Επιστροφή στο σχολείο μετά τις διακοπές του Πάσχα. Ευχές από καρδιάς. Καλή συνέχεια. Δύναμη. Αυτοπεποίθηση. Αισιοδοξία.
Βέβαια αυτή την περίοδο κατανοούμε και αναγνωρίζουμε την προσπάθεια –αγωνία των μαθητών της Γ Λυκείου. Συμπαραστεκόμαστε σε αυτούς και στους γονείς τους. Οι γονείς αγωνίζονται με τον τρόπο τους από το δικό τους μετερίζι.
Ας είναι, αντιγράφουμε από το blogwww.ta4mx.blogspot.gr, οι γονείς θετικοί συνοδοιπόροι στον αγώνα των παιδιών τους. Ας είναι δίπλα τους υπομονετικά και στωικά. Ας βλέπουν στο πρόσωπο των παιδιών τους αυτό που ‘ναι το πολυτιμότερο… το ίδιο το παιδί και όχι το μαθητή. Ας διαβάσουν το παρακάτω ποίημα και ας υπερβούν εαυτόν με τη σκέψη τους ν’ ακουμπά στο παιδί και όχι στον επιτυχημένο μαθητή…
[ΠΗΓΗ: ποίημα της DianaLeomans – δημοσιεύτηκε στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ 17-04-2014]
Ακολουθεί το αυθεντικό ποίημα…
A poem by Diana Loomans
If I had my child to raise over again,
I’d finger paint more, and point the finger less.
I’d do less correcting, and more connecting.
I’d take my eyes off my watch, and watch with my eyes.
I would care to know less, and know to care more.
I’d take more hikes and fly more kites.
I’d stop playing serious, and seriously play.
I’d run through more fields, and gaze at more stars.
I’d do more hugging, and less tugging.
I would be firm less often, and affirm much more.
I’d build self-esteem first, and the house later.
I’d teach less about the love of power,
And more about the power of love.
