“Χριστός γεννάται δοξάσατε”
Στο πλαίσιο του μαθήματος της Λογοτεχνίας, τα παιδιά του σχολείου μας έγραψαν τις σκέψεις τους για τα Χριστούγεννα προσεγγίζοντας τη γιορτή με το δικό τους τρόπο. Εμείς, το εκπαιδευτικό δυναμικό του σχολείου, τα συγχαίρουμε για την προσπάθειά τους γιατί όλοι πρέπει να καταλάβουμε ότι η μαγεία των Χριστουγέννων δεν είναι μόνο στα υλικά αλλά και στα αόρατα για εμάς, αυτά που πρέπει να νιώσουμε όλοι και να ζήσουμε αυτές τις μέρες. Τα ευχαριστούμε και τα ενθαρρύνουμε να συνεχίσουν. Καλές γιορτές!
Τα Χριστούγεννα σε ένα άλλο κόσμο
Κάπου μακριά σε ένα βασίλειο στο πιο ξακουστό σε όλο το δέκατο Βασίλειο εκεί που όλα τα στοιχεία της φύσης συνεργάζονται αρμονικά. Οι προφητείες λένε ότι ο παντοδύναμος εκλεκτός θα κατέβει σε αυτό το βασίλειο τα Χριστούγεννα.
Έφτασαν τα Χριστούγεννα και όλοι ήταν κατενθουσιασμένοι. Ξεκίνησαν οι προετοιμασίες σε όλες τις πόλεις. Με τη διαταγή της Τζείν , της Νίνγκουον και της Εϊ Ραιϊντεν Σόουγκαν άναψαν όλα τα δέντρα, όμως με φύλαξη αυστηρή. Όλοι φοβόντουσαν ένα μικρό κοριτσάκι την Κλεί. Η Κλεί ήταν ένα χαρωπό κορίτσι που είχε χάσει τον καλύτερό της φίλο τον Ντοντόκου. Έκανε πολλές φάρσες για αυτό την φοβόντουσαν μερικές φορές έπαιζε με την φωτιά κυριολεκτικά. Στο Λουΐου τα μέτρα ήταν δρακόντεια. Εκεί φοβόντουσαν την Χου Τάο μια γυναίκα που προσεύχεται να καεί το χριστουγεννιάτικο δέντρο. Στο Σουμέριυ φοβόντουσαν τον Μάστερ Σάινο γιατί έκανε συνεχώς κρύα αστεία. Στο Ινοζούμα φοβόντουσαν τον Αρατάκη Ίττο όπου λάτρευε τις αγελάδες και ήθελε να κάνει το δέντρο μια πελώρια πράσινη αγελάδα και τελικά τα κατάφερε. Έγινε μια συνέλευση στο Βατατσούμι και αποφασίστηκε ότι μπορούν να βάλουν ό,τι του εμπνέει πάνω στο δέντρο. Μόνο ένας δεν ήταν χαρούμενος : ο εκλεκτός που έψαχνε την αδερφή του. Στο τέλος την βρήκε . Τα δύο αδέλφια πέταξαν ψηλά στον ουρανό και έφτιαξαν το δικό τους βασίλειο που το έλεγαν Χριστούγεννα. Την παραμονή των Χριστουγέννων έγινε ένας μαγειρικός διαγωνισμός σε εφτά διαφορετικές ομάδες . Ανακηρύχθηκαν όλοι νικητές γιατί ήταν Χριστούγεννα όλοι απόλαυσαν τα δώρο μικροί και μεγάλοι.
Όλες οι οικογένειες ήταν ευτυχισμένες μακριά από εμάς και έζησαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα!
Μαθητής του Γυμνασίου Μεσαριάs
Ένα ταξίδι με τον Αϊ Βασίλη
Ένα βράδυ την παραμονή των Χριστουγέννων ανυπομονούσα να δω το δέντρο γεμάτο δώρα! Έως τότε αρχίσαμε να ονειρευόμαστε τον Αϊ Βασίλη. Του φτιάξαμε κουλουράκια, μελομακάρονα και κουραμπιέδες, του ετοιμάσαμε και γάλα.
Ήρθε το βράδυ. Όλοι πέσαμε για ύπνο πολύ νωρίς. Έγώ όμως δεν είχα ύπνο και από την ανυπομονησία μου δεν πέρναγαν οι ώρες. Στις 12:00 σηκώθηκα να δω μήπως ήρθε ο Αϊ Βασίλης. Πρώτα πήγα στη κουζίνα για να πιω νερό και άκουσα κάτι να πέφτει. Φοβήθηκα και πήγα να ελέγξω το σαλόνι. Εκεί είδα κάποιον να τρώει τα κουλουράκια και να πίνει το γάλα. Γύρισε σ’ εμένα και είδα ότι ήταν ο Αϊ Βασίλης. Φώναξε : «Χο, Χο, Χο» και με ρώτησε το όνομα μου. Του το είπα και με ρώτησε : « Μικρή μου μήπως θες να έρθεις μαζί μου σε ένα απέραντο ταξίδι;». Του απάντησα πως πολύ θα ήθελα! Ο Αϊ Βασίλης χάρηκε και μου είπε : «Έλα πάμε πάνω στο έλκηθρο!». Τότε εγώ κατενθουσιασμένη έτρεξα προς το έλκηθρο, χάιδεψα τους ταράνδους και τους έδωσα να φάνε μερικά καρότα. Ήρθε και ο Αϊ Βασίλης και αμέσως ξεκίνησε να πετάει το έλκηθρο. Μετά από λίγη ώρα άρχισε να χιονίζει. Ήμουν τόσο ενθουσιασμένη που οι ερωτήσεις έπεφταν σαν βροχή.
Όταν φτάσαμε στο χωριό των Χριστουγέννων άρχισα να χοροπηδάω και να τρέχω από εδώ και από εκεί από τον ενθουσιασμό μου. Είχε τόσα πολλά ξωτικά! Μετά από λίγο ο Αϊ Βασίλης με φώναξε και μπήκαμε στο εργοστάσιο παιχνιδιών. Μόλις μπήκαμε, ήρθε ένα ξωτικό και ρώτησε τον Αϊ Βασίλη: «Γιατί γύρισες τόσο νωρίς; Παρέδωσες όλα τα δώρα; Ποιο είναι αυτό το κορίτσι;». Τότε ο Αϊ Βασίλης του απάντησε: «Τα παρέδωσα όλα και αυτή εδώ είναι η μικρή μου βοηθός!». Τότε το ξωτικό έφυγε! Ο Αϊ Βασίλης με ρώτησε: « θέλεις να φας κάτι; Πείνας;». Και εγώ του είπα πως πεινούσα. Ο Αϊ Βασίλης με πήγε στο σπίτι του, όπου εκεί ήταν και η γυναίκα του. Μου πρόφεραν λίγα κουλουράκια και ζεστό γάλα. Τότε ο Αϊ Βασίλης μου είπε : «Μικρή μου, ήρθε η ώρα να πας στο σπίτι σου. Όλα αυτά θα τα θυμάσαι αλλά σαν όνειρο!». Αποκοιμήθηκα και το επόμενο πρωί ξύπνησα και έτρεξα προς το δέντρο. Είδα ότι είχε πολλά δώρα για όλους μας. Φώναξα τον αδερφό μου και τους γονείς μου!
Μαθήτρια του Γυμνασίου Μεσαριάς
Ο Χριστός γεννιέται στην καρδιά μας
Χριστούγεννα… Με το άκουσμα της λέξης αυτής, σε κάθε λαό του κόσμου, τα μικρά παιδιά, τα μεγαλύτερα, ίσως και οι ενήλικες σκεφτούν ένα πανύψηλο, καταπράσινο έλατο με ολόλευκες, ανάλαφρες νιφάδες χιονιού να το σκεπάζουν. Χρυσά και κόκκινα στολίδια να το ντύνουν και «πολύτιμα» δώρα να το συντροφεύουν.
Με πλήρη ειλικρίνεια, όμως, μπορούμε να ξεστομίσουμε πως σε όλων μας το μυαλό έχει περπατήσει η σκέψη για την ετυμολογία της σκέψης «Χριστούγεννα». Αναλύοντας την, λοιπόν, ίσως η λέξη «Χριστούγεννα» γεννήθηκε από το όνομα του Χριστού και τη Γέννηση Αυτού. Μήπως τελικά η φάτνη κάτω από το δέντρο κάτι σημαίνει; Μήπως τελικά όλα τα έθιμα με το ίδιο θεόπνευστο συμβάν συνδέονται με κάποιο τρόπο; – Αγάπη! Αυτό σημαίνει «Χριστούγεννα»! Δε σημαίνει διακοπές μήτε κάλαντα και χρήματα . Μα πράγματι, τα λόγια στα κάλαντα, τι λένε;
Αξιόλογο, επίσης, είναι να αναφερθεί σε ποιον τα μικρά παιδιά κάθε χρόνο στέλνουν γράμμα πολυσέλιδο, ποιον φαντάζονται ως παραλήπτη ; Φαντάζονται έναν χαμογελαστό άνθρωπο που κάθε χρόνο στέλνει σε όλα τα παιδιά της Γης κάθε λογής δώρα και στην αγνή τους σκέψη, ο Άγιος Βασίλης είναι ο Χριστουγεννιάτικος παππούς… Και όμως, στην πραγματικότητα, ο αγαπητός σε όλους « Άη Βασίλης» δεν συμπίπτει με το αληθινό πνεύμα των Χριστουγέννων και έχει διαστρεβλώσει την εικόνα των ανθρώπων για τη γιορτή αυτή.
Η λέξη «Χριστούγεννα» συμπερασματικά ισούται με τις λέξεις «αγάπη», «αλληλεγγύη», «προσφορά», «χαρά» και «ευγνωμοσύνη» !Αυτές οι λέξεις χαρακτηρίζουν το πνεύμα των Χριστουγέννων !
Μαθήτρια του Γυμνασίου Μεσαριάς
Μια Χριστουγεννιάτικη ιστορία με ήρωα τον εαυτό μου
Τα προηγούμενα Χριστούγεννα του 2021 είχαμε μαζευτεί όλη η οικογένεια για να φάμε το δείπνο μας. Καθίσαμε όλοι και ο θείος μου με ρώτησε πού είναι τα φαγητά . Του απάντησε η γιαγιά μου «Τα φαγητά τα είχα βάλει εδώ». Ο θείος μου δεν την πίστεψε. Μετά η γιαγιά μου και οι συγγενείς μου άρχισαν να ψάχνουν τα φαγητά. Εκεί που ασχολούμουν με το κινητό, άκουσα κάτι ήχους. Κατευθύνθηκα αμέσως προς τα εκεί. Είδα κάτι γυαλιστερά μάτια που έλαμπαν στο σκοτάδι. Στην αρχή νόμιζα ότι ήταν γάτα, αλλά έπειτα είδα δύο καλικάντζαρους να τρώνε το δείπνο μας. Κατευθείαν φώναξα τον θείο μου να του πω τι είδα. Ο θείος μου ήρθε αμέσως και μπήκε στην ντουλάπα. Όμως, μου είπε ότι ήταν άδεια και ότι τον κορόιδεψα. Στη συνέχεια πήγα να ψάξω στα άλλα δωμάτια, αλλά δεν βρήκα τίποτε. Άκουσα, όμως, έναν θόρυβο στο παράθυρο και πήγα αμέσως να δω. Ήταν οι καλικάντζαροι που έφυγαν με τα φαγητά. Εγώ δεν είπα τίποτε σε κανέναν και πήγα να τους κυνηγήσω. Μετά από λίγη προσπάθεια κατάφερα και τους έπιασα. Τους πήρα τα φαγητά και έφυγα για να πάω να τα δώσω στους συγγενείς μου ! Τα φάγαμε όλοι μαζί !
Μαθητής του Γυμνασίου Μεσαριάς
Ένα σπασμένο χριστουγεννιάτικο στολίδι θυμάται
Ήταν μια φορά και έναν καιρό ένα στολίδι που έπεσε μια μέρα από το χριστουγεννιάτικο δέντρο και έσπασε. Τότε ξεχύθηκαν χιλιάδες αναμνήσεις από μέσα του. Μα τι μπορεί να θυμάται ένα απλό στολίδι; Και όμως πολλά μπορεί να θυμάται , όπως την δημιουργία του. Όλα τα στολίδια δημιουργούνται από τις καλές μας πράξεις, έτσι γεννήθηκε κι αυτό.
Κάποτε γεννήθηκε ένα μωρό που μερικά χρόνια αργότερα μάθαμε πως ήταν ο Χριστός ο οποίος είχε κάνει πολλά καλά πράγματα και έδωσε το καλό παράδειγμα σε όλους μας. Κάποιοι τον μιμήθηκαν κάνοντας καλές πράξεις και φτιάχνοντας τόσα στολίδια όσα χρειάζονταν για να στολιστεί ένα δέντρο. Ένα δέντρο αγάπης προς τους συνανθρώπους μας, ένα δέντρο φτιαγμένο από όλους μας το οποίο κρατάει μέσα του το πραγματικό πνεύμα των Χριστουγέννων.
Το σπασμένο πλέον στολίδι μας διηγείται τη συγκινητική του ιστορία .Του αρέσει να θυμάται το παρελθόν, να ονειρεύεται το μέλλον και να μας δίνει συμβουλές για αυτό. Γιατί μόνο με την αγάπη προς τον συνάνθρωπό μας θα καταλάβεις και θα νιώσεις τη σημασία και το πνεύμα των Χριστουγέννων.
Μαθήτρια του Γυμνασίου Μεσαριάς
Η μαγεία των Χριστουγέννων
Μία κρύα νύχτα του Δεκέμβρη, ένα όμορφο και ψήλο κορίτσι περπατούσε στους δρόμους του Σικάγο. Το όνομά της ήταν Ντιάνα και το πάθος της το μπαλέτο. Δυστυχώς όμως οι γονείς της δεν είχαν αρκετά λεφτά για μια σχολή χορού!!!
Καθώς προχωρούσε στους χιονισμένους δρόμους, έβλεπε παντού παιδιά με τσάντες δώρων στα μπράτσα τους και ένα μόνιμα γαντζωμένο στο πρόσωπό τους χαμόγελο .Όλοι ήταν χαρούμενη εκτός από αυτή που ήθελε μόνο να χορεύει.
Μόλις περνούσε έξω από τα μαγαζιά άκουγε μουσική. Στο μυαλό της όλα ήταν θολά. Κάθε νότα αντιστοιχούσε σε μία κίνηση και με την σειρά της η κίνηση έφτιαχνε μία σειρά κινήσεων και όλα αυτά μαζί ενωμένα ένα χορευτικό.
Ο χρόνος περνούσε και ήρθε η ώρα να σταματήσει. Τότε κοίταξε προς τα αριστερά της και είδε μια σχολή χορού. Κοίταξε από το παράθυρο και είδε μία κομψή κυρία και άλλες πέντε μαθήτριες.
Τότε ξανάνιωσε την φλόγα για χορό μέσα της και άρχισε να χορεύει στον ρυθμό. Ξαφνικά η μουσική σταμάτησε και μόλις άνοιξε τα μάτια της είδε την δασκάλα χορού να την κοιτάει με χαρά.
-Πώς έμαθες να χορεύεις έτσι;
-Από μόνη μου. Ξέρετε, οι γονείς μου δεν έχουν αρκετά χρήματα για να με στείλουν σε σχολή χορού και έτσι μαθαίνω μόνη μου.
–Λοιπόν…. καλώς ήρθες στην ομάδα!!!! Από εδώ κι πέρα θα κάνεις δωρεάν μαθήματα μαζί μας.
-Αυτή είναι η μαγεία των Χριστουγέννων!!!!!!!!
Μαθήτρια του Γυμνασίου Μεσαριάς
