4 Απριλίου, ημέρα αφιερωμένη στη φιλοζωία.

Στο σχολείο μας τα παιδιά ζήτησαν να δούμε την ταινία Hachiko και κατόπιν να συζητήσουμε για την φιλοζωία, να γράψουμε τις ιδέες μας για το πώς πρέπει να συμπεριφερόμαστε στα αδέσποτα ζώα και την αντιμετώπιση του φαινομένου. Συνεχίσαμε την ημέρα μας γράφοντας και ζωγραφίζοντας το αγαπημένο μας ζώο.

Ο ΣΚΥΛΟΣ ΜΟΥ Ο ΜΑΞ

Πριν από πέντε χρόνια ,μετά από πολλή προσπάθεια, έπεισα τους γονείς μου να μου πάρουν έναν σκύλο, τον Μαξ.  Ο Μαξ είναι διασταύρωση Πάρσον Ράσελ με Τζακ Ράσελ . Η γούνα του είναι μαύρη στην ουρά και στην πλάτη, μπεζ στον λαιμό  ,στα πόδια και στο κεφάλι, άσπρη στην κοιλιά, στις πατούσες και στη μουσούδα. Από την πρώτη μέρα που τον πήραμε σπίτι, πίστευα ότι θα ήταν ήσυχος ,κάτι που τελικά δεν ίσχυε!                  Μετά τον πρώτο μήνα  καταλάβαμε με τι είχαμε μπλέξει…Ό,τι του δίναμε το κατέστρεφε. Είχε φάει τρία ζευγάρια παντόφλες, δυο μικρά χαλιά και είχε σπάσει έναν κουβά με τα δόντια του. Θυμάμαι, την πρώτη στιγμή που τον πήγα μόνη μου βόλτα ,από την χαρά του βγήκε το κολάρο και άρχισε να τρέχει .Τελικά όμως μετά από δέκα λεπτά τον βρήκα κοντά στο γυμνάσιο .Τώρα που μεγάλωσε λίγο ,έχει γίνει ακόμα πιο ζωηρός. Τρέχει γύρω  -γύρω από τη χαρά του κάθε φορά που μας βλέπει και φτάσαμε σε σημείο να τρώει πιο πολύ κι από μένα.

Ένα λυπητερό γεγονός που ακόμα το θυμάμαι έγινε το 2020, όταν εγώ ήμουν στη γιαγιά μου. Ο Μαξ αρρώστησε ,είχε πυρετό και ήταν πολύ κουρασμένος .Όταν τον πήγαν οι γονείς μου στον κτηνίατρο ,έμαθαν ότι είχε πάθει τύφο, δηλαδή ένα μικρόβιο έτρωγε το συκώτι και το στομάχι του. Υπήρχε μεγάλη πιθανότητα να μην τα καταφέρει. Πέρασε τέσσερις μέρες στον κτηνίατρο και τελικά αποδείχτηκε ότι ήταν πολύ δυνατός μια και τα κατάφερε! Ακόμη και σήμερα είμαι χαρούμενη που τον έχω δίπλα μου αλλά και λίγο νευριασμένη με τους γονείς μου που δε μου είπαν τίποτα τη δύσκολη εκείνη στιγμή   και δεν μπόρεσα να σταθώ στο πλάι του φίλου μου.

Ελπίζω να μην τον χάσω ποτέ!

Δ.Κ.