Βουλή των Εφήβων και ψήφος στα 17(;)

Άρθρο του Απόστολου Κακλαμάνη πρώην Προέδρου της Βουλής των Ελλήνων & πρώην Υπουργού Παιδείας και Θρησκευμάτων

Δε γνωρίζω άλλη χώρα στην Ευρώπη στην οποία καλλιεργείται, όπως στην Ελλάδα, η σύγχυση μεταξύ κοινωνικοποίησης, πολιτικοποίησης και κομματικοποίησης των νέων.

Μόλις πριν από λίγες ημέρες δύο γεγονότα ήλθαν να επιβεβαιώσουν αυτή τη διαπίστωση. Η 21η Σύνοδος της «Βουλής» – τονίζω τα εισαγωγικά – των Εφήβων και η κυβερνητική πρόταση να αναγνωριστεί το δικαίωμα του εκλέγειν στους Εφήβους που έχουν συμπληρώσει το 16ο έτος και βαδίζουν στο 17ο έτος της ηλικίας τους.

Μετά το 1993, η Βουλή άνοιξε πλήρως τις πόρτες της στην κοινωνία και, ιδίως, στους μαθητές των σχολείων όλης της χώρας, (μέχρι το 2004, γύρω στους 1.500.000 μαθητών ξεναγήθηκαν στις αίθουσές της). Η ιδέα ενός εκπαιδευτικού προγράμματος προετοιμασίας των εφήβων για τη σταδιακή μετάβασή τους από το στενό οικογενειακό και σχολικό περιβάλλον και την ομαλή κοινωνική τους ένταξη, ήταν μια νέα σημαντική, όπως αποδείχτηκε πρωτοβουλία. Ήταν η σύνδεση όλων των λυκείων της χώρας, της Κύπρου, αλλά και της ομογένειάς μας με τη Βουλή των Ελλήνων, μέσω αυτού του προγράμματος με τον τίτλο: «Βουλή» των Εφήβων! Η ανακοίνωση και η έναρξη της εφαρμογής του το 1996 ξένισε και προκάλεσε αντιδράσεις από διάφορες πλευρές και ΜΜΕ.

Πρέπει να προσθέσω ότι η ιδέα αυτή προϊόν των εμπειριών μου από την εποχή της δικής μου εφηβείας και, κυρίως, της πρόωρης κομματικοποίησής  μου.

Όσοι ζήσαμε τις ταραχώδεις και τραγικές εποχές των διχασμών και του ακατανόητου, όσο και καταστροφικού, μίσους μεταξύ των Ελλήνων, ολόκληρων γενεών που έχουν απέλθει ήδη, ή απέρχονται από τη ζωή, υποθέτω ότι θα συμφωνήσουν στην αναγκαιότητα της σταδιακής πολιτικοποίησης των νέων, μετά την ενηλικίωσή τους και αφού προηγηθεί η κοινωνικοποίησή τους στην προεφηβική και κυρίως, στην εφηβική ηλικία.

Νομίζω, συνεπώς, το εκπαιδευτικό πρόγραμμα της «Βουλής» των Εφήβων θα έπρεπε να τύχει της υποστήριξης, αντί της κακοποίησης που υφίσταται συνεχώς, εξαρχής από τα ΜΜΕ και όσες άλλες πλευρές επιμένουν να αγνοούν το περιεχόμενο και τον σκοπό του, ταυτίζοντάς τα με τις όποιες εντυπώσεις τους από την αρνητική ενδεχομένως πρόσληψη της συμπεριφοράς ορισμένων από τους τριακόσιους μόνο εφήβους που κληρώνονται, μεταξύ των  χιλιάδων που συμμετέχουν στο πρόγραμμα – τα πρώτα χρόνια κυμαίνονταν μεταξύ 20-25.000.

Το πρόγραμμα αυτό αποσκοπούσε, εξαρχής, και πρέπει να επανασκοπήσει στην ενθάρρυνση συμμετοχής και τη διευκόλυνση των εφήβων να εκφράσουν τις απόψεις και τα συναισθήματά τους και  να διατυπώσουν κριτική και προτάσεις για ό,τι τους απασχολεί ή προκαλεί το ενδιαφέρον τους.

Η αποδελτίωση των κειμένων και η σύνοψη σε ένα τομίδιο ΘΕΣΕΩΝ των πιο σημαντικών στοιχείων από τις τοποθετήσεις των χιλιάδων των Εφήβων, έδινε μια σημαντική εικόνα πώς σκέφτονται, τι ζητούν, τι οραματίζονται για τον τόπο και το δικό τους μέλλον. Οι ΘΕΣΕΙΣ που εμπλουτίζονταν και από τις συζητήσεις πάνω σ’ αυτές, στις ομάδες που χωρίζονταν οι τριακόσιοι έφηβοι κατά το τριήμερο της φιλοξενίας τους στη Βουλή και τα σχετικά ΠΡΑΚΤΙΚΑ, αποστέλλονταν σε όλα τα υπουργεία, τα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα και τα Λύκεια της χώρας, την Εκκλησία και τις μεγάλες κοινωνικές οργανώσεις και σε οποιονδήποτε επιθυμούσε να λάβει γνώση και να τα μελετήσει.

Το πρόγραμμα, με διάφορες αλλαγές, κάποιες από τις οποίες πρέπει να επανεξεταστούν για την εξυπηρέτηση της αδιαμεσολάβητης συμμετοχής των εφήβων, εξακολουθεί να λειτουργεί πολύ ικανοποιητικά, χάρις στο θερμό ενδιαφέρον της Επιτροπής που το παρακολουθεί, της διοίκησης και των συνεργατών του Ιδρύματος για τον Κοινοβουλευτισμό και τη Δημοκρατία της Βουλής των Ελλήνων, που έχει και την ευθύνη του.

Επομένως, οι αντιδράσεις, τα σκώμματα, συχνά απαξιωτικά κείμενα, δεν δείχνουν παρά μόνο την έλλειψη ενημέρωσης, αν όχι και πραγματικού ενδιαφέροντος για τη νέα γενιά και, ουσιαστικά, για το μέλλον και προοπτική του τόπου.

Λυπάμαι αλλά, μόνο σε τέτοιες σκέψεις οδηγεί η ακατανόητη θεσμικά, αλλά και μάλλον ιδιοτελής πολιτικά, πρόταση «ψήφος στα 16-17»!

Τις ενδεχόμενες – όπως θα ευχόμουν- αναστολές του πρωθυπουργού, αναλογιζόμενου την αρνητική πλευρά της πρόωρης κομματικής στράτευσής του, από τις αγκυλώσεις της οποίας δείχνει ότι προσπαθεί ν’ απαλλαγεί, θα μπορούσαν να ενισχύσουν οι εκ των συνεργατών του, νομικοί, ενημερώνοντάς τον σχετικώς με τα θεσμικά κωλύματα για την πρότασή του. Προ της ενηλικιώσεώς του (18ο έτος) ο πολίτης, πρέπει να έχει την κάθε δυνατή φροντίδα για τις  εκπαιδευτικές και άλλες ανάγκες του από την Πολιτεία, αλλά θεσμικά, τόσο κατά την ισχύουσα αστική, όσο και την ποινική νομοθεσία, έχει περιορισμένη ικανότητα για κάθε δικαιοπραξία, καθώς και έχει μειωμένη ποινική μεταχείριση. Γι’ αυτόν μέτρα προβλέπονται μέτρα αναμορφωτικά κυρίως, και όχι τα προβλεπόμενα, για τα ίδια εγκλήματα, για τους ενηλίκους.

Αλλά, ακόμα κι αν δεν υπήρχαν τα θεσμικά αυτά κωλύματα, διερωτώμαι αν αναλογίζονται ο κ. Πρωθυπουργός, οι Αρχηγοί των Κομμάτων και τα υπόλοιπα μέλη της Βουλής, γνωρίζοντας εξ ιδίας πείρας πώς λειτουργούν στην Ελλάδα και στην αναιμική Κοινοβουλευτική  μας Δημοκρατία τα κόμματα και κατ’ επέκταση οι οργανώσεις νεολαίας των κομμάτων και οι φοιτητικές τους παρατάξεις, θεωρούν θετικό ένα μέτρο, το οποίο θα μεταφέρει στη Δευτεροβάθμια εκπαίδευση και εκ των πραγμάτων  και μάλιστα σε μείζονα βαθμό και έκταση των παραλυτικών φαινομένων στη λειτουργία των Πανεπιστημίων και των ΤΕΙ. Τι άλλο θα προσφέρει στην πολιτική, πέραν της μικροκομματικής σκοπιμότητας, η εκμετάλλευση της νεανικής ζωτικότητας και του θυμικού των εφήβων;

Δεν επιθυμώ να γίνω μάντης κακών. Γι’ αυτό, κλείνοντας αυτό το άρθρο, απευθύνω έκκληση προσωπικά στον πρωθυπουργό και στο σύνολο των μελών του Κοινοβουλίου, να επιδείξουν περισσότερο σεβασμό στην εφηβική νεολαία της πατρίδας.

Στην επικίνδυνη διχαστική πορεία που οδηγείται ο τόπος, ας μην εμπλακούν τα άγουρα εφηβικά νιάτα. Αξίζουν περισσότερο ενδιαφέρον από όλους μας. Και πραγματική αγάπη.

– Πηγή:www.matrix24.gr