυχία του, λοιπόν, ήταν αναμενόμενη, αλλά αυτό δεν αποτέλεσε τροχοπέδη στην πάγια συνήθεια τόσο του ίδιου όσο και των οικείων του να χρησιμοποιούν διάσπαρτα εκφράσεις της αρβανίτικης διαλέκτου στον προφορικό τους λόγο, καθώς είναι γνωστό ότι τα αρβανίτικα δεν γράφονται παρά μόνο μιλιούνται.

Και αν αυτό ξενίζει όσους υποκριτικά ενδύονται το μανδύα των γλωσσοπλαστών, των ειδημόνων και των «πρωτευουσιάνων», εμείς η νέα γενιά του τόπου θα διατηρήσουμε πεισματικά αυτή την ιδιόλεκτο, που μας κρατά δεμένους με την ιστορία των χωριών μας, τη φυσικότητα, τη γλαφυρότητα και τους αστεϊσμούς της προφορικής παράδοσης που δροσίζει την καθημερινή μας ζωή σε μια εποχή τεχνοκρατισμού και  αποπροσωποποίησης.

Και για όσους διαφωνούν… «μπάιμπλιας», δηλαδή «σκασίλα μας»!!

Συντάκτης άρθρου: Δημήτρης Δ. (μαθητής Β’ Λυκείου).