Μελαγχολική μελωδία – Γλυκές αναμνήσεις

Αποτέλεσμα εικόνας για Φθινοπωρινο απόγευμα

1η Οκτώβρη σήμερα . Καλό μήνα . Καλό σαββατοκύριακο . Έχουμε μπει πια στο Φθινόπωρο .

Αφιερώνουμε το παρακάτω τραγούδι στις συναδέλφους που δεν είναι φέτος στο σχολείο μας .

Στην Τζένη ,άριστη επιστήμονα, σωστή παιδαγωγό ,γοητευτική παρουσία ,ολοκληρωμένη προσωπικότητα .

Στην Κική ,αυστηρή και δίκαιη αλλά και γεμάτη ευαισθησίες και αγάπη για τους μαθητές της .

Στην Αθανασία (του συστεγαζόμενου σχολείου ) γλυκιά, γελαστή, πρότυπο της αρχαίας Ελληνικής ομορφιάς στην ψυχή, στο πνεύμα, στην εμφάνιση.

Να περνάνε καλά !!!!!!

Το τραγούδι Les feuilles mortes (Τα νεκρά φύλλα ) γράφτηκε από τον Γάλλο σουρεαλιστή ποιητή Jacques Prévert . Το 1945 ο Prevert έγραψε το σενάριο για την ταινία “Le Portes de la Nuit” .Την μουσική έχει γράψει Ο Joseph Kosma . Το ποίημα εκδόθηκε μετά το θάνατο του Jacque Pervert στο βιβλίο “Soleil de Nuit” το 1980.

 Οι στίχοι του τραγουδιού

Α) Στα Γαλλικά

Oh ! je voudrais tant que tu te souviennes

Des jours heureux où nous étions amis.

En ce temps-là la vie était plus belle,

Et le soleil plus brûlant qu’aujourd’hui.

Les feuilles mortes se ramassent à la pelle.

Tu vois, je n’ai pas oublié…

Les feuilles mortes se ramassent à la pelle,

Les souvenirs et les regrets aussi

Et le vent du nord les emporte

Dans la nuit froide de l’oubli.

Tu vois, je n’ai pas oublié

La chanson que tu me chantais.

 

{Refrain:}

C’est une chanson qui nous ressemble.

Toi, tu m’aimais et je t’aimais

Et nous vivions tous les deux ensemble,

Toi qui m’aimais, moi qui t’aimais.

Mais la vie sépare ceux qui s’aiment,

Tout doucement, sans faire de bruit

Et la mer efface sur le sable

les pas des amants désunis.

 

Les feuilles mortes se ramassent à la pelle,
Les souvenirs et les regrets aussi
Mais mon amour silencieux et fidèle
Sourit toujours et remercie la vie.
Je t’aimais tant, tu étais si jolie.
Comment veux-tu que je t’oublie ?
En ce temps-là, la vie était plus belle
Et le soleil plus brûlant qu’aujourd’hui.
Tu étais ma plus douce amie
Mais je n’ai que faire des regrets
Et la chanson que tu chantais,
Toujours, toujours je l’entendrai !

 

Β) Η Ελληνική μετάφραση( Από την Κυρία Βαρσακοπούλου)

Τα νεκρά φύλλα

 Ω!, θα ‘θελα τόσο να θυμάσαι

τις ευτυχισμένες μέρες που ήμασταν φίλοι

Εκείνη την εποχή η ζωή μας ήταν πιο όμορφη

και ο ήλιος πιο λαμπερός από σήμερα.

Τα νεκρά φύλλα μαζεμένα στο φτυάρι

Βλέπεις, δεν έχω ξεχάσει…

Τα νεκρά φύλλα μαζεμένα στο φτυάρι

το ίδιο και οι αναμνήσεις και οι θλίψεις…

Και ο βοριάς  τις παρασύρει

μέσα στην κρύα νύχτα της λησμονιάς.

Βλέπεις, δεν έχω ξεχάσει

το τραγούδι που μου τραγουδούσες.

 

Είναι ένα τραγούδι που μας μοιάζει

Εσύ, μ’ αγαπούσες κι εγώ σ’ αγαπούσα

Και ζούσαμε οι δυο μας, μαζί

Εσύ που με αγαπούσες, εγώ που σε αγαπούσα.

Μα η ζωή χωρίζει αυτούς που αγαπιούνται

Πολύ γλυκά, δίχως θόρυβο

Και η θάλασσα σβήνει πάνω στην άμμο

Τα ίχνη των χωρισμένων εραστών

 

Τα νεκρά φύλλα μαζεμένα στο φτυάρι

Οι αναμνήσεις και οι θλίψεις επίσης

Αλλά η αγάπη μου σιωπηλή και πιστή

Χαμογελά πάντα κι ευχαριστεί τη ζωή

Σ’ αγαπούσα τόσο, ήσουν τόσο όμορφη

Πως θέλεις να σε ξεχάσω;

Εκείνη την εποχή η ζωή ήταν πιο όμορφη

κι ο ήλιος πιο λαμπερός από σήμερα

Ήσουν η πιο γλυκιά μου φίλη

Αλλά δεν έχω παρά μόνο θλίψη

Και το τραγούδι που τραγουδούσες

Πάντα, πάντα θα το ακούω

Κατηγορίες: ΣΗΜΕΡΑ, ΨΥΧΑΓΩΓΙΑ. Προσθήκη στους σελιδοδείκτες.

Αφήστε μια απάντηση