• Μία καλή κουβέντα…

    Μία καλή κουβέντα…

    Ο σωστός έπαινος είναι για τα παιδιά ό,τι ο ήλιος για τα λουλούδια -
    Σ. Μπόβι

  • Φτάνει πια…

    Στο παιδί μου-Μ.Αναγνωστάκης

    Στο παιδί μου δεν άρεσαν ποτέ τα παραμύθια

    Και του μιλούσανε για Δράκους και για το πιστό σκυλί
    Για τα ταξίδια της Πεντάμορφης και για τον άγριο λύκο

    Μα στο παιδί μου δεν άρεσαν ποτέ τα παραμύθια

    Τώρα, τα βράδια, κάθομαι και του μιλώ
    Λέω το σκύλο σκύλο, το λύκο λύκο, το σκοτάδι σκοτάδι,
    Του δείχνω με το χέρι τους κακούς, του μαθαίνω
    Oνόματα σαν προσευχές, του τραγουδώ τους νεκρούς μας.

    Α, φτάνει πια! Πρέπει να λέμε την αλήθεια στα παιδιά.
    ------------
    Μ. Αναγνωστάκης, Τα ποιήματα, Πλειάς

    • Εκδήλωση της ΔΔΕ Πέλλας για την Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης

    29 Μαρτίου 2017 από

    Το κάλεσμα της ΔΔΕ Πέλλας για συμμετοχή στην εκδήλωση με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης στέφθηκε με επιτυχία. Η εκδήλωση έλαβε χώρα στις 21 Μαρτίου 2017 στην Αίθουσα Δημοτικού Συμβουλίου Γιαννιτσών.

    Μαθητές και εκπαιδευτικοί μοιράστηκαν συγκινήσεις και εμπνεύσεις, προεκτείνοντας την αφορμή και αφήνοντας ποιητικό στίγμα ψυχής στον αέρα αυτής της πόλης. Πέρα από τις απαγγελίες ποιημάτων, το Μουσικό Σχολείο έντυσε την εκδήλωση με μελοποιημένα ποιήματα, εμπλουτίζοντας με τις υπέροχες ερμηνείες των μαθητών.

    Poihsh

    Τα ποιήματα δε μένουν στις απαγγελίες τους μέσα στο χώρο της εκδήλωσης. οι στίχοι ταξιδεύουν.

    Πρώτο ταξίδι τους σ’ αυτήν την ανάρτηση.

    Ακολουθούν τα ποιήματα αλφαβητικά με τους/ τις δημιουργούς τους:

    Καραμούζα Χαρά Β’ τάξη, Μητσικούδη Ράνια Β’ τάξη, Μπαλάσκα Αναστασία και Μαρία Γ’ τάξη, Παναγιωτέλης Παναγιώτης Α’ τάξη και Τζιαφτάνη Ανδρομάχη Γ’ τάξη.

    Άτιτλο – Χαρά Καραμούζα

    Παιδί μου, ξύπνα

    έξω το σκότος κυριαρχεί

    ο κόσμος έχει θάψει κάθε ελπίδα σωτηρίας

    η αγάπη αυτοκτόνησε

    ζητιανεύοντας μία αγκαλιά.

    Παιδί μου, ξύπνα!

    Βγες και ζωντάνεψε όλα πεθαμένα

    ώθησε στην αυτοχειρία

    ό,τι κατατρώει το μυαλό και την καρδιά μας (…)

    η λύπη

    η πίκρα

    νικούν πανηγυρικά

    Παιδί μου, ξύπνα!

    Γίνε ελπίδα,

    ελπίδα χαράς..

    Πονάω… πονάμε…!

    Θλίψη παντού!..

    Παιδί μου, ξύπνα

    Μία πίστη

    για δύναμη ψυχής θέλουμε

    γίνε αυτή

    και εξόρισε όλα τα κακά

    που μας βασανίζουν

    σε μακρινούς τόπους

    που δεν υπάρχει ανθρώπινη ζωή.

    Παιδί μου, καλημέρα..

     

    Άτιτλο – Χαρά Καραμούζα

    Πολλοί εξαφανίστηκαν

    μέσα σε κοσμικές συγκεντρώσεις

    άλλοι

    χάθηκαν στο χάος του εαυτού τους

    σε βράδια περίεργα

    μέσα στο ίδιο τους το σπίτι

    άραγε

    τους έψαξε κανείς;

    Μάς έψαξε ποτέ κανείς;

     

    Αγάπη – Ράνια Μητσικούδη

    Νομίζουμε ότι αγαπάμε,

    ενώ αγαπάμε αυτόν που μας αγαπά.

    Νομίζουμε ότι αγαπάμε,

    ενώ αγαπάμε γιατί αυτός μας αγαπά.

    Υπάρχει άραγε η αγάπη;

    Η αγάπη δεν είναι ορισμός ή έννοια.

    Η αγάπη δεν είναι λογική.

    Αν είναι λογική, δεν είναι αγάπη.

    Η αγάπη ΕΙΝΑΙ.

     

    Γιατί – Ράνια Μητσικούδη

    Γιατί ζω, γιατί υπάρχω…

    Όλα ένα τεράστιο γιατί.

    Γιατί πρέπει σε όλα να δίνεις μία εξήγηση;

    Γιατί πρέπει πάντα να ξέρεις το γιατί;

    Μη ρωτάς, απλά μάθε.

    Μάθε από τη ζωή.

    Η ζωή είναι δάσκαλος,

    κι εσύ μαθαίνεις.

     

    Άτιτλο – Μητσικούδη Ράνια

    Γεννήθηκα με το να με αγαπούν.

    Αγάπησα αυτό που είμαι.

    Στην πορεία της ζωής μου πολλοί με απέρριψαν

    έφυγαν σημαντικοί άνθρωποι από κοντά μου.

    Έχασα την αγάπη  που είχα για μένα, αναρωτιόμουν.

    Αναρωτιόμουν γιατί να γίνεται αυτό;

    Μήπως πάει κάτι στραβά με εμένα;

    Κρυβόμουν από τον κόσμο,

    δεν ήθελα να με δουν.

    Νόμιζα ότι μόνο οι άλλοι ήταν οι σωστοί,

    και εγώ ήμουν απλά ΕΝΑ ΛΑΘΟΣ!

    Τίποτα άλλο παραπάνω.

    Ευτυχώς, δεν έμεινε τίποτε στάσιμο, εκεί…

    Βρέθηκαν άνθρωποι, ίσως καταστάσεις…

    Βρέθηκαν όλοι αυτοί που μου έμαθαν να αγαπώ.

    Πως πρέπει να με αγαπώ σαν μάνα, σαν πατέρας, σαν κόρη.

    Να παίρνω δύναμη από αυτό,

    Από ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΙΜΑΙ!

     

    Κλειστή πόρτα στη βία – Μπαλάσκα Μαρία

    Τι κι αν είσαι μεγάλος, τι κι αν είσαι μικρός.

    Τι κι αν είσαι στο χρώμα σκούρος ή λευκός.

    Τι κι αν είσαι ευρωπαίος ή αφρικανός.

    Τι κι αν είσαι εύσωμος, είτε είσαι λεπτός.

    Δε θα σταματήσουν να το κάνουν αυτό.

    Να βαράνε, να ματώνουν ένα πρόσωπο.

    Τι κι αν είναι φίλος, τι κι αν είναι εχθρός.

    Τι κι αν είναι ακόμα ο δικός σου αδερφός.

    Κάθε μέρα στο σχολείο βία δεν μπορώ.

    Κάθε ωρα που περνάει, κάθε ένα λεπτό

    με σπρώχνουν με κάνουν πάλι να κρυφτώ

    όλη την ώρα κλαίω στο διάδρομο.

    Στο διάλλειμα κάθομαι και τους κοιτάζω

    δεν αντέχω να βλέπω αλλά δε δειλιάζω.

    Κάθομαι μόνος  και είπα τέρμα πια,

    η βία θα τελειώσει τώρα οριστικά.

    Δεν καταλαβαίνουν πως αυτοί δε φταίνε

    δεν  καταλαβαίνουν πως αυτό τους καίνε

    δεν καταλαβαίνουν ότι θα έρθει η στιγμή

    πώς θα ζητούν συγγνώμη με όλη την ψυχή

    όλοι ίσοι είμαστε μη διαφωνήσεις

    το πνεύμα την ψυχή σου να μην τα διαλύσεις.

    Όλοι τα χέρια ψηλά,

    όλοι τα χέρια ανοιχτά

    κλειστή η πόρτα στη βία

    το bullying σταματά.

     

    Ειρήνη – Μπαλάσκα Αναστασία

    Αν αφήναμε τις ειρήνης τις σταγόνες

    ψιλή βροχούλα στη γη να πέφτανε

    τότε…………………

    πόλεμοι, μίση και διαφωνίες θα τελειώσουν

    από τα ερείπια του πολέμου, σπίτια θα ξεφυτρώσουν

    και αγκαλιές μάνες και παιδιά θα ενώσουν.

    Αν αφήναμε της ειρήνης τις σταγόνες

    ψιλή βροχούλα στη γη να πέφτανε

    τότε……………………

    άνθρωποι με χαρά στα ειρηνικά τους έργα θα επιστρέψουν

    και πυρηνικά όπλα των πολεμόχαρων θα καταστρέψουν.

    Μαύροι, λευκοί, διαφορετικοί, όλα σε μια αγκαλιά θα χωρέσουν.

     

    «Όλα του κόσμου τα παιδιά» Μαρία και Αναστασία Μπαλάσκα

    Στα μάτια των μικρών  παιδιών

    αντικρίζεις την ελπίδα

    στα παιδικά χαμόγελα

    φωλιάζει η ηλιαχτίδα.

    Όλου του κόσμου τα παιδιά

    σφιχτή με αγάπη αγκαλιά

    όλου του κόσμου τα παιδιά

    της γης μας η κληρονομιά.

    Στα όμορφα ματάκια τους

    λάμπει χρυσή η αλήθεια

    τα παιδιά τα όνειρα

    φωνάζουνε βοήθεια.

    Όλου του κόσμου τα παιδιά

    σφιχτή με αγάπη αγκαλιά

    όλου του κόσμου τα παιδιά

    της γης μας η κληρονομιά.

     

    Φιλία – Παναγιώτης Παναγιωτέλης

    Φίλοι καλωσορίσατε

    εις τον δικό μου χώρο

    και την καρδιά μου ολόψυχα

    σας την εκάνω δώρο.

    Ποτέ δεν είπα φίλο μου

    όποιον θα μου γελάσει

    αν δεν τον έχω σε  καημούς

    και πόνους δοκιμάσει.

    Θα τάξω τη φιλία μας

    στη χαραυγή της μέρας

    γιατί τους φίλους τους μετρούν

    στα δάχτυλα της χέρας.

    Του φίλου να μην του χαλάς

    ποτέ σου το χατίρι

    ο φίλος είναι πάντοτε

    κρασάκι στο ποτήρι.

     

    Άτιτλο – Ανδρομάχη Τζιαφτάνη

    Είπες ότι θέλεις μια ελεύθερη ψυχή.

    Ένα ελεύθερο μυαλό, μια ελεύθερη ζωή.

    Κανείς να μη σε κρατάει κάτω.

    Θέλεις μόνο τα χέρια στο δέρμα σου

    από την αγάπη σου και να περάσεις τις λίγες ώρες της ημέρας

    με την αγάπη σου.

    Θέλεις να είσαι ελεύθερος.

    Θέλεις να είσαι ανεξέλεγκτος.

    Να βιώσεις, να νιώσεις τον κόσμο και τα συναισθήματα.

    Χαλάρωσε, κινήσου γρήγορα και ενέπνεε τα καλά που η ζωή σου δίνει

    σε αργή κίνηση.

    Θέλεις να δημιουργήσεις έναν νέο κόσμο, το δικό σου κόσμο

    το  μοναδικό σύμπαν σου.

    Ακολούθα τον εαυτό σου.

    Μην υποτιμάς τη ζωή.

    Μην ανοιγοκλείνεις τα μάτια σου τόσο γρήγορα.

    Μην είσαι όπως τους άλλους, να είσαι το ασημένιο αστέρι.

    Θέλεις να κάνεις ό,τι θέλεις, ό,τι λέει το μυαλό σου

    στη γη των φυλακισμένων.

    Προσπαθείς να μη νιώσεις πίεση και άγχος,

    μόνο αγάπη και επιθυμία.

    Ξεκίνα  ξανά και  ξανά.

    Όταν δεν έχεις τίποτα να χάσεις, δεν έχεις τίποτα να χάσεις

    γι’ αυτό και ξεκινάς και πάλι.

     

    Καταδύσεις στη θεϊκή ομορφιά σου – Τζιαφτάνη Ανδρομάχη

    Με κρατάς στην αγκαλιά σου,

    με παίρνεις σε ένα άλλο σύμπαν.

    Ένα λιλά έδαφος με τα καλαίσθητα μάτια σου.

    Ένας ουρανός γεμάτος άστρα φτιαγμένα από σκόνη

    που θα διαρκέσουν για πάντα.

    Μου αρέσει αυτό το χαμόγελο που δίνεις

    μόνο σε εμένα.

    Χαμογελάς μόνο για εμένα.

    Μου αρέσει αυτή η σπάνια ακρότητα.

    Εσύ είσαι ό,τι χρειάζομαι.

    Να μου δώσεις αυτό το σπάνιο χρώμα.

    Μου αρέσει ο κόσμος σου που είναι γεμάτος τέχνη.

    Είμαι σε ένα ατέλειωτο χειμώνα και εσύ είσαι το καλοκαίρι.

    Ξεκίνησες τις σπίθες στα μάτια μου

    και τώρα με βλέπεις σαν αστέρι.

    Καταδύσεις στη  θεϊκή ομορφιά σου.

     

     

     

    Κατηγορία Γενικά, Δραστηριότητες | | | 92 σχόλια


    Αφήστε μια απάντηση

    Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

  • Αλήθειες

    > Η παιδεία είναι δεύτερος ήλιος για τους ανθρώπους. - Πλάτων

    > Πολιτεία που δεν έχει σαν βάση της την παιδεία, είναι οικοδομή πάνω στην άμμο. -Αδαμάντιος Κοραής

    > Ο μέτριος δάσκαλος μιλάει. Ο καλός δάσκαλος εξηγεί. Ο εξαιρετικός δάσκαλος δείχνει. Ο μεγάλος δάσκαλος εμπνέει. - William Arthur Ward,

  • Πρόσφατα άρθρα

  • ΕΤΙΚΕΤΕΣ

    anti-Bullying CoolSchool-Η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΜΑΣ Unicef VIDEO Αθλητικές Δραστηριότητες Αθλοπαιδείες Ανακοινώσεις ΓΕΡΜΑΝΙΚΑ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΙ Διακρίσεις Δράσεις του Σχολείου μας Εθελοντισμός Εκλογές Ενημέρωση Γονέων Εορτασμοί Επετείων Καλές πρακτικές Κατασκευές Κείμενα Μαθητών ΜΑΡΑΘΩΝΙΟΣ Μετάβαση ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΚΗ ΠΟΛΥΓΛΩΣΣΙΑ Πολιτιστικές Δράσεις Προβληματισμοί Προγράμματα ΣΕΠ Σχ.Εφημερίδα CoolSchool Τοπική Ιστορία

  • Kατηγορίες

  • Ιστορικό

  • Σεργιανίζουμε εδώ…


  • Οι Ομάδες μου

    •  
    Αλλαγή μεγέθους γραμματοσειράς
    Αντίθεση
    Accessibility by WAH